Pάλλυ Mόντε Kάρλο
ΑΠΟΣΤΟΛΗΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΡΑΛΛΥ (F2)
ΡΑΛΛΥ ΜΟΝΤΕ-ΚΑΡΛΟ
ΘΛΙΨΗ...
Τα ελάχιστα «καλά» γκρουπ A 4x4 και τα ακόμη λιγότερα εξελιγμένα κιτ καρ με
την κίνηση στους δύο τροχούς, δεν κατάφεραν να ζεστάνουν την ατμόσφαιρα.
Πρώτη φορά, το ράλλυ Μόντε-Κάρλο προσμετρά μόνο στην κατηγορία F2! Κάνει
και αυτό τον κύκλο του...
KAI ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ...
Χάρη στη Φίατ Ελλάς παρακολουθήσαμε τη φιλότιμη προσπάθεια των
Αργυρίου-Λάσκου με Fiat Cinquecento που τίμησαν και με το παραπάνω τα
ελληνικά χρώματα μέχρι να προδοθούν από ένα κομμένο ημιαξόνιο...
Κείμενο: Γιάννης Σταυρόπουλος
Φωτ: Ρεπόρτερ, DPPI
Τορίνο. Το πρώτο από τον στόλο των 14 Φίατ Τσινκουετσέντο Σπόρτινγκ ομάδας
A που συμμετέχουν στο 64ο ράλλυ Μόντε Κάρλο, κατευθύνεται προς τη ράμπα της
αφετηρίας για να πάρει εκκίνηση...
Το συγκεντρωμένο πλήθος χειροκροτεί για να «ανεβάσει» το ηθικό των
πληρωμάτων. Στα επόμενα δευτερόλεπτα η ήδη γιορτινή ατμόσφαιρα ηλεκτρίζεται
ακόμα περισσότερο. H θέα του Τσινκουετσέντο με το νούμερο 97 στις πόρτες
που οδηγούν οι Κώστας Αργυρίου-Σταμάτης Λιάσκος ευαισθητοποιεί την ελληνική
αποστολή. O υπέρμετρος ενθουσιασμός μας γεμίζει αισιοδοξία το ελληνικό
πλήρωμα. «Στην ψυχολογία καλά τα καταφέρατε», ψιθυρίζει άνθρωπος της
οργάνωσης...
Αναμφίβολα το ράλλυ Μόντε Κάρλο είναι αγώνας με πολλές ιδιαιτερότητες.
Δύσκολες, στενές και μεγάλες σε μήκος Ε.Δ. με καιρικές συνθήκες που
διαφοροποιούνται ακόμη και κατά τη διάρκειά τους. Απαιτείται εμπειρία, κάτι
που το ελληνικό πλήρωμα δεν έχει, και σε συνδυασμό με τις περιορισμένες
δοκιμές τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα.
Πάντως κατάφεραν να κερδίσουν τις εντυπώσεις. Το Τσινκουετσέντο με την
ελληνική σημαία κινήθηκε ζωηρά. H βροχή, η ομίχλη και τα ύπουλα παγωμένα
σημεία δεν επηρέασαν το πλήρωμα και οι χρόνοι των ε.δ. κυμαίνονται στην
πρώτη τριάδα όσων με ίδια αυτοκίνητα. O πολύ καλός απολογισμός ενθουσιάζει
ακόμη και τον Νίνι Ρούσο (τιμ-μάνατζερ της Fiat Auto Corse): «Αν συνεχίσουν
να οδηγούν έτσι οι δικοί σας», λέει στους έλληνες δημοσιογράφους,
«προβλέπουμε να τερματίζουν δεύτεροι». Όμως καλές είναι οι εικασίες και οι
ενθαρρύνσεις αρκεί να συνοδεύονται και από τύχη, έστω και λίγη. H τύχη όμως
εγκαταλείπει την ελληνική συμμετοχή στα μισά περίπου του αγώνα, στην 10η
ε.δ. Ένα σπασμένο αριστερό ημιαξόνιο σταματά κάθε όνειρο για διάκριση.
