Πάνος Φιλιππακόπουλος
__Οι εμπνευστές των σπαραξικάρδιων κειμένων οργίασαν πάλι,συνδυάζοντας και μπερδεύοντας άσχετα περιστατικά και
αντιμετωπίζοντας με υστερικό τρόπο ένα θέμα πολύ συνηθισμένο
και γνωστό από παλιά. _Χιλιάδες επικίνδυνα I.X._ έγραφε ο
ένας, _κινητές βόμβες_ απαντούσε ο άλλος, κι όλοι μαζί,
έντυποι και ηλεκτρονικοί, συναγωνίζονταν ποιος θα πει τη
μεγαλύτερη ανοησία και ποιος θα γράψει τη μεγαλύτερη
υπερβολή__
NEO ΚΡΟΥΣΜΑ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ
O ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ μεταξύ των μεγάλων εταιρειών της
αυτοκινητοβιομηχανίας φαίνεται πως αρχίζει να φτάνει σε
επικίνδυνα επίπεδα οξύτητας. Με αποτέλεσμα πλέον να
χρησιμοποιούνται μέθοδοι που οδηγούν σε επικίνδυνα μονοπάτια,
δημιουργώντας σύγχυση στο κοινό, κάτι που μακροπρόθεσμα μπορεί
να κάνει σε όλους κακό.
Πιο πρόσφατο παράδειγμα ήταν αυτό των _ελαττωματικών_
αυτοκινήτων, που αποτέλεσε πρώτο θέμα για αρκετές μέρες σε όλα
σχεδόν τα μέσα ενημέρωσης, έντυπα και ηλεκτρονικά. Ένα θέμα
που προέκυψε σχεδόν εκ του μη όντος, με τρόπο που δημιουργεί
βάσιμες υποψίες ότι αποτέλεσε ένα χαρακτηριστικό δείγμα αυτής
της νέας μορφής ανταγωνισμού και αξιοποιήθηκε βέβαια στο
έπακρο από τα κοράκια της παραπληροφόρησης. Που δεν χάνουν
ευκαιρία, στο βωμό της αναγνωσιμότητας, της ακροαματικότητας ή
της τηλεθέασης να γράψουν για πράγματα που δεν καταλαβαίνουν ή
να διαστρεβλώσουν πράγματα που καταλαβαίνουν, πανικοβάλλοντας
το κοινό, μόνο και μόνο για να τραβήξουν την προσοχή του. Με
αποτέλεσμα βέβαια να χάνουν βαθμιαία την εμπιστοσύνη του. Κάτι
που σημαίνει πως κάποια στιγμή που θα χρειαστεί να το
ενημερώσουν για κάτι πραγματικά σοβαρό δεν θα τους πιστεύει
κανείς.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η έκταση που δόθηκε στο θέμα και
τα όσα γράφτηκαν γι_ αυτό μόνο θυμηδία μπορούν να προκαλέσουν,
αλλά ταυτόχρονα και θλίψη για τον τρόπο με τον οποίο
ενημερώνεται η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών αυτής της χώρας.
Οι εμπνευστές των μεγάτιτλων και των σπαραξικάρδιων κειμένων
οργίασαν πάλι, συνδυάζοντας και μπερδεύοντας άσχετα
περιστατικά και αντιμετωπίζοντας με υστερικό τρόπο ένα θέμα
πολύ συνηθισμένο και γνωστό από παλιά. _Χιλιάδες επικίνδυνα
I.X._ έγραφε ο ένας, _κινητές βόμβες_ απαντούσε ο άλλος κι
όλοι μαζί, έντυποι και ηλεκτρονικοί, συναγωνίζονταν ποιος θα
πει τη μεγαλύτερη ανοησία και ποιος θα γράψει τη μεγαλύτερη
υπερβολή.
