Ford Mondeo
ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ
H Φορντ αυτή τη φορά μας εντυπωσίασε, παρουσιάζοντας ένα πολύ καλό νέο
αυτοκίνητο στη μεσαία κατηγορία, που απέχει παρασάγγας από τον προκάτοχό
του.
Κείμενο και φωτογραφίες: Πάνος Φιλιππακόπουλος
ΕΔΩ και πολλά χρόνια στο χώρο της αυτοκινητοβιομηχανίας και όσων
σχετίζονται μ? αυτήν άμεσα ή έμμεσα, γίνεται λόγος για την ανάγκη
κατασκευής «παγκόσμιων αυτοκινήτων» μαζικής παραγωγής, που δεν θα
απευθύνονται μόνο σε μία αγορά αλλά σε όλες τις μεγάλες αγορές του κόσμου.
Κάτι που θα μείωνε σημαντικά το κόστος εξέλιξης των αυτοκινήτων, αλλά και
το κόστος παραγωγής τους, λόγω του μεγάλου όγκου των κοινών εξαρτημάτων. H
ιδέα αυτή δεν είχε ουσιαστικά ποτέ μέχρι τώρα υλοποιηθεί, αφού ακόμα και τα
ιαπωνικά αυτοκίνητα που πωλούνται σε Ευρώπη και ΗΠΑ με το ίδιο όνομα έχουν
πολύ μεγάλες διαφορές μεταξύ τους.
H υλοποίησή της φαίνεται τώρα πως είναι γεγονός για πρώτη φορά, από
-ποιόν άλλον;- την εταιρία που στις αρχές του αιώνα έκανε την επανάσταση
στην αυτοκινητοβιομηχανία δημιουργώντας τη γραμμή παραγωγής που επέτρεψε
την μαζική κατασκευή των αυτοκινήτων. H Φορντ επιχειρεί λοιπόν να
δημιουργήσει μια νέα επανάσταση με το νέο της μοντέλο της μεσαίας (με τα
ευρωπαϊκά δεδομένα) κατηγορίας, το Μοντέο, που παρουσιάστηκε πριν μερικες
εβομάδες στους εκπροσώπους του ευρωπαϊκού Τύπου. Ένα αυτοκίνητο που
σχεδιάστηκε από τον ευρωπαϊκό κλάδο της εταιρίας, αλλά πρόκειται να
προσφερθεί και στην αμερικανική αγορά. Οι διαφορές μεταξύ της αμερικανικής
και της ευρωπαϊκής έκδοσης θα είναι λίγες και εντοπίζονται σε διαφορετικές
λεπτομέρειες στην εξωτερική εμφάνιση και κυρίως στο διαφορετικό εσωτερικό
διάκοσμο, που αντικατοπτρίζει και τις διαφορετικές αισθητικές αντιλήψεις
του αμερικανικού και του ευρωπαϊκού κοινού. Το «πάτωμα» όμως του
αυτοκινήτου, ο «σκελετός» του αμαξώματος καθώς και όλα τα μηχανικά μέρη θα
είναι κοινά και στις δύο αγορές.
Το γεγονός αυτό όμως, αν και είναι σημαντικό αφού αποτελεί μια σοβαρή
καινοτομία στο χώρο της αυτοκινητοβιομηχανίας, δεν είναι το μοναδικό
σημαντικό στοιχείο που χαρακτηρίζει το Μοντέο. Εξίσου σημαντική είναι η
ουσιαστική ρήξη με το παρελθόν και η εξαιρετική δουλειά που έκαναν οι
άνθρωποι της Φορντ για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια. Ας πάρουμε όμως τα
πράγματα από την αρχή.
Από καιρό ήταν αντιληπτό σε όλους πως το γερασμένο πλέον Σιέρα πλησίαζε στο
τέλος της ζωής του και επρόκειτο να αντικατασταθεί με ένα νέο μοντέλο.
Κάποια στιγμή μαθεύτηκε ότι το νέο αυτοκίνητο θα ήταν προσθιοκίνητο κι αυτό
ήταν σίγουρα ήδη ένα μεγάλο βήμα, ιδιαίτερα για την Φορντ που αποτελούσε
έναν από τους κατεξοχήν κατασκευαστές αυτοκινήτων για το μέσο οδηγό. Καμία
πρόβλεψη δεν μπορούσε όμως να διακινδυνεύει κανείς (εκτός ίσως από το
γεγονός ότι θα είχε ποιότητα κατασκευής υψηλού επιπέδου όπως όλα τα Φορντ)
μετά το παράδειγμα του νέου Έσκορτ, που δεν είχε ενθουσιάσει κανέναν όταν
παρουσιάστηκε, ούτε καν τους Βρετανούς συναδέλφους, που μερικές φορές έχουν
την τάση (αναπόφευκτη ίσως) να βλέπουν τα αυτοκίνητα με «βρετανικό μάτι».
