Alfa Romeo 155 Q4
[Q]ΟΜΦΟΥΖΙΟH κορυφαία έκδοση της σειράς 155 με δίλιτρο
υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα και τετρακίνηση δεν θα
μπορούσε ποτέ να είναι ένα αντίστοιχο ...Φίατ Τέμπρα.
Θα μπορούσε όμως να είναι μία Ντέντρα, με face
lifting, όντας ένα πολύ καλό ποιοτικά αυτοκίνητο, που
σε τίποτα όμως δεν θυμίζει τις Δέλτα HF τριών όγκων ή
τις θρυλικές ’λφα Ρομέο με σήμα το πράσινο
τετράφυλλο. Ακόμη μία φορά κάπου μπερδεύτηκαν μεταξύ
Τορίνου και Μιλάνου και ο αγώνας μεταξύ των
διαφορετικών τάσεων του _γκρούπο_ συνεχίζεται,
ευτυχώς σε όφελος του καταναλωτή.
Κείμενο, φωτογραφίες: Στράτης Χατζηπαναγιώτου
_ΔΕΝ ΘΑ φτιάξουν και καμιά γρήγορη έκδοση μήπως και βρουν το
δρόμο τους ξαναζωντανεύοντας και το θρύλο;_, ρωτήσαμε
συναδέλφους που παραβρέθηκαν στην επίσημη παρουσίαση της ’λφα
155 τον περασμένο Ιανουάριο.
_Μην ανησυχείς, είναι έτοιμη η 155 που θα αναγκάσει τη Λάντσια
να ...αποσύρει την Ντέντρα Ιντεγκράλε, ενώ η Δέλτα HF, η
αγαπημένη σου Ντελτόνα, θα δείχνει μπροστά της _αυτοκινητάκι_
της Μπουράκο. Αν δε αποφασίσουν, εκτός από τη συμμετοχή τους
στις πίστες, την παρουσία τους και στις ειδικές διαδρομές,
τότε ετοιμάσου να γράψεις για την απόλυτη κυριαρχία και στους
αγώνες_, απάντησαν με ένα στόμα κάποιοι συνάδελφοί μου, από
τους πλέον σοβαρούς και τους λιγότερο εκδηλωτικούς του χώρου,
που έχουν όμως ένα κοινό ...ελάττωμα. Είναι αμετανόητοι
Αλφίστες. Ανήκουν στους ανθρώπους που ό,τι και να γράφουμε
εμείς θα αγόραζαν ακόμη και το 2000 μία καταλυτική ’λφα 75,
τόσο για τα τερτίπια της όσο και για την προσωπικότητά της.
Εκεί κάπου είναι κρυμμένη και η δύναμη της ’λφα Ρομέο. Στην
πίστη των πελατών της. Στο παρελθόν έγιναν από _ανθρώπινα_
λάθη μέχρι προμελετημένα εγκλήματα, αλλά ακόμη και όσοι κατά
λάθος Αλφίστες βρέθηκαν με BMW 316, δεν χάνουν την ευκαιρία να
ψηφίζουν ιταλικά και με αγωνία να περιμένουν την παραγωγή ενός
καλά φτιαγμένου αυτοκινήτου που να συνδυάζει επιδόσεις και
προσωπικότητα.
H ’λφα 155 παρ_ όλο ότι χρησιμοποιεί το δάπεδο του Τίπο, που
τόσο έχει επικριθεί, αγγίζει το στόχο όπως σημειώσαμε στο
τεύχος Φεβρουαρίου και όπως ίσως είχαν την ευκαιρία να
διαπιστώσουν οι δοκιμαστές μας με την ευκαιρία της δοκιμής του
αυτοκινήτου επί ελληνικού εδάφους.
Μετά από όλα αυτά καταλαβαίνετε ότι ο γράφων αντιμετώπισε με
χαρά την εντολή εκπροσώπησης του περιοδικού στην επίσημη
παρουσίαση της έκδοσης με το διακριτικό Q4 ή πιό απλά της
κορυφαίας σε επίπεδο επιδόσεων ’λφα Ρομέο 155.
