Bαρόμετρο
__Και το χειρότερο είναι ότι όλοι αυτοί οι _πράκτορες_ του TOT, που είναι
Έλληνες,
δουλεύουν τζάμπα και χωρίς να το έχουν συνειδητοποιήσει, υπέρ των
συμφερόντων του
τουρκικού τουρισμού! __
O μήνας Μάρτιος ήταν περίοδος απελπισίας για την αγορά του
αυτοκινήτου, ιδιαίτερα κατά το δεύτερο δεκαπενθήμερο, με τον
κατατεμαχισμό της Ελλάδας από τους αγρότες. Στην κατάσταση
αυτή συνετέλεσε και το θέμα των φορολογικών δηλώσεων, όταν
αρκετοί πολίτες της χώρας διαπίστωσαν ότι τα έσοδά τους δεν
δικαιολογούσαν την ιδιοκτησία του αυτοκινήτου βάσει του νόμου
περί τεκμηρίων διαβίωσης. Για όσους δεν δήλωναν και
εξακολουθούν να μην δηλώνουν όλα τους τα έσοδα, η διαπίστωση
αυτή ήταν σαν μια _κίτρινη κάρτα_ σε ένα ποδοσφαιρικό
παιχνίδι. Υπάρχουν όμως και αρκετοί πολίτες που δεν τους πάει
το τεκμήριο φέτος, επειδή το _94 τα έσοδά τους ήταν πενιχρά
από τη μειωμένη δραστηριότητά τους, εξαιτίας της κρίσης στην
αγορά γενικά. Είναι δίκαιο αυτό; Όχι και τόσο. Αυτά είναι τα
προβλήματα που προκύπτουν από την _μπακάλικη_ μέθοδο του
τεκμηρίου βάσει κυβισμού. Αν το τεκμήριο ήταν όπως θα έπρεπε
να ήταν, βάσει μίας αντικειμενικής αξίας του αυτοκινήτου, στην
οποία θα έπαιζε ρόλο και η παλαιότητα του οχήματος, το
πρόβλημα αυτό δεν θα υπήρχε.
Έτσι η αγορά κινήθηκε το Μάρτιο με έναν ρυθμό γύρω στα 8.000
αυτοκίνητα, δηλαδή 30% πιο κάτω από τον αντίστοιχο μήνα του
_94 και περίπου 45% πιο κάτω από το Μάρτιο του _93. Μόνο η
αγορά των αυτοκινήτων που προορίζονται για τα γραφεία
ενοικιάσεων -για τον τουρισμό δηλαδή- παρουσίασε το Μάρτιο την
εποχιακή της έξαρση, ανεβάζοντας έτσι το σύνολο των πωλήσεων
στα επίπεδα των 11.000 μονάδων, στοιχείο που κινδυνεύει να
δημιουργήσει αισθήματα αισιοδοξίας σε όποιον δεν γνωρίζει τις
πραγματικές βαρομετρικές τάσεις της αγοράς.
Μια που αναφέρθηκα στον τουρισμό, θα αφιερώσω αυτό το
Βαρόμετρο σε θέματα που αφορούν αυτόν τον κλάδο, ίσως τον μόνο
που μας έχει απομείνει για την ανάπτυξη αυτού του τόπου. Είναι
και η εποχή που ανοίγει η τουριστική περίοδος αυτής της
χρονιάς.
Δεν μπορώ να το αποδείξω, αλλά έχει αρχίσει να μου
δημιουργείται η εντύπωση πως στην Ελλάδα πρέπει να έχουμε μια
ολόκληρη οργάνωση από Τούρκους _πράκτορες_ που έχουν αποστολή
να διοχετεύουν τον τουρισμό που έρχεται στη χώρα μας,
μελλοντικά προς την Τουρκία. Πιο συγκεκριμένα, η αποστολή τους
είναι να τονίζουν στους τουρίστες που έχουν έρθει στην Ελλάδα
όλα τα στραβά και τα ανάποδα της χώρας, καθώς και τις
ταλαιπωρίες που αντιμετώπισαν κατά την επίσκεψή τους εδώ.
