Παγκόσμιο Πρωτάθλημα: Pάλι Aκρόπολις
O ΚΟΛΙΝ και οι άλλοι
Στο καλύτερο Ράλι του κόσμου (μακράν) ένας συνδυασμός ήταν ο κυρίαρχος του
παιχνιδιού. Οι Σκοτσέζοι Κόλιν Μακρέι- Ντέρεκ Ρίγκερ και το ιαπωνικό
Σουμπαρού Ιμπρέζα 555, που εξελίσσεται στη Βρετανία, ξεπέρασαν τους νέους
κανονισμούς που περιορίζουν τις δοκιμές και κυρίως τις επισκευές, δεν
πτοήθηκαν από τους ελληνικούς δρόμους και κέρδισαν, παρά την προσπάθεια των
Μάκινεν/Χάριανεν (Μιτσουμπίσι Λάνσερ), μέχρι το τελευταίο σκέλος του αγώνα.
Καλύτερος ο παγκόσμιος πρωταθλητής, «κτύπησε» αλά Κάνκουνεν σε
συγκεκριμένες ειδικές διαδρομές, εκμεταλλεύτηκε την υπεροπλία της ομάδας
του και τα εκπληκτικά Πιρέλι και σημείωσε την πρώτη νίκη της Σουμπαρού στο
φετινό πρωτάθλημα.
κείμενο: Στράτης Χατζηπαναγιώτου
φωτογραφίες: Θάνος Ηλιόπουλος, Τάσος Αρωνίτης, Ρεπόρτερ
Κόλιν Μακρέι. Παγκόσμιος Πρωταθλητής 1995, νικητής στο Ράλι Ακρόπολις του
1996. Εμφανίστηκε στη χώρα μας πρώτη φορά το 1992 σαν «βοηθός» του Βάτανεν
και έκλεψε την παράσταση ενθουσιάζοντας το κοινό. Ίδια γεύση και τον
επόμενο χρόνο αλλά δεν απέφυγε το λάθος. Το 1994 συνδύασε θέαμα με ουσία,
αλλά από μία απερισκεψία του ανάγκασε τους αγωνοδίκες να τον αποκλείσουν.
Φέτος επέστρεψε και πιο ώριμος από ποτέ κέρδισε τον καλύτερο αγώνα του
θεσμού με τον πλέον πειστικό τρόπο. Συγχαρητήρια!
OI ΝΙΚΗΤΕΣ..
H Σουμπαρού κέρδισε τον ελληνικό αγώνα όπως άλλωστε το έκανε και το ?94.
Στα μπάκετ του Ιμπρέζα της θέσης «1» οι Μακρέι-Ρίγκερ. Στα ελληνικά βουνά
«κτύπησαν» με το καλημέρα. «Περνάει ή σπάει» στην ύπουλη πρώτη ειδική
διαδρομή, και η επιλογή τους δικαίωσε. H διαφορά στα 30?? και μετά? άντε να
τους πιάσεις, αφού έλεγχαν «πυροβολώντας» κατά περίπτωση. Την τελευταία
ημέρα άφησαν (;) τον Μάκινεν να πλησιάσει επιλέγοντας το Νέο Ζεμενό τρεις
ε.δ. πριν από το τέλος, για να του υπενθυμίσουν ποιος είναι ο αρχηγός και
ότι άδικα προσπαθεί. Μία ειδική πριν από το τέλος είχαν μαζί τους και την
τύχη, αφού άλλαξαν μέρος του συστήματος μετάδοσης σε χώρο επισκευών που
προσετέθη στο «παρά ένα». Μαζί τους η αξιοπιστία και η ταχύτητα του
Ιμπρέζα, αλλά και η πολύ καλή επίδοση των ελαστικών της Πιρέλι που
ταιριάζουν τέλεια στους ελληνικούς δρόμους των Ράλι.