Όπως πάντα η υπεύθυνη Τύπου της ’λφα Ρομέο Ελλάς είχε
οργανώσει άψογα ένα γρήγορο ταξίδι επιλέγοντας έξυπνα και τους
προσκεκλημένους που δεν ξεπερνούσαν τους πέντε.
Ό,τι καλύτερο σε συνδυασμό και με τη σοφή επιλογή της
διαδρομής από τους Ιταλούς του γραφείου Τύπου του εργοστασίου
και ποιός είπε ότι το επάγγελμά μας δεν είναι ευχάριστο και
διασκεδαστικό;
Φτάσαμε στην Πάρμα από το Μιλάνο με μία Θέμα τούρμπο ντίζελ
και οδηγό έναν αμετανόητο Ιταλό που ήξερε ότι στο Ισπανικό
Γκραν Πρί η Φεράρι τερμάτισε στην τρίτη θέση. Όταν τον
ρωτήσαμε ποιός καλός κύριος είχε την τιμή, θυμήθηκε ότι ήταν ο
Αλεζί και συμπλήρωσε ότι στην Ίμολα θα κερδίσει ο Καπέλι. _Και
μετά θα ξυπνήσετε_, του απάντησε ο συνάδελφος (ένας είναι
αλλά δεν είναι εποχή για ...ονόματα) που νωρίτερα έγινε,
δικαιολογημένα, _μαλλιά κουβάρια_ με την αντιπαθέστατη κυρία
που ήταν υπεύθυνη(;) για την 1η θέση στο M80 της Αλιτάλια και
ζήτω η Ολυμπιακή που μπορεί να μην διαθέτει τις καλύτερες
μηχανές, διαθέτει όμως τους καλύτερους ανθρώπους τουλάχιστον
στον αέρα.
Μετά από αυτήν την κρίση με το έντονο ελληνικό στοιχείο,
καιρός για το ζητούμενο, την ’λφα 155 Q4, το αυτοκίνητο που
μας έβαλε σε σκέψεις.
_Δύο κόκκινες και μία ασημένια_ για τους 6 Έλληνες προέβλεπε
το πρόγραμμα, ενώ η δοκιμή περιλάμβανε μια ειδική διαδρομή
(στην κυριολεξία) μήκους 40 χιλ. με ανηφοριές, κατηφοριές και
ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε, 40 περίπου χιλιόμετρα στην
αουτοστράντα και τον επίλογο στην κατάλληλα διαμορφωμένη πίστα
του Βαράνο.
Οι Ιταλοί διαθέτουν κάμποσα χωράφια διαμορφωμένα σε
αυτοκινητοδρόμιο και _ποιός ο λόγος να ταλαιπωρείστε εδώ κι
εκεί με ένα αυτοκίνητο επιδόσεων;_
Δεν τους είπαμε ότι μας αρέσει η ταλαιπωρία και δεν χρειάστηκε
βέβαια να τους θυμίσουμε τις σχέσεις της χώρας μας με τις
...πίστες.
Παραλάβαμε το δικό μας αυτοκίνητο από τα πιτς, αφού νωρίτερα
χαζέψαμε για 10_ την τετράθυρη Ιταλίδα με τα ελάχιστα
διακριτικά και τις πολύ όμορφες αλουμινένιες ζάντες.
Αν ποτέ αποκτήσετε ’λφα 155 ακόμη και τη φθηνή έκδοση
υπολογίστε και ένα κονδύλι για ζάντες αλουμινίου που δίνουν
διαφορετική όψη στο αυτοκίνητο, που αποκτάει τις πραγματικές
του διαστάσεις μακριά από τα Τέμπρα και τις Ντέντρα.
