Nίκος Δήμου
ΕΝΙΩΘΑ ΠΩΣ ΕΧΩ ΓΕΡΑΣΕΙ αλλά οδήγησα επί μια εβδομάδα το δίλιτρο Μεγκάν
Κουπέ 16V και ξανάνιωσα. Έχασα τουλάχιστον δύο δεκαετίες. Σαν χουλιγκάνος
πήγαινα, όλο σφήνες και κόντρες. Το αυτοκίνητο αυτό σου ανεβάσει κατακόρυφα
την αδρεναλίνη και σε ερεθίζει συνεχώς να οδηγείς στα 10/10. Το κράτημά του
είναι πραγματικά εξωγήινο.
Διαβάζοντας μερικά τεστ στον ξένο Τύπο είχα απορήσει -μερικοί δοκιμαστές το
είχαν κατηγορήσει σαν οριακά σκληρό και θορυβώδες. Δεν είχαν άδικο -αν και
οι ευαίσθητες αρθρώσεις μου ανέχτηκαν τη σκληρή του ανάρτηση (πράγμα που
δεν είχαν κάνει με το 16βάλβιδο Κλειώ). Αλλά είδαν το αυτοκίνητο από λάθος
πρίσμα. Αυτός ο θόρυβος του κινητήρα που τους ενόχλησε, οι κραδασμοί και οι
δονήσεις πάνω από τις 4.000 στροφές, είναι ταυτόχρονα και το αφροδισιακό
που ανεβάζει τους σφυγμούς. Κανείς δεν αγοράζει ένα τέτοιο αυτοκίνητο για
άνεση -υπάρχουν πολύ πιο άνετα στα 9.000.000.
Αλλά και πάλι, όταν δεν περνάς τις 4.000 στροφές, το επίπεδο του θορύβου
είναι πολύ χαμηλό. Τις στιγμές που θέλεις άνεση, μπορείς να την έχεις. Όταν
ζητήσεις δύναμη, έρχεται πάνω από τις 4.000 στροφές πακέτο μαζί με τον ήχο
της!
ΜΟΝΟΓΑΜΙΚΕΣ ΤΑΣΕΙΣ; Παρά την ανανέωσή μου (ή μάλλον αναπαλαίωσή) λόγω
Μεγκάν 16V οι υποψίες μου ότι (μπορεί και να) έχω γεράσει ενισχύονται. Όχι
από το Δελτίο Ταυτότητας (καμιά σημασία δεν έχουν οι ημερομηνίες) όσο από
τη συμπεριφορά μου. Πρώτη φορά γίνομαι μονογαμικός στα αυτοκίνητα. Έχω τώρα
το Μπε Εμ Βε κουπέ (πρώην 318is, νυν 325i) τέσσερα ολόκληρα χρόνια! Πράγμα
που δεν μου έχει ξανασυμβεί με αυτοκίνητο. O μέσος όρος παραμονής τους στη
ζωή μου ήταν γύρω στους 18 μήνες. Ακόμα και τα καλύτερα αυτοκίνητα από ένα
σημείο και πέρα τα βαριόμουνα. (Για τα κακά δεν μιλάμε - η Πόρσε 924
πουλήθηκε σε λιγότερο από ένα μήνα!)
Αλλά με το Μπε Εμ Βε έχω κολλήσει. Σίγουρα είναι πολύ καλό αυτοκίνητο -
όμως και άλλα, εξίσου καλά, τα πούλησα κάποτε. (Πάντα με κάποια
εκλογικευτική δικαιολογία: τα μικρά, επειδή ήταν μικρά και ήθελα μεγάλο -
τα μεγάλα με αντίστροφο επιχείρημα, τα ακριβά, επειδή είχα ενοχές, κ.λπ.)
Τούτο εδώ όχι μόνο δεν σκέπτομαι να το αλλάξω, αλλά συνεχώς το φροντίζω και
το αναβαθμίζω. Έτσι, τώρα του έβαλα και το τελευταίο έξτρα που δεν είχε:
ένα δερμάτινο σαλόνι με υλικά από την περίφημη Conolly φτιαγμένο στην εδώ
αντιπροσωπεία (άριστη εργασία και πολύ λογική τιμή). Είναι αδιανόητο πόσο
ανανεώνεται και εμπλουτίζεται το αυτοκίνητο από το ζωντανό δέρμα. Γίνεται
εντελώς άλλος χώρος.
