Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Pάλλυ: Pάλλυ RAC
ΣΚΟΤΣΕΖΙΚΟ ΝΤΟΥΣ
Ψυχρολουσία για τον Κάρλος Σάινθ, καθώς ο ιπτάμενος Σκοτσέζος Κόλιν Μακ Ρέι
ήταν σε δική του κλάση στο RAC, παίρνοντας τη νίκη και τον παγκόσμιο τίτλο.
Ψυχρολουσία και για τη Μιτσουμπίσι, αφού τα Σουμπαρού τερμάτισαν στις τρεις
πρώτες θέσεις, κερδίζοντας το πρωτάθλημα κατασκευαστών.
Κείμενο: Πόπη Παπαμιχαήλ
Φωτογραφίες: Ρεπόρτερ/Χ. Καραγιωργάκης, Π. Παπαμιχαήλ
«Πηγαίνω όσο μπορώ αλλά ο Κόλιν δεν πιάνεται».
Τα λόγια αυτά δεν έπαυε να τα επαναλαμβάνει ο Κάρλος Σάινθ κατά τη διάρκεια
του αγώνα, καθώς ο Σκοτσέζος «ομόσταυλός» του κέρδιζε τη μια ειδική μετά
την άλλη.
Τα δύο λάστιχα που είχε ο Κόλιν Μακ Ρέι και του κόστισαν δύο λεπτά, δεν
στάθηκαν αρκετά για να του στερήσουν τη νίκη. Αν και είχε πέσει ενάμισι
λεπτό πίσω από τον Ισπανό, ο ΜακΡέι δεν πτοήθηκε και «ροκανίζοντας» τη
διαφορά, πέρασε μπροστά και ξέφυγε με άνεση, γράφοντας ιστορία σαν ο πρώτος
Βρετανός Παγκόσμιος Πρωταθλητής.
Το φετινό RAC ήταν παράλληλα κι ένας θρίαμβος για τη Σουμπαρού, που με το
1-2-3 που σημείωσε, εξασφάλισε και τον παγκόσμιο τίτλο των κατασκευαστών. O
άλλος διεκδικητής, η Μιτσουμπίσι, ατύχησε. Οι Μάκινεν και Έρικσον που ήταν
1-2 την πρώτη ημέρα, βγήκαν και εγκατέλειψαν.
Όσο για τα Φορντ, δεν έδειξαν συναγωνίσιμα, παίρνοντας μόλις την 4η και 5η
θέση με τον «μικρό» Αλιστερ ΜακΡέι και τον άτυχο Μπρούνο Τιρί.
Πρώτος στην ομάδα N ήταν ο κυπελλούχος κόσμου- Πορτογάλλος Ρούι Μαντέιρα,
που κυριάρχησε, στο πρώτο του RAC.
Τέλος, στα δίλιτρα προσθιοκίνητα της F2, ο Ουαλός Γκουίνταφ Έβανς με το
Φορντ Έσκορτ ήταν και πάλι αχτύπητος όπως και πέρυσι, νικώντας στα ίσια τον
Φινλανδό Κιτολέχτο με το Νισάν Σάνι GTi.
Πέρα όμως από τις μάχες στις ειδικές διαδρομές, σκληρές μάχες δίνονταν και
στα παρασκήνια, καθώς οι μάνατζερ των οδηγών που έχουν μείνει χωρίς
«τιμόνι», μετά τον αποκλεισμό της TTE, προσπαθούν να τους εξασφαλίσουν
θέσεις εργασίας για το 1996._Π.Π.
ΠΟΡΤΡΕΤΟ
ΚΟΛΙΝ MAKPEI
O ΓΙΟΣ TOY ANEMOY
O Κόλιν γιος του πέντε φορές πρωταθλητή Βρετανίας Τζίμη ΜακΡέι γεννήθηκε το
1968 στη Λάρνακ Σκοτίας και μεγάλωσε «παίζοντας τον οδηγό» με τα αγωνιστικά
αξεσουάρ του πατέρα του, κράνη, γάντια, φόρμες και πότε-πότε με το
«μουλάρι» του.
Την πρώτη αγωνιστική του επαφή με τα μηχανοκίνητα σπορ είχε όταν έτρεξε
αγώνες Μότο Κρος και μάλιστα κέρδισε πολλούς από αυτούς.
H συμμετοχή του νεαρού Σκοτσέζου σε αγώνες του Π.Π.Ρ. άλλαξε τη χλωμή όψη
του σπορ που επικρατούσε μέχρι τότε στη Μεγάλη Βρετανία. H Γηραιά Αλβιόνα
είχε να επιδείξει οδηγό με τέτοιο ταπεραμέντο από την εποχή του Ρότζερ
Κλαρκ.
Ταχύς και θεαματικός έγινε γρήγορα ο αγαπημένος οδηγός των θεατών
ανεξαρτήτου εθνικότητας.