Σκοπός είναι την επόμενη φορά που θα πάνε προς τα παράλια της
Μεσογείου, να προτιμήσουν τα παράλια της Τουρκίας και τις
εξυπηρετήσεις που προσφέρει στους ξένους ο TOT (αντίστοιχος
τουρκικός EOT).
Και το χειρότερο είναι ότι όλοι αυτοί οι _πράκτορες_ του TOT,
που είναι Έλληνες, δουλεύουν τζάμπα και χωρίς να το έχουν
συνειδητοποιήσει, υπέρ των συμφερόντων του τουρκικού
τουρισμού!
Αρχίζω από τις αεροπορικές μας συγκοινωνίες. Προ εβδομάδων
έκανα δύο ταξίδια, ένα εντός Ελλάδος, και ένα προς την Κύπρο,
δηλαδή τέσσερις πτήσεις. Όλες είχαν από μία ως τρεις ώρες
καθυστέρηση λόγω _συνωστισμού των αεροπορικών συγκοινωνιών_
(air traffic) όπως έλεγαν τα μεγάφωνα. Μία φορά, μάλιστα,
περιμέναμε σχεδόν δύο ώρες μέσα στο αεροπλάνο για να δώσουν οι
ελεγκτές εναερίου κυκλοφορίας την _άδεια τροχοδρόμησης και
απογείωσης_. Σε κυκλοφορία στον αέρα οφείλετο κατά τους
πιλότους η καθυστέρηση, εκτός ενός, που μας είπε ότι αιτία
είναι η λευκή απεργία (go slow) των ελεγκτών, που έχει ήδη
μπει στο δεύτερο χρόνο εφαρμογής της.
Αποτέλεσμα αυτών των καθυστερήσεων, σε όλες σχεδόν τις
αναχωρήσεις από τα ελληνικά αεροδρόμια, είναι η ταλαιπωρία του
κοινού. Για τους τουρίστες η ταλαιπωρία είναι πολύ πιο
σημαντική, διότι πολλοί χάνουν τις συνδετικές πτήσεις τους για
το εξωτερικό στην Αθήνα ή και σε άλλη πόλη και μένουν έτσι
_κολλημένοι_ σε κάποιο αεροδρόμιο για πολλές ώρες. Από αυτούς
ακούει κανείς το σχόλιο _Greece? Never again_ και το ξανάκουσα
δύο φορές πάλι στα τελευταία μου ταξίδια. Οι Τούρκοι υπάλληλοι
του TOT τρίβουν τα χέρια τους, διότι το σχόλιο _Greece, never
again_ έχει πολλές πιθανότητες να καταλήξει σε απόφαση _Turkey
next time_ για τον τουρίστα που θέλει τη θάλασσα του Αιγαίου.
Δεν ξέρω αν έχουν ή αν δεν έχουν δίκιο οι ελεγκτές εναερίου
κυκλοφορίας για τη στάση τους εδώ και δύο χρόνια. Και δίκιο να
έχουν, όπως π.χ. για τον απηρχαιωμένο εξοπλισμό που τους
παρέχει η πολιτεία, δείχνουν ότι δεν έχουν αίσθημα
πατριωτισμού και, στην ουσία, διώχνουν με έναν πολύ
αποτελεσματικό τρόπο τον τουρισμό από την Ελλάδα προς έναν από
τους δύο, ανατολικά ή δυτικά γείτονές μας. Ούτε πληρωμένοι
πράκτορες του TOT δεν θα μπορούσαν να πετύχουν τέτοια
αποτελέσματα υπέρ του τουρκικού τουρισμού!
