ΠΠΡ: Ράλλυ Μόντε Κάρλο
ΑΠΟΣΤΟΛΗΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΡΑΛΛΥ
ΜΟΝΤΕ-ΚΑΡΛΟ: 1ος γύρος
ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ;
Πρεμιέρα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλλυ στο Μόντε Κάρλο με
«πυροτεχνήματα» και απίστευτες επιδόσεις. H Τογιότα «διά χειρός» Οριόλ,
επιτυγχάνει την πρώτη της νίκη στο φετινό θεσμό και, αν παρατηρήσει κανείς
το πως και το γιατί, τότε πιθανόν να βγάλει τα κατάλληλα συμπεράσματα για
τη χρονιά, που μόλις τώρα αρχίζει.
Φωτογραφίες: Ρεπόρτερ ΕΠΕ
ΠΡΙΓΚΙΠΑΤΟ του Μονακό. Τρίτη 26 Ιανουαρίου 1993. 'Ωρα 23.00.
Στο χώρο επιτηρούμενης στάθμευσης του 61ου Ράλλυ Μόντε Κάρλο οι
αγωνιζόμενοι είναι έτοιμοι για να ξεκινήσουν το τελευταίο σκέλος του αγώνα.
Πέντε μόλις ειδικές διαδρομές χωρίζουν τον Ντελεκούρ και το νέο Φορντ
'Εσκορτ Κόσγουορθ από το θρίαμβο. Είναι 63" εμπρός από τον ομόλογό του
Μπιαζιόν και 71 ολόκληρα δευτερόλεπτα από τον τρίτο Ντιντιέ Οριόλ. Είναι
όμως αρκετά για να κρατήσει την πρώτη θέση; Πριν δύο ακριβώς χρόνια, έχασε
τη νίκη κυριολεκτικά την τελευταία νύχτα και τώρα, ο μόνος ικανός να τον
απειλήσει δεν είναι άλλος από το συμπατριώτη του Οριόλ. «Αν δεν
αντιμετωπίσω προβλήματα, πιστεύω ότι θα είναι πολύ δύσκολο για τον Ντιντιέ
να με κερδίσει» δήλωνε ο Ντελεκούρ. Από την άλλη ο Οριόλ είχε την δική του
άποψη: «Νομίζω ότι πρέπει να κάνω τα πάντα για να κερδίσω τον αγώνα», είπε
και όντως το έκανε. Οι φοβίες των ανθρώπων της Φορντ και οι κρυφές ελπίδες
του Ούβε 'Αντερσον που έδωσε το «πράσινο φως» για επίθεση στον οδηγό του,
δυστυχώς για τους μεν και ευτυχώς για τους δε, έγιναν πραγματικότητα. Μετά
την πρώτη κιόλας νυχτερινή ειδική, ο Οριόλ περνάει δεύτερος και από εκεί
και μετά αρχίζει το «σφυροκόπημα» του Ντελεκούρ. Οι δύο Γάλλοι αρχίζουν τα
πυροτεχνήματα και βρίσκονται σε δικό τους αγώνα. Τα δευτερόλεπτα
κατεβαίνουν με καταιγιστικό ρυθμό από ειδική σε ειδική και οι θεατές
τρίβουν τα μάτια τους. H δήλωση του Οριόλ ότι οδηγούσε από την αρχή της
κάθε ειδικής διαδρομής με «τρελό» ρυθμό και την «ψυχή στο στόμα», είναι
χαρακτηριστική. Το επιβεβαιώνει λίγο πριν το τέλος του αγώνα και ο
συνοδηγός του Οσελί. Το ξημέρωμα της επόμενης, το Πριγκιπάτο φοράει τα
γιορτινά του και υποδέχεται τους νικητές. Οι Οριόλ και Οσελί ανεβαίνουν
πρώτοι στη ράμπα του τερματισμού, με την «άγνωστη» γι? αυτούς Σέλικα, όντας
για τρίτη φορά -τα τελευταία τέσσερα χρόνια- νικητές του δημοφιλούς αυτού
αγώνα, που φέτος ήταν εντελώς στεγνός αφού σε καμία διαδρομή οι
αγωνιζόμενοι δεν συνάντησαν το πολυπόθητο για πολλούς χιόνι. Ωστόσο ο
ξέφρενος ρυθμός του Οριόλ το τελευταίο βράδυ του αγώνα, στάθηκε αφορμή για
σχόλια, αλλά και αβάσιμες -όπως αποδείχθηκε- υποψίες. H εκπληκτική επίδοση
του Γάλλου οδηγού σε έναν αγώνα με τόσες απαιτήσεις και δυσκολίες και με
ένα καινούργιο γι? αυτόν αυτοκίνητο με στενότερα ελαστικά, έδωσε την
απάντηση σε όσους έψαχναν για το συνδυασμό του 1993. Ακόμα και ο Μωρίς
Γκαλάρ, από τους επικεφαλής τεχνικούς της Τογιότα, αναγκάστηκε να
παραδεχθεί ότι οι σκέψεις που έκαναν το 1992, σχετικά με κάτι «περίεργο»
που πιθανόν να συνέβαινε στην Λάντσια του Οριόλ, συνεπεία του οποίου τον...
