Formula 1,GP Iαπωνίας & Aυστραλίας
AIPTON, ΔΕΝ EXEI NOHMA ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ_
Τον Σεπτέμβριο, στο Ιταλικό Γκραν Πρι, ένα τεράστιο
πανό στη μεγάλη εξέδρα εμπρός από τα pits, έγραψε με
7 μόλις λέξεις την τραγική αλήθεια -και τον επίλογο-
του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Φόρμουλα 1 για το 1994 :
_Ayrton, non ha senso senza di te_...
Μια αλήθεια που κανένα έντυπο στον κόσμο δεν τόλμησε να
γράψει! Ένα πανό που κανένας φωτογράφος δεν τόλμησε να
φωτογραφίσει! Ένα γεγονός που _καίει_ πολλούς, μια κατάσταση
που ξεγύμνωσε ακόμη περισσότερο την πολύπαθη Φόρμουλα 1 και
την FIA, μια απώλεια που άφησε άυπνους πολλούς από εμάς για
πολλές νύχτες_
Κείμενο: Τέο Λαζάκις
Φωτογραφίες : Reporter/X. Καραγιωργάκης
ΘΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΑΤΕ ίσως, πως δεν αναφερθήκαμε καν στον υπέρτιτλο
ή έστω στον υπότιτλο του άρθρου -ως είθισται- με το γεγονός
της κατάκτησης του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Φόρμουλα 1 του
1994 από τον Μίχαελ Σουμάχερ: πρώτον διότι όπως τελικά -με τις
ευλογίες της FIA- εξελίχθηκε η κατάσταση, δεν είχε καμία
απολύτως σημασία αν Πρωταθλητής θα ήταν ο Σουμάχερ ή ο Χιλ και
δεύτερον -και σπουδαιότερο- επειδή, όπως ο ίδιος ο Σουμάχερ
δήλωσε στην Αυστραλία (αφιερώνοντας τον τίτλο του στον Αϊρτόν
Σένα), ούτως ή άλλως, ο Βραζιλιάνος θα ήταν ο Παγκόσμιος
Πρωταθλητής, αν ήταν ακόμη μαζί μας! Μια δήλωση του είδους,
εκτός φυσικά του ότι τιμά αφάνταστα τον Γερμανό Πρωταθλητή,
αποδεικνύει ταυτόχρονα και το μεγαλείο του ταλέντου και της
προσωπικότητας του Σένα, ένα μεγαλείο που ελάχιστοι μπόρεσαν
να καταλάβουν όσο ο μεγάλος Αϊρτόν ζούσε...
Στο Ιαπωνικό Γκραν Πρι λοιπόν -για να επανέλθουμε στην πεζή
πραγματικότητα του ποιος νίκησε πού- η ομάδα της Benetton
έκανε ένα φοβερό λάθος τακτικής, το οποίο λίγο έλειψε να
στοιχίσει στον Σουμάχερ τον τίτλο: παρά το γεγονός της
καταρρακτώδους βροχής, προγραμμάτισε ένα επιπλέον pit-stop για
τον πιλότο της, κάτι που σε αρκετά Γκραν Πρι φέτος απεδείχθη
ως η πλέον ενδεδειγμένη στρατηγική, αφού ο Γερμανός κατάφερνε
πάντοτε να καλύπτει το χρόνο που έχανε στα pits, οδηγώντας
στην πίστα με ρυθμό άπιαστο για τους υπόλοιπους πιλότους, τον
Χιλ κυρίως... Με μία διαφορά όμως: αυτή η στρατηγική αποδίδει,
όταν η πίστα είναι ΣΤΕΓΝΗ! Στο βρεγμένο, δεδομένου πως ο
ρυθμός είναι πάντοτε πολύ πιο αργός, δεν είναι σίγουρο πως θα
καλυφθεί ο χρόνος που χάνεται στο επιπλέον pit-stop... Το
λάθος της Benetton ήταν πως δεν υπολόγισε σωστά, ή μάλλον
υπερεξετίμησε τις ικανότητες του Σουμάχερ, με αποτέλεσμα να
χάσει μια μάλλον σίγουρη νίκη (ο Γερμανός πάντως, οδηγώντας
εκπληκτικά, τερμάτισε μόλις 4 δευτερόλεπτα πίσω από τον Χιλ).
