top icon
Αγώνες/Διοργανώσεις

H Formula 1 σαράντα χρόνια πριν (1978)

Σε μια εβδομάδα από σήμερα ξεκινά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Formula 1 και αυτή είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για μια αναδρομή στο προ σαράντα χρόνων παρελθόν της.

Ξεκινώντας, θυμίζουμε τις σημαντικότερες διαφορές του τότε με το τώρα. Η πιο σημαντική αφορά το βαθμολογικό σύστημα, καθώς τη χρονιά εκείνη πόντους έπαιρναν μόνο οι έξι πρώτοι. Εννιά ο νικητής, έξι ο δεύτερος, τέσσερις ο τρίτος, τρεις ο τέταρτος, δύο ο πέμπτος και ένα ο έκτος. Το ίδιο σύστημα ίσχυε φυσικά και για το Πρωτάθλημα Κατασκευαστών, με τη διαφορά πως αν δύο μονοθέσια της ίδιας ομάδας τερμάτιζαν στην πρώτη εξάδα, βαθμούς έπαιρνε μόνο το ένα. Για παράδειγμα, αν η Ferrari έκανε το 1-2 στην τελική κατάταξη, δεν αποκόμιζε 43 βαθμούς όπως σήμερα, αλλά μόνο εννέα. Επίσης, οι αγώνες τότε ήταν 16 και όχι 20 και βάλε, όπως τώρα.

Τέλος, η αρχιτεκτονική των κτιρίων που αποτελούσαν ή περιέβαλαν τα αυτοκινητοδρόμια, δεν συμμετείχε καν στα στιγμιότυπα από τη ζωντανή μετάδοση. Ενδιαφέρον είχε μόνο ό,τι συνέβαινε μέσα στην άσφαλτο. Συνεπώς, οι VIPs και τα girlfriends των πιλότων δεν είχαν το προνόμιο να ζουμάρει η κάμερα επάνω τους. Το πολύ-πολύ να τους φωτογράφιζε κάποιος κατά τη διάρκεια του αγωνιστικού Σαββατοκύριακου και αυτό ήταν όλο. Από αγωνιστικής πλευράς, το σενάριο ήταν ίδιο για αρκετά χρόνια: Cosworth εναντίον όλων (λέγε με καλύτερα Ferrari). Aπό το 1977 στους αντιπάλους του βρετανικού V8 βρέθηκε και ο V6 turbo της Renault (μια ιστορική άφιξη στο θεσμό, που έφερε νέα δεδομένα στις πίστες από τις αρχές της δεκαετίας του ’80). Να μη ξεχάσουμε ακόμη πως λαστιχάδες είχαμε δύο, τη Goodyear και τη Michelin. Και αφού είπαμε αυτά, τώρα ας ξεκινήσουμε…