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο στον από αέρα τουρισμό. Είναι και
στον θαλάσσιο, όπου η Ελλάδα εξακολουθεί να κάνει σφάλματα επί
σφαλμάτων, όλα πάλι υπέρ των γειτόνων μας, που μας παίρνουν
κάθε χρόνο και μεγαλύτερο μερίδιο στο Αιγαίο, αναμφισβήτητα η
ωραιότερη θαλάσσια περιοχή της Μεσογείου.
H υπόθεση αρχίζει από τις κρουαζιέρες και το καμποτάζ, υπέρ
του οποίου έδωσαν δυναμικές μάχες οι κυβερνήσεις της Ελλάδας.
Το καμποτάζ έχει σαν στόχο την προστασία της ελληνικής
ναυτιλίας για μια συγκεκριμένη περίοδο. H περίοδος αυτή
υποτίθεται ότι δίνει χρόνο στην τουριστική ναυτιλία να
μπορέσει να αναπτυχθεί και να ανέβει ποιοτικά από πλευράς
στόλου και υπηρεσιών και να μην χρειάζεται πλέον καμιά
προστασία απέναντι στον ξένο ανταγωνισμό (λες και οι άλλοι
λαοί έχουν καλύτερους ναυτικούς από τους δικούς μας). H
προστασία με τη μέθοδο καμποτάζ έχει επίσης στόχο και την
απασχόληση του ναυτιλιακού μας εργατικού δυναμικού, διότι
απαγορεύει σε πλοία με ξένη σημαία να παραλαμβάνουν τουρίστες
από ελληνικό λιμάνι και να τους αποβιβάζει πάλι σε ελληνικό.
Μόνο πλοία με ελληνική σημαία έχουν αυτό το δικαίωμα. Το
καμποτάζ έχει όμως και παρενέργειες: όσα πλοία, ακόμη και
ελληνικής ιδιοκτησίας, που δεν έχουν ελληνική σημαία και που
κάνουν κρουαζιέρες στο Αιγαίο υποχρεούνται να παραλαμβάνουν
τους πελάτες τους σε ξένο λιμάνι, που σημαίνει κατά πλειοψηφία
από την Ιταλία ή την Κωνσταντινούπολη, δηλαδή την Τουρκία.
Πολλοί δηλαδή τουρίστες που επισκέπτονται τα ελληνικά νησιά,
περνάνε πρώτα υποχρεωτικά από την Πόλη και έτσι έχουν και
μέτρο σύγκρισης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Φαντασθείτε
αυτούς που, ύστερα από κρουαζιέρα με πλοίο υπό ξένη σημαία στο
Αιγαίο, καταλήγουν στο αεροδρόμιο της Αθήνας, καθυστερεί η
αναχώρηση της πτήσης τους και χάνουν τη συνδετική τους πτήση
για τον τελικό τους προορισμό και φθάνουν σπίτι τους
καταταλαιπωρημένοι. Αυτοί είναι όλοι πλέον, φανατικοί μάλιστα
οπαδοί του _Greece never again_. Και εμείς τους οδηγήσαμε σε
αυτή την απόφαση.
Τέλος μια επιχειρηματική πρατήρηση επί του καμποτάζ: ποια
είναι η έννοιά του, όταν οι επιχειρήσεις που κάνουν
κρουαζιέρες στο Αιγαίο, πωλούνται σε ξένους ιδιοκτήτες;
Καλύτερα δεν θα ήταν να ελαττώσουμε λίγο την _πριμοδότηση_ που
κάνουμε στον τουρκικό τουρισμό, παρά να προστατεύουμε
κερδοσκοπικά συμφέροντα, που δεν καταλήγουν σε επενδύσεις υπέρ
του ελληνικού θαλάσσιου τουρισμού; Αυτό αποδεικνύουν
τουλάχιστον τα μέχρι τώρα αποτελέσματα της πολιτικής καμποτάζ.
