Bαρόμετρο
«Είναι τρομερό τι μπορεί να κάνει το κοκτέιλ ?εγωισμός-ευθυνοφοβία?, τα
βασικά χαρακτηριστικά του σημερινού έλληνα πολιτικού. Καταστρέφει μια χώρα,
που και οι λίγοι που έμειναν να παλεύουν γι?αυτήν (αντί για τους
εαυτούληδες τους), κάποια στιγμή, θα τα ?σιχτιρίσουν??»
Μπαίνουμε στο ?96, αγαπητοί αναγνώστες, με πολλές δυσκολίες. Όλα τα
βαρομετρικά σημεία έχουν σκοτεινές αποχρώσεις, αρχίζοντας από το πρόβλημα
της ηγεσίας (αλλά και της υγείας) της χώρας. Δεν έχουμε ηγεσία, τουλάχιστον
εδώ και 20 μέρες και αυτό δεν το γνωρίζουν μόνο οι Έλληνες. Το γνωρίζουν
και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι διότι το διαφημίσαμε και διεθνώς στη σύνοδο
κορυφής της Μαδρίτης. Είναι τρομερό λοιπόν τι μπορεί να κάνει αυτό το
κοκτέιλ «εγωισμός-ευθυνοφοβία», βασικά χαρακτηριστικά του σημερινού έλληνα
πολιτικού. Καταστρέφει μια χώρα, που και οι λίγοι που έμειναν να παλεύουν
γι?αυτήν (αντί για τους εαυτούληδες τους), κάποια στιγμή θα τα
«σιχτιρίσουν».
Και στην αγορά του αυτοκινήτου οι ορίζοντες του ?96 έχουν σκοτεινές
αποχρώσεις. Μας πλησιάζει κάτι σαν παλιρροϊκό κύμα, το οποίο όταν την
χτυπήσει -και ίσως είναι σύντομα- θα προκαλέσει πολλές καταστροφές,
επιχειρηματικές, οικονομικές, αλλά και περιβαλλοντολογικές. Το κύμα αυτό
είναι η αγορά του μεταχειρισμένου αυτοκινήτου και δεν εννοώ τις πιθανές
εισαγωγές απο το εξωτερικό, αλλά τα μεταχειρισμένα που έχουμε στην Ελλάδα
και ιδιαίτερα στην Αθήνα.
Σήμερα, υπάρχουν 500.000 αυτοκίνητα που έχουν ηλικία από 4 ως 6 χρόνια, και
που μπαίνουν δηλαδή στη χρονική φάση της πρώτης αλλαγής ιδιοκτήτου. Το
πρόβλημα είναι όμως ότι οι ιδιοκτήτες των πρώτων αυτών αυτοκίνητων, που
είναι τα περισσότερα αντιρρυπαντικής τεχνολογίας του ?90 και ?91, δεν
βρίσκουν αγοραστές ή, πιο σωστά, αγοραστές που να είναι διατεθειμένοι να
πληρώσουν την τιμή που ζητάνε! Αποτέλεσμα είναι πολλοί να αναβάλλουν την
ανταλλαγή του παλαιού τους αυτοκινήτου με καινούριο για αργότερα. Ένα
μικρότερο ποσοστό (οι οικονομικά πιο εύποροι) απλώς αγοράζουν ακόμα ένα
καινούριο, κρατώντας και το παλαιό και βοηθώντας έτσι να αυξάνεται ο στόλος
των κυκλοφορούντων με το ρυθμό ρεκόρ της Ελλάδος. Υπάρχουν και αυτοί, που
δεν είναι πλέον τόσο λίγοι, που δεν έχουν αυτοκίνητο. Αυτοί υποκύπτουν στις
δελεαστικές προτάσεις εταιριών που λένε, παρ? ότι δεν είναι πάντα ακριβές,
ότι με 120.000 - 150.000 δρχ μηνιαία δόση παίρνουν καινούριο αυτοκίνητο. Ή
ότι το καινούριο Μπανζάι (κατά το KK) προσφέρει δωρεάν κλιματισμό,
ραδιοκασετόφωνο και αντικλεπτικό σύστημα. Αφήστε τα μηνύματα που
διαφημίζουν τα προϊόντα τους, με 0 προκαταβολές, 0% τόκους και 0 δόσεις,
που στην πραγματικότητα ισοδυναμεί και με 0 αυτοκίνητο.
Αυτές οι προσφορές των διαφόρων εταιριών, έχουν πιέσει σημαντικά προς τα
κάτω όλες τις τιμές των μεταχειρισμένων, με αποτέλεσμα, να φρενάρεται όλο
και περισσότερο η αγορά του καινούριου από την αδυναμία να γίνονται
ανταλλαγές. Και ανταλλαγές δεν γίνονται διότι δεν βρίσκεται αποδεκτή τιμή
μεταξύ του πωλητή και του αγοραστή. Και οι διαφορές που είναι ήδη μεγάλες,
μεγαλώνουν!
Σε δύο χρόνια από τώρα, τα αυτοκίνητα μεταξύ 4 και 6 ετών θα έχουν φθάσει
στις 625.000 και θα πρέπει να προστεθούν και αυτά που θα έχουν φθάσει τα 7
και 8 χρόνια πρώτης ιδιοκτησίας, των οποίων οι ιδιοκτήτες είχαν αναβάλλει
την ανταλλαγή για αργότερα. Πόσοι θα είναι αυτοί; Αλλοι 100.000 ως 200.000,
τούτο ανάλογα με το πώς θα κινηθεί η αγορά τα δύο επόμενα χρόνια.