Έτσι, στο τελευταίο Γκραν Πρι στην Αυστραλία η διαφορά των δύο
διεκδικητών του τίτλου ήταν μόλις ένας βαθμός και ο Σουμάχερ
έπρεπε να νικήσει (ή απλά να βρεθεί εμπρός από τον Χιλ), όπως
το ίδιο ίσχυε βέβαια και για τον Βρετανό: ή όλα δηλαδή ή
τίποτα! Παρά το _στρες_ που η ομάδα του φρόντισε να του
φορτώσει με τη λανθασμένη τακτική της στο Ιαπωνικό Γκραν Πρι,
ο Σουμάχερ φαινομενικά ήταν απόλυτα ψύχραιμος -και φυσικά
ταχύτατος- τόσο στις δοκιμές, όσο και στις πρώτες φάσεις του
αγώνα στην _πίστα_ της ΑδελαΪδας. Έκανε μια εκπληκτική
εκκίνηση (ποιος θα τολμήσει αυτή τη φορά να πει πως τον
βοήθησε το -ανύπαρκτο- traction control;) και είπε αντίο σε
όλους, αναγκάζοντας τον Χιλ να οδηγεί πολύ πάνω από το όριό
του για να τον ακολουθήσει: όταν στον 36ο γύρο ο Σουμάχερ
κάνει το -όπως προς στιγμήν φάνηκε- λάθος της ζωής του,
προσφέροντας τη νίκη και τον τίτλο στον Βρετανό, αυτός,
κατάκοπος από την προσπάθεια και αποσυγκεντρωμένος, δεν
κατορθώνει να αποφύγει την Benetton του Γερμανού χτυπώντας την
και στραβώνοντας το εμπρός αριστερό ψαλίδι του, γεγονός που
τον ανάγκασε σε εγκατάλειψη... O Σουμάχερ ήταν αυτόματα
Παγκόσμιος Πρωταθλητής και πολλοί θυμήθηκαν πως με παρόμοιο
(;) τρόπο κρίθηκε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Φόρμουλα 1 του 1989
και του 1990 μεταξύ του Προστ και του Σένα (ουδεμία σχέση
βέβαια είχαν οι περιπτώσεις εκείνες με αυτήν του 1994)... Στο
Γκραν Πρι της Αυστραλίας νίκησε τελικά ο Μάνσελ, όταν ο
Μπέργκερ που ήταν επικεφαλής έκανε ένα λάθος και είχε μια
μικρή έξοδο που του κόστισε και την πρώτη θέση, αλλά κατάφερε
τελικά να τερματίσει δεύτερος...
O Χιλ απέδειξε για μια ακόμη φορά τα όριά του, αφού ούτε ο
θάνατος του Σένα, ούτε η FIA, ούτε η γενναιοδωρία του ίδιου
του Σουμάχερ (με το λάθος που έκανε στον πιο κρίσιμο αγώνα της
μέχρι τώρα καριέρας του), μπόρεσαν να τον χρίσουν Παγκόσμιο
Πρωταθλητή. Σε προηγούμενο τεύχος μας πάντως, εμείς σας είχαμε
προειδοποιήσει πως ενδέχεται μέχρι και Παγκόσμιο Πρωταθλητή να
τον δούμε! (Και παρά λίγο να βγούμε -κακοί- προφήτες). Διότι
ζούμε στην εποχή της μετριότητας και να είσαστε σίγουροι πως
το 1995 ο Σουμάχερ θα αντιμετωπίσει την μήνιν των
συμπλεγματικών και άχρηστων (οι οποίοι φυσικά κατέχουν και τις
θέσεις-κλειδιά), αφού το 1994, παρά τις προσπάθειές τους, δεν
κατάφεραν να τον _σβήσουν_ τόσο ψυχολογικά όσο και
αγωνιστικά..._ Τ.Λ.