Φαίνεται λοιπόν πως άλλαξα. Σαν κάτι παλιούς Δον Ζουάν που στα γεράματα
γίνονται υποδειγματικοί σύζυγοι. Βέβαια δεν αποκλείεται να με ξαναχτυπήσει
το μικρόβιο της αλλαγής -ιδιαίτερα όταν δεν έχω πια τίποτα να βελτιώσω ή να
τροποποιήσω. (Μου έχει ξανασυμβεί). Αλλά τέσσερα χρόνια ένα αυτοκίνητο;
Πρωτοφανές!
ΠΟΡΤΡΕΤΑ ΟΔΗΓΩΝ II: Και τώρα, αφού σας έγραψα για το Μπε Εμ Βε μου, ας
δούμε πως ορίζουν οι τρίτοι ένα κάτοχο Μπε Εμ Βε. Στο περασμένο τεύχος σας
είχα υποσχεθεί τις καυστικές προσωπογραφίες οδηγών που φιλοτέχνησε ο κ.
Γιώργος Καρράς από τη Θεσσαλονίκη:
BMW (κατά δεύτερο λόγο Μερτσέντες). O κατεξοχήν Νεοέλλην, 45 ως 65 χρόνων
(συνήθως). Αυτοδημιούργητος, πρώην γκαραζιέρης, βουλκανιζατερτζής, μανάβης,
πλανόδιος μικροπωλητής, κ.λπ. Νυν ιδιοκτήτης μεγάλου πάρκινγκ, χονδρέμπορος
τυριών, βιοτέχνης φασόν κ.λπ. Νεόπλουτος, new money, που λένε και οι
Αμερικανοί. H τσέπη γεμάτη Κολοκοτρώνηδες και το μυαλό ψευδαισθήσεις. O
«χαμένος κρίκος» όσον αφορά κοινωνικές συμπεριφορές. Ντύσιμο ετοιματζίδικο
- Κλαουδάτος, Μινιόν, κ.λπ. Το «εργαλείο» μπορεί να έχει και θερμαινόμενα
καθίσματα, αλλά «ποια Μέρμπερις και ποια Αρμάνι, ρε μεγάλε;» Κολόνια Old
Spice γιατί «έτσι μάθαμε». Χρυσές αλυσσίδες, δαχτυλίδια και μενταγιόν είναι
must. Διαβάζει αθλητικές εφημερίδες, βλέπει Ρούλα και Μενεγάκη και
παθαίνει: «Ε, ρε και να τις είχα πρώτο τραπέζι!» Συχνάζει σε
μπουζουκτζίδικα συνοδεύοντας τη «γραμματέα» του (γλάστρα). Πίνει μόνο
Chivas, αλλά τελευταία και Dewars γιατί έτσι λέει η διαφήμιση. Ακούει
κυρίως λαϊκά, αλλά του αρέσει και η Βίσση. Διαθέτει 4 κινητά τηλέφωνα,
αγνοώντας τον Ουμπέρτο Έκο. Αν του τον αναφέρει κανείς θα απαντήσει: «Πόσα
βγάζει αυτός το μήνα, ρε;» Ευδοκιμεί σε όλη την επικράτεια.
ΤΟΓΙΟΤΑ ΣΕΛΙΚΑ, ΝΙΣΑΝ 100NX, XONTA CRX: 25 ως 35 χρόνων. Μισό βήμα πίσω από
την BMW. Συχνάζει στις δυτικές κυρίως συνοικίες Αθήνας και Θεσσαλονίκης.
Επαγγέλλεται: μηχανικός αυτοκινήτων, τοποθετητής ραδιοκασετοφώνων και
συναγερμών. Τελευταία υπάρχουν και «ηλεκτρονικοί» των IEK. Αγαπημένο
ένδυμα: οι αθλητικές φόρμες και τα σκαρπίνια. Κολόνια Aramis. Διαβάζει Men,
Status, Star και το Όνομα γιατί «είναι μάγκας ο Ψωμιάδης». Παρακολουθεί
ανελλιπώς Χαρδαβέλα και Νικολούλη, και τρελάθηκε γιατί σταμάτησε ο Σάκης ο
υδραυλικός που ήταν O ΑΝΔΡΑΣ. Συχνάζει τα απογεύματα σε καφετέριες και τα
βράδια σε μπαράκια που έχουν λαϊκά. Ακούει και δήθεν ροκ από το Ρουβά και
τον Κορκολή, διότι «έτσι γουστάρουν τα πιπίνια». Το ρίχνει έξω σε μπαρ με
κονσοματρίς. Αυτός πίνει μόνο Dewars γιατί ξέρει. Συνοδεύει συνήθως
παντρεμένες που ζουν το όνειρο -αλλά είναι και αρρεβωνιασμένος με ένα καλό
κορίτσι. Όταν του πει κάποιος «έχω master» αυτός απαντάει: πόσα άλογα
βγάζει, ρε παλικάρι;»
ΤΖΙΠ και όλα τα 4X4: Γιος του μπαμπά. Αγορασμένο το Φερόζα από τον μπαμπά.
