70 χρόνια Ferrari: Ποιά λέτε να ήταν η πρώτη;

Η AAC 815, η πρώτη Ferrari στην ιστορία της μηχανολογίας, ήταν ένα διθέσιο spider, που σταδιοδρόμησε για λίγο στο ξεκίνημα του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, με την αδιάφορη επωνυμία «Auto Avio Costruzioni». Ο Εnzo Ferrari είχε τότε μόλις αποχωρήσει από την Alfa Romeo και τηρούσε τη δέσμευσή του προς εκείνη, που ήταν να μη χρησιμοποιήσει το όνομά του στα τέσσερα πρώτα χρόνια της δραστηριότητάς του ως ανεξάρτητος κατασκευαστής. Η αφορμή για τη δημιουργία του Tipo 815 δόθηκε τον Δεκέμβριο του 1939, όταν ο μαρκήσιος της Modena Lotario Rangoni ζήτησε από τον Koμεντατόρε να του ετοιμάσει δύο αγωνιστικά αυτοκίνητα για το Grand Prix της Brescia, ένα για τον ίδιο και ένα για τον κοινό τους φίλο Alberto Ascari. Ο αγώνας ήταν για τον Απρίλιο κι ο Ferrari είχε μπροστά του πέντε μήνες προθεσμία, για να εκτελέσει την παραγγελία…

Mια ξεχωριστή κατασκευή

Tρεις πρώην μηχανικοί της Alfa Romeo ανέλαβαν να σχεδιάσουν και να εξελίξουν το αυτοκίνητο: o Alberto Massimino που είχε δουλέψει και στο πρόγραμμα των Alfetta 158 για τα Grand Prix, o Vittorio Bellentani με τον μετέπειτα πολύ σημαντικό ρόλο στο τελικό κτίσιμο της Maserati 250F και ο πολυπράγμων Enrico Nardi. Ο κωδικός «815» προσδιόριζε τον αριθμό των κυλίνδρων και τον κυβισμό του κινητήρα, που ήταν 8κύλινδρος σε σειρά με χωρητικότητα 1.5 λίτρων. Το αυτοκίνητο στηρίχθηκε στο πλαίσιο του Fiat Ballila 508C 1100 και τη διαμόρφωση του αμαξώματος ανέλαβε η Carrozzeria Touring. Η μιλανέζικη αμαξοποιΐα, με την χρήση ελαφρών μιγμάτων αλουμινίου-μαγνησίου στη διάπλασή του, κατάφερε να διατηρήσει το βάρος του στα μόλις 54 κιλά. Η αλήθεια είναι βέβαια πως η εξωτερική εμφάνιση του Tipo 815 θύμιζε πολύ τα τρία Alfa Romeo 6C 2500 SS Torpedino Brescia, που η Carrozzeria Touring είχε ολοκληρώσει λίγο νωρίτερα. Το αλουμινένιο block του κινητήρα (που στην ουσία ήταν δύο τετρακύλινδροι, προερχόμενοι από το Ballila 508C και ενωμένοι αριστοτεχνικά μεταξύ τους) επεξεργάστηκε η Fonderia Calzoni της Bologna, ενώ από τη Fiat προέρχονταν επίσης και δύο από τις κυλινδροκεφαλές. Το αποτέλεσμα ήταν ένα μηχανικό σύνολο προωθημένο για την εποχή, με ένα εκκεντροφόρο επικεφαλής και δύο βαλβίδες σε κάθε κύλινδρο, το οποίο συνδυαζόταν με χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων των τεσσάρων σχέσεων (της Fiat κι αυτό, αλλά με σημαντικές παρεμβάσεις από τους ανθρώπους του Ferrari). Η εμπρός ανάρτηση του Tipo 815 ήταν ανεξάρτητη τύπου Dubonnet με ενσωματωμένα αμορτισέρ, ενώ πίσω υπήρχε άκαμπτος άξονας με ημιελλειπτικά φύλλα σούστας και υδραυλικά αμορτισέρ. Στο τέλος, το συνολικό βάρος του αυτοκινήτου της Auto Avio Costruzioni δεν ξεπερνούσε τα 625 κιλά, με την ανώτατη ταχύτητά του να αγγίζει τα 160 χιλιόμετρα την ώρα.

