Pάλι EΛΠA
ΡΑΛΙ ΕΛΠΑ-ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ«ΠΡΙΓΚΗΠΑΤΟ»
Επιτέλους, στη Χαλκιδική και μάλιστα στο Πόρτο Καράς το Ράλι ΕΛΠΑ, που χάρη
στο Καζίνο Μάτζικ, το χορηγό του αγώνα, απέκτησε και την ανάλογη λάμψη.
O καλύτερος αγώνας του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος χαρακτηρίστηκε και από τον
έντονο συναγωνισμό για τη νίκη ανάμεσα σε δύο ελληνικά πληρώματα.
«Χρυσό» στους Λεωνίδα Κύρκο-Γιάννη Σταυρόπουλο, που στο πρώτο σκέλος
αντιμετώπισαν «προβλήματα ορατότητας» και «αργυρό» στους Αρη Βωβό-Γιάννο
Αλβανό, που προσπάθησαν για το ακατόρθωτο με τη γερασμένη Δελτόνα.
«Χάλκινο» στους Γιάννη Παπαδημητρίου, Μανώλη Παναγιωτόπουλο και Σεργκέι
Αλιάσοβ, στους ανθρώπους του αγώνα....
κείμενο: Στράτης Χατζηπαναγιώτου
φωτογραφίες: Θάνος Ηλιόπουλος, Τάσος Αρωνίτης, Ρεπόρτερ
Κυριακή 1η Σεπτεμβρίου. Χαλκιδική, Μαρμαράς. Ξενοδοχείο Πόρτο Καράς-Καζίνο
Μάτζικ. Αλλοτε Σιθωνία. Στις 7.15 ξεκινάει το δεύτερο σκέλος του αγώνα. O
χαρακτηριστικός ήχος του κινητήρα που συντροφεύει τον «πρώτο ύπνο» των
φανατικών της ρουλέτας και του «μπλακ τζακ» προδίδει ότι μία Λάντσια
βρίσκεται επικεφαλής. Μάλιστα, Λάντσια Δέλτα όπως τότε, το 1987. Αυτή τη
φορά το λευκό δε συνδυάζεται με το πράσινο-κόκκινο της ιταλικής σημαίας,
αλλά με το λευκό-μπλε της ελληνικής. Οδηγός, ο ενθουσιώδης Αρης Βωβός και
παραπλεύρως ο έμπειρος Γιάννος Αλβανός. Την προσπάθειά τους υποστηρίζει ο
Γώργος «γάτος» Κατσούλας που έχει επιστρατεύσει 5-6 «τρελαμένους» με πίστη
στις ικανότητες του «πιτσιρικά» και υπόσχεται το τέλειο από πλευράς
λειτουργίας της Λάντσια και για το δεύτερο σκέλος. Μόνο σε μία ε.δ.
προδόθηκαν από την υδραυλική υποβοήθηση του συστήματος διεύθυνσης στο πρώτο
σκέλος των δέκα ε.δ., αλλά γνωρίζουν πολύ καλά ότι, για να κερδίσουν και να
κάνουν το χατ-τρικ σε σχέση με το Ακρόπολις και τον τίτλο του πρωταθλητή
ράλι 1995, πρέπει να ξεπεράσουν τον εαυτό τους σε όλα τα επίπεδα. H μισή
Λάντσια συχνά «στα χαντάκια» το Σάββατο, όλα για όλα την Κυριακή, αφού τους
καταδιώκει ό,τι καλύτερο διαθέτουν σήμερα οι ελληνικοί αγώνες ?και όχι
μόνον. Στα 20?? βρίσκονται οι επίσης Έλληνες Λεωνίδας Κύρκος-Γιάννης
Σταυρόπουλος που επιβαίνουν σε ένα σύγχρονο Φορντ Έσκορτ RS το οποίο
συντηρεί η οικογένεια του οδηγού με τη συμπαράσταση της ομάδας Μάλκομ
Ουίλσον. Οι Βρετανοί τα έχουν πάρει όλα στη χώρα τους ενώ οδήγησαν τον
