Bαρόμετρο
«Η Τουρκία σχεδιάζει τη διπλωματική της πολιτική με βάση το αρχαίο ρητό ?ηκαλύτερη άμυνα, είναι η επίθεση?. H Ελλάδα, επειδή δεν σχεδιάζει και δεν
προβλέπει συνήθως τίποτα, αντιδρά στο τι κάνουν οι άλλοι?»
Πραγματικά, δυσκολεύομαι να βρω θέμα για να απασχολήσω τους αναγνώστες του
Βαρόμετρου αυτόν το μήνα. Το κλίμα και η βαρομετρική πίεση είναι τόσο βαριά
από τα γεγονότα στο Αιγαίο, που το μυαλό όλων δεν πρέπει να είναι στο
αυτοκίνητο.
Ακόμα και το «γυαλί» έχει γίνει αφόρητο τον τελευταίο καιρό, αφού όπου και
να κάνεις ζάπινγκ, βρίσκεις πολιτικούς, κομματικούς, ακόμα και
στρατιωτικούς να δίνουν μάχες (εκ του ασφαλούς) για τις απόψεις τους για το
τι έπρεπε να είχε κάνει η Ελλάδα. Για το τι θα πρέπει να κάνει από δω και
πέρα, πολύ λίγα ακούγονται, μια κι κανένας δεν ασχολείται με τη δέουσα
σοβαρότητα ή, έστω, με τον τρόπο που άλλες ευρωπαϊκές χώρες αντιμετωπίζουν
παρόμοια προβλήματα.
Στην άλλη όχθη του Αιγαίου, οι γείτονές μας τρίβουν τα χέρια τους, μια και
κέρδισαν μια νίκη στο διεθνές διπλωματικό προσκήνιο, ή μάλλον πιο σωστά,
διότι η Ελλάδα υπέστη μια διπλωματική ήττα, αιτία της οποίας ήταν η
ανικανότητα, οι ανακολουθίες, ο ερασιτεχνισμός και κυρίως οι εσωτερικές
πολιτικές και κομματικές διαμάχες. Και όλα αυτά, όταν οι Τούρκοι δεν έχουν
ακόμη κυβέρνηση, δύο μήνες μετά τις εκλογές τους. Ξέρουν πάντως να παίζουν
τα χαρτιά τους στη διεθνή σκηνή παρότι έχουν πολλές αμαρτίες της τελευταίας
εικοσαετίας να καλύψουν.
Θυμίζω ότι η Κα. Τσιλέρ αλώνιζε την Ευρώπη και την Αμερική τον περασμένο
χρόνο, για να δυναμώσει τη θέση της και αυτή της χώρας της στο διεθνές
προσκήνιο. Εμείς τι κάναμε; O δικός μας πρωθυπουργός εκινήτο μεταξύ Εκάλης
και την Ελούντας, πήγε και στις ΗΠΑ (με ένα Βoeing-νοσοκομείο), αλλά και
στην παρ? όλίγο μοιραία Πάτμο, και κατέληξε στο Ωνάσειο με τα γνωστά
επακόλουθα. Αν κάνετε τη σύγκριση Ανδρέα-Τσιλέρ σε αυτοκινητιστικό επίπεδο,
φαντασθείτε να τρέχουν στο ράλλυ Ακρόπολις μια Ιντεγκράλε εναντίον ενός
DKW!
Δεν είναι όμως μόνο ο πρωθυπουργός το πρόβλημα. Μαζί του μετακόμισε στο
Ωνάσειο όλο το υπουργικό συμβούλιο. Κυβέρνηση δηλαδή δεν είχαμε,
μια και οι περισσότεροι αλώνιζαν τα βράδια (πολλοί και τις ημέρες) στους
διαδρόμους και την τέντα του Ωνασείου, ασχολούμενοι με την υγεία του
προέδρου.