Σουμπαρού 1-4 και 5 χάρη και στους «βοηθούς» του νικητή. O Έρικσον, που
αντιμετωπίζει προβλήματα προσαρμογής στο Ιμπρέζα, αρχικά διασώθηκε όταν
ακυρώθηκε (χαριστικά) το Στείρι όπου είχε τη στιγμή του, αλλά τελικά έχασε
την τέταρτη θέση που οδηγεί στην Αργεντινή (πιθανότατα θα παραταχθούν δύο
Ιμπρέζα) όταν «έπαθε λάστιχο» στην τελευταία ε.δ. Τέταρτος λοιπόν ο Πιέρο
Λιάτι -μετά της κυρίας Πονς- που σε κάθε αγώνα του θεσμού εμφανίζεται
καλύτερος παίζοντας άψογα το ρόλο του. Από τα «άλλα Ιμπρέζα» δεν προκύπτει
είδηση.
Εξαιρετικό αυτοκίνητο το Ιμπρέζα. Σωστές διαστάσεις, μεγάλα ανοίγματα
φτερών, αναρτήσεις με μεγάλη διαδρομή, λάστιχα Πιρέλι εξελιγμένα για τη
Σουμπαρού και ισχυρός όσο και ελαστικός κινητήρας. Στα μπάκετ ο καλύτερος,
και δύο εξαιρετικοί, αλλά αυτά δεν αρκούν για να κερδίζεις αγώνες και
τίτλους. Στην πολύ καλή ομάδα, που διευθύνει ο Ντέιβ Ρίτσαρντς και την
τεχνική διεύθυνση έχει ο Ντέιβ Λάπγουορθ, οφείλεται κατά το μεγαλύτερο
ποσοστό το θαύμα που έχει πετύχει στο χώρο η μικρή Σουμπαρού. Σύμφωνοι, δεν
είναι Αμπαρτ, δεν είναι TTE, αλλά η βρετανική ομάδα είναι μακράν τόσο σε
σχέση με τη Ράλιαρτ του Κάουαν όσο και με τη Φορντ και τους συγγενείς της.
Γκαπ-γκουπ, το μους έξω από τη σπασμένη ζάντα, οι Έρικσον-Παλμάντερ εκτός
μπάκετ για την αλλαγή και μία θέση πίσω στη γενική.
ΕΝΑΣ ENANTION ΟΛΩΝ
Στη Μιτσουμπίσι επιλέγουν συχνά την παραπάνω λύση που ενίοτε αποδίδει τα
μέγιστα. Στην Ελλάδα ο Μάκινεν είτε ολιγώρησε, με το φόβο μήπως και
καταστραφεί σε συγκεκριμένες ύπουλες ειδικές διαδρομές, είτε υπερέβαλε και
ατύχησε, όταν δοκίμασε να πιέσει και ο Μακρέι που είχε και καλή άμυνα
(Λιάτι, Έρικσον) πήρε τις διαφορές που ήθελε και εξασφάλισε τον αγώνα.
Πάντως ο συνδυασμός που ταλαιπωρήθηκε και από 2-3 λάστιχα σε κριτήριες ε.δ.
διατηρεί ακέραιες τις ελπίδες του για τον τίτλο των οδηγών. Στην Αργεντινή
και στη Φινλανδία ο Τόμι θα κάνει τα δικά του, αλλά στο Σαν Ρέμο και την
Καταλούνια πρέπει να αποδείξει ότι πάει τουλάχιστον στη γλιστερή άσφαλτο.
Παλιότερα ο Μάρκου και τελευταία ο Γιούχα το απέδειξαν. O μαθητής τους;
Υπομονή...
Ομάδα με μικρό προϋπολογισμό και ριψοκίνδυνες επιλογές η Ραλιάρτ, αλλά
ευτυχώς το Λάνσερ αποδείχθηκε και διαβολικά αξιόπιστο. Είναι χαρακτηριστικό
ότι, αν και ο Μάκινεν δοκίμασε τα πάντα στα σπαστήρια του αγώνα, για να μη
χάσει την επαφή με τον Μακρέι, το Λάνσερ EVO-3 με τη χαρακτηριστική
αεροτομή και τις τεράστιες εισαγωγές αέρα δεν αντιμετώπισε πρόβλημα.
Είπαμε, αξιοπιστία το κυρίαρχο στοιχείο της ιαπωνικής σχολής.
Πιστός συνοδηγός του Μάκινεν ο βετεράνος Σέπο Χάριανεν. «Νικητής» το ?85 με
τον «τίγρη» Τίμο Σάλονεν, ο Σέπο δεν έδειχνε ευτυχής με τους νέους
κανονισμούς...
O ΤΡΙΤΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ...
