top icon
Classic

MotoGP: 17+1 φορές στον τελικό

Από το 1949, χρονιά που θεσπίστηκε για πρώτη φορά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μοτοσικλετών, σε 17 περιπτώσεις ο τίτλος κρίθηκε στον τελευταίο αγώνα. Κάτι που θα επαναληφθεί για ακόμα μία την επόμενη Κυριακή στην πίστα της Βαλένθια.

Περίπου στο ¼ των πρωταθλημάτων που έχουν ολοκληρωθεί με επιτυχία από το 1949 μέχρι και σήμερα, ο τίτλος «αποφασίστηκε» στον τελευταίο μόλις αγώνα. Το προσεχές αγωνιστικό τριήμερο θα προστεθεί ένα ακόμα «grand finale» με τους Marc Marquez και Andrea Dovizioso να τα παίζουν όλα για όλα στην πίστα της Βαλένθια, στον 18ο και τελευταίο για το 2017 αγώνα. Για τον Ιταλό αναβάτη της Ducati Team αυτό θα είναι το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που κατακτά στη μεγάλη κατηγορία και το δεύτερο στην καριέρα του μετά το στέμμα που ο «αθόρυβος» αναβάτης από το Forlimpopoli πήρε στην κατηγορία των 125 κ.εκ. το 2004, ενώ για τον 24χρονο Ισπανό από την Carvera, το τέταρτο στο MotoGP σε συνολικά πέντε χρόνια παρουσίας και το έκτο στην καριέρα του (2010 στα 125 κ.εκ., 2012 στη Moto2 και 2013, 2014 και 2016 στη μεγάλη κατηγορία). Η διαφορά που χωρίζει τους δύο αναβάτες είναι 21 βαθμοί, κάτι που σημαίνει πως η νίκη για τον «DesmoDovi» είναι μονόδρομος και για τον «MM93» η κατάληψη οποιασδήποτε θέσης από την 11η και πάνω. Φαντάζει απλό για τον Ισπανό, αλλά στο MotoGP, ποτέ μη λες ποτέ.

Ας θυμηθούμε με την ευκαιρία ενός ακόμα μεγάλου τελικού σε ποιες περιπτώσεις στο παρελθόν ο τίτλος στο Π.Π. Μοτοσικλετών κρίθηκε στον τελευταίο αγώνα.

1950: Τη χρονιά εκείνη ο Umberto Masetti εξασφάλισε τον τίτλο με διαφορά… στήθους μέσα στην πατρίδα του, και συγκεκριμένα στην πίστα της Monza, τερματίζοντας στη δεύτερη θέση της κατάταξης του αγώνα πίσω από τον Geoff Duke, που για έναν μόλις βαθμό έχασε την κούρσα έναντι του Ιταλού.

1952: Και πάλι ο Umberto Masetti φτάνει στον τελευταίο αγώνα της σεζόν εκείνης με μικρή διαφορά τόσο από τον Παγκόσμιο Πρωταθλητή του 1949, Les Graham (MV Agusta) όσο και από τον Ιρλανδό, Reg Armstrong (Norton). Ο Graham κατάφερε τελικά να κερδίσει τον αγώνα των 48 γύρων στην πίστα Montjuïc στη Βαρκελώνη, κάτι όμως που δεν ήταν αρκετό προκειμένου να επικρατήσει του Masetti.

1957: Ο Libero Liberati (Gilera) κερδίζει τον τελευταίο αγώνα της σεζόν στην Monza παίρνοντας έτσι τον τίτλο από τον Bob McIntyre (Gilera). Ο Ιταλός, ο οποίος είχε πριν μερικούς μήνες κερδίσει στο GP του Βελγίου, είχε αποκλειστεί τελικά από τον αγώνα καθώς είχε αλλάξει μοτοσικλέτα χωρίς να ενημερώσει τους αγωνοδίκες. Ωστόσο, μετά την ολοκλήρωση της χρονιάς, οι βαθμοί της νίκης στο Βέλγιο… επιστρέφονται στον Liberati, κάτι που σημαίνε πρακτικά πως ο τίτλος είχε κριθεί πριν το Ιταλικό GP.

1966:  Το σκηνικό επαναλαμβάνεται ξανά στη Monza με πρωταγωνιστές αυτή τη φορά τους Mike Hailwood (Honda) και Giacomo Agostini (MV Agusta). Στον αγώνα, ωστόσο, η Honda του Hailwood εγκαταλείπει δίνοντας στον Agostini να κατακτήσει τον πρώτο από τους οκτώ τίτλους τους στα 500 κ.εκ.