«έψαχναν» στις ειδικές διαδρομές του ΠΠΡ, ήταν υπερβολές και ότι τελικά ο
άνθρωπος βρίσκεται «μακράν εμπρός». Την ίδια στιγμή οι ψίθυροι γύρω από τη
χρησιμοποίηση μεθανόλης στη βενζίνη της Σέλικα του νικητή διαλύονταν, αφού
οι τεχνικοί έφοροι του αγώνα -παρόντος και «χωροστατούντος» του Γκαμπριέλ
Κάντριγκερ- μετά από λεπτομερή χημική εξέταση, αποφάσισαν ότι «ουδέν
μεμπτόν», αποδίδοντας στην... αγωνιστική κοινωνία, «καθαρούς» τον Ντιντιέ
Οριόλ και την Σέλικα. Λίγο μετά άρχισαν οι σκέψεις στην άλλη πλευρά. Στην
Φορντ, αναρωτιούνται ακόμη γιατί το σύστημα ψεκασμού του 'Εσκορτ ήταν
λιγότερο αποδοτικό τη νύχτα, με αποτέλεσμα το αυτοκίνητο του Ντελεκούρ να
έχει απώλεια ισχύος. Κι αν δεν είναι αυτό τότε τί φταίει; Το δημοφιλές
Μόντε χάθηκε μία ακόμη φορά για την Φορντ, αλλά πριν ξεσπάσουν οι γκρίνιες,
οι πιο ψύχραιμοι του Μπόραμ ξέρουν ότι φέτος υπάρχουν άλλοι τρεις αμιγώς
ασφάλτινοι αγώνες στο ΠΠΡ και περιμένουν... Μαζί τους και εμείς και σεις
και όλοι όσοι πιστεύουν ότι, «η αλλαγή του σκηνικού στους αγώνες,
λειτουργεί και σαν οξυγόνο για την επιβίωση του χώρου»._Θ.Κ.Ε.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
1. Οριόλ-Οσελί Τογιότα Σέλικα Τούρμπο Α 6.13.43
2. Ντελεκούρ-Γκραταλούπ Φορντ 'Εσκορτ Κόσγουορθ A 6.13.58
3. Μπιαζιόν-Σιβιέρο Φορντ 'Εσκορτ Κόσγουορθ A 6.16.59
4. Κ.'Ερικσον-Πέρμαντερ Μιτσουμπίσι Λάνσερ RS A 6.31.30
5. Κάνκουνεν-Πιρόνεν Τογιότα Σέλικα Τούρμπο A 6.32.43
6. Σβαρτζ-Γκριστ Μιτσουμπίσι Λάνσερ RS A 6.39.45
7. Μπαρί-Χόφμαν Φορντ Σιέρα Κόσγουορθ A 6.51.93
8. Τίρι-Φαβιέ 'Οπελ 'Αστρα GSi A 6.54.08
9. Σπηλιώτης-Τιμπώ Λάντσια HF Ιντεγκράλε N 6.56.24
10. Σερπατζί-Σερπατζί Φορντ 'Εσκορτ Κόσγουορθ N 6.57.58
ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙΣ
Ε.Δ. 12 Αγκίνι Λάντσια HF Ιντεγκράλε 'Εξοδος/Ατύχημα
H μεταμόρφωση των Τογιότα Σέλικα συνεχίζεται. Οι Ντιντιέ Οριόλ-Μπερνάρ
Οσελί, δούλεψαν σκληρά όλο τον περασμένο Δεκέμβριο, έφεραν την Σέλικα κοντά
στις απαιτήσεις τους και περίμεναν το «άνοιγμα της αυλαίας»... 'Ομως δεν
είχαν την τύχη που θα ήθελαν και στις πρώτες ειδικές διαδρομές
αντιμετώπισαν προβλήματα από κλαταρίσματα και, το σημαντικότερο, έχασαν
πολύ χρόνο όταν αναγκάστηκαν -στην πρώτη μόλις ειδική διαδρομή- να
τερματίσουν με τρεις τροχούς, συνεπεία μιας «επαφής» με παρακείμενο «κακό»
βράχο... Σε όλο όμως το διάστημα του αγώνα, οι Γάλλοι της Τογιότα έδειξαν
σταθερότητα στις επιδόσεις τους, ευνοήθηκαν και από τη γνώση των «θεϊκών»
Μισλέν, κέρδισαν εννέα ειδικές διαδρομές και από ένατοι, που ήταν προς
στιγμή στην αρχή του αγώνα, βρέθηκαν νικητές. 'Ετσι απλά. Μην ψάχνετε για
παρασκήνια και σενάρια. O Ντιντιέ Οριόλ, απέδειξε στον απαιτητικό αυτό
αγώνα, ότι φέτος διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία για να κάνει
πραγματικότητα το μοναδικό στόχο του Ούβε 'Αντερσον για το 1993. Την
κατάκτηση του πρωταθλήματος κατασκευαστών. Από την άλλη, οι δύο Γιούχα,
(Κάνκουνεν και Πίρονεν), ήταν εκτός κλίματος. O Φινλανδός , για
τρίτη φορά στην καριέρα του με την ομάδα της Τογιότα, απογοητεύθηκε από τις
«στεγνές» ειδικές διαδρομές, ταλαιπωρήθηκε από την ολισθηρότητα των δρόμων
-συνεπεία του αλατιού που υπήρχαν σ' αυτούς για τον πάγο των προηγουμένων
ημερών- και έχασε από νωρίς την επαφή του με την κορυφή. Την τελευταία
νύχτα κι ενώ ήταν τέταρτος, ένα κλατάρισμα τον υποχρέωσε να αλλάξει λάστιχο
μέσα σε μία ειδική διαδρομή, με αποτέλεσμα να τερματίσει τελικά πέμπτος.
Το 'Εσκορτ Κόσγουορθ της Φορντ, ο απόγονος των θρυλικών και
δαφνοστεφανωμένων 'Εσκορτ MK και RS, συγκέντρωσε αμέσως τα βλέμματα και τη
συμπάθεια των χιλιάδων θεατών του φετινού Μόντε Κάρλο. 'Ομως η ιστορία και
η παράδοση δεν αρκεί για να γίνουν θαύματα. Οι Φρανσουά Ντελεκούρ και
Ντανιέλ Γκραταλούπ, τέθηκαν επικεφαλής του αγώνα από τη
δεύτερη μόλις ειδική διαδρομή, κέρδισαν έξι απ' αυτές και έμειναν εκεί
μέχρι την τελευταία νύχτα. Αυτό όμως δεν στάθηκε δυνατό να τους δώσει τη
νίκη, αφού -αυτή τη φορά- ο συμπατριώτης τους Οριόλ, απεδείχθη ο «κακός
τους δαίμονας», στερώντας από τον ιδιόρρυθμο οδηγό για δεύτερη φορά μέσα σε
τρία χρόνια, την ευκαιρία να κερδίσει ένα Μόντε Κάρλο. Οι ομόλογοί τους
Μπιαζιόν και Σιβιέρο, κινήθηκαν με αξιοπρέπεια, κράτησαν τη δεύτερη θέση
στην γενική κατάταξη για μεγάλο μέρος του αγώνα, κέρδισαν τέσσερις ειδικές
διαδρομές αλλά υποκλίθηκαν φυσιολογικά εμπρός στον καταιγιστικό ρυθμό του
Οριόλ.