Τι συνέβη όμως στην πραγματικότητα; Κατ_ αρχάς τα περισσότερα
_προβληματικά_ μοντέλα (ή μάλλον συγκεκριμένες εκδόσεις
μοντέλων) που αναφέρθηκαν εκείνες τις μέρες δεν πουλήθηκαν
ποτέ στην Ελλάδα, σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα ούτε καν στην
Ευρώπη! Το μοναδικό αυτοκίνητο που αφορούσε την ελληνική αγορά
ήταν το Όπελ ?στρα. Και στην περίπτωσή του επρόκειτο για ένα
αστείο πρόβλημα που δεν ξέρουμε αν ήταν καν πρόβλημα! Ακόμα
και σύμφωνα με τις πιο απαισιόδοξες αναφορές, υπήρξαν 25
περίπου περιπτώσεις που δημιουργήθηκε κάποιος σπινθήρας μεταξύ
του στομίου του ρεζερβουάρ και του ακροφυσίου της αντλίας κατά
τον ανεφοδιασμό, με αποτέλεσμα να υπάρξει ανάφλεξη. Σύμφωνα με
την Όπελ, στις περισσότερες αν όχι σε όλες τις περιπτώσεις,
αυτό οφειλόταν σε ανεπαρκή γείωση των αντλιών που δεν
ανταποκρινόταν στις επίσημες προδιαγραφές (κάτι που δεν είναι
διόλου απίθανο).
Ακόμη όμως κι αν δεχτούμε ότι σε όλες αυτές τις περιπτώσεις το
οφειλόταν στο ?στρα και όχι στην αντλία (κάτι μάλλον
υπερβολικό), μιλάμε για 25 περιπτώσεις σε...100.000.000
ανεφοδιασμούς, δηλαδή ποσοστό... 0,000025%. E, να μας
συγχωρείτε, αλλά με τέτοια ποσοστά πιθανότερο είναι να σας
έρθει μία γλάστρα από κάποιο μπαλκόνι στο κεφάλι καθώς
περπατάτε παρά να πάρει φωτιά το αυτοκίνητό σας!
Εν πάση περιπτώσει, η Όπελ αναγνώρισε πως έστω και σε ακραίες
περιπτώσεις, που η αντλία της βενζίνης δεν θα είναι σωστά
γειωμένη, υπάρχει μια μικρή πιθανότητα πρόκλησης σπινθήρα,
επειδή δεν υπάρχει αντίστοιχη γείωση στο στόμιο του
ρεζερβουάρ. Ένα πρόβλημα που λύνεται μ_ ένα ανταλλακτικό
ευτελούς αξίας, το οποίο ανέλαβε να τοποθετήσει στα συνεργεία
της σε όλα τα αυτοκίνητα που έχει πουλήσει. Και το οποίο δεν
παρέλειψε βέβαια να τοποθετήσει από... τσιγκουνιά (μήπως οι
πελάτες της δεν θα αγόραζαν το ?στρα αν ήταν 50 δραχμές
ακριβότερο!) αλλά γιατί είναι πολύ εύκολο κατά το σχεδιασμό
ενός τόσο πολύπλοκου ηλεκτρομηχανολογικού συστήματος σαν το
αυτοκίνητο, να μη ξεφύγει και κάποια μικροατέλεια που θα
μπορούσε να δημιουργήσει πρόβλημα με πιθανότητα της τάξης του
0,000025%.
Το πρόβλημα λοιπόν ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτο (οι κίνδυνοι που
διατρέχει κανείς καθημερινά στο σπίτι, το δρόμο ή το χώρο
εργασίας του, έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να γίνουν
πραγματικότητα) και σίγουρα δεν ήταν θέμα για πρωτοσέλιδα.
Πέρα όμως από τη συγκεκριμένη περίπτωση και για να δούμε την
ουσία, μας είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί ξαφνικά ξέσπασε
τέτοια υστερία για ένα θέμα γνωστό από παλιά και αρκετά
συνηθισμένο. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μηχανικός για να
γνωρίζει και να καταλαβαίνει πως για κάθε βιομηχανικό προϊόν
μαζικής παραγωγής είναι φυσιολογικό να βγαίνουν και κάποια
ελαττωματικά αντίτυπα που δεν είναι δυνατόν να εντοπισθούν όλα
κατά τη διαδικασία του ποιοτικού ελέγχου. Γι_ αυτό ακριβώς οι
κατασκευαστές, όλοι οι κατασκευαστές, οτιδήποτε κι αν
παράγουν, δίνουν στους πελάτες τους εγγύηση για το προϊόν που
τους πουλάνε, η οποία προβλέπει τη δωρεάν επισκευή ή και
αντικατάστασή του σε περίπτωση που αποδειχθεί ελαττωματικό.