Ποία θα είναι η εξέλιξη της συσσώρευσης όλων αυτών των αυτοκινήτων στην
αγορά του μεταχειρισμένου; Κατ ?αρχήν το παλιρροϊκό κύμα έχει δημιουργηθεί.
Το μόνο ερώτημα είναι πότε θα χτυπήσει τη χώρα:
Αν «φτηνύνουν» τα αυτοκίνητα, ας υποθέσουμε το ?97, και οι 700.000 -
800.000 ιδιοκτήτες αυτοκινήτων απο 4-7 ετών, θα θέλουν να τα αλλάξουν. Θα
δημιουργηθεί ξαφνικά μια αγορά «μαμούθ» η οποία θα πρέπει να αντιμετωπισθεί
με μια υποδομή που δύσκολα θα σηκώσει το βάρος. H λέξη «φτηνύνουν» είναι σε
εισαγωγικά, διότι η έννοια της είναι αρκετά θεωρητική δεδομένου ότι η
συσσώρευση αυτή του στόλου θα έχει κατεβάσει τις τιμές των παλαιών
αυτοκινήτων πολύ χαμηλά, πράγμα που θα βοηθήσει στο φαινόμενο «κάθε Έλληνας
και αυτοκίνητο», που δεν νομίζω ότι χρειάζεται πολλά σχόλια ως προς το τι
σημαίνει.
H άλλη περίπτωση είναι να μην «φτηνύνουν» τα αυτοκίνητα, ούτε ως το 2.000.
Στην περίπτωση αυτή θα φτάσουμε ακόμα πιο γρήγορα στο φαινόμενο «κάθε
Έλληνας και αυτοκίνητο», με χειρότερες ακόμη περιβαλλοντολογικές συνέπειες
λόγω της ηλικίας και της κατάστασης των αυτοκινήτων που θα αποτελούν τον
εθνικό στόλο.
Και στις δύο πάντως περιπτώσεις, οι αρνητικές συνέπειες που αφορούν το
κυκλοφοριακό και τη ρύπανση στις αστικές περιοχές, είναι έντονες. Δεκάδες
φορές έχει αναφερθεί στο Βαρόμετρο ότι μια αγορά σαν αυτή του αυτοκινήτου
θα έχει καταστρεπτικές συνέπειες, αν δεν υπάρχει αναγκαίος προγραμματισμός
ως προς την εξέλιξη του στόλου και την ποιότητα του._Π.Λ.
Υπάρχει ίσως μια λύση στο βάθος του τούνελ, που βέβαια, σαν όλες τις
προοδευτικές πλευρές αντιμετώπισης ενός προβλήματος, χρειάζονται
τουλάχιστον μια μεσοπρόθεσμή αντιμετώπιση. Αυτή είναι η εξαγωγή των παλαιών
αυτοκινήτων μας, και δεν εννοώ τα «ρετάλια» των 15 και 20 ετών, αλλά αυτά
που έχουν κάποια πραγματική εμπορική αξία σε διεθνές επίπεδο. Εδώ είναι
όμως το πρόβλημα: Οι τιμές των προερχομένων από την Ελλάδα αυτοκινήτων
είναι πανάκριβες και τούτο εξαιτίας της φορολογικής επιβάρυνσης που
πλήρωσαν όταν μπήκαν πρώτη φορά σε κυκλοφορία. Είναι σαν να προσπαθούμε να
πουλάμε λεμόνια, ροδάκινα ή αγγούρια σε γειτονικά κράτη, σε διπλή τιμή απ?
ό,τι προσφέρει τα ίδια προϊόντα η Ιταλία!
Το βαρόμετρο εξακολουθεί να κάνει προτάσεις, ελπίζοντας ότι κάποτε θα
εισακουσθεί εις όφελος του ότι έχει σχέση με το αυτοκίνητο στην Ελλάδα. H
πρόταση αυτό τον μήνα είναι η «πριμοδότηση» για την εξαγωγή αυτοκινήτων
στις άλλες Βαλκανικές χώρες, και γιατί όχι και στην Τουρκία με την
τελωνειακή ένωση. Με τη λέξη πριμοδότηση, εννοώ την επιστροφή ενός ποσού
που θα αναλογεί με το 25% π.χ. της αξίας ενός μεσαίου αυτοκινήτου (500.000
ως 600.000) και οι οποίες στις περισσότερες πιθανότητες θα επιστέφουν ούτως
ή άλλως στον κρατικό κορβανά από την αγορά ενός καινούριου. Μια μορφή
απόσυρσης είναι και αυτή, με τη διαφορά ότι η Ελλάδα κερδίζει συνάλλαγμα
από την πώληση του μεταχειρισμένου, που θα αναλογεί λίγο-πολύ με την αξία
της «πριμοδότησης». Παράλληλα, εξασφαλίζει μια τακτική ανανέωση του στόλου
και περιορίζει σημαντικά το ρυθμό με τον οποίο αυξάνεται και γερνάει ο
στόλος.
Τι λέτε, κύριοι του ΥΠ.ΟΙΚ, ΥΠ.ΕΜΠ και ΥΠ.ΣΥΓ; Δεν είναι μια ιδέα για
έρευνα, μελέτη και συζήτηση; Το βαρόμετρο αναμένει. Π.Λ