Στη Φορντ έχουν φιλόδοξα σχέδια, διαθέτουν αυτοκίνητο-χρυσάφι στη βάση,
εξασφάλισαν τον Κάρλος Σάινθ, τον πλέον ολοκληρωμένο οδηγό της αγοράς (μαζί
με τον Κάνκουνεν), αλλά αδυνατούν να πρωταγωνιστήσουν. Κέρδισαν το «Λόττο»
στην Ινδονησία, αλλά εδώ είναι Ελλάδα. Σε 0,7?? υπολογίζει ο πολύς Κάρλος
ότι χάνει από τα Ιμπρέζα-Λάνσερ, και τα αποτελέσματα τον δικαίωσαν. Πάντως
αντιστάθηκε με επιτυχία στον Έρικσον, ενώ με την τρίτη θέση δεν έχασε την
επαφή στο κυνήγι του τίτλου. O άλλος της Φορντ, ο συμπαθής και ταχύς στην
άσφαλτο Μπρουνό Τιρί, ουδέποτε προασαρμόστηκε στα ελληνικά χώματα, ενώ όσοι
«εξωκοινοβουλευτικοί», Φινλανδοί, Βρετανοί και Γάλλοι απογοήτευσαν. Χωρίς
ατυχία μάλιστα θα έβλεπαν την μπλε αεροτομή του Κύρκου. Τον επόμενο
χρόνο...
Προβλήματα αξιοπιστίας δεν αντιμετώπισαν ούτε τα Φορντ, κάτι που
επιβεβαιώνει την εξαιρετική δουλειά που γίνεται στα τμήματα εξέλιξης.
Αγώνας για? τρακτέρ το Ράλι Ακρόπολις, αλλά κανένα μέλος αγωνιστικής ομάδας
δεν εγκατέλειψε. Ίσως αυτό οφείλεται στο ότι δεν επιλέγονται ιδιαίτερα
προχωρημένες λύσεις, αλλά ακολουθείται η πεπατημένη και από τους τρεις
εμπλεκόμενους κατασκευαστές.
Σε βαθύ στοχασμό οι οδηγοί της Φορντ, αναρωτιούνται γιατί συμμετέχουν στο
P.A. με Έσκορτ προδιαγραφών Σαφάρι, βαρύτερο κατά 100 κιλά.
GROUP N όπως EVO-3
Μιτσουμπίσι Λάνσερ EVO-3 «παρολίγο» στη γενική, αλλά μακράν με το
εντυπωσιακό 1-2-3 στην κατηγορία N. Πρόκειται για διαβολικά σεντάν, με
ισχυρό κινητήρα και εξαιρετικές σχέσεις μετάδοσης, που πηγαίνουν σαν τον
άνεμο, χάρη και στα αμορτισέρ της Πρόφλεξ. Νικητής της «νορμάλ» κατηγορίας
ο Γερμανός Νίτελ (φωτ.) με την όμορφη Τίνα Τόρνερ παραπλεύρως. Παρά τα
προβλήματα στο τέλος της πρώτης ημέρας και παρά τη γνώση του περιβάλλοντος
από τους Τρέλιες και Ρεκάλντε, ο Γερμανός πέτυχε το στόχο του. Το άλλο
«εργοστασιακό» Λάνσερ του Σμετς αντιμετώπισε τα χίλια-δυο προβλήματα τη
δεύτερη ημέρα, και ο νεαρός δεν επιβεβαίωσε την άποψη των βέλγων συναδέλφων
που τον θεωρούν ανώτερο των Τιρί, Λοΐξ.
Ούβε Νίτελ
O 27χρονος γερμανός νικητής της κατηγορίας N ξεκίνησε τους αγώνες το 1989.
Πέρυσι εμφανίστηκε πρώτη φορά στο ΠΠΡ (Τογιότα Σέλικα γκρ. N) με καλύτερο
αποτέλεσμα την 3η θέση στο ράλι Καταλούνια. Φέτος οδηγεί, για τη Ράλιαρτ
Γερμανίας, ένα Μιτσουμπίσι Λάνσερ Έβο 3. Σε συνδυασμό με την 3η θέση στο
σουηδικό ράλι είναι επικεφαλής στο θεσμό και ελπίζει στην κατάκτηση του
τίτλου, αφού θα συμμετάσχει σε όλους τους αγώνες χάρη στην εταιρία Κέρχερ
που τον στηρίζει.