Έτσι είναι όμως οι αγώνες, τελειώνουν μόνο στη ράμπα του τερματισμού.
Πέρα από τα Cinquecento, από πλευράς θεάματος, σκέτη τραγωδία. Από τις 163
συμμετοχές ζήτημα ήταν αν οι 6-8 προσέφεραν θέαμα επιπέδου. Πιστεύουμε
πάντως ότι τα ράλλυ δεν «πέθαναν» και το απέδειξε περίτρανα ο κόσμος που
συγκεντρώθηκε στους αγώνες «μόνο για F2» (στο δικό μας περσινό Ακρόπολις
και στο φετινό Μόντε).
Υπομονή μέχρι το Σουηδικό ράλλυ όπου συμμετέχουν όλοι οι «θεοί»...
Μέχρι τότε, σε επίπεδο γενικής ο Σβαρτς θέλει, μπορεί, αλλά η Σέλικα τον
προδίδει και τον αγώνα κέρδισε ο Γάλλος Πρωταθλητής Ράλλυ 1994 και 1995
Πατρίκ Μπερναντινί με Φορντ Έσκορτ RS και παραπλεύρως ολόκληρο τον Μπερνάρ
Οσελί! Τα χειροκροτήματα; Στους Νελεκούρ, Σατριό με τα Πεζό 306 Μαξί που
όντας πολύ μόνοι σε επίπεδο F2 προσπάθησαν για το ακατόρθωτο καταδιώκοντας
με πείσμα τους «τετρακίνητους».
Από εκεί και πέρα, τρία προσεγμένα Σουμπαρού Ιμπρέζα συμπλήρωσαν την πρώτη
εξάδα, ενώ δεν έλειψαν και πριγκηπικές συμμετοχές όπως αυτή του συζύγου της
Στεφανί του Μονακό και πρώην σωματοφύλακα (...τι άλλο θα δούμε) Ντανιέλ
Ντικρουά που έφερε τη Λάντσια HF Ιντεγκράλε στην 7η θέση μπροστά από τον
γερόλυκο Μαουρίτσιο Βερίνι (Λάντσια HF).
Στην ομάδα N ο 26χρονος Ελβετός Σιρίλ Ενί (Μάζντα 323), στην πρώτη του
συμμετοχή σε Μόντε παρολίγο να κάνει την έκπληξη. Επικεφαλής μέχρι την 11η
ε.δ. όπου εγκατέλειψε από κιβώτιο (από τι άλλο θα εγκατέλειπε!), «τρέλανε»
όσους με Ιμπρέζα, Λάνσερ και Έσκορτ. Τελικοί νικητές της κατηγορίας το
ζεύγος Αϊμέ με Λάνσερ Έβο 3.
Αρκετά όμως με το Μόντε. Ακολουθεί το Σουηδικό Ράλλυ και ζήτω το θέαμα και
ο συναγωνισμός. Ευτυχώς προσμετρά στο αληθινό ΠΠΡ!_Γ.Σ.
Φρανσουά Ντελεκούρ-Ερνί Σoβάζ. Οι άνθρωποι του αγώνα. Και τι δεν έκαναν με
το θηριώδες Πεζό 306 Μαξί των 265 ίππων, στην πρώτη τους εμφάνιση. O
ιδιόρρυθμος οδηγός «οργίασε» στα βρεγμένα, χιονισμένα και παγωμένα
οδοστρώματα. O μόνος που μπόρεσε να ακολουθήσει τους ρυθμούς του ήταν ο
άλλος οδηγός της Πεζό, ο οδοντίατρος Φρανσουά Σατριό, που έγραψε κορυφαίους
χρόνους, πριν εγκαταλείψει από συμπλέκτη.