Eισαγωγή στη νέα χρονιά…

Η μετακίνηση του Lauda στην Brabham, που θα οδηγούσε μαζί με τον Watson, αύξησε πολύ τις πιθανότητες του Ecclestone για τον τίτλο των κατασκευαστών. Στην Τyrrell οι τροχοί έγιναν ξανά τέσσερις και τις «008» που σχεδίασε ο Maurice Phillip θα δάμαζαν στις πίστες οι Depailler και Pironi. Ο Brambilla θα λάβει μέρος σε όλες τις κούρσες του πρωταθλήματος με τα μονοθέσια του Surtees, ο οποίος μετά το τέλος του θα αποσυρθεί ως κατασκευαστής. Τα κεφάλαια του εθνικού αερομεταφορέα της Σαουδικής Αραβίας «Saudia» ίσως είναι η ανακάλυψη του Frank Williams για να αλλάξει τη μοίρα του ως ιδιοκτήτη ομάδας. Οδηγός του ο περυσινός νικητής της Αυστρίας Alan Jones. O Peterson ύστερα από μια άσχημη χρονιά στην Τyrrell επιστρέφει στη Lotus. Ο όρος για τη νέα συνεργασία του με τον Chapman είναι να παραμείνει δεύτερος στην ιεραρχία, παραχωρώντας τα πρωτεία στον Αndretti. Με αυτό το τίμημα ο Σουηδός πλήρωνε την ενέργειά του να εγκαταλείψει την ομάδα το 1976. Η Lotus «78» άφηνε τη θέση της στην επαναστατική «79». Το νέο όπλο της εταιρίας για τις πίστες ήταν προϊόν της συνεργασίας άξιων σχεδιαστών υπό την επίβλεψη του Chapman, όπως οι Σάουθγκεϊτ, Ποστλεθγουέιτ και Ραντ. Ο τελευταίος υπήρξε από τους κύριους υπεύθυνους των επιτυχιών της BRM και από το 1975 ήταν ο στενότερος συνεργάτης του Chapman. Στη Lotus «79» όλο το αυτοκίνητο χρησιμοποιήθηκε σαν αεροδυναμικό βοήθημα, καθώς τα πλαϊνά του είχαν εσωτερικά το σχήμα της ανεστραμμένης πτέρυγας και με την εφαρμογή άκαμπτων προσθηκών στο κάτω μέρος του ο αέρας παγιδευόταν χωρίς να μπορεί να διαφύγει από τα πλάγια. Αυτό εξασφάλιζε στο μονοθέσιο άριστη πρόσφυση στις στροφές και με την αύξηση της αρνητικής άνωσης ελαττωνόταν η αντίστασή του στον αέρα. Το κιβώτιο ταχυτήτων ανακαινίστηκε και τοποθετήθηκε κάθετο εσωτερικό αμορτισέρ για τις πίσω αναρτήσεις, με την αεροτομή πίσω να μεγαλώνει πολύ ώστε να μην εμποδίζει τη ροή του αέρα. Οι διαστάσεις του Cosworth ήταν ιδανικές στο να κτισθούν γύρω του όλες αυτές οι σχεδιαστικές καινοτομίες και το πρώτο αυτοκίνητο-πτέρυγα ήταν πραγματικότης.

Από την Αργεντινή ως το Μονακό

Μετά τη νίκη του Αndretti στην Αργεντινή, ο Peterson βρέθηκε πρώτος στην αφετηρία για το GP της Βραζιλίας. Η ζέστη δεν εμπόδισε τον Reutemann να τεθεί επικεφαλής με τη Ferrari από την αρχή της μάχης, για να παραμείνει εκεί ώς την πτώση της σημαίας κάνοντας και τον ταχύτερο γύρο. Με τον τρόπο αυτόν η Μichelin έβαλε τέλος στο μονόλογο της Goodyear, που κρατούσε από το Καναδικό του 1972. Προβλήματα πρόσφυσης ανάγκασαν τον Αndretti να υποχωρήσει στην επίθεση της Arrows και να παραδώσει την πρώτη θέση του Κyalami στον Patrese. Βλάβη στον κινητήρα σταμάτησε την προσπάθεια του νεαρού και ο Depailler ανέλαβε την πρωτοπορία ακολουθούμενος από τις Lotus. Στον τελευταίο γύρο το σύστημα τροφοδοσίας της Τyrrell πίκρανε τον Γάλλο στερώντας του τη νίκη που πήγαινε αναπάντεχα στον Peterson, με τον ίδιο να μην πιστεύει πως ήταν και πάλι δεύτερος. Ο Reutemann με νωπές τις δάφνες από το Long Beach επανέλαβε στο Μοnaco τη νίκη στα δοκιμαστικά. Ο Watson βρήκε την ευκαιρία να προηγηθεί και διατήρησε την κορυφή για ενενήντα λεπτά, όμως η πίεση της Τyrrell του Depailler ήταν τρομερή. Οι συνεχείς προσπάθειες του Γάλλου να προσπεράσει δημιούργησαν ταραχή στον Ιρλανδό, ο οποίος κάνει λάθος στη «σικέιν» και το «ΒΤ46» βγαίνει για λίγο από την πορεία του. Αυτό ήταν αρκετό για τον Γάλλο που άντεξε τις επιθέσεις του Lauda και τερμάτισε για πρώτη φορά νικητής.