ΠΕΡΙ TOY ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ ΓΕΝΙΚΩΣ
Το γεγονός που σημάδεψε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1994 ήταν
βέβαια ο θάνατος του Αϊρτόν Σένα. Την ευθύνη του ατυχήματος,
εμείς την αποδίδουμε εξ ολοκλήρου στην τεχνική ηγεσία της
ομάδας της Williams, έστω και αν το πόρισμα της επιτροπής
αποφανθεί πως η κολώνα του τιμονιού έσπασε μετά την πρόσκρουση
στον τοίχο της καμπής Tamburello -πράγμα αμφίβολο, διότι η
κολώνα έσπασε ΠΡΙΝ από την πρόσκρουση. (Όμως, σε μια McLaren
για παράδειγμα ποτέ δεν θα παρατηρείτο το φαινόμενο της
κόπωσης υλικών, όπως συνέβη με την κολώνα του τιμονιού της FW
16). Ακόμη και αν λοιπόν η επιτροπή αποφανθεί πως η κολώνα
έσπασε _μετά_ την πρόσκρουση, τότε για το ατύχημα ευθύνεται η
_επαναστατική_ πίσω ανάρτηση της Williams, δεδομένου πως
απεδείχθη ότι δεν υπήρξε ανθρώπινο σφάλμα_ Ούτως ή άλλως
δηλαδή η ομάδα που νίκησε το Πρωτάθλημα Κατασκευαστών της
Φόρμουλα 1 για το 1994 έστειλε στο θάνατο τον Αϊρτόν Σένα!
Όσον αφορά τον πανικό που το ατύχημα προκάλεσε και την
αντίδραση της FIA, το μόνο που θα μπορούσαμε να γράψουμε,
είναι πως ποτέ στο παρελθόν δεν έγιναν τόσο πολλά λάθη σε τόσο
μικρό χρονικό διάστημα, λάθη τα οποία λίγο έλειψε να διαλύσουν
τη Φόρμουλα 1. Επιχειρήθηκε ακόμη και πραξικόπημα εναντίον του
Προέδρου της FIA, του Μαξ Μόσλι, ένα πραξικόπημα το οποίο
-όπως στη συνέχεια απεδείχθη- υποκίνησε ο πάλαι ποτέ
_κολλητός_ του, ο Πρόεδρος της FOCA και Αντιπρόεδρος της FIA,
o Μπέρνι Έκλεστοουν. Υπασπιστές του στην εκστρατεία αυτή οι
κ.κ. Ρον Ντένις της McLaren και Φρανκ Γουίλιαμς της Williams,
με αχυράνθρωπο -και περισσότερο εκτεθειμένο- τον Φλάβιο
Μπριατόρε της Benetton... Το πραξικόπημα απέτυχε, ο Έκλεστοουν
_προσκύνησε_, ο Μπριατόρε δήλωσε πως οι... δημοσιογράφοι
φταίνε και ο Ρον Ντένις, στο τέλος της φετινής σεζόν, μάλλον
αποχαιρετάει το management της ομάδας της McLaren... To μέλλον
του Μπριατόρε είναι αβέβαιο τη στιγμή αυτή, αλλά μάλλον θα
τιμωρηθεί και αυτός, δεδομένου πως εξαιτίας του το image της
Benetton στη Φόρμουλα 1 έχει πέσει πολύ χαμηλά...
Στο στρατόπεδο της Ferrari η θητεία του Ζαν Τοντ σαν Γενικού
Διευθυντή του Αγωνιστικού Τμήματος κρίνεται επιτυχής, αφού ο
Γάλλος -σοφά ποιών- δεν υποσχέθηκε τίποτε περισσότερο από μια
νίκη μέσα στο 1994, στόχος ο οποίος και επετεύχθη, εν όψει
βέβαια μιας καλύτερης εμφάνισης το 1995, με τη βοήθεια και του
νέου τρίλιτρου κινητήρα, ο οποίος ήδη γυρίζει στο δυναμόμετρο,
στις 18.200 στροφές το λεπτό! Οι _μαγείες_ του Τζον Μπάρναρντ
όσον αφορά τον τομέα του πλαισίου, αναμένεται να επιτρέψουν
στη Ferrari να παλαίψει ακόμη και για τον τίτλο την επόμενη
σεζόν, υπό την προϋπόθεση βέβαια πως ο Τοντ θα συνεχίσει να
είναι ο boss και δεν θα υποστεί παρεμβάσεις στη δουλειά του...