Τι λέτε, κύριε Κατσιφάρα;
Θα συνεχίσω για το θαλάσσιο τουρισμό, σε άλλο κομμάτι του, σε
αυτό για τα ιδιωτικά σκάφη, τα κότερα δηλαδή που επισκέπτονται
την Ελλάδα. Εδώ, πάλι το Αιγαίο είναι η χρυσή περιοχή της
Μεσογείου, παρ_ ότι εμείς οι Έλληνες ούτε το έχουμε
συνειδητοποιήσει, ούτε κάνουμε πολλά για να προστατεύουμε το
_θησαυρό_ μας.
Σε συναλλαγματικά έσοδα για τη χώρα μας, ένα κότερο με 10
άτομα αφήνει περισσότερο συνάλλαγμα ανά ημέρα από 100
τουρίστες που έχουν έρθει π.χ. από την Τασκένδη. Το πρόβλημα
είναι ότι δεν έχουμε παρά ελάχιστες μαρίνες για να τους
φιλοξενήσουμε. Και η εξυπηρέτηση στις περισσότερες απ_ αυτές
είναι επιπέδου _αραπιάς_. Ηλεκτρικό και τηλέφωνο δεν υπάρχουν,
για να βάλεις πετρέλαιο είναι ταλαιπωρία μισής μέρας, για νερό
αλλά 10 σκάφη έχουν σειρά πριν από σένα. Όλα αυτά όμως τα
σβήνει αν θέλετε η ομορφιά των ελληνικών θαλασσών και νησιών,
αν δεν υπήρχε ανταγωνισμός.
Μερικά όμως κότερα, και τα τελευταία χρόνια όλο και
περισσότερα, φτάνουν και στα παράλια της Τουρκίας. Εκεί να
δείτε μαρίνες που βρίσκουν! Τις πιο μοντέρνες της Μεσογείου.
Με το που αράζεις, ηλεκτρικό, τηλέφωνο, νερό, τα πάντα αμέσως
και εκεί που έχεις δέσει. Ακόμα και ρεμέτζο του λιμανιού
υπάρχει για να μην μπλέκουν οι άγκυρες η μια πάνω από την
άλλη, σύνηθες φαινόμενο στα ελληνικά νησιά. Πού καταλήγει αυτή
η προσπάθεια του TOT να προσελκύει προς την Τουρκία τον
ιδιωτικό θαλάσσιο τουρισμό της Ευρώπης στα παράλια της
Τουρκίας; Πολλοί Ιταλοί και Γάλλοι κάνουν μόνιμο ελλιμενισμό
των σκαφών τους σε μια από τις πολλές μαρίνες που φυτρώνουν
συνέχεια στα παράλια της Τουρκίας. Έτσι έχουν εύκολη πρόσβαση
στο Αιγαίο, αντί να χαλάνε τρεις μέρες πήγαινε-έλα στην Ευρώπη
από τις διακοπές τους.
Τέλος, οι επιχειρήσεις ενοικίασης σκαφών στην Τουρκία
παρουσιάζουν τρομακτική ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια, όλα αυτά
υπέρ του τουρισμού με πολλά χρήματα, του _πλούσιου_ τουρίστα
που περνάει από τη χώρα αυτή και έχει στην ουσία στόχο το
_θησαυρό_ του Αιγαίου. Εμείς τι κάνουμε; Έχουμε συνέχεια
αύξηση του τουρισμού των 10 δολαρίων την ημέρα, και
πανηγυρίζουμε μάλιστα την επιτυχία αυτή αφήνοντας την
_αφρόκρεμα_ στους γείτονές μας.
Νομίζω ότι το συμπεράσμα που βγαίνει από τα πιο πάνω
αναφερόμενα είναι ένα και μόνο: ξυπνήστε Έλληνες. Υπάρχει
ανταγωνισμός για τον τουρισμό στην Ελλάδα και το Αιγαίο και
μάλιστα επικίνδυνος._Π.Λ.