Τα χρυσόμαυρα βέλη και ο ανεμιστήρας του Lauda…

Οι εντυπωσιακές Lotus «79» εμφανίσθηκαν για να αγωνισθούν στο Ζolder και στις δοκιμές έδειξαν τη δύναμή τους. Η σύγκρουση των Hunt, Lauda στην εκκίνηση έδωσε την ευκαιρία στον Αndretti να πάρει την πρωτοπορία και τη νίκη στον αγώνα. Οι Lotus κυριάρχησαν στην Ισπανία και στο Αnderstorp σύντομα η «79» βρισκόταν στην κορυφή τρέχοντας προς τη νίκη. Όμως ο Cosworth είχε διαφορετική γνώμη και στον 46ο γύρο εγκατέλειψε τα εγκόσμια, αφήνοντας τον πρωτοπόρο του πρωταθλήματος με την πικρή γεύση μιας παρ’ ολίγον επιτυχίας. Ο επερχόμενος Lauda διατηρήθηκε πρώτος στα σαράντα πέντε λεπτά που απέμεναν για το τέλος και πήρε έτσι την πιο συζητημένη νίκη της καριέρας του. Κι αυτό γιατί η επιτυχία του αυτή συντελέστηκε με τη βοήθεια ενός ανεμιστήρα τοποθετημένου ανάμεσα στους τροχούς στο πίσω μέρος του αμαξώματος. Η λύση αυτή για την καλύτερη κυκλοφορία του αέρα κάτω από το αυτοκίνητο δεν ήταν καινούργια. Πριν από αρκετά χρόνια εφαρμόστηκε στα Chapparals και απαγορεύθηκε σχεδόν αμέσως. Το ίδιο συνέβη και τώρα, με το αιτιολογικό ότι ο εξαγόμενος αέρας προκαλούσε προβλήματα στην πρόσφυση αυτών που ακολουθούσαν.

Oι Lotus κυριαρχούν

Στο Le Castellet, η κακή παρένθεση της Σουηδίας είχε κλείσει για τις Lotus, που τελείωσαν έναν ακόμη αγώνα στις δύο πρώτες θέσεις. Με το σύνθημα της έναρξης στο Brands Hatch, τα χρυσόμαυρα βέλη ξεχύθηκαν μπροστά και άρχισαν να απομακρύνονται. Σύντομα όμως ο κινητήρας του Peterson έσπασε και ο Σουηδός αποχώρησε, αφήνοντας τον Αndretti μόνο στην κορυφή. Ο Μario όμως αποσύρθηκε με βλάβη τη στιγμή που είχε ξεφύγει από τον Schekter. Ο Lauda τον κατεδίωκε και ο άσος της Wolf αναγκάστηκε να του δώσει τα πρωτεία όταν το κιβώτιο ταχυτήτων του βγήκε εκτός μάχης. Ο Reutemann, που τότε βρισκόταν τρίτος, προσπέρασε τον Patrese και επιδόθηκε στο κυνήγι του Αυστριακού, όταν με την αθέλητη βοήθεια του αργότερου Giacomelli κατόρθωσε να τον υποτάξει. Στην εκκίνηση του Hockenheim ο Peterson έβαλε την «79» στην πρώτη θέση, την οποία άφησε στον Αndretti ύστερα από πέντε γύρους. Εκείνος έκανε ένα μοναχικό αγώνα και νίκησε εύκολα, αφήνοντας τον Σουηδό να κερδίσει τις εντυπώσεις με την επίτευξη του ταχύτερου γύρου.

