Aνάβαση Διονύσου: Αναδρομή

Στα μέσα της δεκαετίας του '70 οι ελληνικοί αγώνες αυτοκινήτου ζούσαν τη δεύτερη άνοιξή τους, ενώ το κοινό τους συνέχιζε να αυξάνεται και να τους στηρίζει. Οπωσδήποτε, περισσότερο δημοφιλείς ήταν οι αγώνες που λάμβαναν χώρα εντός των ορίων του Νομού Αττικής, καθώς ήταν εύκολα προσβάσιμοι σε όλους είτε με τα (λίγα ακόμη, σε σχέση με τις ημέρες μας) ιδιωτικά τους αυτοκίνητα, είτε με τη συγκοινωνία (λέγε με μπλε λεωφορείο, που αγκομαχούσε στις ανηφόρες). Ο Διόνυσος ήταν μια από τις περιοχές που μπορούσαν να αξιοποιηθούν αγωνιστικά κι έτσι, όταν στις αρχές του 1975 έπεσε η ιδέα για μια ανάβαση εκεί, όλοι την δέχτηκαν με ενθουσιασμό.

10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1975

Η πρώτη Ανάβαση Διονύσου δεν στερήθηκε τα απαραίτητα συστατικά της εποχής της, που μπορεί να μην ήταν σαν την σημερινή, δεν της έλειπαν όμως οι ιδιαιτερότητες: Η καθιέρωση της θερινής ώρας ήταν κάτι νέο ακόμη και είχε ως συνέπεια αρκετοί από τους οδηγούς να προσέλθουν καθυστερημένοι στον αγώνα και οι τροχονόμοι είχαν ήδη κλείσει το δρόμο, με αποτέλεσμα να χρειαστεί αρκετή προσπάθεια από τους διοργανωτές για να διορθωθούν τα πράγματα. Όλα έγιναν με αρκετή βιασύνη, ευτυχώς όμως δεν υπήρξαν απρόοπτα και η δράση στην άσφαλτο του Διονύσου εξελίχθηκε κανονικά. Στην ανάβαση έλαβαν μέρος 59 αγωνιζόμενοι, εκ των οποίων οι 31 στο Γκρουπ 1 και οι 28 στο Γκρουπ 2-5. Στον αγώνα του Γκρουπ 1 η Alfa Romeo 2000 του Κοντούζογλου νίκησε την Alfa Romeo 2000 του Ιαβέρη, ενώ την τρίτη ταχύτερη επίδοση σημείωσε ο Λεωνίδας με το Audi 80 GT. Η διαφορά του πρώτου με τον δεύτερο ήταν 1,4 δλ., ενώ του δεύτερου με τον τρίτο 1 δλ.

Τα πράγματα ήταν πιο εύκολα για τον Ιαβέρη στο Γκρουπ 2-5, στο οποίο έλαβε μέρος με το πρωτότυπο Alfa Romeo του Μπούμπη, επικρατώντας εύκολα και με διαφορά 7 δλ. από τον Φίλιππο Αντωνιάδη με το Audi-NSU.

Group 1: Κοντούζολου, Alfa Romeo 2000, 2.51.4

Group 2-5: Ιαβέρης, Boubis-Alfa Romeo, 2.36.6

26 MΑΡΤΙΟΥ 1976

Στη δεύτερη Ανάβαση Διονύσου έδωσε το παρών, στον αγώνα των αυτοκινήτων του Γκρουπ 2-5 και 6, ο Γιώργος Μοσχούς με την τρίλιτρη Alfa-Romeo P33T3. Παρά το γεγονός ότι με τα 1.000 και πλέον κ.εκ. παραπάνω που διέθετε το ιταλικό αγωνιστικό από το δίλιτρο Grac του Ιαβέρη, όλοι περίμεναν την άνετη επικράτηση του θεαματικού Μαρουσιώτη, αυτό δεν συνέβη. Ο γενειοφόρος νικητής του 1975 έφτασε σε μια δεύτερη συνεχόμενη νίκη, που κατά τα φαινόμενα οφειλόταν στην μακριά κλιμάκωση του κιβωτίου ταχυτήτων του Μοσχού. Ο αξέχαστος Γιώργος έμεινε μόνο με τη δεύτερη ταχύτερη επίδοση, ενώ το βάθρο των νικητών συμπλήρωσε ο αγέραστος Τζόνι Πεσμαζόγλου με τη Chevrolet Corvette (που όλοι οι παλιοί φίλοι των ελληνικών αγώνων αναγνώριζαν ως στρίγκλα). Την τετράδα του Γκρουπ έκλεισε ο Νίνο, με το πρωτότυπο που είχε διαμορφώσει πριν από αρκετά χρόνια ο Μπούμπης από την Alfa Romeo Giulia του Μεϊμαρίδη (σ.σ.: Τί τετράδα αλήθεια! Ιαβέρης-Μοσχούς-Πεσμαζόγλου-Νίνο, τέσσερις από τους πιο εμβληματικούς οδηγούς των ελληνικών αγώνων, σε όλες τις εποχές).