H Μιτσουμπίσι, χωρίς παράδοση στον απαιτητικό αυτό αγώνα, αλλά με «τόλμη»
και προσπάθεια, έφθασε στο Πριγκιπάτο με το νέο της όπλο, το Λάνσερ
Εβολούσιον. Το αυτοκίνητο με προβλήματα νεότητας, ταλαιπωρήθηκε από το
σύστημα της μπροστινής ανάρτησης και παρουσίασε προβλήματα στη μετάδοση. O
Κένετ 'Ερικσον, προσπάθησε, κυρίως, να διασωθεί, στον στεγνό
αυτό αγώνα και τερμάτησε τελικά τέταρτος. H θέση αυτή, σαφώς δεν
αντιπροσωπεύει την επίδοση του Σουηδού και σίγουρα προήλθε από τα
προβλήματα που αντιμετώπισαν άλλοι συνδυασμοί, πιο «οικείοι» στο περιβάλλον
του αγώνα. Αντίθετα ο νεοφερμένος στην ομάδα 'Αρμιν Σβαρτζ, προσπάθησε για
το καλύτερο, αντιμετώπισε αρκετά προβλήματα με τη μετάδοση του Λάνσερ και
«επλήγη» από τους νέους κανονισμούς που θέλουν την αλλαγή των διαφορικών
μία φορά σε κάθε σκέλος. Αλλά, από τους νέους κανονισμούς επλήγη ολόκληρη η
ομάδα της Μιτσουμπίσι, η οποία «τιμωρήθηκε» με χρηματικό πρόστιμο 1.000.000
δρχ. (!) επειδή δεν παρουσίασε -συνεπεία ακινητοποίησης λόγω σπασμένου πίσω
διαφορικού- για ζύγισμα στους τεχνικούς εφόρους το αυτοκίνητο του Σβαρτζ.
H παρουσία των Κάρλος Σάινθ και Λουί Μόγια στο κόκπιτ της «Δελτόνα» ήταν
αρκετό να συγκεντρώσει το ενδιαφέρον όχι μόνο των ειδικών, αλλά και των
πολλών θεατών. Χιλιάδες Ισπανοί ταξίδεψαν στις γαλλικές 'Αλπεις για να
παροτρύνουν το «Ματαντόρ» στην πρώτη του «εθνική» εμφάνιση στα χρώματα της
χορηγού Ρεπσόλ, αλλά και με ένα νέο γι? αυτόν αυτοκίνητο. 'Αγνωστη ήταν και
η συμπεριφορά των Μισλέν και μάλλον αυτή ήταν η αιτία που ο δις παγκόσμιος
πρωταθλητής, βγήκε από το δρόμο, καθυστέρησε σημαντικά, έπεσε αρκετά πίσω
και μόνο χάρη στην ικανότητά του (κέρδισε τρεις ειδικές), κατόρθωσε να
τερματίσει στην δέκατη τέταρτη θέση της γενικής κατάταξης. Αντίστοιχη και
χειρότερη ήταν και η τύχη του Αγκίνι ο οποίος με την Τότιπ Λάντσια του
βγήκε στην ίδια ειδική διαδρομή, μόλις 800 μέτρα απόσταση από τον Σάινθ.
'Ομως δεν ήταν το ίδιο τυχερός (;) με τον Ισπανό. H Ιντεγκράλε του
«τραυματίσθηκε καίρια» και ο Ιταλός, που όσο ήταν μέσα στον αγώνα κρατούσε
τη δεύτερη θέση (κέρδισε και μία ειδική διαδρομή), βρέθηκε θεατής.
OI ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ
ΤΟΓΙΟΤΑ
Δύο εντελώς καινούργια αυτοκίνητα προετοιμάστηκαν στις εγκαταστάσεις του
TTE στην Κολωνία για τους Οριόλ και Κάνκουνεν. H ομάδα χρησιμοποίησε για
πρώτη φορά τα μαλακότερα, ασφάλτινα S00 και «μικτά» U00 της Μισλέν. Το
κεντρικό διαφορικό της Φέργκιουσον χρησιμοποιήθηκε και στο Μόντε, όπως και
πέρσι στο Καταλούνια και στο RAC. Το στήσιμο του αυτοκινήτου ανέλαβε,
κυρίως, ο Οριόλ σε διαδρομές της Γαλλίας.
ΛΑΝΤΣΙΑ
Το Τζόλυ Κλαμπ παρουσίασε δύο, Ομάδας A, Δέλτα HF Ιντεγκράλε για τους Σάινθ
και Αγκίνι. Το αυτοκίνητο του περσινού Παγκόσμιου Πρωταθλητή ήταν
καινούργιο, ενώ αυτό του Ιταλού είχε χρησιμοποιηθεί από τον Ντέιλα στο Σαν
Ρέμο του '92. Τα αμαξώματα παραδόθηκαν έτοιμα από την 'Αμπαρθ και
προετοιμάστηκαν στο σύνολό τους από το Τζόλυ Κλαμπ στο Μιλάνο, με τη
βοήθεια τεσσάρων μηχανικών της 'Αμπαρθ που έχουν «αποσπασθεί» για τις
ανάγκες του πρωταθλήματος στην ομάδα του Μπορτολέτο. Οι δοκιμές της ομάδας
έλαβαν χώρα πριν και μετά τα Χριστούγεννα στη Νότιο Γαλλία και την Ισπανία.
ΦΟΡΝΤ
H Φορντ στην «παρθενική» εμφάνιση του 'Εσκορτ Κόσγουορθ στο ΠΠΡ, ετοίμασε
δύο απ' αυτά για τους Μπιαζιόν και Ντελεκούρ. Τα αυτοκίνητα προετοιμάστηκαν
εξ ολοκλήρου στο Μπόραμ, ενώ εφαρμόστηκαν και οι τελευταίες λύσεις που
προσέφεραν οι επί δύο χρόνια συνεχείς δοκιμές του νέου μοντέλου. Το
'Εσκορτ, κατάληξη ενός φιλόδοξου πενταετούς πλάνου της Φορντ, το οποίο
πέρναγε μέσω Σιέρα, χρησιμοποιεί τον ίδιο κινητήρα της Κόσγουορθ με τον
προκάτοχό του, αλλά με μεγαλύτερο υπερτροφοδότη. Αυτό συνεπάγεται
διαφορετικές ροπές και ισχύ, παρά το περιοριστικό στόμιο των 38mm. Το
κιβώτιο ταχυτήτων του είναι το γνωστό των επτά σχέσεων, ενώ το μεγαλύτερο
πλεονέκτημα του νέου 'Εσκορτ σε σχέση με το Σιέρα είναι το μικρότερο
μέγεθός του που το κάνει πιο ευέλικτο.