Παρά την πίεση στα πολύ κακά ελληνικά χώματα, αφού δεν έλειψε ο
συναγωνισμός τεσσάρων οδηγών με ίδια αυτοκίνητα, ελάχιστα προβλήματα
παρουσίασαν τα Λάνσερ κατηγορίας N. Από τα τέσσερα Λάνσερ EVO-3 κατηγορίας
N εγκατέλειψε μόνον αυτό του Ρεκάλντε που συντηρούσε η Τοπ Ραν. Το
αυτοκίνητο της Ράλιαρτ Γερμανίας που οδηγεί ο Νίτελ και κέρδισε την
κατηγορία δεν προβλημάτισε τεχνικούς και πλήρωμα. Στοιχίζει αλλά αξίζει...
ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ και ΦΙΛΟΙ...
Λίγες οι καθαρά εργοστασιακές συμμετοχές και μέρος του φορτίου της
«επιμόρφωσης των θεατών» ανέλαβαν οι συμμετοχές συμπαράστασης. Στην κορυφή
σε όλα τα επίπεδα ο Τόμας Ράντστρομ, ο Σουηδός που έχει κερδίσει τον
Κάνκουνεν στο Σουηδικό Ράλι. Πετούσε με τη Μάρλμπορο Σέλικα και διεκδικούσε
την τρίτη θέση πριν προλάβει τον Σμετς με το γκρουπ N Λάνσερ (τρελοί είναι
οι κανονισμοί της σειράς εκκίνησης) και καταστραφεί μέσα στη σκόνη
επανασχεδιάζοντας το ιαπωνικό κουπέ. H σκυτάλη στον Λοΐξ (φωτ.), που έκανε
έναν ήσυχο αγώνα αποφεύγοντας τα ρίσκα, αν και γνώριζε τα κατατόπια από την
περσινή του παρουσία με το Αστρα. O Πιανέτζολα προσπάθησε, αλλά δεν απέφυγε
τα λάθη, ο Μαδέρα καταστράφηκε, ενώ ο γάλλος κυπελλούχος χώματος Ρισελμί
(στη Γαλλία οι τίτλοι διανέμονται διαφορετικά), χρειάστηκε τύχη βουνό για
να τερματίσει μπροστά από τους πρώτους Έλληνες.
H Τογιότα δεν συμμετέχει τυπικά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και τις Τογιότα
Σέλικα υποστηρίζει η Γκριφόνε. Πάντως, όλοι οι τεχνικοί του TTE με
επικεφαλής τον «Πέπε» Πφάιφερ ήταν στην Ελλάδα, υποστηρίζοντας τις Σέλικα
των Ράντστρομ, Λοΐξ, Πιανέτζολα και Μαδέρα.
Ταλαιπωρήθηκαν οι δύο πρώην συνοδηγοί του Ντιντιέ Οριόλ, του μεγάλου
απόντα. Συνοδηγός του Ράντστρομ, ο Ντενίς Ζιροντέ «τα μάζεψε και έφυγε»
νωρίτερα από το προβλεπόμενο, ενώ ο Μπερνάρ Οσελί έπαιξε διάφορους ρόλους
στην προσπάθεια προσαρμογής του Μπερναντινί στο χώμα. (φωτ. M.H.)
Δεν πρόκειται για τουρίστα. O 10ος γενικής Ζαν Πιερ Ρισελμί είναι στη
Γαλλία κυπελλούχος χωμάτινων Ράλι.
ΓΙΑ THN ΕΛΛΑΔΑ...