Στο Γκρουπ 1, τα πράγματα ήταν περισσότερο σαφή, με τον Γιώργο Παναγιάρη να κερδίζει την κατηγορία, ανεβαίνοντας ταχύτερα από τους Ιαβέρη και Αντωνιάδη, οι οποίοι σημείωσαν τον δεύτερο και τον τρίτο ταχύτερο χρόνο. Όπλο του Παναγιάρη σε εκείνο τον αγώνα ήταν το Ford Escort MK1 των 135 ίππων. Ο θεαματικός οδηγός από την Εύβοια, με το ψευδώνυμο Εύριπος τότε, θα επέστρεφε στο Διόνυσο μέσα στη χρονιά, για να νικήσει μια ακόμη φορά.

Group 1: Γιώργος Παναγιάρης, Ford Escort MK1, 2.48.2

Group 2-6: Ιαβέρης, Grac Boubis-Alfa Romeo, 2.21.2

2 OΚΤΩΒΡΙΟΥ 1976

Ο Διόνυσος πραγματοποιήθηκε για δεύτερη φορά εκείνο το χρόνο, ως πέμπτος γύρος του Πανελληνίου Πρωταθλήματος Αναβάσεων. Στο Γκρουπ 2-7 το ενδιαφέρον του κοινού απέσπασαν φυσικά τα πέντε πρωτότυπα, που συμπεριλαμβάνονταν στις 21 συνολικά συμμετοχές του: H Alfa-Romeo P33T3 του Μοσχού, το Grac Boubis-Alfa Romeo του Ιαβέρη, το GRD του Τζέιμς, η March 745 του Μέλα και το Β4-Alfa Romeo του Νίνο. Τα πράγματα για τον Γιώργο Μοσχού ήταν πλέον περισσότερο απλά, καθώς το αυτοκίνητό του ήταν πια πλήρως ρυθμισμένο για τις αγωνιστικές συνθήκες και εκείνος απόλυτα εξοικειωμένος με αυτό. Αυτό είχαν σαν αποτέλεσμα να ανέβει τη διαδρομή ταχύτερα από όλους, χωρίς μάλιστα να πλησιάσει τα όρια του αυτοκινήτου του, αφήνοντας στη δεύτερη θέση τον Ιαβέρη, που σχεδόν απογείωσε το Grac για να επιτύχει ό,τι καλύτερο μπορούσε.

Ο Ιαβέρης έδωσε μάχη και στο Γκρουπ 1, όπου και πάλι ολοκλήρωσε δεύτερος, οδηγώντας Alfa Romeo 2000 GTV. Νικητής του συγκεκριμένου Γκρουπ, στο οποίο συμπεριλήφθησαν οι 19 συμμετοχές του Ενιαίου, ήταν για δεύτερη συνεχόμενη φορά ο Γιώργος Παναγιάρης με το Ford Escort 2000 RS.

Group 1: Γιώργος Παναγιάρης, Ford Escort 2000 RS, 2.45.9

Group 2-7: Γιώργος Μοσχούς, Alfa-Romeo P33T3, 2.21.2

Επίλογος…

Παρά τη μεγάλη προσέλευση του κοινού και τη δημοτικότητά της, η διαδρομή του Διονύσου αποσύρθηκε ως Ανάβαση από τους ελληνικούς αγώνες για τέσσερις δεκαετίες και για λόγους που δεν έχουν να κάνουν με αγωνιστικά θέματα. Τον Απρίλιο του 1977 συμπεριλαμβανόταν στο ημερολόγιο του Πανελληνίου Πρωταθλήματος, αυτοκίνητα, οδηγοί και κοινό βρέθηκαν εκεί, όμως ο αγώνας δεν έγινε ποτέ. Για την ακρίβεια, διεξήχθησαν μόνο οι δοκιμές, στη διάρκεια των οποίων έπεσαν λάδια στην άσφαλτο, τα οποία οι οργανωτές δεν πρόλαβαν να απομακρύνουν έγκαιρα. Όμως, η 40χρονη απουσία της Ανάβασης Διονύσου παίρνει τέλος το Σαββατοκύριακο που μας έρχεται. Οι κινητήρες των αυτοκινήτων θα αντηχήσουν ξανά στις πλαγιές κι έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι αυτό θα συμβεί πολλές φορές ακόμη…