Πολλοί παρομοίωσαν τον τρόπο που οδηγεί με αυτόν του Αρι Βάτανεν. Σε άλλους
θύμιζε τον Φινλανδό για την ταχύτητα, το πείσμα και την «τρέλα» και στους
κακοπροαίρετους για τις συνεχείς εξόδους του.
Σίγουρα η οδήγηση του ΜακΡέι έχει χαρακτηρισικά από τη φινλανδική σχολή.
Είναι φυσικό ταλέντο, δεν κάνει πολλές δοκιμές, και είναι ταχύς και
θεαματικός. Οδηγεί καθισμένος πίσω, με τα χέρια τεντωμένα στο τιμόνι και
όχι κρεμασμένος μπροσά ψάχνοντας το δρόμο, θυμίζοντας
τους Γιούχα Κάνκουνεν και Βάλτερ Ρερλ.
Εκτός μπάκετ σεμνός και ντροπαλός ξαφνιάζει τον συνομιλητή του με την
εξυπνάδα και το χιούμορ του.
Χαρακτηριστικές του δηλώσεις: Ραλλύ 1000 Λιμνών, 1992: «Δεν ξέρω τι σας
είπαν οι άλλοι οδηγοί, αλλά νομίζω ότι εγώ είμαι ο πλέον αρμόδιος για να
σας πω, πώς ήταν ο αγώνας. Κατάφερα να τον δω από κάθε πλευρά». (σ.σ.:
Τουμπάρισε τρεις φορές και τερμάτισε 8ος.)
Ραλλύ Σαφάρι, 1993: «Ανησυχούσα πολύ στην Κένυα, ιδιαίτερα όταν
συναντούσαμε ελέφαντες, γιατί φοβόμουν μη μας ...πατήσουν» (σ.σ.:ο νεαρός
Σκοτσέζος έτρεχε με το λιλιπούτειο Vivio).
Κατά καιρούς «φτασμένοι» οδηγοί παραδέχτηκαν το φυσικό του ταλέντο και
αυθόρμητα εξέφρασαν την απορία τους για τους χρόνους του:
Αρι Βάτανεν R.A.C. 1992, «Ο Κόλιν σύντομα θα κατακτήσει τον τίτλο του
Παγκόσμιου Πρωταθλητή, χρειάζεται μόνο υπομονή και πείρα σε ορισμένους
αγώνες».
Ντιντιέ Οριόλ, Σουηδικό Ραλλύ, 1993, «Είναι τρελός, μου είναι αδύνατον να
ακολουθήσω το ρυθμό του».
Γιούχα Κάνκουνεν, R.A.C., 1994: «Λυπάμαι, κάνω ό,τι μπορώ, ο ΜακΡέι είναι
άπιαστος, οδηγεί σε άλλο ρυθμό».
O Κόλιν ΜακΡέι ξεκίνησε την καριέρα του το 1986 με Σανμπίμ. Το 1987 με
Βόξολ Νοβα τερμάτισε 36ος στο Σουηδικό Ραλλύ και την επόμενη χρονιά με
Φορντ Σιέρα κέρδισε το Ραλλύ Σκοτίας
Το 1989 με ίδιο αυτοκίνητο κέρδισε 2 βρετανικά ραλλύ ήρθε 5ος στη Νέα
Ζηλανδία και 15ος στη Σουηδία. Το 1990 ήρθε 2ος στο βρετανικό πρωτάθλημα
και 6ος στο RAC. Το 1991 έτρεξε πρώτη φορά με Σουμπαρού και πήρε το
πρωτάθλημα Βρετανίας κερδίζοντας 4 αγώνες!
Το 1992 κερδίζει τις καρδιές των θεατών τερματίζοντας 4ος στο Ακρόπολις.
Ξανακερδίζει το Βρετανικό πρωτάθλημα με 6 νίκες, έρχεται 6ος στο R.A.C. και
8ος στις 1000 Λίμνες και στο Π.Π.Ρ.
Το 1993 κερδίζει τον πρώτο του αγώνα στο ΠΠΡ στη Νέα Ζηλανδία και
κατατάσσεται 5ος στο ΠΠΡ. Το 1994 με Ιμπρέζα κερδίζει το R.A.C. και στη Νέα
Ζηλανδία και κατατάσσεται 4ος στο Π.Π.Ρ.
Το 1995 ήρθε 2ος στην Αυστραλία και στην Ισπανία, 3ος στην Πορτογαλία, 5ος
στην Κορσική και 1ος στη Νέα Ζηλανδία και στο RAC κερδίζοντας τον τίτλο του
Παγκόσμιου Πρωταθλητή όντας ο πρώτος βρετανός οδηγός που κατακτά τον τίτλο.