ΜΙΤΣΟΥΜΠΙΣΙ
Κένετ 'Ερικσον και 'Αρμιν Σβαρτζ θα οδηγούσαν δύο Μιτσουμπίσι Λάνσερ
Εβολούσιον στην πρώτη επίσημη εμφάνιση του αυτοκινήτου σε αγώνα του ΠΠΡ. Το
Λάνσερ βασίζεται σε τεχνικές λύσεις του Γκάλαντ, χρησιμοποιεί τον ίδιο
κινητήρα μ' αυτό, έχει όμως μεγαλύτερο ιντερκούλερ, ενώ δόθηκε ιδιαίτερη
προσοχή στον τομέα του εξαερισμού του διαμερίσματος του κινητήρα. H πίσω
ανάρτηση έχει ξανασχεδιαστεί από την αρχή, έγιναν σημαντικές βελτιώσεις στο
σύστημα μετάδοσης, ενώ έχει καταργηθεί η δυνατότητα στροφής των πίσω
τροχών.
Τέλος όλες οι εργοστασιακές ομάδες χρησιμοποίησαν ελαστικά της Μισλέν. Το
γαλλικό εργοστάσιο που έχει και το μονοπώλιο φέτος στην «αγορά» του ΠΠΡ,
προσέφερε στους πελάτες της ελαστικά με νέες γόμες και σχεδίαση, τόσο για
το στεγνό, όσοι και για μικτές επιφάνειες των ειδικών διαδρομών.
TI ΠΡΟΒΛΕΠΟΥΝ OI NEOI ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ ΓΙΑ TO 1993
Σειρά αλλαγών υφίστανται μερικοί από τους υπάρχοντες κανονισμούς του ΠΠΡ,
ενώ προστίθενται σ? αυτούς και αρκετοί καινούργιοι.
Χαρακτηριστικό είναι ότι το σύνολο των διαμορφούμενων νέων αυτών
κανονισμών, θα ισχύσει σύμφωνα με τις εξαγγελίες της FISA τουλάχιστον για
πέντε χρόνια.
Στη συνέχεια παραθέτουμε αναφορικά τη νέα μορφή των κανονισμών που άρχισαν
να ισχύουν από 1/1/93.
_ Προκειμένου να εκδοθεί, από την FISA, δελτίο αναγνώρισης ενός αυτοκινήτου
στην Ομάδα A, απαιτούνται πλέον 2500 αντίτυπα, αντί 5000 που ίσχυαν μέχρι
πέρσι.
_ Μειώνεται το μέγεθος των ελαστικών, που χρησιμοποιούνται τόσο στην
άσφαλτο, όσο και στο χώμα.
_ Αυξάνεται το ελάχιστο βάρος των αυτοκινήτων της μεγαλύτερης κλάσης, από
1118 κιλά που ήταν μέχρι πέρσι, σε 1200 κιλά.
_ Επιτρέπεται η αλλαγή τούρμπο μία φορά την ημέρα. Το τούρμπο όμως πρέπει
να μεταφέρεται από το ίδιο το αυτοκίνητο και όχι από τα φορτηγά τεχνικής
βοήθειας.
_ Απαγορεύεται η χρήση των δίσκων («πιάτων») που τοποθετούνταν στο
εξωτερικό μέρος της ζάντας των εμπρός τροχών. Αντίθετα επιτρέπεται η χρήση
βοηθητικών μέσων για ψύξη των φρένων ή του κινητήρα, εσωτερικά του
αμαξώματος.
_ Απαγορεύεται η χρήση βελτιωμένων τύπων βενζίνης. Στους αγώνες που
γίνονται στην Ευρώπη, οι αγωνιζόμενοι πρέπει να χρησιμοποιούν βενζίνη τύπου
98 RON ή αμόλυβδη, ενώ στους αγώνες που γίνονται εκτός αυτής, επιτρέπεται η
χρησιμοποίηση βενζίνης τύπου Avgas 100.
_ Στα αυτοκίνητα των καταταγμένων από την FISA οδηγών, επιτρέπεται η αλλαγή
του τούρμπο μία φορά την ημέρα (με την προϋπόθεση να μεταφέρεται αυτό εντός
του αυτοκινήτου), ενώ το κιβώτιο ταχυτήτων και τα διαφορικά μόνο μία φορά
στον κάθε αγώνα.
_ Περιορίζονται οι περιοχές που μπορεί να προσφερθεί τεχνική βοήθεια στους
αγωνιζόμενους (κάτι που συνεπάγεται τη μείωση της συχνότητας αλλαγής των
ελαστικών).
_ Όλοι οι αγώνες του ΠΠΡ 1993 (13), μετρούν και στο πρωτάθλημα οδηγών και
στο αντίστοιχο των κατασκευαστών.
_ Οι οδηγοί δεν μπορούν να συμμετάσχουν σε περισσότερους από 10 αγώνες, ενώ
οι κατασκευαστές πρέπει να δηλώνουν πριν την έναρξη του πρωταθλήματος δέκα
-το ανώτερο- αγώνες στους οποίους προτίθενται να συμμετάσχουν και να
βαθμολογηθούν.
_ Οι οργανωτές των αγώνων του ΠΠΡ πρέπει να καταθέτουν τις λεπτομέρειες της
τέλεσης του κάθε αγώνα τουλάχιστον επτά μήνες πριν τη διεξαγωγή του.
_ Οι κατασκευαστές δεν μπορούν να συμμετάσχουν σε περισσότερους από επτά
αγώνες στην Ευρώπη. Αντίθετα δεν απαιτείται ένας κατασκευαστής -όπως και
οδηγός- να συμμετάσχει σε εκτός Ευρώπης αγώνα προκειμένου να διεκδικήσει
τον τίτλο.