Στην περίπτωση του Μοντέο η έκπληξη ήταν ακριβώς αντίθετη. Φτάσαμε στην
Κυανή Ακτή, όπου έγινε η πανευρωπαϊκή παρουσίαση, μάλλον «σφιγμένοι»,
φοβούμενοι ότι θα αντιμετωπίσουμε άλλη μια «χρυσή μετριότητα», και φύγαμε
ενθουσιασμένοι, έχοντας οδηγήσει ένα από τα καλύτερα δείγματα της
ευρωπαϊκής αυτοκινητοβιομηχανίας. Ένα αυτοκίνητο που χτυπάει τους Ιάπωνες
με τα δικά τους όπλα, δείχνοντας πως η Ευρώπη αντιστέκεται ακόμη και μπορεί
να παρουσιάζει μοντέλα αντάξια της παράδοσης της ηπείρου όπου γεννήθηκε το
αυτοκίνητο.
Βεβαίως το Μοντέο δεν έχει το πρωτοποριακό στυλ του πρώτου Σιέρα, δεν
φταίει όμως η Φορντ γι? αυτό, αλλά η σκληρή πραγματικότητα. Το κοινό έδειξε
τότε πως δεν ήταν προετοιμασμένο για κάτι τέτοιο. Τώρα το στυλ είναι πιο
«συμβατικό», μια και η Φορντ προτίμησε τη σιγουριά των δοκιμασμένων λύσεων
προκειμένου να διακινδυνεύσει μια εμπορική αποτυχία.
Το αμάξωμα προσφέρεται σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις, 4θυρο, 5θυρο και
στέσιον, που σε συνδυασμό με τη δυνατότητα επιλογής μεταξύ 3 διαφορετικών
βενζινοκινητήρων και ενός ντίζελ, 4 διαφορετικών επιπέδων εξοπλισμού (CLX,
GLX, Ghia και S), δύο κιβωτίων (ενός χειροκίνητου κι ενός αυτόματου) καθώς
και της δυνατότητας μόνιμης τετρακίνησης, προσφέρουν από την αρχή σε κάθε
υποψήφιο αγοραστή μια πλήρη σειρά μοντέλων από την οποία αποκλείεται να μην
μπορέσει να βρει κάποια που να καλύπτει τις δικές του ανάγκες.
Οι κινητήρες είναι οι γνωστοί 16βάλβιδοι της σειράς «Ζήτα» που
παρουσιάστηκαν πριν λίγο καιρό στα Έσκορτ/Οράιον, με κάποιες μικροδιαφορές
για να προσαρμοστούν απόλυτα στις ανάγκες του Μοντέο και με την προσθήκη
μιας 2λιτρης έκδοσης. Παρά το γεγονός ότι είναι πολυβάλβιδοι κι ότι έχουν
σύστημα ψεκασμού πολλαπλών σημείων δεν αποδίδουν τη μέγιστη δυνατή ισχύ
(χωρίς όμως και να υστερούν), γιατί οι μηχανικοί της Φορντ προτίμησαν να
έχουν πιο ομαλή απόδοση σε όλη την κλίμακα των στροφών, αλλά και καλή ροπή
χαμηλά. O μικρότερος από τους τρεις κινητήρες έχει χωρητικότητα 1598 κ.εκ.