GP Αυστρίας και Ολλανδίας

Ο καιρός στο Zeltweg ήταν βαρύς και μισή ώρα πριν από την έναρξη της κούρσας ξέσπασε βροχή. Ο Peterson, σωστός άρχοντας μέσα σε αυτό το καταρρακτώδες περιβάλλον, καθόλου δεν επηρεάστηκε από τον καιρό και μέσα σε λίγους γύρους είχε αφήσει τον ανταγωνισμό πίσω. Οι διοργανωτές έβγαλαν την κόκκινη σημαία και η αναμέτρηση άρχισε πάλι ύστερα από μισή ώρα, αφού οι οδηγοί είχαν αλλάξει τα ελαστικά τους. Ο Ρeterson κράτησε ξανά την πρώτη θέση και παρέμεινε σε αυτήν ώς τη σημαία, που βρήκε την πίστα στεγνή. Για τον υπέροχο Σουηδό αυτή ήταν η τελευταία νίκη. Οι Lotus απομακρύνθηκαν με άνεση στο Ζandvoort από τους διώκτες τους και τίποτε δεν τάραξε τους οδηγούς τους ώς την πτώση της σημαίας. Ο Αndretti ήθελε πια ένα μόνο βαθμό για να κατακτήσει τον τίτλο, σε GP όμως δεν επρόκειτο να ξανανικήσει. Ο Peterson έκανε τον τελευταίο του τερματισμό και ο ιδιοφυής Chapman πανηγύριζε ένα ακόμη πρωτάθλημα χωρίς να γνωρίζει πως κανένα άλλο δε θα ακολουθούσε. Στην υπέροχη «79» θα έρχονταν και άλλες διακρίσεις, όμως νέο στεφάνι δε χαράχθηκε στην αεροτομή της. Για την ομάδα και τους συντελεστές της, ήταν ένας σημαδιακός αγώνας.

O θάνατος χτυπά στη Monza

Συνέβησαν πολλά και θλιβερά στη Μonza. Είκοσι τέσσερις βολίδες ξεκίνησαν για το γύρο της προθέρμανσης και προτού όλα τα αυτοκίνητα ακινητοποιηθούν για τη διαδικασία της εκκίνησης, ο αφέτης Μ. Ραστέλι έδωσε το πρόσταγμα της έναρξης. «Και ο Pironi;» ρώτησε με σβησμένη φωνή ο Peterson τον Μerzario, που έτρεξε με το οξυγόνο για να του προσφέρει βοήθεια. Ο άσος είχε δει το μονοθέσιό του να κτυπά την Τyrrell του Pironi, πριν τυλιχθεί στις φλόγες. Ο Γάλλος δεν είχε πρόβλημα εκτός από ένα χαμένο τροχό και οι οργανωτές έσβησαν γρήγορα τη φωτιά στη Lotus. Οι Hunt, Regazzoni και Depailler έβγαλαν τον Peterson από τα συντρίμμια και ένα ελικόπτερο τον μετέφερε αναίσθητο στο νοσοκομείο δεκαοκτώ λεπτά αργότερα. Ο Σουηδός ήταν το θύμα μιας εκτεταμένης εμπλοκής, που έλαβε χώρα στην πρώτη στροφή της πίστας. Οκτώ αυτοκίνητα είχαν προλάβει να περάσουν, όταν ο Patrese που αγωνιζόταν με το δικό του στο όριο της δεξιάς πλευράς είδε τον δρόμο εμπρός του να στενεύει και ένα τοιχίο να του περιορίζει τις επιλογές. Η Arrows κινήθηκε εσπευσμένα προς τα αριστερά, αναγκάζοντας τον Hunt που ακολουθούσε να μετατοπισθεί προς το κέντρο της πίστας. Εκεί βρισκόταν η Lotus του Peterson που δεν είχε χώρο για να ελιχθεί, καθώς η Ferrari του Reutemann περνούσε δίπλα του με ταχύτητα. Ο Hunt χτύπησε τη βολίδα του Σουηδού, ο οποίος με τη σειρά του έπεσε πάνω στα αυτοκίνητα των Pironi και Brambilla προτού καταλήξει στο στηθαίο. Η κατεστραμμένη Lotus ξαναγύρισε βίαια στην πίστα ενώ η φωτιά είχε ήδη εκδηλωθεί. Ο Ρeterson έπεσε σε κώμα κατά τη διάρκεια της μεταφοράς του στο Μιλάνο, όπου οι γιατροί δεν μπόρεσαν να δώσουν λύση στην είσοδο μυελού των οστών σε κάποιες βασικές αρτηρίες. Ο «βασιλιάς της βροχής» της δεκαετίας του ’70 άφησε την τελευταία του πνοή το επόμενο πρωί, στις έντεκα. Τρεις ώρες αργότερα, δόθηκε η δεύτερη εκκίνηση του αγώνα και η διάρκειά του ορίστηκε στους 40 γύρους. Οι Αndretti και Villeneuve ξεκίνησαν παραβιάζοντας τη διαδικασία και τιμωρήθηκαν γι’ αυτό με ποινή ενός λεπτού, που είχε αποτέλεσμα να καταταγούν στην έκτη και έβδομη θέση. Ο άσος της Lotus κατέκτησε με αυτόν τον τρόπο το βαθμό που του έδωσε τον τίτλο. Η άχρωμη κούρσα ανέδειξε ως νικητή τον Lauda που είδε τη σημαία με τους καθρέφτες του γεμάτους από την Brabham του Watson.