O OYBE ΑΝΤΕΡΣΟΝ ΣΤΟΝ MAPTIN ΧΟΛΜΣ
Επί παντός επιστητού μιλάει το «αφεντικό» του TTE στο συνεργάτη μας Μάρτιν
Χολμς.
Λίγες μόνο ημέρες μετά το νικηφόρο αποτέλεσμα της Τογιότα στο Μόντε Κάρλο
και ο Αντερσον, έχοντας τον «αέρα» και το πλεονέκτημα του νικητή, ανοίγει
τα χαρτιά του, σε μία συνέντευξη εφ? όλης της ύλης.
Παραθέτουμε αναφορικά τις απόψεις του για διάφορα θέματα που άπτονται της
ομάδας του και όχι μόνον:
_ Για την «αναγεννημένη» Σέλικα:
«...το αυτοκίνητο που είδατε στο Μόντε Κάρλο, είναι αποτέλεσμα σκληρής
δουλειάς που έγινε στην ομάδα επί ένα χρόνο. Μετά το περσινό ράλλυ
Πορτογαλίας, αποφασίσαμε ότι η Σέλικα δεν «δουλεύει» και έτσι ξεκινήσαμε
ξανά από την αρχή. H χρησιμοποίηση του νέου κεντρικού διαφορικού συνεκτικής
σύζευξης, αντί του υδραυλικού και η παρουσία του νέου υπερτροφοδότη με το
εξελιγμένο διπλό σύστημα εισαγωγής, προσέφεραν ιδιαίτερα αξιόλογο έργο.
Βέβαια γνωρίζουμε ότι υπάρχει πρόβλημα στον τομέα των αναρτήσεων και
εργαζόμαστε σκληρά για τη λύση του...»
_ Για την Μισλέν:
«...Αποφασίσαμε να αντικαταστήσουμε την Πιρέλι με την Μισλέν μετά τον αγώνα
των 1000 Λιμνών πέρσι. Υπήρχαν πολλοί λόγοι και ο κυριότερος ήταν το
οικονομικό. Το γεγονός ότι η Μισλέν φέτος έχει το μονοπώλιο στις ομάδες που
συμμετέχουν στο ΠΠΡ είναι αρνητικό γιατί είναι εύλογο ότι θα επηρεαστεί η
εξέλιξη των προϊόντων της. Στο Μόντε δεν μας προσέφεραν τα ATS (όπως και σε
καμία ομάδα) γιατί, κατά τη διάρκεια των δοκιμών αποδείχθηκε ότι, στα
στενότερα πέλματα ο «αφρός» τους δεν λειτουργούσε το ίδιο αποτελεσματικά
όπως στα ελαστικά της πέρσι...»
_ Για τον Κάρλος Σάινθ:
«...Σίγουρα ήταν απώλεια η αποχώρηση του Σάινθ από την ομάδα. Είχε δουλέψει
πολύ πάνω στην Σέλικα και η απουσία του μας προβλημάτισε...»
_ Για τον Γιούχα Κάνκουνεν:
«...?Οταν έφυγε από το TTE για να πάει στην Λάντσια οι σχέσεις μας δεν
βρισκόταν στο καλύτερο σημείο. Τώρα δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα μεταξύ μας.
Το ίδιο ελπίζω και για τις σχέσεις του με τον Οριόλ. Σέβεται ο ένας τον
άλλο και αυτό νομίζω ότι είναι αρκετό...»
_ Για τον Ντιντιέ Οριόλ:
«... Τον ζήσαμε μόνο σε ένα αγώνα και καταλάβαμε ότι είναι πολύ ευχάριστο
να συνεργάζεται κανείς μαζί του. Όχι δεν πιστεύαμε ότι θα κέρδιζε το Μόντε
Κάρλο. H δεύτερη θέση ήταν καλή για μας και η νίκη ήρθε απρόσμενα. Τον
βοήθησε σίγουρα και το γεγονός ότι άλλαξε το στυλ της οδήγησής του στα μέσα
του αγώνα. Ξέρετε ότι ο Ντιντιέ δεν οδηγεί με το αριστερό πόδι στο
φρένο...»
_ Για τους ψιθύρους για το «μυστικό» της εξαιρετικής επίδοσης της Σέλικα:
«...Δεν υπάρχει μυστικό. Οι τεχνικοί έφοροι έλεγξαν τα πάντα χωρίς να βρουν
τίποτα...»
_ Για τις αλλαγές των κανονισμών:
«...Δεν πιστεύω ότι θα προσφέρουν σημαντική οικονομία στις ομάδες. Βέβαια ο
περιορισμός των σημείων τεχνικής βοήθειας, σημαίνει λιγότερα φορτηγάκια και
συνεπώς λιγότερα έξοδα. Από την άλλη πως να δικαιολογηθούν τα έξοδα
συμμετοχής σε ένα ράλλυ Αυστραλίας αν χάσουμε τον αγώνα από ένα κιβώτιο
ταχυτήτων; (Βλ. στήλη νέων κανονισμών). Σίγουρα όμως προτιμώ να πάμε στην
Αυστραλία ή την N. Ζηλανδία από την Πορτογαλία ή την Ελλάδα...»
MONTE ΚΑΡΛΟ-ΕΛΛΑΔΑ ME MIA ALFA 155 Q4
Ή ME THN EYKAIPIA ΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑ
TO ΠΡΑΣΙΝΟ «λεωφορείο» της Αλιτάλια, κατάφερε τελικά να ακουμπήσει τις
ρόδες του στο διάδρομο του αεροδρομίου του Μιλάνο, μετά από μια πτήση δύο
περίπου ωρών κι αφού οι επιβάτες του είχαμε ήδη χωνέψει το μπαγιάτικο
κρουασάν που περιελάμβανε το... μεσημεριανό μενού.
Είναι απορίας άξιον πως καταφέρνει ο εθνικός αερομεταφορέας της Ιταλίας, να
επιβιώνει τα τελευταία χρόνια με τόσο κακές υπηρεσίες που προσφέρει. Κι όχι
απλώς να επιβιώνει, αλλά και να παρουσιάζει κέρδη.