Γιάρμο Κιτολέχτο στην τρίτη θέση του Ράλι των 1000 Λιμνών. O «Τζέκος», ο
οδηγός «τους» στην Ελλάδα, ένας σεμνός έλληνας τεχνικός με 28 πρωταθλήματα
στο παλμαρέ του, δε χρειάζεται υποστήριξη και βοήθεια. Έχει το δικό του
τρόπο. Συνεννοείται με τα μάτια με τα αδέλφια του, εκμεταλλεύεται απόλυτα
τη λογική και την εμπειρία του συνοδηγού του, του δημοσιογράφου Γιάννη
Σταυρόπουλου, και όποτε χρειάζεται θυμίζει γενικώς και ειδικώς ποιος είναι
ο αρχηγός. Το κυριότερο; Παραδέχεται ότι ο Πολιτικός Μηχανικός που οδηγεί
τη Λάντσια, η γοητευτική φυσιογνωμία με το αφοπλιστικό χαμόγελο, ο «γλετζές
του βολάν», είναι ικανός για το ακατόρθωτο. Εκτιμά, σέβεται, δεν υποτιμά
και ίσως γι? αυτό κερδίζει ο Λεωνίδας Κύρκος. Επί του προκειμένου μάλιστα
δε θα ακολουθούσε (πιθανόν...) στα 20??, αν στο πρώτο σκέλος δεν ξεκινούσε
πίσω από τον τούρκο Αβτσί με Ρενό 19. Βλέπετε οι Τούρκοι αγαπάνε τα παιδιά
τους και ο 26χρονος οδηγός της Ρενό Τουρκίας είναι κατεταγμένος από τη
διεθνή ομοσπονδία. O περσινός νικητής του αγώνα, τίποτα... Τι είπατε,
θυμίζει ΣΕΓΑΣ η ιστορία; Λεπτομέρειες. Επί της ουσίας, ο Κύρκος δεν έβλεπε
τίποτα μέσα στη σκόνη και βρόντηξε το Έσκορτ σε έναν ύπουλο βράχο χάνοντας
ένα ημιαξόνιο (αχ αυτά τα ημιαξόνια) και το υδραυλικό σύστημα διεύθυνσης.
Στην ε.δ. Πολύγυρος μήκους 23 χιλ., χρεώθηκε ένα λεπτό ποινή (10?? χαμένα),
ώστε να «καθαρίσει» η ατμόσφαιρα, ενώ αρκετές φορές καθυστέρησε για τον
ίδιο λόγο. Σκοτώνει η σκόνη στη Χαλκιδική και αν παρά το «χάντικαπ» (σ.σ.:
λέτε να ήταν επιλογή των οργανωτών, για να έχει ο αγώνας ενδιαφέρον;) ο
Κύρκος διέσυρε τον Πρωταθλητή Γαλλίας Ρισελμί με ίδιο αυτοκίνητο και τον
Πρωταθλητή Ευρώπης Μπερτόνε με Λάντσια Δέλτα HF, έχασε φυσιολογικά από τον
«άλλον Έλληνα» που παρά την αγωνιστική αποχή εργάστηκε σοβαρά στις δοκιμές
και κάλυψε τα χαμένα χιλιόμετρα. Για να είμαστε ακριβείς και πέρα από
δοκιμές, ο Βωβός καταφέρνει πάντα το κάτι άλλο, το κάτι παραπάνω όποτε
συνδυάζει τους πυροβολισμούς με την οδηγική ευχαρίστηση και είναι
απαλλαγμένος από το βαθμολογικό άγχος.
Χωρίς (;) άγχος λοιπόν αλλά και με πίστη για τη νίκη έφυγαν οι «τέσσερις»
για το δεύτερο σκέλος. O Βωβός αντέδρασε βελτιώνοντας χρόνους και
εντυπωσιάζοντας θεατές (περισσότεροι από κάθε άλλη φορά), αλλα η διαφορά
ανάμεσα στην εξέλιξη του 1992 και σε αυτή του 1996+ είναι σαφής. Το
Βάλβολιν Έσκορτ περνάει στην κορυφή σημειώντας ρεκόρ στην ε.δ. Νέα Τένεδο.