H Τουρκία βρίσκει την ευκαιρία να παίξει ένα χαρτί-μπλόφα, σερβίροντας ένα
δόλωμα στην ακυβέρνητη Ελλάδα (φαντασθείτε τι θα μπορούσε να είχε γίνει αν
δεν ήμασταν μέλη του «ΕΟΚ και NATO, το ίδιο συνδικάτο»). Ένα εμπορικό της
πλοίο «προσαράζει» σε μια βραχονησίδα και ο καπετάνιος του δηλώνει ότι θα
αποκολληθεί με τις δικές του δυνάμεις. Εμείς τρώμε το «δόλωμα» και λέμε όχι
(ποίος το είπε άγνωστο) και στέλνουμε δικό μας σκάφος να το κάνει. Και
αρχίζει ένα στημένο παιχνίδι για το σε ποιον ανήκει η βραχονησίδα. Το
δόλωμα της Τουρκίας, το τρώει και ο δήμαρχος της Καλύμνου και με
πρωτοβουλία δική του, όπως λέει (δεν συμφωνεί ο E. Γιαννόπουλος), πάει και
στήνει μια ελληνική σημαία, λες και οι διεθνείς συνθήκες του 1923 και του
1947 είχαν ανάγκη αυτή την κίνηση για να αποδειχθεί η ελληνικότητα της
Ίμιας. Αλλο που δεν ήθελαν οι Τούρκοι. Ούτε παραγγελία να είχαν κάνει την
ελληνική αυτή «προβοκάτσια». Στέλνουν και αυτοί μια ομάδα, δήθεν
δημοσιογράφων, να κατεβάσουν την ελληνική σημαία και να βάλουν τουρκική
(απορία: αν ο δήμαρχος είχε βάλει μαζί με την ελληνική και τη σημαία της
EOK, θα είχε γίνει το ίδιο από πλευράς Τουρκίας; Αν ναι -που αμφιβάλλω- δεν
θα είχε προκαλέσει διαφορετικές αντιδράσεις από το σύνολο της E.E.;)
Από την πλευρά της Ελλάδος κανείς δεν έχει πάρει χαμπάρι τίποτα για την
προσάραξη του πλοίου, ούτε οι πολιτικοί, ούτε οι δημοσιογράφοι, που
υποτίθεται ότι αναζητούν ειδήσεις, διότι όλοι ήταν απασχολημένοι στο
Ωνάσειο.
Τελικά, ο πρωταρχικός στόχος της Τουρκίας, που ήταν μια ακόμη διπλωματική
επίθεση εναντίον της Ελλάδας υπέρ των μακροπρόθεσμων στόχων της, επετεύχθη,
καθώς και αυτός της κυρίας Τσιλέρ (να προβληθεί σαν «ήρωας»« στην
προσπάθειά της να σχηματίσει κυβέρνηση). H επιτυχία αυτή της Τουρκίας είχε
όμως και μερικά bonus, που ίσως δεν ήταν αναμενόμενα: στις διεθνείς
ειδήσεις προβλήθηκε η ακυβερνησία της Ελλάδος, οι εσωτερικές πολιτικές και
κομματικές διαμάχες, η προχειρότητα και ο ερασιτεχνισμός με τον οποίο
χειρίστηκε η χώρα όλο το θέμα.
Συνεχίζεται όμως το σίριαλ: τώρα όλοι στην Ελλάδα ψάχνουν όλοι να βρουν
τους φταίχτες, τα εξιλαστήρια θύματα της διπλωματικής αυτής ήττας. Και ενώ
εμείς κυνηγάμε την ουρά μας, με τα άλλα εξωτερικά προβλήματα της Ελλάδας,
στα οποία εμπλέκεται και η Τουρκία, ποίος ασχολείται άραγε; (αν ασχολείται
κανείς).
Αμφιβάλλει κανείς τι θα γίνει με το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων σε πολύ
σύντομο χρονικό διάστημα; Θα αναγνωρισθεί διεθνώς με κάποιο σύνθετο όνομα
που θα περιέχει τη λέξη Μακεδονία (π.χ. Σλαβομακεδονία) και η Ελλάδα θα
υποστεί άλλη μια διπλωματική ήττα, την οποία εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε
«τρώγοντας» άλλα δολώματα που μας σερβίρισαν οι βόρειοι γείτονές μας
(πιθανώς με την καθοδήγηση της Τουρκίας). Και οι πρώτοι που θα αναγνωρίσουν
τη Σλαβομακεδονία θα είναι οι «φίλοι» μας οι Σέρβοι.