Επάγγελμα: δημόσιες σχέσεις σε μπαρ, designer, διαφημιστής με σπουδές στη
σχολή Βακαλό. Ντύνεται με action ρούχα. Military look κ.λπ. Διαβάζει
Status, Κλικ, Nitro, Πτήση και του αρέσουν τα adventure games όπως το
Paintball, διότι είναι άνθρωπος της δράσης. Στρατιώτης δεν πήγε, λόγω
ψυχολογικών προβλημάτων και λόγω μέσου του μπαμπά. Είναι όμως πατριώτης και
πιστεύει πως πρέπει να φάμε τους Τούρκους και τους Γυφτοσκοπιανούς. Τις
μέρες της κρίσης στα Ίμια έλειπε ξαφνικά στο Λονδίνο για να βρει
Πανεπιστήμιο να γραφτεί. («Τώρα που δεν σφραγίζουν έξοδο στο διαβατήριο -
τι έτρεχα στο Λονδίνο;») Είναι γενικά in. Συχνάζει σε κλαμπ που έχει
μοντέλες, και σε συλλόγους εκδρομών και trekking. Βλέπει στην τηλεόραση τον
Παπανώτα και τον Μυλωνά, κι όταν αισθάνεται κουλτουριάρης βλέπει και
Λαζόπουλο. Στενοχωρήθηκε πολύ που κόψαν το 3-2-1 και θεωρεί την Αννα-Μαρία
Λογοθέτη και τη Μιμή Ντενίση λαμπρά ταλέντα. Ακούσει techno, rap, και
γενικά ό,τι είναι μόδα. Αν ήταν μόδα ο Τσαϊκόφσκι θα άκουγε και κλασική.
Λέει ότι κυκλοφορεί στην Πίνδο και το Περτούλι, αλλά θα τον βρείτε συνήθως
στο Κολωνάκι με το τζιπ επιμελώς σκονισμένο, να συζητάει για ταξίδια και
την ΟΝΝΕΔ. Αν του πεις «εγώ έχω master» θα σου απαντήσει «κι εγώ έχω
Cherokee, ρε φιλαράκι».
Τρία από τα πορτρέτα που μας έστειλε ο κ. Γιώργος Καρράς. Τον ευχαριστώ -
κι ας μην αναγνωρίζω ούτε ένα σημείο ταύτισης με τον οδηγό Μπε Εμ Βε που
ζωγράφισε. (Ψέματα: έχω κινητό!)
ΚΑΛΑ TA ΕΓΡΑΨΕ O K.K. στο «Βήμα» (2/6) για το «Ηνωμένο Βασίλειο Ψυχικού και
Φιλοθέης». Όπου οι Δήμαρχοι έχουν κατασκευάσει λαβυρίνθους μονοδρόμων για
να εκτρέψουν τη «διαμπερή κυκλοφορία». (Δηλαδή όλα τα ξένα αυτοκίνητα).
Ήθελα όμως να προσθέσω στο άρθρο του ότι θύματα των κυκλοφοριακών ρυθμίσεων
είναι KAI οι κάτοικοι του Βασιλείου. (Ομιλώ εκ πείρας: είμαι κάτοικος
Παλαιού Ψυχικού). Διότι ο διαμπερής επισκέπτης ταλαιπωρείται μία φορά το
τρίμηνο (που θα περάσει από εδώ) εμείς όμως κάθε μέρα. Για να διανύσουμε
απόσταση ενός χιλιομέτρου κάνουμε τρία. H ευθεία εδώ δεν είναι πια ο
συντομότερος δρόμος μεταξύ δύο σημείων. Περισσότερα καύσιμα, περισσότερη
ρύπανση, περισσότερο χάσιμο χρόνου επί εξήντα -και- μετακινήσεις το μήνα.
Και η διαμπερής κυκλοφορία συνεχίζεται -απλώς έχει συγκεντρωθεί σε λίγους
δρόμους (των μη ημετέρων).
Νεοελληνικόν μίγμα στενοκεφαλιάς και μικροψυχίας, απαράμιλλον!