και αποδίδει 90 ίππους στις 5.250 σ.α.λ. και ροπή 14,1 Kg.m στις 3.500
σ.α.λ. Το σημαντικό είναι όμως ότι, αν και πολυβάλβιδος, έχει μια αρκετά
«επίπεδη» καμπύλη ροπής, αποδίδοντας το 80% της μέγιστης τιμής της σε όλη
την περιοχή από το ραλαντί μέχρι τις 5.600 σ.α.λ., πέρα δηλαδή κι από το
όριο απόδοσης της μέγιστης ισχύος. O αμέσως επόμενος κινητήρας έχει
χωρητικότητα 1796 κ.εκ. και αποδίδει 115 ίππους στις 5.750 σ.α.λ. και ροπή
16,1 Kg.m στις 3.750 σ.α.λ., το 80% της οποίας αποδίδεται σε όλη την
περιοχή από τις 1.000 ως τις 6.300 σ.α.λ. O νέος 2λιτρος κινητήρας έχει
χωρητικότητα 1988 κ.εκ. και αποδίδει 136 ίππους στις 6.000 σ.α.λ. και ροπή
18,3 Kg.m στις 4.000 σ.α.λ., 80% της οποίας αποδίδεται από τις 1.200 ως τις
6.450 σ.α.λ. Τη σειρά συμπληρώνει ένας καταλυτικός (με οξειδωτικό καταλύτη)
τούρμπο ντίζελ 1753 κ.εκ. που αποδίδει 88 ίππους στις 4.500 σ.α.λ. και ροπή
18,1 Kg.m στις 2.000 σ.α.λ., ενώ από το 1994 πρόκειται να παρουσιαστεί κι
ένας 24βάλβιδος V6 βενζινοκινητήρας 2,5 λίτρων.
Στον τομέα των αναρτήσεων δεν υπάρχει μπροστά τίποτα το νέο, αφού
χρησιμοποιείται η κλασική λύση με γόνατα Μακφέρσον, ψαλίδια και
αντιστρεπτική ράβδο. Νέα όμως είναι η πίσω ανάρτηση, που είναι βασισμένη σε
μία λύση δοκιμασμένη από την Φορντ στην Αμερική. Το σύστημα ονομάζεται από
την εταιρία «Κουάντραλινκ», επειδή χρησιμοποιεί 4 σημεία στήριξης για τον
κάθε τροχό. O κάθε τροχός στηρίζεται από δύο παράλληλους εγκάρσιους
βραχίονες, έναν υστερούντα βραχίονα κι ένα γόνατο, ενώ όλο το σύστημα, που
συμπληρώνεται από αντιστρεπτική ράβδο, στηρίζεται πάνω σε ένα υποπλαίσιο.
Σύμφωνα με την Φορντ αυτό το σύστημα ανάρτησης δίνει στον πίσω άξονα
ορισμένα χαρακτηριστικά παθητικής τετραδιεύθυνσης.
Το σύστημα διεύθυνσης είναι υδραυλικά υποβοηθούμενη κρεμαγιέρα σε όλες τις
εκδόσεις, ενώ τα φρένα είναι αεριζόμενοι δίσκοι εμπρός και ταμπούρα πίσω.
Προαιρετικά προσφέρεται και αντιολισθητικό σύστημα πέδησης (ABS) (που είναι
στάνταρ στις πιο ακριβές εκδόσεις).
Στο εσωτερικό του αυτοκινήτου η εντύπωση εξακολουθεί να είναι θετική. Και
μόνον η πολύ καλή ποιότητα κατασκευής, άμεσα συγκρίσιμη με οποιουδήποτε
Γερμανού ή Ιάπωνα ανταγωνιστή, αρκεί γι? αυτό. Πόσο μάλλον όταν
συμπληρώνεται από ένα υψηλό επίπεδο λειτουργικότητας, με μία θέση οδήγησης
που δεν θα προβληματίσει κανένα κι από ένα εξίσου υψηλό επίπεδο παθητικής
ασφάλειας, που εξασφαλίζεται από την ύπαρξη ζωνών ασφαλείας με προεντατήρες
κι από αερόσακο ασφαλείας για τον οδηγό, που είναι στάνταρ σε όλη τη σειρά.
Κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά σ? αυτήν την κατηγορία και αποτελεί μία
ακόμη απόδειξη ότι οι νέες τεχνολογίες που ξεκινούν από τα ακριβά
αυτοκίνητα περνούν βαθμιαία στα αυτοκίνητα μαζικής παραγωγής προς όφελος
του καταναλωτή. Όσον αφορά τον υπόλοιπο εξοπλισμό, αναφέραμε ήδη πως
υπάρχουν 4 διαφορετικά επίπεδα, που προσφέρουν από ικανοποιητικό ως πλούσιο
εξοπλισμό, ενώ όπως διαβάσαμε στο φάκελο με τις πληροφορίες για το
αυτοκίνητο, θα υπάρχει μία ακόμη έκδοση με χαμηλό επίπεδο εξοπλισμού για
τις αγορές της Ελλάδας, της Γερμανίας, της Βρετανίας και της Ιρλανδίας.