Στο χώρο του αυτοκινήτου έχουν πολλές φορές παρουσιαστεί μικρά
ή μεγαλύτερα προβλήματα σε ορισμένα μοντέλα ή σε κάποιες
συγκεκριμένες εκδόσεις μοντέλων, τα οποία μόλις εντοπισθούν
λύνονται με την ανάκληση των αυτοκινήτων και τη δωρεάν
επισκευή τους από τους τοπικούς αντιπροσώπους. Είναι ανόητο να
πιστεύει κανείς πως τα προβλήματα θα μπορούσαν να αποφευχθούν
και πως οφείλονται μόνο στην _ανευθυνότητα_ των εταιριών ή την
προσπάθεια να _εκμεταλλευτούν_ ή να _εξαπατήσουν_ τους πελάτες
τους, μεγιστοποιώντας τα κέρδη τους. Για τον απλούστατο λόγο,
ότι η εκ των υστέρων επίλυση των προβλημάτων που θα
εμφανιστούν (και που δεν μπορεί να αποφύγει κανείς
κατασκευαστής αν θέλει να επιβιώσει) κοστίζει πολύ περισσότερο
από την εκ των προτέρων εξάλειψή τους. Και οι εταιρίες, αν μη
τι άλλο, έχουν κάθε συμφέρον να αποφύγουν αυτό το πρόσθετο
κόστος, που πολλές φορές μπορεί ν_ αποδειχθεί δυσβάσταχτο. Αν
σ_ αυτό προσθέσει κανείς το γεγονός ότι ένα τέτοιο πρόβλημα,
που αναπόφευκτα θα δημοσιοποιηθεί, μπορεί να έχει δυσμενείς
επιπτώσεις στην εικόνα, άρα και τις πωλήσεις του κατασκευαστή
του αυτοκινήτου, αντιλαμβάνεται εύκολα γιατί συμφέρει πολύ
περισσότερο η πρόληψη από την επισκευή (και το συμφέρον είναι
ισχυρότερο απ_ οποιοδήποτε _αίσθημα ευθύνης_ απέναντι στον
καταναλωτή). Αν λοιπόν παρ_ όλα αυτά παρουσιάζονται κάποια
μοντέλα με συγκεκριμένο πρόβλημα, απλώς είναι κάτι αναπόφευκτο
και δεν έχει καμία σχέση με την _υπευθυνότητα_ του
κατασκευαστή.
Εξίσου ανόητη είναι και η άποψη πως οι αντιπρόσωποι των
εταιριών _αδιαφορούν_ για την επίλυση των προβλημάτων που
παρουσιάζονται και απαιτούν ειδοποίηση των αγοραστών για
ανάκληση των αυτοκινήτων προς επισκευή. H εξήγηση είναι και
πάλι πολύ απλή και είναι θέμα συμφέροντος. Το κόστος αυτών των
επισκευών το αναλαμβάνει πάντα το εργοστάσιο, που έχει άλλωστε
και την ευθύνη για την παραγωγή των ελαττωματικών αυτοκινήτων.
O αντιπρόσωπος λοιπόν έχει κάθε συμφέρον να ειδοποιήσει τους
πελάτες του και να συμμετάσχει στην προσπάθεια επίλυσης των
προβλημάτων των αυτοκινήτων τους. Γιατί η επισκευή γίνεται
χωρίς δική του επιβάρυνση, αλλά με έξοδα του εργοστασίου, και
ταυτόχρονα του δίνεται η ευκαιρία να δείξει στους πελάτες του
ότι τους αντιμετωπίζει υπεύθυνα και μετά την αγορά του
αυτοκινήτου τους και την _απομάκρυνση εκ του ταμείου_. Δεν
αμφιβάλλουμε ότι μπορεί να υπάρξουν και περιπτώσεις
αντιπροσώπων που δεν θα δείξουν τον απαιτούμενο ζήλο σε μια
παρόμοια επιχείρηση ανάκλησης και επισκευής, αλλά αυτό θα
πρέπει να το χρεώσουμε στη βλακεία τους και όχι στο συμφέρον.
Αυτό όμως δεν είναι θέμα συμφερόντων αυτοκινητοβιομηχανίας ή
εμπόρων αλλά θέμα τύχης και μπορεί να συμβεί στις συναλλαγές
με μέλη οποιουδήποτε επαγγελματικού κλάδου.
Μη δίνετε λοιπόν σημασία στις υπερβολές και κυρίως, αγνοείτε
αυτούς που _ανακαλύπτουν τον τροχό_ λίγο πριν από την αυγή του
21ου αιώνα._Π.Φ.