Το τιμόνι έχει μεγάλη διάμετρο, δερμάτινη επένδυση, τρεις
ακτίνες και ρυθμίζεται ως προς το ύψος. Ευτυχώς γιατί, το
κάθισμα με την προσεγμένη επένδυση και την ηλεκτρική ρύθμιση,
δεν είναι από τα καλύτερα τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη στήριξη
του κάτω μέρους του σώματος.
Δεύτερη φορά ευτυχώς, αφού η πλάτη στηρίζεται ικανοποιητικά,
ενώ παρ_ όλα τα πάνω-κάτω του τιμονιού, ο πλούσιος πίνακας των
οργάνων που δεν εντυπωσιάζει σε αισθητική, παραμένει
ευδιάκριτος.
O ήχος του κινητήρα είναι το πρώτο σημείο που προδίδει την
επέμβαση των τεχνικών της ’λφα Ρομέο στο τετρακύλινδρο
16βάλβιδο σύνολο των 1995 κ.εκ., που είχαν την ευγενή καλοσύνη
να τους δανείσουν οι συναδελφοί τους της Λάντσια. Για την
περίσταση και πάντα με το _μεγάλο_ υπερσυμπιεστή της Γκάρετ
τύπου T3, η ισχύς σε _καθαρή_ έκδοση φτάνει τους 190
ίππους/6000 σαλ, με μέγιστη ροπή 30,3kg.m/2500 σαλ!
H προσπάθεια είναι σαφέστατη. Να αποκτηθεί ροπή σε βάρος της
ισχύος ώστε το αυτοκίνητο να αποκτήσει και πολιτισμένο
χαρακτήρα.
Και να μην δείχνει ίδιος με της Ντέλτα θα συμπληρώσουμε,
περνώντας την πρώτη ταχύτητα με το σφιχτό και ακριβή επιλογέα,
που θυμίζει περισσότερο τον επιλογέα της αντίστοιχης Ντέντρα
παρά της Δέλτα HF.
Μπερδεμένα πράγματα και είναι σαφέστατη η προσπάθεια για
διαφορές τουλάχιστον στη λεπτομέρεια. Στην ουσία το κιβώτιο
των πέντε σχέσεων είναι ίδιο με της Δέλτα, ενώ με το ίδιο
ποσοστό με τις Ιντεγκράλε 16V και HF μοιράζεται και η ροπή.
47% στον εμπρός και 53% στον πίσω άξονα, προστάζει το
επικυκλικό μεσαίο διαφορικό που συνεργάζεται αρμονικά με το
συνεκτικό συμπλέκτη τύπου Φέργκιουσον. Το σύστημα μετάδοσης
ολοκληρώνεται με το πίσω διαφορικό τύπου Τόρσεν που φροντίζει
να μεταβάλλει το ποσοστό της μεταδιδόμενης ροπής δεξιά ή
αριστερά, ανάλογα με την πρόσφυση των αντίστοιχων τροχών.
Περισσότερη δύναμη πίσω και μηδέν υποστροφή με τάσεις
υπερστροφής, είναι η θεωρητική αντίδραση, αλλά φτάνοντας στην
πρώτη κλειστή αριστερή στροφή αφού ξεπερνάμε το σοκ από το
μέτριο σε αρχική αίσθηση πεντάλ των φρένων, διαγράφουμε μία
ανεξέλεγκτη τροχιά με τους μπροστινούς τροχούς να επιμένουν να
κινηθούν ανεξάρτητα προς την έξοδο της στροφής.
H δεύτερη φορά είναι καλύτερη. Τα τέσσερα δισκόφρενα (τα
μπροστινά ...αερίζονται) θέλουν θετική και δυναμική εντολή,
ενώ το πολύ καλό ABS μένει σοφά έξω από το παιχνίδι.
Αντιμετωπίζουμε το αυτοκίνητο όπως ένα καλό προσθιοκίνητο,
κλείνουμε την τροχιά μας στην κορυφή της στροφής και παίζοντας
με το πεντάλ του γκαζιού, το αφήνουμε να ξεχυθεί -ελεγχόμενα-
προς την έξοδο.