Στον καθαρά τεχνικό τομέα, ένα μονοθέσιο σχεδιασμένο
ουσιαστικά το 1991 (η Benetton B 194), εξευτέλισε τον
ανταγωνισμό -κυρίως την Williams- έστω και αν δεν κατάφερε να
νικήσει το Πρωτάθλημα Κατασκευαστών, αφού η ομάδα συμμετείχε
ουσιαστικά στο Πρωτάθλημα με έναν πιλότο, δεδομένης της
αδυναμίας τόσο του Φερστάπεν (λόγω απειρίας), όσο και του
Λέχτο (λόγω ψυχολογικών προβλημάτων) να βοηθήσουν τον Σουμάχερ
και την Benetton στη συγκομιδή βαθμών. H Williams από την άλλη
πλευρά, χρησιμοποίησε δύο πιλότους που βοήθησαν πολύ στη
συγκομιδή βαθμών, δηλαδή τον Κουλθάρντ (η αποκάλυψη του 1994),
αλλά και τον Μάνσελ ο οποίος και νίκησε μάλιστα σε ένα Γκραν
Πρι...
H ομάδα της McLaren είχε τη χειρότερη σεζόν της τελευταίας
δεκαετίας και όχι βέβαια μόνον λόγω των κινητήρων Peugeot. Τα
αλλεπάλληλα λάθη του Ρον Ντένις τα 3 τελευταία χρόνια έφεραν
την ομάδα (η οποία είναι ιδιοκτησία της Philip Morris) στο
χείλος της καταστροφής, λόγος για τον οποίο ο Βρετανός μάλλον
θα απομακρυνθεί τελικά από την ηγεσία της ομάδας. Τα
μεγαλύτερα προβλήματα όμως στην ομάδα του κατόρθωσε να τα
δημιουργήσει -εκ του μηδενός- ο Φλάβιο Μπριατόρε με τη
συμπεριφορά του και την παροιμιώδη και στοιχειώδη έλλειψη
common sense που τον διακρίνει: κατόρθωσε να χάσει η Benetton
το Πρωτάθλημα Κατασκευαστών, παρ_ ολίγον το Πρωτάθλημα Οδηγών
και, το σπουδαιότερο, να γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος για
ό,τι στραβό και ανάποδο στη Φόρμουλα 1. Είμαστε περίεργοι να
δούμε ποια θα είναι η αντίδραση του Λουτσιάνο Μπενετόν, εν
όψει του 1995 και των κινδύνων οι οποίοι εγκυμονούν -από την
πλευρά της FIA κυρίως- αν ο _ψηλός_ μείνει στη θέση του._ Τ.Λ.
TOP _10_ TOY
1994
1/ AIPTON ΣΕΝΑ
H παρουσία του υπήρξε καταλυτική -κυριολεκτικά- το 1994. Χωρίς
αυτόν, η Φόρμουλα 1 κινδύνεψε να αφανιστεί και χρειάστηκαν
πολλά ταχυδακτυλουργικά κόλπα για να συνεχισθεί και να
τελειώσει η σεζόν μετά την αποφράδα εκείνη Πρωτομαγιά! Τρεις
pole-positions σε ισάριθμα Γκραν Πρι με ένα επικίνδυνο και
λάθος σχεδιασμένο μονοθέσιο (από τη μέση της σεζόν και έπειτα
άλλαξε εντελώς), ήταν κάτι που μόνον _αυτός_ θα μπορούσε να
κάνει. Ίσως όντως να μην έχει νόημα πλέον χωρίς αυτόν...
2/ ΜΙΧΑΕΛ ΣΟΥΜΑΧΕΡ
Δύο κλάσεις πάνω από τον υπόλοιπο ανταγωνισμό, σίγουρος για
τον εαυτό του, ψύχραιμος και με λίγα λάθη, πλην ενός βασικού,
που λίγο έλειψε να του στοιχίσει όχι μόνον το Πρωτάθλημα, αλλά
ίσως και την καριέρα του: η τυφλή υπακοή στις παρανοϊκές
εντολές του Μπριατόρε και στο management της ομάδας. ?ξιζε
πάντως περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον τον τίτλο. Γεννήθηκε
στις 3 Ιανουαρίου του 1969 στο Kerpen της Γερμανίας, έχει
συμμετάσχει σε 52 Γκραν Πρι της Φόρμουλα 1 και έχει νικήσει σε
10. Την ημέρα που ανακηρύχθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής, ήταν
ακριβώς 25 ετών και 317 ημερών, ενώ ο Έμερσον Φιτιπάλντι, το
1972, ανακηρύχθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής, σε ηλικία 25 ετών
και 254 ημερών διατηρώντας μέχρι σήμερα το ειδικό αυτό ρεκόρ!
