Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Pάλι
Μικτή κόσμου!Επιλέξαμε επί παγκοσμίου εδάφους τους καλύτερους «παίχτες» του
πρωταθλήματος με βάση το θέαμα και τις επιδόσεις. Με γνώμονα την προσφορά
τους στο θέαμα και όχι τους τίτλους και τα αποτελέσματα. Με το Γιούχα
Κάνκουνεν υποχρεωτικά στον «πάγκο», φτιάξαμε την πεντάδα της μικτής κόσμου.
Με την ευκαιρία, βρήκαμε τον ιδανικό κόουτς του πρωταθλήματος και τους
παρουσιάζουμε.
Κείμενο: Πόπη Παπαμιχαήλ
Φωτογραφίες: Θ. Ηλιόπουλος, Τ.Αρωνίτης, αρχείο 4T.
Τόμι Μάκινεν: «τοπ γκαν»
Καθαρά επιθετικός «παίχτης» ο Φινλανδός. Στο φετινό πρωτάθλημα η λέξη
«άμυνα» τού ήταν άγνωστη, ενώ η τακτική «maximum attack» που εφάρμοσε τον
δικαίωσε. «Απαιχτος» εντός και εκτός έδρας. Δεν άφησε περιθώρια
αμφισβήτησης στους αντίπαλους, πήρε τη Ralliart πάνω του και με πέντε νίκες
επί παντός εδάφους (πάγοι, λάσπες, γιάμπ) σε εννέα αγώνες, κέρδισε άξια τον
τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή και του τοπ σκόρερ στην πεντάδα μας. Όπλα
του: η ταχύτητα, ο συνοδηγός του, Σέπο Χάριανε, και φυσικά το Μιτσουμπίσι
Λάνσερ Έβο 3.
Κόλιν Μακρέι: «ή του ύψους ή του βάθους»
O Σκοτσέζος δεν αναγνωρίζει εντολές παρά μόνο αν του επιβληθούν. Λειτουργεί
σαν υπολογιστής, όπως σκέπτεται, έτσι ακριβώς οδηγεί― όταν αποφασίσει κάτι,
δεν αποκλίνει εκατοστό ούτε διορθώνει και? ζήτω το θέαμα! Φέτος πέρασε δια
πυρός και σιδήρου, ξεκίνησε σαν φαβορί, αλλά βρέθηκε αντιμέτωπος με το
Μάκινεν και την οργή του Ρίτσαρντ, όταν σε τρεις αγώνες κατέστρεψε ολικά το
Ιμπρέζα. Όμως με τις νίκες του στο Ακρόπολις, στο Σαν Ρέμο και στην
Καταλονία θύμισε σε όλους ότι ο βασιλιάς του θεάματος δεν ξόφλησε, αλλά
«ζει» και μάλιστα κερδίζει.
Όπλα του: το ταλέντο του, το πείσμα του και το απαράμιλλο «θράσος» του
εντός ειδικών.
Κάρλος Σάινθ «χαρισματικός ηγέτης»
«Κακή χρονιά», έτσι έλεγαν οι προβλέψεις για τον Ισπανό πριν ξεκινήσει το
πρωτάθλημα... και τις διέψευσε. Υπέγραψε «αναγκαστικά» στη Φορντ, αφού
έμεινε την τελευταία στιγμή χωρίς τιμόνι λόγω του αποκλεισμού της TTE.
Δούλεψε σκληρά και με τις υποδείξεις του, αν όχι τις εντολές του, ανανέωσε
ριζικά τη φλεγματική βρετανική ομάδα. Λίγο έλειψε να κάνει την έκπληξη,
αφού δύο αγώνες πριν από το τέλος διεκδικούσε το πρωτάθλημα οδηγών από το
Μάκινεν. Ενώ όπου συμμετείχε έδινε μαθήματα τακτικής και υψηλής τεχνικής,
κλέβοντας την παράσταση με την επιβλητική του αγωνιστική παρουσία. Όπλα
του: δεν παραδίδεται αμαχητί, οδηγεί γρήγορα και έξυπνα και κινείται με τον
ίδιο τρόπο και εκτός ειδικών.
Φρέντι Λοΐξ: «ευχάριστη έκπληξη»
O χαμογελαστός Βέλγος κέρδισε τις εντυπώσεις εντός και εκτός ειδικών
διαδρομών με τον αέρινο τρόπο που οδηγούσε και την ευγενική συμπεριφορά
του. Ειδικά στην άσφαλτο έγραψε χρόνους οδηγού παγκοσμίου επιπέδου και ήταν
μπροστά από καταξιωμένους εργοστασιακούς οδηγούς. H Σέλικα που οδηγούσε
αλλά και το περιορισμένο πρόγραμμά του δεν ήταν τα ιδανικά μέσα για να
διεκδικήσει κάτι καλύτερο. Παρόλα αυτά εντυπωσίασε όπου συμμετείχε και
δικαιωματικά το μέλλον τού ανήκει. Όπλο του: το ταλέντο του.