ΗΡΘΕ O ΚΑΙΡΟΣ NA ΧΩΡΙΣΟΥΜΕ, αγαπητοί αναγνώστες. Το σκέπτομαι πολύν καιρό
τώρα (μερικοί από σας το είχαν διαισθανθεί) και τελικά πήρα την απόφαση.
Έντεκα χρόνια είναι πολλά! Απορώ πώς έμεινα τόσον καιρό. Νομίζω πως πάνω
από όλα ήταν η δική σας αγάπη που με κράτησε.
Φυσικά δε θα χαθούμε -θα είμαι πάντα μέλος της οικογένειας των 4T (όχι σε
αποστρατεία, αλλά σε διαθεσιμότητα) και κατά καιρούς θα με διαβάζετε. Αλλά
μόνον όταν (και αν) έχω κάτι να πω. (Το αγχωτικό μιας μόνιμης στήλης είναι
ότι πρέπει να γράψεις ακόμα και όταν δεν έχεις ούτε διάθεση ούτε υλικό). Το
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ έκλεισε τον κύκλο του. Από εδώ και πέρα, έκτακτες παρουσίες.
Όχι συγκινήσεις και μελοδραματισμούς -φεύγω ευτυχής και χορτάτος. Και τι
δεν έγινε σε αυτά τα 11 χρόνια. Ταξίδια, δοκιμές, διαγωνισμοί, αρρώστιες,
πολιτικές αντιπαραθέσεις -και εκατοντάδες παράξενες επιγραφές.
Κοιτάζοντας πίσω βλέπω πως η στήλη δικαιώθηκε πολλές φορές -όχι μόνο
αυτοκινητικά αλλά και πολιτικά. Τι είχα ακούσει από τους οπαδούς του
υπαρκτού σοσιαλισμού όταν το 1987 έγραψα ταξιδιωτικό για την Ανατολική
Γερμανία - και από τους υπερπατριώτες το 1992 για τα Σκόπια.
Ένα από τα πράγματα που σκοπεύω να κάνω, τώρα που θα αποσυρθώ, είναι να
εκδώσω μία επιλογή από τα κείμενα μου στους 4T - γιατί πιστεύω ότι ανάμεσά
τους βρίσκονται μερικά από τα καλύτερά μου. (Και δεν έχει σημασία, K.K. αν
γράφουμε για ελληνικά προϊόντα ή ξένα - η τεχνολογία, όπως και η τέχνη, δεν
έχει εθνικότητα!) Έχω σκεφθεί από καιρό και τον τίτλο του βιβλίου. Θα
ονομάζεται «Αυτονομία-Αυτοκίνηση» συνδυάζοντας δύο έννοιες που πολύ
αγάπησα.
Θέλω να ευχαριστήσω πρώτα εσάς για την παρουσία και την αγάπη σας (ένα
ντουλάπι γράμματα είναι η απόδειξη) τον K.K. για την υποστήριξή του (που
κάποτε την πλήρωσε ακριβά) και όλους τους συνεργάτες των Τεχνικών Εκδόσεων
για την άψογη συνεργασία τους._Ν.Δ.
Y. Γ.: Ευχαριστώ τον εκδότη του Must κ. Θεόφιλο Μπασγιουράκη για τα καλά
του λόγια - και για το ωραίο ταξίδι στον Όλυμπο που μου πρόσφερε με το
τρίτο τεύχος του περιοδικού. O αναγνώστης Στράτος Μερτζεμέκης από τις
Σέρρες διαμαρτύρεται γιατί μερικά από τα πράγματα που επιλέγω και σχολιάζω
στη στήλη μου είναι πανάκριβα! (Δίκιο έχετε, αλλά δεν το ξέρατε ότι τα
ωραία πράγματα είναι σχεδόν πάντα ακριβά!) Τέλος, είναι ενδιαφέρον που
συνέπεσε στο τελευταίο τεύχος των 4T ο φίλος Νίκος Μάργαρης να γράψει ένα
κείμενο που κάνει την αποχώρησή μου πιο εύκολη - και πιο δύσκολη. Μη όντας
συνηθισμένος σε εγκώμια, βρέθηκα σε αμηχανία. Εξ ου και του αφιερώνω τις
δύο φωτογραφίες της στήλης: η πρώτη παρουσιάζει τον N.M. να φέρεται
οικολογικά (δηλαδή να ταΐζει γατούλες) και η δεύτερη να οδηγεί οικολογικό
αυτοκίνητο - και οι δύο στη Λέσβο.