Το Μιλάνο ζούσε κι ανέπνεε στο ρυθμό της ηλιόλουστης Αλκυονίδας ημέρας κι
αυτό για μας τους «υποψιασμένους» Αθηναίους, σήμαινε ότι το νέφος το
«έκοβες σχεδόν με το μαχαίρι».
Το Φίατ Τέμπρα Γουϊκέντ, που μέσω της ελληνικής Φίατ, είχαμε «κλείσει» να
μας περιμένει στο Μιλάνο, ήταν ήδη εκεί. Οι άνθρωποι της ιταλικής εταιρίας
ήταν για πολλοστή φορά συνεπείς και άψογοι στα ραντεβού-αγγαρείας με τους
ξένους δημοσιογράφους. Σκοπός της τετραμελούς ελληνικής αποστολής, ήταν η
παρακολούθηση -και φωτογράφιση- του πρώτου αγώνα της χρονιάς για το ΠΠΡ,
αφού προηγουμένως παραλαμβάναμε από το Αρέζε (προάστιο του Μιλάνο και έδρα
της Αλφα Ρομέο), μια Αλφα 155 Q4. Δύο από τα μέλη της αποστολής θα
επέστρεφαν στην Ελλάδα οδικώς μια και η Αλφα είναι προγραμματισμένη να
μείνει στους δικούς μας δρόμους ώς το τέλος του 1993 για δοκιμή διαρκείας.
Μιλάνο, Γένοβα, Μόντε Κάρλο, είναι πάνω από 330 χλμ. τα οποία καλύπτονται
σε χρόνο από δυόμισι ώς και τέσσερις ώρες ανάλογα με τα τερτίπια της
ομίχλης, η οποία αυτήν την εποχή καλύπτει τα πάντα ημέρα και νύχτα. Οι
Ιταλοί οδηγοί, έχοντας θρηνήσει αρκετά θύματα σε καραμπόλες που έχουν γίνει
υπό συνθήκες μηδενικής ορατότητας, οδηγούν αργά (;) και προσεκτικά όσο
βρίσκονται έξω από τα δεκάδες τούνελ της διαδρομής, επιταχύνοντας σαν
τρελοί όσο είναι μέσα στις «τρύπες» προσπαθώντας να καλύψουν το χαμένο
χρόνο. Ένας τυπικός Έλληνας οδηγός θα πάθαινε σίγουρα εγκεφαλικό βλέποντας
και μόνο τη γηραιά Ιταλίδα κυρία με το ντιζελοκίνητο Ούνο να στρίβει τις
παρατεταμένες με 150+ χλμ. «γλείφοντας» το βράχο.
Μετά το χωριό Βεντιμίλα, περνάς τα σύνορα Ιταλίας-Γαλλίας χωρίς καλά-καλά
να το καταλάβεις. Καμιά διατύπωση, κανείς έλεγχος και να, σε 10 χλμ. είσαι
στην Μεντόν. Το πριγκιπάτο από αυτό το παραλιακό όμορφο χωριό είναι πλέον
θέμα λεπτών, οι εναλλακτικοί δρόμοι για να εισβάλεις σ? αυτό τρεις και στις
10 το βράδυ, η κίνηση απλώς ανύπαρκτη. Εκτός βέβαια από την περιοχή του
Καζίνο, όπου συνωστίζονται δεκάδες τζογαδόροι από όλες τις φυλές του
κόσμου.
Αξίζει να περιδιαβάσεις τις αίθουσες με τα «μηχανάκια» μόνο και μόνο για να
απορήσεις με τη μανία ανθρώπων που εμπρός στην οθόνη, αποβάλλουν κάθε ίχνος
προσωπικής αξιοπρέπειας και λογικής.
Δε βαριέστε. Το γεγονός είναι ότι ο Ρενιέ κατάφερε να εδραιώσει ένα πρώτης
τάξεως κράτος-επιχείρηση κι όλοι δείχνουν να είναι ευχαριστημένοι.
Περιμέναμε περισσότερη διαφήμιση για τον πρώτο αγώνα του Παγκοσμίου
Πρωταθλήματος, αλλά οι λιγοστές αφίσες μας θύμισαν Ακρόπολις και κάτι
λιγότερο. Ίσως όμως ένας αγώνας με τη φήμη του Μόντε Κάρλο να μην
χρειάζεται διαφήμιση. Αλλωστε οι ντόπιοι ζουν στη σκιά του ραλλύ και από το
Φεβρουάριο και μετά με την αναμονή του Γκραν-Πρι.
H διαφήμιση λοιπόν μπορεί να έμοιαζε με αυτήν που κάνει(;) η ΕΛΠΑ κάθε
χρόνο στο Ακρόπολις, αλλά οι ομοιότητες σταματούν εδώ. Για τον υπογράφοντα
που παρεπιπτόντως και μόνο παρακολουθεί τα αγωνιστικά δρώμενα, το γραφείο
Τύπου στο Μόντε, η εν γένει αντιμετώπιση και η συνεχής παροχή (σωστών)
πληροφοριών βρίσκονται απλώς σε άλλο επίπεδο.
Παραμονή εκκίνησης λοιπόν κι όλα ήδη «μυρίζουν» αγώνα. H ατμόσφαιρα
ξεχωριστή, τα φουαγιέ των ξενοδοχείων γεμάτα από αγωνιζόμενους, μηχανικούς,
δημοσιογράφους, μάνατζερ, που συνωστίζονται όλοι μαζί, προσπαθώντας να
μάθουν, να προβλέψουν, να κουτσομπολέψουν...
Οι βαμμένες στα χρώματα της Καστρόλ Σέλικα κλέβουν την παράσταση καθώς
είναι σαφώς τα πιο εντυπωσιακά (κι όχι μόνο στην όψη) αυτοκίνητα. Φορντ και
Μιτσουμπίσι, διαθέτουν τη γοητεία του καινούργιου, ενώ οι Λάντσια είναι πια
γνωστές.