«Πρώτος Έλληνας» στο Ράλι Ακρόπολις σημαίνει πρωτάθλημα, οπότε ικανοποιεί
τους χορηγούς και εξασφαλίζει τη συνέχεια. Μην πυροβολείτε, λοιπόν,
τουλάχιστον εκ του ασφαλούς. Πάντως πέρα από το βαθμολογικό άγχος και τα
μικρά «μπάτζετ» κάμποσοι Έλληνες προσπάθησαν όλο το τριήμερο. «Νικητές» οι
Λεωνίδας Κύρκος-Γιάννης Σταυρόπουλος με το Βάλβολιν-Έσκορτ. Ξεκίνησαν
δυνατά την πρώτη ημέρα, ενώ τη δεύτερη έκοψαν ρυθμό ελέγχοντας. Στη δεύτερη
ανασυγκρότηση, για να επισκευάσουν τις πληγωμένες βάσεις της μηχανής
χρεώθηκαν με 8 λεπτά ποινή όπως επιβάλει ο παράλογος διεθνής κανονισμός
(κάθε λεπτό 10?? στο δρόμο, ενώ κάθε λεπτό χρεώνεται ατόφιο στους χώρους
επισκευών!). Στο τρίτο σκέλος απογείωσαν το Έσκορτ και πέτυχαν το στόχο
τους όντας πρώτοι Έλληνες και σχεδόν πρωταθλητές. Πάντως, όποτε πυροβόλησαν
δεν ήταν μακριά από τους Τιρί, Πιανέτζολα, Λοΐξ, «έπαιζαν» στα ίσια με τους
Φίνλεϊ, Μόκονεν, Μαδέρα και ήταν σαφώς ταχύτεροι των Γάλλων Μπερναντινί,
Ρισελμί.
Το δικό τους αγώνα είχαν οι έλληνες τεχνικοί που προσαρμόστηκαν άμεσα στους
νέους κανονισμούς. Σκληρή δουλειά σε περιορισμένο χρόνο, αλλά κανένα
πρόβλημα ακόμη και όταν τα αυτοκίνητα έφταναν πληγωμένα. Οι τεχνικοί του
Λεωνίδα Κύρκου συνεργάστηκαν άψογα με τους Βρετανούς του Μάλκομ Γουίλσον.
Τέλειο στήσιμο χάρη και στα αμορτισέρ της Hi-Tech, ό,τι καλύτερο σε λάστιχα
χάρη στη Μισλέν, αλλά και λύσεις «άλλα κόλπα» όταν πληγώθηκαν οι βάσεις της
μηχανής.
Για το Λεωνίδα Κύρκο το τρίτο του Ακρόπολις ήταν το τυχερό αλλά και το
καλό. O πλέον πετυχημένος έλληνας οδηγός αγώνων και ένας από τους
καλύτερους τεχνικούς της χώρας (στη φωτ. ξεπερνάει τον εαυτό του και στα
σέρβις), έκανε περίφημο αγώνα και δίκαια κατέκτησε την πρώτη ?ελληνική?
θέση. Το κυριότερο όμως είναι ότι παραμένει σεμνός και απλός μέσα και έξω
από τις ειδικές διαδρομές. Συμπαραστάτες, η οικογένειά του («αρχηγός» ο
ώριμος και σοβαρός Βασίλης Κύρκος), και ο συνοδηγός του, ο συνεργάτης μας,
δημοσιογράφος του «Αδέσμευτου», Γιάννης Σταυρόπουλος.
Αποστόλου-Κριάδης-Λάντσια Δέλτα HF. Συμμετοχή με έντονο συναισθηματικό
στοιχείο για χίλιους-δυο διαφορετικούς λόγους. Επί της ουσίας, διατήρησαν
σβέλτο ρυθμό όλες τις ημέρες, δεν αντιμετώπισαν προβλήματα, και σοφά την
τρίτη ημέρα δεν παρασύρθηκαν από τον ιπτάμενο Κύρκο, που τους κάλυψε και
πήρε την πρώτη ελληνική θέση. Μακάρι να επανέλθουν στα ΕΛΠΑ-ΔΕΘ με Λάντσια,
με Φορντ ή με ό,τι άλλο επιλέξουν. Μόνιμοι συμπαραστάτες τους το Car Center
των αδελφών Καρανικόλα.
Μοσχούτης-Πετρόπουλος-Μάζντα 323 GT-R/N. Ακόμη μία εξαιρετική, ελληνική
περίπτωση. «Στήθηκαν» για το ελληνικό N γνωρίζοντας ότι σε σχέση με τα
Λάνσερ δεν έχουν καμία τύχη. H εγκατάλειψη του Παπαδημητρίου τους αφαίρεσε
το βαθμολογικό άγχος (έχουν τον τίτλο στην τσέπη τους), αλλά δεν έλειψαν τα
προβλήματα. Σπασμένη ανάρτηση τη δεύτερη ημέρα, οπότε «αεροπορία βάλεστε»
στον επίλογο, όπου πέρασαν εύκολα το Νιώρα και ανέβηκαν ένα σκαλοπάτι στην
ελληνική κατάταξη ικανοποιώντας τόσο τον ανώνυμο όσο και τον «ειδικό»
θεατή.