O Μίχαελ Σουμάχερ είναι επίσης ο πρώτος Γερμανός Παγκόσμιος
Πρωταθλητής στην ιστορία των Γκραν Πρι της Φόρμουλα 1.
3/ ΡΟΥΜΠΕΝΣ ΜΠΑΡΙΤΣΕΛΟ
Είναι σίγουρα ο επόμενος Παγκόσμιος Πρωταθλητής της Φόρμουλα
1! Το 1994 έδειξε περίτρανα τη δύναμη του ταλέντου του και το
1995 αναμένεται να πρωταγωνιστήσει. Ίσως το 1996 (με τη
Ferrari) να προσπαθήσει για ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Τον
_Ρουμπίνιο_ θα τον θυμηθείτε πάντως, πολύ σύντομα...
4/ ΓΚΕΡΧΑΡΝΤ ΜΠΕΡΓΚΕΡ
Έχασε μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο τους δύο καλύτερους φίλους
του (Σένα και Ράτσενμπέργκερ), υπέστη ένα σοκ που σε άλλους
δεν θα επέτρεπε ούτε να καθήσουν καν πίσω από ένα τιμόνι, αλλά
αυτός όχι μόνον επέστρεψε, αλλά έδωσε και μαθήματα οδήγησης
στον Σουμάχερ στο Γερμανικό Γκραν Πρι, στο Χόκενχαϊμ!
5/ NTEIBINT ΚΟΥΛΘΑΡΝΤ
Δεν θα ήταν καν στη Φόρμουλα 1, αν δεν _έφευγε_ ο Σένα... O
Σκοτσέζος απέδειξε όμως πως είναι ταχύτατος, έμεινε
επανειλημμένως εμπρός από τον Χιλ και χρειάστηκε εντολή από τα
pits για να περάσει εμπρός ο ?γγλος και, το σπουδαιότερο,
προκάλεσε την οργή του Μάνσελ, ο οποίος του... απαγόρευσε να
μπαίνει στα pits της Williams...
6/ ΧΑΙΝΤΣ-ΧΑΡΑΛΝΤ ΦΡΕΝΤΣΕΝ
O Γερμανο-Ισπανός (η μητέρα του είναι Ισπανίδα) ήταν άλλη μια
έκπληξη το 1994, τόσο ώστε να ενδιαφέρονται γι_ αυτόν αρκετές
ομάδες εν όψει του 1995. O Αντρέα ντε Τσέζαρις υποστηρίζει πως
ο Φρέντσεν είναι ο ταχύτερος πιλότος της Φόρμουλα 1!
7/ OYKIO ΚΑΤΑΓΙΑΜΑ
O μικροσκοπικός Ούκιο έφαγε για... breakfast το _καβαλημένο
καλάμι_ που λέγεται Μπλαντέλ (team-mate του στην ομάδα της
Tyrrell) και απέδειξε τη μεγάλη του αξία, κάτι για το οποίο οι
πάντες αμφέβαλαν μέχρι πρότινος!
8/ MIKA XAKINEN
Πολύς θόρυβος γύρω από το όνομά του, κατά τη γνώμη μας όχι και
τόσο δικαιολογημένος... Πολλά λάθη, πολύ ύφος, πολύς κυνισμός,
_γκόμενος_ (στη Φινλανδία η αναλογία γυναίκες προς άνδρες
είναι περίπου 6:1) και αν νομίζετε πως μόνον οι Έλληνες
είναι... γλίτσες με τις γυναίκες, γνωρίστε από κοντά τους
Φινλανδούς για να αλλάξετε αμέσως γνώμη!
9/ ΓΙΟΖ ΦΕΡΣΤΑΠΕΝ
Έκανε ένα πολύ βασικό λάθος το 1994, που ίσως του
_καθυστερήσει_ την καριέρα αρκετά: δεν έλαβε καν υπόψη του πως
ό,τι γίνεται οδηγικά στη Φόρμουλα 3, δεν γίνεται στη Φόρμουλα
1... Όρμησε από την αρχή και τα λάθη ήρθαν -κυρίως λόγω
απειρίας- αλλά το ταλέντο υπάρχει και σύντομα θα το θυμηθείτε
το όνομά του, όχι αναγκαία στην Benetton.