Όπως το καλύτερο προσθιοκίνητο, όπως η ’λφα Σουντ που είχαμε
το 1976 και πού είναι η τετρακίνηση, σκεπτόμαστε.
Απούσα διαπιστώνουμε στη συνέχεια. Το αυτοκίνητο γέρνει
ελάχιστα και δεν προβληματίζει σε άνεση παρ_ όλα τα σκληρότερα
αμορτισέρ-ελατήρια και συμπεριφέρεται ουδέτερα σε γρήγορες
καμπές με μηδενικές τάσεις υπερστροφής ακόμη και όταν
καταφύγεις στην υπερβολή. Είναι θετικό όμως ότι δεν χάνει την
ευελιξία του και επ_ ουδενί η υποστροφή είναι δυσάρεστη
τουλάχιστον όταν είσαι προετοιμασμένος. Αν, ακολουθώντας τη
θεωρία, ψάξεις να βρεις το αποκαλούμενο _όριο_ από την πρώτη
επαφή τότε αιφνιδιάζεσαι. Ίδια γεύση και με τα φρένα που
αποδείχθηκαν και αποτελεσματικά και ανθεκτικά.
Κάτω από τις οποιεσδήποτε συνθήκες το σύνολο κινητήρας-κιβώτιο
αντιδρά πολιτισμένα. Εντυπωσιακά ελαστικός ο κινητήρας θυμίζει
από τις 2500 έως τις 6500 σαλ κινητήρα που λειτουργεί
...ηλεκτρικά.
O θόρυβος μόλις που αυξάνεται και μόνον ο δείκτης του
στροφόμετρου προδίδει την προσπάθεια ή την υπερβολή οπότε
λειτουργεί ο κόφτης των στροφών. Την ταχύτητα, που ορισμένες
στιγμές αυξάνεται εντυπωσιακά, εντοπίζεις μόνο παρακολουθώντας
το ταχύμετρο. Έχεις την αίσθηση ότι κινείσαι σιγά και ξαφνικά
αν το βλέμμα πέσει στο ταχύμετρο ανακαλύπτεις ότι _έχεις πάρει
φόρα_.
Ευτυχώς κατεβάζεις εύκολα ταχύτητα αλλά και αν ακόμη δεν
προλαβαίνεις ξεπερνάς το _πρόβλημα_ με τη ροπή του κινητήρα.
Φτάνοντας στο Βαράνο αντιμετωπίσαμε αρνητικά την πρόταση να
συνταξιδέψουμε με τον ...Νικόλα Λαρίνι και μάλλον αδιάφορα τη
δυνατότητα να οδηγήσουμε την Q4 τρεις-τέσσερις γύρους στην
πίστα.
Ένα πολιτισμένο σεντάν είναι με υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα,
...φορολογικό ατού που αποδίδει ότι και ένας ατμοσφαιρικός
τρίλιτρος, με τετρακίνηση για όσους θα τη χρησιμοποιήσουν σε
γλιστερά οδοστρώματα. Προς τί η ταλαιπωρία;
Δεν ήταν ακριβώς έτσι. H κόκκινη μπερλίνα με την ένδειξη Q4
στο πίσω μέρος και τα φαρδιά Πιρέλι P700 Z έδειξε και άλλες
αρετές στην πίστα.
Ρυθμίσαμε, όπως και στην εκτός πίστας διαδρομή, την
ηλεκτρονικά ελεγχόμενη ανάρτηση στη θέση sport (στην αυτόματη
θέση ή έχεις την αίσθηση ότι το αυτοκίνητο πλέει ή ότι θέλουν
αλλαγή τα αμορτισέρ. Στην _καλή_ θέση η ανάρτηση _σφίγγει_, η
άνεση δεν επηρεάζεται σημαντικά και ζήτω το μάρκετινγκ).