F2: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ
Πρώτη φορά στην ιστορία της κατηγορίας αυτοκινήτων με ατμοσφαιρικούς
κινητήρες και κίνηση σε δύο τροχούς, τα ελληνικά πληρώματα έκαναν το 1-2-3.
Νικητές οι Ντιμ-Στεφανής με Ρενό Κλειώ Ουίλιαμς. Οι άνθρωποι του ελληνικού
αγώνα διέθεταν τα πάντα. Γρήγορη και αξιόπιστη «μηχανή» (συντηρημένη από τα
χρυσά χέρια της οικογένειας και των συνεργατών του οδηγού), εμπειρία,
ταχύτητα και... στρατηγική. Ξεπέρασαν με μαεστρία τη σκόνη της πρώτης
ημέρας και όλο το τριήμερο κέρδιζαν ή έχαναν δευτερόλεπτα, όποτε αυτοί
ήθελαν, και ανάλογα με το ρυθμό ή τα προβλήματα των αντιπάλων τους. Με 160
βαθμούς ισοβαθμούν στο πανελλήνιο πρωτάθλημα, με το Νιώρα που έχει έναν
αγώνα περισσότερο.
«Γκίνια» που εκφράστηκε με διακοπές του κινητήρα και χαμένο χρόνο,
χαρακτήρισαν τη συμμετοχή της ΕΛΑΣ. Οι Νιώρας-Λύτρας προσαρμόστηκαν άμεσα
στην οδήγηση του Νισάν Σάνι, η εταιρία Θεοχαράκη, πολύ σωστά και για
χίλιους-δυο λόγους τους έδωσε τα πάντα, (από τα κομάντο της ομάδας σε πλήρη
σύνθεση, μέχρι εξελιγμένο κιβώτιο, ό,τι καλύτερο σε λάστιχα και φρέσκο
κινητήρα), αλλά η αναβάθμιση του Ντιμ δημιούργησε συναγωνισμό και δεν
υπάρχουν περιθώρια για ατυχίες. Την ώρα που προσπαθούσαν σε σχέση με το
Κλειώ έχασαν εύκολα από τον Μοσχούτη. Πάντως παραμένουν το λογικό φαβορί
για την κατάκτηση του τίτλου.
Οι νέοι κανονισμοί δεν επηρέασαν την κατηγορία F2 σε επίπεδο αξιοπιστίας.
Τα πληρώματα άλλαζαν ή δεν άλλαζαν λάστιχα, οι μηχανικοί έκαναν ό,τι
μπορούσαν στα 10 ή 20 λεπτά σέρβις, και άλλαζαν τα πάντα στα σέρβις των 45
λεπτών πριν από τις ανασυγκροτήσεις. Ειδικότερα οι τεχνικοί του Λεωνίδα
(επικεφαλής ο κύριος Χρήστος Σμυρνιός) ξεπέρασαν τον εαυτό τους
εξασφαλίζοντας τον τερματισμό του βετεράνου οδηγού στο 30ό του Ακρόπολις!
Παραπλεύρως η κυρία Μαρία Κορρέ, ενώ η ελληνική ομάδα διέψευσε και όσους
υποστήριζαν ότι τα σύγχρονα κιτ καρ δεν επιβιώνουν σε σκληρό αγώνα του ΠΠΡ.
Μένει να δούμε αν θα επιχειρηθεί και προσπάθεια με Μεγκάν σε 12 μήνες...
Μέχρι τότε, περισσότερα για την Κλειώ και για τα 30 P.A του οδηγού της σε
30 ημέρες...
Λεωνίδας. Κατά κόσμο; Έχει σημασία; Έτσι τον γνωρίσαμε, έτσι τον ζήσαμε,
έτσι διαφωνήσαμε πολλάκις μαζί του. Σήμερα, τον ζηλεύουμε (καλοπροαίρετα).