O αγώνας δεν προσμετρά στο ΠΠΡ και να η ευκαιρία για σχεδόν επαγγελματίες.
Λογικό φαβορί ο Αρμιν Σβαρτς με Σέλικα GT4 προδόθηκε πολλάκις από το
σύστημα μετάδοσης της Τογιότα αφήνοντας στην κορυφή πολύ μόνους τους
Μπερναντινί-Οσελί με Έσκορτ RS. Από τους υπόλοιπους προσπάθησαν αλλά δεν
εντυπωσιάσαν οι Μπεγκέν και Μπαρονί με Σουμπαρού Ιμπρέζα. Ακόμη μία φορά
διαπιστώθηκε ότι το καλό αυτοκίνητο του ιδιώτη παραμένει το Φορντ Έσκορτ.
Κέφι και ενθουσιασμός διέκρινε σε όλη τη διάρκεια του αγώνα τους Κώστα
Αργυρίου-Σταμάτη Λάσκο, μέλη της Φίατ Αουτο Κόρσε. Κρίμα που προδόθηκαν από
ένα ημιαξόνιο και δεν ολοκλήρωσαν.
Οι Αργυρίου-Λάσκος, εδώ σε σημείο τεχνικής υποστήριξης, «αναλύουν» στον
απεσταλμένο μας Γιάννη Σταυρόπουλο το πώς «αναρριχήθηκαν» στην τρίτη θέση
των Τσινκουετσέντο. Στην επόμενη ε.δ. ήλθε η καταστροφή.
Ενθουσιώδης η ελληνική αποστολή στήριξε και με το παραπάνω την προσπάθεια
των Αργυρίου-Λάσκου.
Το μέλλον της Ιταλίας σε επίπεδο οδηγών εκφράζεται από τους νεαρούς και
πολλά υποσχόμενους Νικόλα Καλντάνι-Τζοβάνι Μπερνακίνι. Οδήγησαν σαν τον
άνεμο γράφοντας εκπληκτικούς χρόνους.
Τα Τσινκουετσέντο Σπόρτινγκ ήταν όλα «φροντισμένα» από το F.A.C. (Fiat Auto
Corse). O κινητήρας των 1147 κ.εκ. με σύστημα ψεκασμού από το Πούντο 75
απέδιδε 93 ίππους/7.250 σ.α.λ. με ροπή 15 kg.m/3.500 σ.α.λ. Το κιβώτιο των
πέντε σχέσεων ανήκει και αυτό στην οικογένεια των Πούντο με ελαφρώς πιο
«κοντές» σχέσεις.
Επίσημη πρώτη στο Μόντε για τα Σέατ Ιμπίθα Κιτ Καρ. Τελικά οι Γερμανοί
Βέμπερ-Χίμερ παρά τα προβλήματα στο κιβώτιο ταχυτήτων τερμάτισαν στην 10η
θέση. To δεύτερο Ιμπίθα του Τζέζους Πούρας εγκατέλειψε στην πρώτη ε.δ. από
κινητήρα (εξελιγμένος στον ελβετικό οίκο Μαντέρ).
Έξυπνα και αθόρυβα κινήθηκαν σε όλη τη διάρκεια του αγώνα οι Ρώσοι
Βαζίνε-Σχουκίνε, πρωταθλητές Ευρώπης F2 ?95, με το προσεγμένο Όπελ Αστρα
GSi. Δυστυχώς το πρόγραμμά τους δεν περιλαμβάνει τον δικό «μας» εθνικό
αγώνα.
Τα Σκόντα Φελίτσια 1.5 Gr. A Κιτ Καρ θύμιζαν πάλι τις γνωστές εικόνες του
1995. Μπροστά το ένα και σε απόσταση αναπνοής το άλλο χωρίς «ενδιάμεσες
παρεμβολές». Πρώτοι κλάσης λοιπόν οι Σιμπέρα-Γκρος και δεύτεροι οι
Τρίνερ-Στανγκ.