1967: Συναρπαστική μάχη ανάμεσα στους Hailwood και Agostini δόθηκε και αυτή τη χρονιά στον πρώτο και τελευταίο αγώνα που πραγματοποιήθηκε στον Καναδά στην ιστορία του Π.Π. Μοτοσικλετών. Ο Hailwood πήρε την καρό ισοβαθμώντας όμως στο βαθμολογικό πίνακα με τον Agostini, έχοντας μάλιστα και τον ίδιο αριθμό νικών μέσα στη χρονιά. Ο Agostini ανακηρύχτηκε τελικά πρωταθλητής με μια επιπλέον δεύτερη θέση από τον Hailwood.

1975: Ο Giacomo Agostini μάχεται στον τελευταίο αγώνα με τον Βρετανό, Phil Read, τον Νο1 αναβάτη της MV Agust, ο οποίος είχε ανακηρυχτεί Παγκόσμιος Πρωταθλητής τις περασμένες δύο χρονιές. Ο Read κερδίζει τον αγώνα που πραγματοποιήθηκε στο Brno, ωστόσο ο δεύτερος στην Τσεχία Agostini ανακηρύσσεται Παγκόσμιος Πρωταθλητής και συνάμα ο πρώτος στην ιστορία παίρνει το στέμμα με δίχρονες και τετράχρονες μοτοσικλέτες.

1978: Ο Kenny Roberts (Yamaha) φτάνει στο μεγάλο Nurburgring των 22 χιλιομέτρων με διαφορά οκτώ βαθμών έναντι του Barry Sheene (Suzuki) ο οποίος τερματίζει στη Γερμανία τέταρτος, πίσω από τον Roberts, που πλέον είναι ο πρώτος αμερικανός αναβάτης που κατακτά το στέμμα στη μεγάλη κατηγορία.

1979: Ο Kenny Roberts μάχεται για τον δεύτερο τίτλο της καριέρας στο LeMans της Γαλλίας, αυτή τη φορά κόντρα στον Ιταλό αναβάτη της Suzuki, Italian Virginio Ferrari, ο οποίος στα πρώτα στάδια του αγώνα πέφτει αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο στον αμερικανό να κατακτήσει τον δεύτερο τίτλο του.

1980: Ήταν η τρίτη συνεχόμενη σεζόν που ένας αναβάτης της Suzuki δίνει μάχη για τον τίτλο με τον Kenny Roberts. Αυτή τη φορά είναι ο Randy Mamola που στο Nurburgring δίνει την υπέρ πάντων μάχη έναντι του Kenny Roberts, ο οποίος αρκούνταν σε μια 8η ή και καλύτερη θέση προκειμένου να στεφθεί πρωταθλητής. Κάτι που… επιταχύνθηκε με την πρόωρη εγκατάλειψη από μηχανική βλάβη του αντιπάλου του.

1981: Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, ο Randy Mamola διεκδικεί τον τίτλο στον τελευταίο αγών που για την περίσταση πραγματοποιείτο στη σουηδική πίστα Anderstorp. Πρωτοπόρος ωστόσο ήταν ο Marco Lucchinelli ο οποίος έπρεπε να τερματίσει πέμπτο ή πιο πάνω για να κερδίσει το στέμμα. Όπερ και εγένετο, καθώς σε μικτές συνθήκες οδοστρώματος ο Mamola τερματίζει εκτός βαθμών και ο νέος Παγκόσμιος Πρωταθλητής στην ένατη θέση.

1983: Ο Freddie Spencer (Honda) είχε προβάδισμα πέντε βαθμών έναντι του Kenny Roberts (Yamaha) στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς που έγινε στην πίστα της Imola. Στον αγώνα ο Roberts επιχειρεί να φρενάρει τον Spencer ώστε ο ομόσταβλος του, Eddie Lawson, να τον προσπεράσει. Ωστόσο, με τα πέσιμο της καρό σημαίας ο Spencer παίρνει τη δεύτερη θέση την οποία χρειαζόταν προκειμένου να ανακηρυχτεί πρωταθλητής –και μάλιστα για πρώτη φορά για λογαριασμό της Honda στην κατηγορία των 500 κ.εκ.

1989: Δύο ακόμα αμερικανοί αναβάτες φτάνουν στον τελευταίο αγώνα της σεζόν διεκδικώντας τον τίτλο. Ο λόγος για τους Eddie Lawson (Honda) και Wayne Rainey (Yamaha). Ο Lawson καταφέρνει να κρατήσει τη δεύτερη θέση στον αγώνα αποσπώντας τον τίτλο ύστερα από μια συγκλονιστική μάχη ανάμεσα στον ίδιο και τους Rainey και Schwantz, ο οποίος πήρε την καρό σημαία.