Επίσης ο αγοραστής του Μοντέο θα έχει τη δυνατότητα παραγγελίας πολλών
προαιρετικών στοιχείων εξοπλισμού, στα οποία συμπεριλαμβάνονται ακόμα και
σύστημα ελέγχου του σπιναρίσματος των τροχών, αμορτισέρ μεταβλητής
σκληρότητας, σύστημα μόνιμης τετρακίνησης (που συνδυάζεται με δισκόφρενα
και στους πίσω τροχούς), αντικλεπτικό κ.λπ.
Οι εσωτερικοί χώροι είναι ικανοποιητικοί, χωρίς πάντως να πλησιάζουν την
κορυφή της κατηγορίας όσον αφορά τους πίσω επιβάτες. Σε καμία περίπτωση
παντως δεν μπορούν να χαρακτηριστούν μικροί ή έξω από τα στάνταρ της
κατηγορίας. Το ίδιο ισχύει και για το χώρο αποσκευών.
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ
Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης οδηγήσαμε το Μοντέο με τον κινητήρα των
1,8 λίτρων. Έναν κινητήρα που πραγματικά μας εντυπωσίασε και που σε καμία
περίπτωση δεν δίνει την εντύπωση ότι είναι πολυβάλβιδος αφού δεν
παρουσιάζει το συνηθισμένο μειονέκτημα των πολυβάλβιδων κινητήρων να έχουν
μέτρια ροπή και απόκριση στις χαμηλές στροφές και κατά συνέπεια μέτρια
ελαστικότητα. Ενώ έχει παράλληλα και αρκετή δύναμη, έτσι ώστε να σου δίνει
την εντύπωση ότι οδηγείς δίλιτρο αυτοκίνητο. O θόρυβός του όμως αυξάνει
αρκετά όσο αυξάνουν οι στροφές.
H οδική συμπεριφορά του αυτοκινήτου είναι εξίσου καλή με τον κινητήρα και
ανταποκρίνεται πλήρως στις δυνατότητες του τελευταίου. Στον αυτοκινητόδρομο
κινηθήκαμε με μεγάλες ταχύτητες και το αυτοκίνητο μας εντυπωσίασε με τη
σταθερότητά του. Στους γεμάτους στροφές ορεινούς δρόμους η συμπεριφορά του
ήταν πάντα προβλέψιμη όσο κι ακριβής, ακόμα και στα συνεχή S, ενώ ο έλεγχός
του ήταν πάντα εύκολος χάρη και στο εξαιρετικό υδραυλικό του τιμόνι. Το
χειροκίνητο κιβώτιο δεν μας προβλημάτισε καθόλου, ενώ τα φρένα σταματούσαν
πάντα εύκολα το αυτοκίνητο, χωρίς να χρειαστεί να καταφύγουν στη βοήθεια
του αντιολισθητικού συστήματος πέδησης (ABS) παρά ελάχιστες φορές.
Μόνο στον τομέα της άνεσης θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι καλύτερα,
χωρίς πάντως αυτό να σημαίνει ότι ήταν άσχημα. Απλώς, οι αναρτήσεις
-προφανώς στα πλαίσια της προσπάθειας για την επίτευξη οδικής συμπεριφοράς
υψηλού επιπέδου- ήταν κάπως σφιχτές, με αποτέλεσμα σε κάποιους δρόμους με
πολύ κακό οδόστρωμα (υπάρχουν αρκετοί στη νότια Γαλλία) να μη γίνεται η
καλύτερη δυνατή απόσβεση των ανωμαλιών.
Κάποια παράπονα τέλος που είχαμε από μικροπροβλήματα εργονομίας (άβολη κατά
τη γνώμη μας η θέση των διακοπτών για τα ηλεκτρικά παράθυρα, ενώ το σκιάδιο
του οδηγού φαινόταν στο επάνω μέρος του εσωτερικού καθρέφτη) δεν αλλάζουν
την πολύ καλή εικόνα που μας άφησε το αυτοκίνητο. Το Μοντέο ικανοποιεί από
κάθε πλευρά και το σημαντικό είναι ότι δεν θα απογοητεύσει ούτε το γενικά
συντηρητικό παραδοσιακό πελάτη της Φορντ, αλλά ούτε και τον πιο απαιτητικό
που ζητάει κάτι παραπάνω από ένα καλοφτιαγμένο αυτοκίνητο. Κι αυτή ακριβώς
είναι η σημαντική επιτυχία της Φορντ. Αυτή τη φορά δημιούργησε ένα πολύ
καλό αυτοκίνητο, που σίγουρα του αξίζει μια εξαιρετική πορεία στην
αγορά._Π.Φ.