Έχει πάρει μέρος σε 37 αγώνες του Π.Π.Ρ. και είναι ο νεότερος οδηγός αγώνων
που κατέκτησε τον τίτλο του πρωταθλητή. Τη θέση κατείχε ο Γιούχα Κάνκουνεν
αλλά την έχασε με διαφορά μόλις 4 μηνών. (O Κάνκουνεν όταν πήρε το πρώτο
του πρωτάθλημα ήταν 27 χρονών και 7 μηνών ενώ ο ΜακΡέι είναι 27 χρονών και
3 μηνών)... Π.Π.
Chester IN-Chester OUT
Φωτογραφικά παραλειπόμενα από τον τελευταίο αγώνα του Πρωταθλήματος με το
φακό της Πόπης Παπαμιχαήλ.
Πετάξαμε με την British Airways και μετακινηθήκαμε με ένα γρήγορο,
πολιτισμένο και ποιοτικό Όπελ Καλίμπρα V6 των 170 ίππων. Το αυτοκίνητο που
μας εξασφάλισε η Όπελ Ελλάς είχε επιπλέον σύστημα ελέγχου πρόσφυσης,
ιδανικό για τη βροχή και αυτόματο κιβώτιο, ώστε να μην αλλάζουμε ταχύτητες
με το? αριστερό χέρι.
O Ρίτσαρντς πανηγυρίζει έξαλλα τη διπλή νίκη της ομάδας του, ενώ ο Κόλιν
ΜακΡέι είναι πνιγμένος στις αγκαλιές των ανθρώπων της 555.
Ό,τι θέλεις βλέπεις στο R.Α.C? Εδώ χορηγός της προσπάθειας του βρετανού
οδηγού είναι εταιρία ραδιοταξί... Και στα δικά μας.
H απεσταλμένη μας συνομιλεί με τον υπεύθυνο της ομάδας της Σουμπαρού Ντείβ
Ρίτσαρντς.
Συγκρατημένη αισιοδοξία λίγο πριν από την εκκίνηση για τους αδελφούς Μακρέι
και τον Ντέρεκ Ρίνγκερ.
Φινλανδική αλληλεγγύη. O Αρι Βάτανεν συνομιλεί πριν από την εκκίνηση με τον
νεαρό Μάκινεν. O Αρι φλερτάρει την επάνοδό του στο ΠΠΡ.
O Μπρούνο Τιρί υπογράφει αυτόγραφα στους μικρούς θαυμαστές του. Μακάρι να
υπογράψει και συμβόλαιο σε «σωστή» ομάδα.
O νεαρός Μπερνς που έκανε τον αγώνα της ζωής του δέχεται τα εγκάρδια
συγχαρητήρια του Νομποχίρο Κοσέκι, της Σουμπαρού.
Χαρές και πανηγύρια για τους απανταχού Σκοτσέζους που έτρεξαν στον
τερματισμό για να συγχαρούν τον νεαρό παγκόσμιο πρωταθλητή.
Χαμογελαστός ο Στιγκ Μπλόκβιστ, αγχωμένος ο Κάρλος Σάινθ. O Ισπανός έπαιζε
το πρωτάθλημα ενώ ο Σουηδός «έπαιξε» με το Σκόντα Φελίτσια...
Φοβεροί οι ιάπωνες θεατές. Παρακολούθησαν το ραλλύ με οργανωμένο γκρουπ,
και πανηγύρισαν σε ιαπωνικά πλαίσια τη νίκη της ομάδας τους!
O Ντελεκούρ κατασράφηκε στο R.A.C... Λέτε να φταίει η όμορφη συνοδηγός του;
Μία εβδομάδα αργότερα στον αγώνα των πρωταθλητών διέπρεψε αποκλείοντας τον
Γιούχα και κερδίζοντας τον Κόλιν!
H Τογιότα ανανέωσε την εμπιστοσύνη της στον Ούβε Αντερσον! O Σουηδός
παραμένει αρχηγός του TTE ενώ συνεχίζεται η εξέλιξη της Σέλικα. Σημεία
αναφοράς η σουηδική ομάδα και το Γκριφόνε. H επιστροφή στο ΠΠΡ θα γίνει το
1998 με αυτοκίνητο World Rally Car.
Μιτσουμπίσι OUT στο ΠΠΡ, αλλά IN στο πρωτάθλημα Ασίας-Ειρηνικού. Με τη νίκη
του Μάκινεν στο Ράλλυ Ταϊλάνδης εξασφαλίστηκε ο τίτλος των κατασκευαστών.
Δεύτερος ο K. Έρικσον (φωτ. αρχείου), είχε ήδη εξασφαλίσει τον τίτλο των
οδηγών.
Μπρος στα κάλλη... H όμορφη Ιζόλδη καλλωπίζεται πριν από την εκκίνηση.
H βρετανική σημαία κρατήθηκε ψηλά στο φετινό R.A.C. Εδώ σημαιοφόρος είναι ο
Ρίτσαρντ Μπερνς.