1992: Ο Mick Doohan (Honda) είχε τραυματιστεί σοβαρά κατά τη διάρκεια των ελεύθερων δοκιμών στον Assen στον όγδοο αγώνα της σεζόν έχοντας τη στιγμή προβάδισμα 65 βαθμών έναντι του Wayne Rainey (Yamaha). Αν και δεν βρίσκονταν στην καλύτερη κατάστασή του, ο Αυστραλός επιστρέφει για τους δύο τελευταίους αγώνες, με τον τελευταίο να πραγματοποιείται στο Kyalami της Ν. Αφρικής. Παρά τις ηρωικές προσπάθειές του, ο Doohan τερματίζει έκτος, και με προβάδισμα μόλις δύο βαθμών, χάνει τελικά τον τίτλο για τέσσερις βαθμούς από τον τρίτο στο συγκεκριμένο αγώνα, Rainey.

1993: O Kevin Schwantz στέφεται και τυπικά πρωταθλητής στη Jarama σε έναν αδιάφορο για τον ίδιο αγώνα, στον οποίο τελικά τερματίζει τρίτος. Ο Τεξανός αναβάτης της Suzuki με το Νο 34 έφτασε στην Ιαπωνία έχοντας προβάδισμα 18 βαθμών από τον Wayne Rainey, ο οποίος, όπως όλοι οι φίλοι του σπορ θα θυμούνται, πριν δύο μόλις αγώνες είχε τραυματιστεί στο ιταλικό GP εγκαταλείποντας άδοξα και οριστικά την αγωνιστική δράση… Αυτό ήταν και το μοναδικό Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην καριέρα του αμερικανού αναβάτη.

2006: Ο Valentino Rossi φτάνει στον τελευταίο αγώνα της σεζόν με πλεονέκτημα οκτώ βαθμών έναντι του αμερικανού, Nicky Hayden, που φέτος έχασε άδικα τη ζωή του σε τροχαίο με ποδήλατο. Ο Troy Bayliss, ο οποίος αντικαθιστούσε τον τραυματία Sete Gibernau, κέρδισε τον αγώνα εμπρός από τον ομόσταβλό του, Loris Capirossi πραγματοποιώντας το πρώτο 1-2 στην ιστορία για λογαριασμό της Ducati factory. Ο Nicky Hayden τερματίζει τρίτος και ανακηρύσσεται ο τελευταίος πρωταθλητής στα 990 κ.εκ. καθώς ο Rossi πέφτει στον πέμπτο γύρο και επανεκκινεί ολοκληρώνοντας την προσπάθεια του μόλις στην 13η θέση.

2013: O Marc Marquez φτάνει στη Βαλένθια με ένα προβάδισμα της τάξης των 13 βαθμών έναντι του Jorge Lorenzo. Ο Ισπανός της Yamaha κερδίζει μεν τον αγώνα, ωστόσο ο Marquez με την Τρίτη θέση που αποσπά, παίρνει τον τίτλο. Αυτή ήταν η πρώτη χρονιά του 2οχρονου τότε Ισπανού αναβάτη της Repsol Honda στη μεγάλη κατηγορία του θεσμού.

2015: Σε μια χρονιά που σημαδεύτηκε λίγο πριν το τέλος της από τη λεκτική και όχι μόνο αντιπαράθεση ανάμεσα στον Valentino Rossi και τον Marc Marquez μετά τα γνωστά στους φίλους του σπορ συμβάντα στη Sepang της Μαλαισίας, ο Ιταλός εννέα φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής φτάνει στον τελευταίο αγώνα στην πίστα της Βαλένθια με προβάδισμα επτά βαθμών από τον ομόσταβλό του, Jorge Lorenzo. Ωστόσο, εξαιτίας της τιμωρίας που του επεβλήθη, o Rossi ξεκινά τον αγώνα τελευταίος καταφέρνοντας όμως μετά από έναν καταπληκτικό για τον ίδιο αγώνα να τερματίσει τέταρτος. Ο Lorenzo όμως είναι αυτός που κερδίζει τον αγώνα, με τον Marquez στα νώτα του, αποσπώντας έτσι τον τρίτο για τον ίδιο τίτλο στη μεγάλη κατηγορία με διαφορά πέντε βαθμών από τον Rossi._X.A.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Ακολουθήστε το 4troxoi στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα!

ΤΙΜΕΣ - ΤΕΧΝΙΚΑ