Πενήντα και κάτι, αλλά πέρα από πείσμα και ευφυία έχει και τη διάθεση για
αυτοσχεδιασμούς, βρίσκοντας σχεδόν συναρπαστικούς τους νέους κανονισμούς,
που επιβάλουν αλλαγές ελαστικών με ίδια μέσα, αλλά και περιορισμένη
επέμβαση των τεχνικών. Υπόκλιση όχι στον τρόπο του στριψίματος, αλλά στη
γενικότερη αντιμετώπιση. Μακάρι και εμείς στα 50 και κάτι να τα βλέπουμε
όπως εκείνος. Ακριβώς, αποκλείεται...
Στην κατηγορία F2 εντάσσονται και τα Τογιότα Στάρλετ, που έχουν βασικό τους
στόχο την κλάση 1300. Μικρά αυτοκίνητα με ξεπερασμένο κινητήρα, αλλά η
αξιοπιστία τους και το ταλέντο αρκετών οδηγών επιτρέπουν τη διάκριση. H
ιστορία επαναλαμβάνεται, και δεύτερη συνεχή χρονιά την κλάση κέρδισε το
Στάρλετ του Βαγγέλη Γιανίτσα. Στα μπάκετ χρυσάφι. O «μεγαλειότατος» Μανώλης
Παναγιωτόπουλος και ο ενθουσιώδης αλλά και έμπειρος Νίκος Πάνου. Κοκτέιλ
για δύσκολες αποστολές και η νίκη προέκυψε τόσο λόγω σοφής τακτικής όσο και
ταχύτητας. Δεν αντιμετώπισαν προβλήματα συναγωνισμού ούτε στο τέλος του
δεύτερου σκέλους που ο Ζήβας δοκίμαζε τα πάντα, ενώ «έτρωγαν» τόνους σκόνη,
ούτε στο τέλος, όταν ο Παντελής Τόψης εκδήλωσε την τελευταία του επίθεση.
Λιμογάρδι. Εδώ ίσως κρίθηκε «η μάχη των Στάρλετ». Τανούσης-out και χαμένος
χρόνος για τον Παντελή Τόψη που έπαθε, πάλι, λάστιχο (στο Στείρι-1 δεν του
στοίχισε με την ακύρωση της ε. δ). Ξεπέρασε τη σκόνη που άθελά του τον
προμήθευσε ο Γιάννης Κωσταντακάτος (άδικα τα υπονοούμενα για έναν από τους
ελάχιστους κυρίους του χώρου) πέρασε στην αντεπίθεση, καταδίωξε με πείσμα
τους Παναγιωτόπουλο, Ζήβα και τελικά πλασαρίστηκε αναμεσά τους βελτιώνοντας
και άλλο τη θέση του στη βαθμολογία.
Ρενό 1-3 στην κλάση 2000-A, Λάντα Σαμάρα 1-3 με τους Τσάδαρη, Κοκότη στην
κλάση 1600-A (στη θέση 2 οι Καλτσούνης-Έξαρχος με το όμορφο Κόρσα) και
Τογιότα Στάρλετ 1-8(!) στην κλάση 1300-A. Στη θέση «3» οι Ζήβας-Φάκαλης
(φωτ.) έκαναν το καλύτερο Ακρόπολις της καριέρας τους. Από εκεί και πέρα
δεν ολοκλήρωσε ο πολύς Κώστας Τανούσης (ο καλύτερος «πιτσιρίκος με πείρα»
μακράν) ενώ κάθε άλλο παρά απαρητήρητοι πέρασαν ο πεισματάρης Δριβάκος, ο
θεαματικός Τσάκαλος, ο MAT 21 Κοτρότσος και οι Συνετός, Δάρας που
εγκατέλειψαν.
Προσπάθησαν πολύ...
Τρεις ημέρες με το δεξί πόδι στο πάτωμα και το αριστερό σε ακινησία.
Επιλογή των Μακρέι, Μάκινεν και τηρουμένων των αναλογιών δύο ελληνικών
συνδυασμών. Των Αγγελίδη-Γουσέτη που αντιμετώπισαν τα μύρια-όσα με την
μπίρα Κορώνα-Σάικλον Μερτσέντες και τους Γιώργο Τριανταφύλη-Νίκο Μουζάκη με
το Κία Σπορτατζ (φωτ.). Ανηφόρα-κατηφόρα και... «τέζα». Συγχαρητήρια για το
θάρρος και το πάθος.