H πρώτη νίκη του Gilles Villeneuve

Ο Jarrier ήταν ο νικητής στα δοκιμαστικά του Καναδά αναλογιζόμενος την ατυχία του στο Watkins Glenn, που άφησε τον Reutemann ανενόχλητο να κερδίσει. Για τον οδηγό της Lotus ήταν καιρός να προσθέσει επιτέλους στο ενεργητικό του μία νίκη. Οδηγώντας εξαιρετικά προηγήθηκε επί ογδόντα λεπτά, αλλά μια διαρροή λαδιού του στέρησε την τελευταία και πιο μεγάλη ευκαιρία να ανέβει πρώτος στο βάθρο των νικητών. Ο επερχόμενος Villeneuve κράτησε την κορυφή για τα υπόλοιπα τριάντα πέντε λεπτά και νίκησε τον αγώνα.

Eπίλογος

Οι καινοτομίες των «79» αιφνιδίασαν κάθε ενδιαφερόμενο για το πρωτάθλημα και δεν άφησαν κανένα περιθώριο στους άλλους για να το διεκδικήσουν. Το αυτοκίνητο έκανε έξι νίκες από την πρώτη εμφάνισή του στο Βέλγιο, ενώ ο Chapman ωφελήθηκε βαθμολογικά και από τις δύο πρώτες θέσεις της προκατόχου Lotus «78». Οι σκηνές με τους Αndretti και Peterson να προηγούνται όλων δεν έχουν ακόμη ξεθωριάσει στη μνήμη των φίλων της Formula 1, κι ας μην υπάρχει πλέον Lotus. Ο θάνατος του Σουηδού στη Μonza έκλεισε οριστικά για την ομάδα έναν κύκλο αίματος που είχε ξεκινήσει το 1960, στο Spa. Ο Lauda απέδειξε πως μπορεί να νικήσει και χωρίς τη Ferrari, όμως για να κερδίσει έναν τίτλο χρειάζεται κάτι καλύτερο από την Brabham «ΒΤ46». Για τον υπερτροφοδότη της Renault η προσπάθεια θα συνεχιζόταν τα επόμενα χρόνια.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Ακολουθήστε το 4troxoi στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα!

ΤΙΜΕΣ - ΤΕΧΝΙΚΑ