10/ ZAN ΑΛΕΖΙ
Πολλά νεύρα φέρνουν και πολλά λάθη: η εγκατάλειψη στη Μόντσα
ήταν τελικά αποτέλεσμα άτσαλου ξεκινήματος από τα pits, όπως
και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, το σφάλμα ήταν δικό του. Δεν
είναι σίγουρο πως θα οδηγεί και το 1995 για τη Ferrari, παρά
το ήδη υπογραφέν συμβόλαιο. Very big mouth too...
_IN _ KAI _OUT_
IN
* H Πατρίτσια Σπινέλι της Benetton και η Ανιέζ Καρλιέ της
Philip Morris
* H Jenny (το σκυλάκι του Μίχαελ Σουμάχερ)
* O Πατ Μπεάρ (εντεταλμένος από τη FIA για την εξυπηρέτηση των
φωτογράφων).
* Το motor-home της Minardi (σπιτική pasta και εκπληκτικό
παγωτό).
* H φιλοξενία της Philip Morris στο Ιταλικό Γκραν Πρι.
* Οι boutiques στην πίστα του Σίλβερστοουν και τα βιβλιοπωλεία
OUT
* Το motor-home της Elf (εκδιώκεται οποιοσδήποτε δεν είναι
Γάλλος!)
* Το γραφείο Τύπου στο Χόκενχαϊμ
* O Φλάβιο Μπριατόρε
* O Βίλυ Βέμπερ (μάνατζερ του Σουμάχερ)
* Τα pits της Williams
* Τα pits της Ferrari
* Οι πτήσεις της Ολυμπιακής για οποιονδήποτε προορισμό
* Οι Ούγγροι αστυνομικοί στον έλεγχο διαβατηρίων, αλλά και
στην πίστα.
* Το _μπουλούκι_ των Γιαπωνέζων φωτογράφων
EN ΟΨΕΙ 1995
ϊΜercedes-ΜcLaren θα είναι ο συνδυασμός της χρονιάς: η
Mercedes όμως ΔΕΝ αγόρασε την ομάδα της McLaren, όπως ακούσαμε
και διαβάσαμε... Απλά, η McLaren ήταν -και συνεχίζει να είναι-
ιδιοκτησία της πολυεθνικής Philip Morris, η οποία μέσω του
διαφημιστικού _οχήματος_ των Γκραν Πρι της Φόρμουλα 1, προωθεί
τη μάρκα τσιγάρων Marlboro, η οποία επίσης της ανήκει. O Ρον
Ντένις -όπως κατ_ επανάληψιν έχουμε γράψει και τονίσει- δεν
ήταν τίποτε άλλο, παρά ο Διευθύνων Σύμβουλος της McLaren με
παχυλότατο μισθό και ένα ασήμαντο ποσοστό μετοχών της ομάδας.
O μεγάλος εγκέφαλος πίσω από το _γάμο_ της McLaren με τη
Mercedes, είναι ο Αμερικανός Ρότζερ Πένσκε, μέλος του
Διοικητικού Συμβουλίου της Philip Morris, συνιδιοκτήτης της
Ilmor, ιδιοκτήτης της πολυεθνικής Hertz και φυσικά ιδιοκτήτης
και manager της πιο πετυχημένης ομάδας στην ιστορία της
Formula Indy, της ομάδας Penske Racing, η οποία κατέκτησε το
1994 τόσο το Πρωτάθλημα, όσο και τα 500 Μίλια της Ινδιανάπολης
με κινητήρες Mercedes-Ilmor βέβαια! Τα αλλεπάλληλα και μεγάλα
λάθη του Ρον Ντένις που βύθισαν την ομάδα της McLaren στην
αφάνεια, ειδικά το 1994, μετά την αναχώρηση του Σένα,
εξόργισαν τους ιθύνοντες της Philip Morris, οι οποίοι
αποφάσισαν -λίγο αργά ίσως- να βάλουν στην άκρη τον Ντένις και
να αναλάβουν οι ίδιοι την παλινόρθωση της πάλαι ποτέ κραταιάς
ομάδας... Είναι μάλλον σίγουρο, πως το 1995 ο Ρον Ντένις δεν
θα είναι πλέον ο manager της McLaren, ή πάντως, δεν θα έχει
τις απεριόριστες εξουσίες του παρελθόντος. Ήδη έχει κάνει
ορισμένες κινήσεις για να αγοράσει την παραπαίουσα ομάδα της
Lotus και να αρχίσει και πάλι από το μηδέν (όπως το 1982 με
την McLaren και το Project 4), αλλά την περίπτωση αυτή
καλύπτει πυκνό πέπλο μυστηρίου, ενώ ο Πίτερ Κόλινς, ο manager
της Lotus, ισυρίζεται πως η ομάδα έχει ήδη εξασφαλισμένο
μέλλον...