Αναγνωρίσαμε τη διαδρομή στον πρώτο γύρο και στη συνέχεια
διασκεδάσαμε κινούμενοι σβέλτα, χωρίς προσπάθεια, όπως αρμόζει
με μία καλή μπερλίνα που έχει τις δυνατότητες για το κάτι
περισσότερο, αλλά κακώς παρουσιάζεται σαν η σπορ έκδοση ενός
κατασκευαστή με ιστορία και παράδοση στην κατασκευή
αυτοκινήτων μεγάλου τουρισμού.
Γενικότερα η 155 είναι μία σειρά που καλείται όχι να σώσει την
’λφα Ρομέο αλλά να της δώσει τη χαμένη της αίγλη. H Q4 είναι
απλά η κορυφαία έκδοση της σειράς και τίποτα περισσότερο ή
λιγότερο.
Το αυτοκίνητο στο αυτοκινητοδρόμιο αποδείχθηκε ευέλικτο, με
την υποστροφή να ελέγχεται χωρίς κόπο και τα φρένα να μην
δείχνουν σημεία κόπωσης. Σε γρήγορες καμπές ή μέτριες στροφές,
η ελεγχόμενη και προβλέψιμη συμπεριφορά του αυτοκινήτου
πρόδιδε το πολύ καλό σασί.
Αυτή είναι λοιπόν η 155 Q4, ένα πολύ καλό αυτοκίνητο που
προδίδει τη γενικότερη ποιοτική βελτίωση αλλά γιατί όχι και
τις γενικότερες δυνατότητες της νέας ’λφα Ρομέο 155, ενός
μοντέλου καταδικασμένου να επιτύχει σήμερα που όλα(;) τα
αυτοκίνητα είναι καλά αλλά και τόσο ίδια.
Αρχικά απογοητευτήκαμε αφού δεν βρήκαμε την Ντελτόνα των 3
όγκων όπως πιστεύαμε ότι θα συναντήσουμε παρασυρμένοι από την
ένδειξη Q4 και τις προδιαγραφές του αυτοκινήτου.
Ξεπερνώντας όμως όλα τα παραπάνω που περιλαμβάνονται και στο
παιχνίδι προώθησης των πωλήσεων, η Q4 θα παίξει το δικό της
σημαντικό ρόλο όχι βέβαια στη μάχη με τα Σιέρα Κόσγουορθ, όπως
αφελώς πιστεύουν οι Ιταλοί, αλλά στη δύσκολη αγορά των καλά
φτιαγμένων σεντάν επιδόσεων.
H 155 Q4 _δείχνει_ και τις δυνατότητες και τα προτερήματα όλων
των 155 αλλά επ_ ουδενί μπορεί να ευαισθητοποιήσει το φανατικό
της αυτοκίνησης που αν επιμένει ιταλικά έχει σαν μοναδική
διέξοδο τη Δέλτα HF των 210 ίππων.
Σήμερα, στο _γκρούπο_ η Λάντσια εκτός από την πλήρη σειρά της
Ντέντρα, διαθέτει τον πύραυλο και η ’λφα Ρομέο το
καλοφτιαγμένο σεντάν με τις αξιοπρεπείς επιδόσεις και την
πολιτισμένη οδική συμπεριφορά!
H 155 Q4 συμμετέχει με επιτυχία στο περιορισμένης ακτινοβολίας
Ιταλικό Πρωτάθλημα Τουρισμού, όταν η Λάντσια διαλύει το
συναγωνισμό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ.
Αύριο η ’μπαρτ θα περιοριστεί στην ευθύνη συμμετοχής της ’λφα
155 V6 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Τουρισμού, ενώ πιθανότατα η
Λάντσια θα αποσυρθεί από τα Ράλλυ τουλάχιστον μέχρι να
παραχθεί, άγνωστο πότε, η νέα Δέλτα.
Τέλος, η Φίατ έχει την ευθύνη παραγωγής ενός φτηνού διθέσιου
σπορ μοντέλου!
Αν όλα αυτά δεν είναι κομφούζιο και σπαζοκεφαλιά για τον κ.
Ανιέλι και τους επιτελείς του τότε τι είναι;_Σ.Χ.