Σκεφτείτε ότι απίθανοι Γάλλοι και Βέλγοι (σ.σ.: χε, χε φοβερός συνδυασμός)
της ομάδας ΡΑΣ του Ρισελμί αμφισβήτησαν τους χρόνους των δύο Ελλήνων την
πρώτη ημέρα και στο δεύτερο σκέλος τοποθετήθηκαν στη διασταύρωρη όπου
αλλάζει η πορεία της διαδρομής για να διαπιστώσουν αν ακολουθεί η «εθνική
Ελλάδος» ακριβώς τη διαδρομή. Περαστικά τους. Στη 17η ε.δ. στο «μεγάλο»
Πολύγυρο ο Κύρκος αυξάνει τη διαφορά στα 14??. Στον κατηφορικό Ταξιάρχη με
τις ανάποδες κλίσεις και τα γαρμπίλια σε ύπουλα σημεία, σε μία διαδρομή
όπου ο γκρεμός με το βουνό χωρίζονται με δρόμο 4-5 μέτρων και οι «καλοί»,
αυτοί που ξέρουν γιατί «κάνουν» το άθλημα, χρησιμοποιούν τις δεξιές θέσεις
του επιλογέα (5η-6η) ο Αρμόδιος μειώνει σε 10?? διαψεύδοντας όσους
σχολίασαν ότι τελείωσε. Στο σέρβις, λίγο μετά, Λεωνίδας και Γιάννης
διηγούνται πώς δημιούργησαν φαρδύτερο δρόμο ανεβαίνοντας στο βουνό ενώ ο
Κύρκος συμπληρώνει ότι ο Βωβός οδηγεί πάνω από τα όρια...
Μία ειδική διαδρομή πριν από το τέλος στον Αγιο Γιάννη τον Πρόδρομο,
αρκετοί πιστεύουν ότι ίσως κριθεί ο αγώνας. Την προηγούμενη ο Βωβός κέρδισε
από τον Κύρκο 12?? αιφνιδιάζοντας το πλήρωμα του Έσκορτ, ενώ στην τελευταία
ε.δ το αποτέλεσμα ήταν ισόπαλο. O κόφτης στο μοτέρ της Λάντσια δημιουργεί
ανατριχίλα. Το συναίσθημα μάλιστα μετατρέπεται σε σφίξιμο του στομαχιού με
αύξηση των χτύπων της καρδιάς στο μάξιμουμ στην πρώτη επικίνδυνη στροφή
μετά την εκκίνηση. Κλειστή αριστερή με ανάποδη κλίση, γλιστερό κοκκινόχωμα
και στη διαφυγή ένα βουνό που καταστρέφει. Σημείο όπου την προηγούμενη ο
Γιώργος Αγγελίδης πλήγωσε τη Μερτσέντες. Από 6η σε 3η (άγνωστο αν υπήρξε
ενδιάμεση επιλογή), ιδανική τοποθέτηση αλλά τα χιλιόμετρα είναι πολλά. O
«Αλμπάνο» τραγουδάει, ο μικρός εκτελεί, αλλά σώζονται μόνο επειδή ελέγχει
την απρόβλεπτη υπερστροφή διατηρώντας το δεξί πόδι στο πάτωμα. Λίγο πιο
κάτω όμως ένα βράχος τοποθετημένος στην ιδανική γραμμή θα καταστρέψει ένα
λάστιχο και τα 46?? της διαφοράς σε σχέση με τον Κύρκο δε δημιουργούν
ψευδαισθήσεις παρά το μέγεθος και τη μορφολογία της τελευταίας αναμέτρησης.
Χαρακτηριστικό της σκληρής τους αντιπαράθεσης που ευαισθητοποίησε ειδικούς
και μη (δεν έλειψαν σχόλια και ερωτήσεις ακόμη και από τους φανατικούς του
καζίνου) ότι ο Κύρκος στον Αγιο Πρόδρομο βελτίωσε το φοβερό χρόνο του Βωβού
της πρώτης ημέρας κατά 11??! Αγνωστο τι θα έκανε ο Αρμόδιος, άγνωστο τι
άλλο θα είχε να διηγείται ο Γιάννος στο γιο του Βασίλη. Αυτή είναι η
ομορφιά των αγώνων. Όπως άλλωστε και η ατυχία που χτύπησε τους δύο από τους
τρεις «χάλκινους» της δικής μας περιγραφής. Τον φοβερό Σεργκέι Αλιάσοβ που
προδόθηκε από τον κινητήρα του ex-Τιρί Όπελ Αστρα δύο ειδικές πριν από το
τέλος και τον καταπληκτικό Μανώλη Παναγιωτόπουλο που προδόθηκε από?