ϊ Ένας άλλος νέος συνδυασμός για το 1995, θα είναι εκείνος της
Benetton-Renault. O Τεχνικός Διευθυντής της Benetton Formula,
ο ικανότατος Ρος Μπράουν, για πρώτη φορά μετά την αποχώρηση
του _μάγου_ Τζον Μπάρναρντ από την Benetton (1991), καλείται
να σχεδιάσει εξ ολοκλήρου και από την αρχή ένα πλαίσιο για τον
τρίλιτρο V-10 κινητήρα της Renault, κάτι που μέχρι στιγμής δεν
έχει κάνει, αφού όλες οι Benetton μετά το 1991, βασίστηκαν
ουσιαστικά στον _καρχαρία_, την επαναστατική B 191 που
σχεδίασε ο Μπάρναρντ και η οποία άντεξε -με παραλλαγές βέβαια-
4 ολόκληρες αγωνιστικές σεζόν, νικώντας μάλιστα -με τη
συνδρομή του Σουμάχερ βέβαια- και ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα! Αν
το πλαίσιο που θα σχεδιάσει ο Μπράουν είναι στοιχειωδώς καλό,
δεδομένου πως θα υπάρχει ο κινητήρας Renault (που είναι φυσικά
πολύ πιο δυνατός από τον Ford Zetec R του 1994), αλλά και
-κυρίως- ο Σουμάχερ, η ομάδα της Benetton Formula αναμένεται
να πρωταγωνιστήσει και το 1995...
ϊ Το _ροντάρισμα_ της ομάδας της Ferrari έχει τελειώσει.
Στόχος για το 1995 είναι μόνον το Πρωτάθλημα. Τώρα, αν ο
Θρύλος της Φόρμουλα 1 κατορθώσει επιτέλους να το κατακτήσει,
αυτό είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να το ξέρει... Το budget
πάντως της ομάδας θα ξεπεράσει το 1995 τα 200 δισεκατομμύρια
δραχμές (νέο απόλυτο ρεκόρ στη Φόρμουλα 1), ενώ οι μετεγγραφές
τεχνικών συνεχίζονται (τους έχουν αγοράσει σχεδόν όλους, τι
άλλο μένει;) ακόμη και τη στιγμή αυτή. Σε περίπτωση παταγώδους
αποτυχίας είναι μάλλον αναμενόμενη η παραίτηση του Ζαν Τοντ
και αυτή θα είναι η αρχή του τέλους: διότι αν ο Γάλλος δεν
καταφέρει να _βάλει τάξη_ εκεί, ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να το
κάνει... Κανείς!
ϊ H ομάδα του Έντι Τζόρνταν θα έχει για το 1995 τους κινητήρες
της Peugeot (οι οποίοι δεν είναι φυσικά _περίπου για πέταμα_
όπως προσπάθησε να τους παρουσιάσει φέτος ο Ρον Ντένις), τον
Στιβ Νίκολς (Νο 1 στον κόσμο όσον αφορά στο set-up των
μονοθεσίων) και, πάνω απ_ όλα και πάλι τον _Ρουμπίνιο_, τον
Ρούμπενς Μπαριτσέλο, τον -ενδεχομένως- επόμενο Σένα, το
μεγαλύτερο κατά την άποψή μας ταλέντο της Φόρμουλα 1 μαζί με
τον Μίχαελ Σουμάχερ. Αν ο _Εβραίος_ Έντι, αλλάξει νοοτροπία
και επενδύσει στην ομάδα του (οι sponsors δεν του λείπουν), το
1995 θα δημιουργήσει σίγουρα τη μεγάλη έκπληξη...Τ.Λ.
ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΣΟΥΜΑΧΕΡ
Μίκαελ Σουμάχερ, Παγκόσμιος Πρωταθλητής F1/1995!
Ταχύς σαν τον άνεμο αλλά και ώριμος ο 25 χρονος Γερμανός με τη
χαρακτηριστική φυσιογνωμία ξεκίνησε την καριέρα του από το
καρτ. Πρώτος του αγώνας στη F1 ήταν το Βελγικό GP με την
Τζόρνταν. Την επομένη τον _άρπαξε_ ο Φλάβιο Μπριατόρε της
Μπενετόν και από τότε γράφει τη δική του ιστορία. Κύριο
χαρακτηριστικό του η ευκολία με την οποία υπερέχει των άλλων
οδηγών της ομάδας του όπως ο Πικέ, ο Μπραντλ, ο Πατρέζε και
πρόσφατα ο Τζόνι Χέρμπερτ! Οδηγοί κλάσης αλλά ο μικρός που
έμαθε την τέχνη με τα θηριώδη πρωτότυπα της Μερτσέντες (ό,τι
δυσκολότερο) είναι _άλλη κλάση_ και το πιστοποίησε τη φετινή
χρονιά. Πρωταθλητής με τέσσερις αγώνες λιγότερους από _τον
άλλον_! Για την ιστορία το _οδόμετρο_ γράφει 10(2+8) νίκες
στην καριέρα του και 6 _πολ ποζίσιον_ για φέτος.
Σουμάχερ-Βenetton
O Σουμάχερ πρωταθλητής! Με λάθος τακτική έχασε από τον Χιλ
στην Ιαπωνία, δεν απέφυγε το λάθος στην Αυστραλία αλλά κέρδισε
τον τίτλο.
Θεία δίκη ή απλά στον επίλογο είχε την τύχη με το μέρος του;
Αναμφισβήτητα είναι και ο καλύτερος εν ενεργεία πιλότος και
μάλιστα... μακράν.
Χιλ -Ουίλιαμς
O Χιλ χάρη και στη στρατηγική της ομάδας του κέρδισε στην
Αυστραλία και μάλιστα, σε βρεγμένη πίστα. H νίκη του
εξασφάλισε τα συγχαρητήρια του αντιπάλου του (επιτέλους) και
ίσως το κυριότερο, τη δυνατότητα να _παίξει_ τον τίτλο στην
τελευταία αναμέτρηση. Δεν ολοκλήρωσε και έχασε έναν τίτλο που
ούτως ή άλλως δεν δικαιούται...
Μάνσελ-ουίλιαμς
_Λέων_ στη Σουζούκα, νικητής στην ΑδελαΪδα ο Μάνσελ σημείωσε
την 31η νίκη της καριέρας του και εξασφάλισε για την
Ουίλιαμς-Ρενό τον τίτλο των κατασκευαστών. Όλοι ευχαριστημένοι
εκτός Χιλ; Ίσως...
Φεράρι
Οι Φεράρι σταθερά στο πόντιουμ... O Αλεζί οργίασε στο βρεγμένο
οδόστρωμα της Σουζούκα, ενώ ο Μπέργκερ πιστοποίησε την κλάση
του επτά ημέρες αργότερα στην Αυστραλία. Το _95 θα είναι η
χρονιά κρίσης για την ομάδα-θρύλο.
Τζόρνταν
H εθνική ομάδα της Ιρλανδίας με τον Βραζιλιάνο επισκέπτη
έλαμψε στον επίλογο και όχι μόνον. Τον επόμενο χρόνο ο
Τζόρνταν θα έχει μαζί του και την Πεζό. Μην υποτιμήσετε το
συνδυασμό...
Περισσότερες κινήσεις στο περιθώριο παρά στους αγώνες για τη
Μακλάρεν. Το αποτέλεσμα; O κινητήρας της Μερτσέντες για το
_95, ενώ αναζητείται οδηγός για να πλαισιώσει τον Χάκινεν.
O Ζάουμπερ έχασε τη Μερτσέντες αλλά διατήρησε τον Φρέντζεν και
εξασφάλισε τον _καλό_ κινητήρα της Φορντ. H ήρεμη δύναμη του
χώρου.