Το χιόνι είναι ο μεγάλος απών κι αυτό πρώτα απ? όλα δυσαρεστεί τους θεατές
που πάνω απ? όλα επιζητούν το εντυπωσιακό θέαμα. Οι πληροφορίες «μιλούν»
για ορισμένα κομμάτια που γλιστρούν απελπιστικά καθώς τις προηγούμενες
εβδομάδες για να καθαριστεί το χιόνι, στους δρόμους έχει απλωθεί αλάτι.
Λίγο πριν πάνε όλοι για ύπνο και να μια ξαφνική αναστάτωση ανάμεσα στους
ανθρώπους των τηλεοπτικών καναλιών. Τα ξένα ιδιωτικά δίκτυα με ξαφνική (;)
απόφαση καλούνται να καταβάλλουν στην FISA 5.000 δολάρια προκειμένου να
πάρουν και να μεταδώσουν εικόνα. Το αλισβερίσι αρχίζει, «πληρώνουμε, δεν
πληρώνουμε», να «μην υποκύψουμε», να «πάρουμε τις κάμερες και να φύγουμε»,
είναι προφανές όμως ότι η αντίδραση γίνεται για την τιμή των όπλων. Στο
τέλος όλοι -έστω κι αν μουρμουρίζουν- βάζουν το χέρι στην τσέπη. Να δείτε
που στο τέλος η FISA θα ζητά δικαιώματα και από τους φωτογράφους.
Ώρα επτά το πρωί του Σαββάτου και η μέρα προβλέπεται λαμπρή.
Το 61ο Ραλλύ Μόντε Κάρλο είναι πλέον σε εξέλιξη. H πρώτη ημέρα περιλαμβάνει
6 ειδικές διαδρομές και ανασυγκρότηση το βράδυ 450 χλμ. μακριά, μέσα στο
έδαφος της Γαλλίας. Ψάχνουμε στο χάρτη να ανακαλύψουμε που στο καλό είναι
αυτή η Aubenas και τρομάζουμε μόνο με τη σκέψη των χιλιομέτρων που έχουμε
να καλύψουμε. Γρήγορος υπολογισμός των ωραρίων και συμπέρασμα: Μπορούμε να
δούμε μόλις μία ειδική και κάποια σέρβις στο δρόμο για την ανασυγκρότηση,
όπου και το Γραφείο Τύπου, στο οποίο πρέπει να είμαστε απαραιτήτως το
αργότερο ώρα 9 Ελλάδας. Εκτός των άλλων βλέπετε, είμασταν και έκτακτοι
ανταποκριτές της εκπομπής «Τροχοί & Δρόμοι».
Επιλέγουμε την αρχή της 3ης ειδικής κοντά στο Barreme. Δύο πριν το πρώτο
αυτοκίνητο και υπάρχει ήδη αδιαχώρητο.
Κόσμος πολύς, κόσμος ενθουσιώδης, γνώστης. Υπάρχουν άνθρωποι, που έχουν
έλθει από το Μιλάνο, από τη Γένοβα, το Τορίνο, αλλά και άλλοι που ξεκίνησαν
από την Ισπανία, προκειμένου να δουν το δικό τους ίνδαλμα. Και φυσικά
υπάρχουν οι Γάλλοι. Πειθαρχικοί, ήρεμοι, περιμένουν να δουν κάτι που
γνωρίζουν καλά και αγαπούν υπερβολικά.
Ένα 16βάλβιδο Κλειώ, είναι ο προπομπός και ένδειξη ότι ο αγώνας πλησιάζει.
Αναταραχή, τα πανό ξεδιπλώνονται, όλοι παίρνουν τις τελικές τους θέσεις. H
εμφάνιση των ελικοπτέρων, προαναγγέλει και το πρώτο αυτοκίνητο. H Λάντσια
του Σάινθ είναι στην αφετηρία της ειδικής και οι Ισπανοί «τιφόζι»
βρίσκονται ήδη μέσα στο δρόμο. Πράγμα επικίνδυνο βεβαίως και όπως δήλωνε ο
Ισπανός οδηγός μία ειδική αργότερα, έχασε αρκετά δευτερόλεπτα κόβοντας
ρυθμό για να μην «πατήσει» κάποιους θεατές.
H Λάντσια με τα νέα χρώματα περνά εντυπωσιακά, αλλά είναι ο Οριόλ αυτός που
κλέβει την παράσταση. Οδηγεί την Τογιότα οριακά, υπερστρέφει, επιταχύνει
και χάνεται στην επόμενη φουρκέτα, αφήνοντας Γάλλους και Ιταλούς να
ζητωκραυγάζουν.
Τα νέα Μιτσουμπίσι Λάνσερ, σαφώς μικρότερα και λιγότερο «ενθουσιώδη» από τα
προηγούμενα Γκάλαντ περνούν μάλλον αδιάφορα.
Με το που τελειώνουν τα μεγάλα ονόματα με τα αυτοκίνητα γκρουπ A, ο κόσμος
αρχίζει να αραιώνει. Και μεις που νομίζαμε ότι μόνο οι Έλληνες θεατές
εξαφανίζονται μόλις περάσουν οι πρώτοι.
Οι φωτογράφοι μας (N. Μήτσουρας και X. Καραγιωργάκης) σύμφωνα με το
πρόγραμμα ξεκινούν με το Φίατ Τέμπρα για την επόμενη ειδική που έχουν
επιλέξει και μεις μένουμε με την Αλφα 155, ελεύθεροι για το υπόλοιπο της
ημέρας. Ελεύθεροι; Όχι ακριβώς αφού σε λιγότερο από 4 ώρες πρέπει να
καλύψουμε γύρω στα 400 χλμ. προκειμένου να είμαστε συνεπείς στο τηλεφωνικό
ραντεβού μας με την Ελλάδα και το Μέγκα Τσάνελ. H 155, αποδεικνύεται ένα
καλό εργαλείο, που μας βοηθά να ακολουθήσουμε σβέλτο ρυθμό σε δρόμους που
μόλις χωρούν δύο μικρά αυτοκίνητα, με συνεχείς στροφές και άριστο
οδόστρωμα. Το βαρύ, μαύρο τετρακίνητο αυτοκίνητο δεν είναι πολύ γρήγορο. Ως
τις 4.000 σ.α.λ. δεν συμβαίνει σχεδόν τίποτε ο συμπλέκτης είναι ο βαρύτερος
που έχουμε συναντήσει ως τώρα, το κιβώτιο έχει την γνωστή ιταλική αίσθηση.