ημιαξόνιο μία ε.δ. νωρίτερα. Ουδείς απείλησε στην F2 το Ρώσο που γνωρίζει
τα κατατόπια όταν πετούσε με το Λάντα (άλλα χρόνια, ίδια κόλπα...). O Αβτσί
ήθελε, προσπάθησε αλλά ήταν σε απόσταση από την κορυφή όπως άλλωστε ήταν
τον περασμένο και τον προπερασμένο χρόνο, τόσο στο ΕΛΠΑ όσο και στο Ερμής.
Οι Έλληνες της κατηγορίας καταναλώθηκαν στη μεταξύ τους αντιπαράθεση. Με
σοφή τακτική ο Ντιμ εκμεταλλεύτηκε τις δυνατότητες και την αξιοπιστία του
Κλειώ και αποδείχθηκε, τρίτη φορά, ο πλέον αποτελεσματικός. O Νιώρας
προσπάθησε, ήταν αρχικά μέσα στη μάχη με το Κλειώ, αλλά αντιμετώπισε
(ανάρτηση, φρένα) και δημιούργησε (ατυχής στιγμή στον Αγιο Πρόδρομο...)
προβλήματα. O Στρατισίνο ήταν εκτός μάχης για διάφορους λόγους άμεσα
συνδεμένους με τη διάθεση εξαρτημάτων από τη Σέατ σπορ Ισπανίας στην
Τεχνοκάρ. H εγκατάλειψη του Ιμπίθα από ημιαξόνιο δε συνδέεται ούτε με την
αξιοπιστία του δημοφιλούς χάτσμπακ της Σέατ, ούτε με τις δυνατότητες της
ομάδας. Το καινούριο μέταλλο δε λύγισε ούτε όταν τα Ιμπίθα έκαναν 1-2 στο
Ακρόπολις του 1995, ούτε στις ε.δ. του Ολύμπιου, παρά τη σαδιστική
συμπεριφορά λόγω λάθους επιλογής της «γόμας» των ελαστικών...
Το ίδιο μέταλλο λύγισε στο Στάρλετ του Μανώλη Παναγιωτόπουλου. O
μεγαλόσωμος πρωταθλητής στα 45 του χρόνια παραμένει «βασιλιάς» ό,τι κι αν
οδηγεί. Τυχερός ο Βαγγέλης Γιανίτσας που τον έχει εντάξει στην ομάδα του,
τυχεροί και οι αντίπαλοι του που διδάσκονται σε όλα τα επίπεδα από έναν
εξαιρετικό οδηγό και άνθρωπο. Το Στάρλετ καπ με την παρουσία και τις
επιδόσεις του Παναγιωτόπουλου παίρνει άλλες διαστάσεις και μάλιστα περνάει
το μήνυμα στην Τογιότα Ελλάς για ακόμη περισσότερη ευαισθησία, γενικώς και
ειδικώς. Το σχόλιό μας δε μετριάζει σε τίποτα τις επιδόσεις ούτε του νικητή
και σχεδόν κυπελλούχου Παντελή Τόψη που αντιμετώπισε προβλήματα (οι
άνθρωποί του ξεπέρασαν τον εαυτό τους στο δεύτερο σκέλος), ούτε του Αγγελου
Ζήβα που ακόμη μία φορά ατύχησε την κρίσιμη στιγμή [λάστιχο τρεις ε.δ. πριν
από το τέλος, αλλαγή με τη συμπαράσταση των Παναγιωτόπουλου-Πάνου (!) αλλά
αντίο πρώτη θέση...].
Αφήσαμε για το τέλος την επίδοση του Γιάννη Παπαδημητρίου. H παρουσία του
στο πρωτάθλημα Ράλι και οι επιλογές του στον τρόπο προετοιμασίας κάθε αγώνα
αντιμετωπίστηκαν με αυστηρή κριτική. Στη Χαλκιδική ο διοπτροφόρος
πρωταθλητής ασφάλτου έκλεψε την παράσταση οδηγώντας «γρήγορα και σίγουρα»
το Φορντ Έσκορτ. H καλύτερη επίδοση της καριέρας του και μία από τις πέντε
του αγώνα. Με χρόνους 10,08?? στη Νέα Τένεδο-2 και 19,26?? στον Πολύγυρο-1,
τι και αν χάσει τον τίτλο. H ταχύτητα υφίσταται, η εμπειρία αποκτάται
σταδιακά, ερωτηματικά για το μέλλον δεν υπάρχουν. Καλή συνέχεια...