Μόλις γίνει αυτό, θα δείτε τι θα έχουν όλοι, συμπολίτευση και
αντιπολίτευση, να σερβίρουν στον καλό κ. Σημίτη, που θα είναι ο «φταίχτης»
αυτής της διπλωματικής ήττας. Οι Σαμαράς, αρχικός υπεύθυνος, Μητσοτάκης,
που ανέχτηκε τα του Αντώνη, Παπανδρέου, που έκανε το άσκοπο -όπως
αποδείχθηκε- εμπάργκο και όλοι οι υπόλοιποι πολιτικοί που μας οδήγησαν σε
αυτό το αδιέξοδο, θα «τη βγάλουν λάδι». Πιθανώς ακόμη και να πέσει και η
κυβέρνηση Σημίτη, αν δεν κάνει ...πόλεμο για να πάρει πίσω το όνομα! Τι θα
σημαίνει αυτό; Απλά ότι οι γείτονες μας μάς αλλάζουν αν θέλουν τον
πρωθυπουργό. Και να δούμε αν, εκτός από τους πανηγυρισμούς στα Σκόπια και
αλλού, θα έχουμε και εδώ πανηγυρισμούς από την αντιπολίτευση και από μέρος
του κυβερνώντος κόμματος. Αν ο Ανδρέας είναι καλύτερα στην υγεία του, μέχρι
και επάνοδο ως «σωτήρος» μπορεί να δούμε!
Ένα τελικό συμπέρασμα: η χώρα μας, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βρίσκεται
εδώ και αρκετά χρόνια σε κατάσταση διπλωματικής άμυνας, ενώ δεν την έχει
στην πραγματικότητα καμία ανάγκη. Αντίθετα η Τουρκία, που την έχει πολλή
ανάγκη, με την κατάληψη της μισής Κύπρου και με τους Κούδρους στα ανατολικά
της σύνορα, κάνει συνεχώς επιθέσεις, σχεδιάζοντας τη διπλωματική της
πολιτική, με βάση το αρχαίο ρητό που λέει ότι «η καλύτερη άμυνα, είναι η
επίθεση». Το ρητό ισχύει για οποιαδήποτε έννοια της λέξης «επίθεση». H
Ελλάδα, επειδή δεν σχεδιάζει και δεν προβλέπει συνήθως τίποτα, αντιδρά στο
τι κάνουν οι άλλοι. Ως εκ τούτου, το συμπέρασμα είναι ότι βρίσκεται σε
συνεχή κατάσταση άμυνας και αφήνει άλλους (ποίοι το αφήνω το συμπέρασμα
στον καθένα) να μας κατευθύνουν την εξωτερική μας και, ίσως αποδειχθεί, την
εσωτερική μας πολιτική. Εμείς μόνο τα «δολώματα» τρώμε!
Το Βαρόμετρο έχει στόχο να μεταδίδει τις τάσεις της αγοράς του αυτοκινήτου,
που βέβαια επηρεάζονται από τις πολιτικές εξελίξεις, γι? αυτό και το
μεγαλύτερο μέρος αυτόν το μήνα αναφέρεται στην κρίση στο Αιγαίο.
Στην αγορά του αυτοκινήτου οι μέρες της κρίσης πέρασαν με κανονικό ρυθμό.
Τον Ιανουάριο οι ταξινομήσεις εμφανίζονται ανεβασμένες κατά 18% έναντι της
ίδιας περιόδου το ?95. Και το Φεβρουάριο η κίνηση δεν δείχνει να υποχωρεί,
πράγμα που σημαίνει ότι η «κρίση» δεν πρόλαβε να επηρεάσει το κοινό στις
αποφάσεις του. Αντίθετα, παρατήρησα εντονότατη κίνηση στα σουπερμάρκετ,
όπου είδα νοικοκυρές να φορτώνουν καροτσάκια μέχρι πάνω, με δεκάδες
συσκευάσματα (αλεύρι, ζάχαρη, μακαρόνια, γάλα κ.λπ), λες και επρόκειτο να
κλείσουν για κανένα μήνα! Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές, μήπως ήταν σύμπτωση.
H πρώτη θέση άλλαξε έπειτα από πολλούς μήνες και την πήρε πίσω από τη Φίατ
(11,2%), η Τογιότα με 12,4%. H Φίατ έχασε και την πρώτη θέση στην κατηγορία
«Β», (μικρά αυτοκίνητα) όπου κυριαρχούσε το Πούντο από το λανσάρισμά του.
Την πρώτη θέση τον Ιανουάριο πήρε το Πόλο, ακολουθούμενο πλέον από το
Πούντο στη δεύτερη θέση. Στις άλλες κατηγορίες δεν υπάρχουν ακόμα
σημαντικές αλλαγές στην κορυφή της κάθε μίας. Θα δούμε λοιπόν τους
επόμενους μήνες ποιες εκπλήξεις ετοιμάζει η αγορά για την εξέλιξη της
φετινής χρονιάς. _Π.Λ.