Ωστόσο, κρατώντας τις στροφές ψηλά και εκμεταλλευόμενοι την άριστη πρόσφυση
των Πιρέλι P700 Ζερό (και με την ρυθμιζόμενη ανάρτηση στη θέση auto)
καταφέρνουμε να είμαστε στο γραφείο Τύπου της Aubenas στην ώρα μας.
Κι εδώ, η εικόνα είναι ίδια. Επαγγελματισμός, άριστη οργάνωση, γρήγορη
διεκπεραίωση των αποτελεσμάτων. Από την άλλη οι δημοσιογράφοι που κάνουν
χρήση του τηλεφώνου ή του φαξ καταβάλλουν 45 φράγκα (1.800 δρχ.) τα δύο
λεπτά. Οι υπηρεσίες πληρώνονται.
O Ντελεκούρ, με βάση τα ώς τώρα γνωστά προηγείται ενάμισυ λεπτό, αλλά
σύμφωνα με τους γνωρίζοντες ο Οριόλ δεν έχει «μιλήσει» ακόμη.
Μας κάνει εντύπωση το γεγονός ότι κανείς από τους δημοσιογράφους που
στοιχηματίζουν για το νικητή, δεν δίνει σοβαρές πιθανότητες στον Σάινθ.
Φεύγουμε από το γραφείο Τύπου την ώρα που τα πρώτα αυτοκίνητα μπαίνουν ήδη
στο παρκ-φερμέ για τη διανυκτέρευση. H εικόνα θυμίζει έντονα Ελλάδα. H
μικρή πόλη, αδυνατεί να δεχτεί τα εκατοντάδες αυτοκίνητα που ακολουθούν τα
αγωνιστικά, το κέντρο όπου και το γραφείο Τύπου έχει ήδη «στραγγαλιστεί»,
οι ντόπιοι χαζεύουν και συμμετέχουν στον πανζουρλισμό και μεις ψάχνουμε για
το ξενοδοχείο που υποτίθεται ότι έχουμε κλείσει δωμάτιο.
Το οποίο τελικά βρίσκεται 15 χιλιόμετρα έξω από την πόλη, είναι μικρό,
παμπάλαιο και πανάκριβο. Όχι τόσο ακριβό όμως όσο το φαγητό, που κοστίζει
όσο και το μικρό -χωρίς μπάνιο- δωμάτιο. Αραγε, σε ποιά άλλη χώρα της
Ευρώπης πληρώνεις για ένα κομμάτι κρέας και δύο... μανταρίνια 8.000 δρχ.;
Αποφασίζουμε να εγκαταλείψουμε τη Γαλλία, την επόμενη μέρα, αφού έτσι κι
αλλιώς πρέπει να αρχίσουμε το ταξίδι της επιστροφής για Ελλάδα.
H διαδρομή της επιστροφής στο Μόντε Κάρλο, αυτή τη φορά δεν γίνεται από
τους επαρχιακούς ορεινούς δρόμους αλλά μέσω του «αυτοκινητόδρομου του
Ηλίου», όπως λένε οι Γάλλοι, την οδική αρτηρία που συνδέει το Παρίσι με τη
Μασσαλία.
Πορεία για Αβινιόν λοιπόν, μέσω ενός άρτιου αυτοκινητόδρομου, υποδειγματικά
συντηρημένου, στον οποίο όμως όλοι κινούνται το πολύ με 130 χλμ. H γαλλική
αστυνομία, φημίζεται για την αγριότητά της και την επιμονή της στο να
καταβάλλουν οι παραβάτες τα υπέρογκα πρόστιμα επί τόπου.
Πλησιάζοντας τη Νίκαια, η ατμόσφαιρα γίνεται πιο μεσογειακή. Πετρώδη εδάφη,
καχεκτικά πεύκα, θάμνοι, φοίνικες, σκληρότερο φως. Όλα πιο κοντά στα δικά
μας πρότυπα.
Αγνοούμε τη Νίκαια και περνάμε το τελευταίο μας βράδυ στο Μόντε. Ξενοδοχείο
Ολυμπιά, φαγητό σε γνήσιο ιταλικό «μακαρονάδικο» και βαρύς ύπνος ώς το
επόμενο πρωί.
H Γένοβα μας περιμένει. Καλημέρα Ιταλία. O χάρτης μας θυμίζει ξανά τη
γνωστή διαδρομή. Γένοβα, κατεύθυνση προς Λιβόρνο, Λα Σπέτσια, λίγο πριν την
Πίζα αριστερά για Φλωρεντία.
H πόλη του Αρνου, έχει ήδη τυλιχτεί στο μωβ χρώμα της ξάστερης μα
παγωμένης, υγρής νύχτας. Λίγα χιλιόμετρα από την «Φιρένζε» και βρίσκουμε
εμπρός μας τον A1, που συνδέει το Μιλάνο με τη Ρώμη.
Δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση, πολλή κίνηση φορτηγών, ανοικτές καμπές και
ταχύτατοι Ιταλοί που διδάσκουν οδήγηση.
Το να φτάσεις ώς τον μεγάλο περιφερειακό της Ρώμης είναι εύκολη υπόθεση αν
κάθεσαι πίσω από το τιμόνι μιας τετρακίνητης Αλφα 155. Μέσες ταχύτητες της
τάξης των 160-170 χλμ. είναι απολύτως λογικές όσο κι αν με τα δικά μας
δεδομένα φαίνονται παράλογες.
Όσο εύκολο όμως είναι να φτάσεις έξω από τη Ρώμη, τόσο δύσκολο είναι να
μπεις στην πόλη από το σωστό μέρος για να φτάσεις εκεί που θέλεις. Τό λάθος
πληρώνεται με 90 και κάτι παραπάνω χιλιόμετρα σε δρόμους που θεωρητικά
μοιάζουν με τη δική μας... Κατεχάκη.
Θεωρητικά επίσης η Ρώμη είναι απλησίαστη στο ιστορικό κέντρο της μια και τα
επιβατικά αυτοκίνητα από το πρωί στις 6 ώς το βράδυ στις 10 απαγορεύεται να
προσεγγίζουν. Παραμύθια.