Το Tipo 815 στην Brescia

Toν Απρίλιο του 1940 τα δύο αυτοκίνητα που ζήτησε ο μαρκήσιος της Modena παρατάχθηκαν στην εκκίνηση του Grand Prix της Brescia, έχοντας τις δικές τους φιλοδοξίες. Το πρώτο από αυτά, με οδηγούς τους Alberto Ascari and Giuseppe Minozzi, από τον πρώτο κιόλας γύρο βρέθηκε επικεφαλής της κατηγορίας των αγωνιστικών έως 1.500 κ.εκ. Σύντομα όμως αποσύρθηκε άδοξα από τον αγώνα, με πρόβλημα στις βαλβίδες. Το δεύτερο Tipo 815, με πλήρωμα τους Lotario Rangoni (της οικογενείας Μακιαβέλι παρακαλώ) και Enrico Nardi, ηγήθηκε της κλάσης του και γρήγορα έγραψε τον ταχύτερο γύρο. Oύτε αυτό όμως κατάφερε να τερματίσει, εγκαταλείποντας με πρόβλημα του κινητήρα στον έβδομο από τους συνολικά εννέα γύρους του αγώνα. Όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν απλά να ήταν προβλήματα νεότητας, αν η γενίκευση του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου δεν διέκοπτε τις εξελίξεις και στον ιταλικό μηχανοκίνητο αθλητισμό. Η Tipo 815 χάθηκε από το προσκήνιο και η Auto Avio Costruzioni δεν χρησιμοποιήθηκε ξανά ως «άρμα» από τον Enzo Ferrari: η τετραετία, για την οποία είχε δεσμευτεί στην Αlfa Romeo, κύλησε χωρίς καμιά άλλη κατασκευαστική δραστηριότητα εκ μέρους του.

Απόηχος…

Ο μαρκήσιος της Modena σκοτώθηκε στον πόλεμο και ο αδελφός του Rolando Rangoni βρέθηκε ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου με το οποίο ο Ιταλός ευγενής αγωνίστηκε στην Brescia. Aτυχώς όμως, αυτό καταστράφηκε οριστικά το 1958. Η δεύτερη Tipo 815, με την οποία έτρεξε ο Ascari, πουλήθηκε το 1947 στον επίσης αγωνιζόμενο Enrico Beltracchini. Aπό εκεί βρέθηκε στην κατοχή του Mario Righini και από το 2006 είναι ένα από τα ξεχωριστά μέλη της ομώνυμης συλλογής.

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ (κινητήρας: 8κύλινδρος σε σειρά, κυβισμός: 1.496 κ.εκ., διάμετρος x διαδρομή: 63 mm x 60 mm, σχέση συμπίεσης: 7.5:1, καρμπιρατέρ: 4 Webber 30 DR2, μέγιστη ισχύς: 72 ίπποι στις 5.500 σ.α.λ., μετάδοση κίνησης: στους πίσω τροχούς, κιβώτιο ταχυτήτων: χειροκίνητο 4 σχέσεων, ανώτατη ταχύτητα: 160 χλμ/ώρα, μεταξόνιο: 2.420 χλστ., μετατρόχιο εμπρός: 1.240 χλστ., μετατρόχιο πίσω: 1.240 χλστ., βάρος: 625 κιλά)

FERRARI 125 SPORT

Το πρώτο αυτοκίνητο με επίσημο έμβλημά του το «όρθιο αλογάκι» έκανε την παρθενική του εμφάνιση στις 11 Μάη 1947, στο circuit της Πιασέντζα, με οδηγό τον Φράνκο Κορτέζε. Δε στάθηκε δυνατό να ολοκληρώσει τον αγώνα, αλλά 25 ημέρες αργότερα με τον ίδιο στο τιμόνι η 125 S έφερε στη Ferrari την πρώτη νίκη, στο GP της Ρώμης, με αντιπάλους κυρίως τα Cisitalia. Μέχρι το τέλος της χρονιάς το αυτοκίνητο κέρδισε έξι από τους 14 αγώνες που συμμετείχε, με πιο ξεχωριστή την πρώτη θέση στο Mίλε Μίλια, με οδηγούς τους Κλεμέντε Μπιοντέτι και Γκιουζέπε Ναβόνε. Χαρακτηριστικό του ήταν ο V12 κινητήρας, που έκανε πραγματικότητα ένα όνειρο του Ferrari. Λάτρης των 12κύλινδρων ο Enzo και θαυμαστής των μοτέρ της Packard και της Delage, όταν τους άκουγε να δουλεύουν μιλούσε γοητευμένος στους γύρω του για «το τραγούδι των δώδεκα». Την επιθυμία του υλοποίησε ο Γιοαχίνο Κολόμπο, σηματοδοτώντας την έναρξη μιας μυθικής εποχής. Σήμερα δεν υπάρχει καμία από τις 125 S. Στο μουσείο του Μaranello βρίσκεται ένα ακριβές αντίγραφο, που κατασκευάστηκε το 1987 από τον Μichelotti.

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ (κινητήρας: V12 60ο, κυβισμός: 1.497 κ.εκ., διάμετρος x διαδρομή: 55 mm x 52.5 mm, σχέση συμπίεσης: 9.5: 1, καρμπιρατέρ: 3 Webber 30 DCF, μέγιστη ισχύς: 118 ίπποι στις 6.800 σ.α.λ., μετάδοση κίνησης: στους πίσω τροχούς, κιβώτιο ταχυτήτων: χειροκίνητο 5 σχέσεων ασυγχρόνιστο, ανώτατη ταχύτητα: 170 χλμ/ώρα, μήκος: 4.500 χλστ., πλάτος: 1.550 χλστ., ύψος: 1.500 χλστ., μεταξόνιο: 2.420 χλστ., μετατρόχιο εμπρός: 1.240 χλστ., μετατρόχιο πίσω: 1.240 χλστ., βάρος: 650 κιλά)