Αντίστοιχη ευχή και για αυτό το ίδιο το γεγονός. O αγώνας επέστρεψε στο
φυσικό του χώρο και από τη στιγμή που εξασφαλίστηκε σοβαρός χορηγός, δεν
τίθεται θέμα. Για πάντα στη Χαλκιδική λοιπόν και μακάρι να γίνουν οι
κατάλληλες ενέργειες ώστε να προκύψει γενικότερη αναβάθμιση των αγώνων
αυτοκινήτου στη B.E. Όσοι έχουν ζήσει τη χρυσή εποχή των Καλεμτζάκη, Χαμπή,
Τσομπανόπουλου, Ψηφίδη, Μανωλόπουλου αισθάνονται «κάπως» με τη σημερινή
τάξη πραγμάτων. O χώρος διαθέτει ένα «χρυσό μωρό» (Κώστας Τανούσης), έναν
ολοκληρωμένο Πρωταθλητή διεθνούς επιπέδου (Κώστας Κυρίτσης), και έναν
«όμιλο-πανεπιστήμιο» (ΑΟΘ) με επικεφαλής τον Αντώνη Παρταλιό τον πλέον
έντιμο, έμπειρο και σοβαρό οργανωτή των ελληνικών αγώνων. Στελέχη δε
λείπουν, η Εξπρές Σέρβις δε λέει όχι σε τεκμηριωμένες προτάσεις, και σήμερα
προέκυψε κάτω από τις ιδανικές συνθήκες το Καζίνο-Μάτζικ. Ελπίζουμε να μη
χαθεί η τελευταία ευκαιρία. Τα Μαζεράτι στην είσοδο του καζίνου και οι
κυρίες με τα ακριβά κοσμήματα στους χώρους υποδοχής συνδυάστηκαν αρμονικά
με τα πολύχρωμα αγωνιστικά και τους «σκονισμένους» ανθρώπους των αγώνων. O
χώρος έχει την ανάγκη των σοβαρών χορηγών με επαγγελματική υποδομή και
είναι έτοιμος να εμπλακεί στο παιχνίδι του «παίρνω-δίνω». Την ίδια ώρα οι
διοικούντες τα καζίνα γνωρίζουν ότι η πρακτική του διασκεδάζεις συνήθως
πληρώνοντας και ενίοτε εισπράττοντας πρέπει να συνδυάζεται και με άλλα
γεγονότα κοινωνικού χαρακτήρα. Μακάρι να γίνουν τα πρέποντα και επιτέλους ο
συναισθηματισμός να συνδυαστεί με την επιχειρηματική λογική._Σ.Χ.
H TAYTOTHTA TOY ΑΓΩΝΑ
21ο ΡΑΛΛΥ ΕΛΠΑ-ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
31/8-1/9 1996
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ράλι (συντ. 20)
Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ράλι (συντ. 4)
ΟΡΓΑΝΩΣΗ; ΕΛΠΑ
ΧΟΡΗΓΟΣ: CASINO MAGIC
Υποστήριξη: ΜΑΜΙΔΑΚΗΣ
Διαδρομή: Δύο σκέλη με 20 ε.δ. (10x2), μήκους 291,84 χλμ.
Εκκίνησαν: 69 , τερμάτισαν: 37
ΥΠΕΡ
Χάραξη διαδρομής, ωράρια, οργάνωση, συμμετοχές
Συναγωνισμός για την πρώτη θέση
Σοβαρός χορηγός
Ιδανικές συνθήκες προβολής κατά τη διάρκεια του αγώνα
H αφίσα κυκλοφόρησε τη σωστή στιγμή
Φιλοξενία αγωνιζομένων και δημοσιογράφων
Σύνδεση με το Ίντερνετ μέσω Τεκλίνκ
KATA
Καθυστερημένη έναρξη λειτουργίας γραφείου Τύπου και γραμματείας