Ούβε Νίτελ: «με το δεξί πόδι στο πάτωμα»
Το ότι έχασε τον τίτλο στο νήμα από τον ουρουγουανό Τρέλιες δε σημαίνει ότι
οι επιδόσεις του γερμανού οδηγού της Ραλιάρτ δεν ήταν αξιοσημείωτες, το
αντίθετο μάλιστα. Το Λάνσερ ήταν σε χαμηλή πτήση και ο Νίτελ «δε σήκωσε
πόδι», ακόμα και τότε που έπρεπε να «κόψει» για να κερδίσει βαθμούς για τον
τίτλο. Το αξιόπιστο Μιτσουμπίσι και η εκρηκτική συνοδηγός του, η σουηδέζα
Τίνα Τέρνερ, ήταν τα κρυφά του όπλα. Το 1997 θα οδηγήσει Λάνσερ ομάδας A,
αφού ένα ακόμα προσόν είναι η γερμανική καταγωγή του, μιας και οι γερμανοί
οδηγοί σπανίζουν και η αγορά της Γερμανίας είναι τεράστια.
O ΚΟΟΥΤΣ...
Ντέιβ Ρίτσαρντ: «ο κυρίαρχος τους παιχνιδιού»
O ιδανικότερος κόουτς για να κερδίσει πρωτάθλημα με οποιαδήποτε ομάδα.
Έξυπνος, δραστήριος και εξαίρετος στις δημόσιες σχέσεις, είναι ο μόνος από
τους «αρχηγούς» των άλλων ομάδων που διαθέτει σταθερό χορηγό και επενδύει
σε τεχνικούς και τεχνολογία. Κατάφερε σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα να
φέρει στην πρώτη θέση του παγκοσμίου πρωταθλήματος τη Σουμπαρού, μια
εταιρία μικρής εμβέλειας σε σχέση με την Τογιότα ή τη Μιτσουμπίσι. O
Βρετανός αυτοαποκαλείται «νονός» των ραλί και ενεργεί με κάθε μέσο να
προάγει τα συμφέροντα της ομάδας του. Αλλωστε οι φιλικές σχέσεις που
διατηρεί με τον Έκλεστόουν έχουν πολυσυζητηθεί και δεν είναι λίγοι αυτοί
που υποστηρίζουν ότι αυτός κινεί παρασκηνιακά τα νήματα της FIA, και σε
αυτόν οφείλονται οι αλλαγές στη δομή των αγώνων και του πρωταθλήματος.
Εθνική Ελλάδος γειά σου!
H επιλογή της καλύτερης πεντάδας στο τέλος κάθε πρωταθλήματος ανέκαθεν ήταν
δύσκολη. Τα ραλί επί ελληνικού εδάφους πολλά (ασφάλτινα- χωμάτινα) και το
«ενεργό» δυναμικό πολυπληθές. Με βάση τις εντυπώσεις και όχι τα
αποτελέσματα επιλέξαμε και παρουσιάζουμε τους καλύτερους οδηγούς της
χρονιάς που πέρασε, αλλά και τον πιο χαρισματικό «κόουτς».
κείμενο: Πόπη Παπαμιχαήλ
φωτογραφίες: Θάνος Ηλιόπουλος, Τάσος Αρωνίτης, Ρεπόρτερ
Λεωνίδας Κύρκος: «τα πήρε όλα και έφυγε»
Κυριάρχησε σε όλους τους χώρους όπου συμμετείχε και ειδικότερα, στα
αφάλτινα Ράλι και στις αναβάσεις αναζητά αντίπαλο. Στο «χωμάτινα», όσοι
προσπάθησαν, Έλληνες ή ξένοι, δεν κατάφεραν να τον κερδίσουν. Ταχύς όποτε
χρειάζεται και πάνω από όλα μεθοδικός, γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον τις
ανάγκες του Έσκορτ, τόσο οδηγικά όσο και σε επίπεδο προετοιμασίας. Πάντως
δε δίστασε να συνεργαστεί με το Μάλκομ Ουίλσον για ακόμη καλύτερα
αποτελέσματα, αν και εφόσον προκύψει αντίπαλος με αντίστοιχο «όπλο». Κατά
τη γνώμη μας, το 1996 ήταν η καλύτερη χρονιά του «Λέα» και των ανθρώπων
του.
Πάνος Χατζητσοπάνης: «σε χαμηλή πτήση»
O νεαρός από τη Λαμία -τη «Φινλανδία» της Ελλάδας- έκλεψε την παράσταση σε
όλους τους αγώνες όπου πήρε μέρος. Ταχύτατος σε χώμα και άσφαλτο
εντυπωσίασε με τη βελτίωση που παρουσίασε από αγώνα σε αγώνα. Ήρεμος με
απλές κινήσεις, «εκνευριστικά» ευγενής στο περιθώριο του αγώνα, αλλά και
όσο απαιτείται μεθοδικός βάζει σε σκέψεις με τα αποτελέσματα που
πετυχαίνει. Ειδικότης του τα «γρήγορα» κομμάτια όπου δημιουργεί διαφορές,
που παραπέμπουν σε άλλες εποχές. Τότε που ο Μοσχούς κέρδιζε με την εκτός
ελληνικής πραγματικότητας τεχνική του και ο Ιαβέρης με το πείσμα του και
την αφοσίωσή του στο αντικείμενο. Προσοχή, δεν επιχειρούμε συγκρίσεις. Το
μέλλον ανήκει στον πιτσιρικά και θα επανέλθουμε...
DIM: «τόλμησε και κέρδισε»
Πεισματάρης και ταχύς ο ντίλερ της Ρενό Τάκης ?Ντιμ? Δημητρακόπουλος
«ξαναγεννήθηκε» και κέρδισε με την Κλειώ του το χωμάτινο Πρωτάθλημα Ράλι
F2. «Πρώτος» και σε εντυπώσεις σε όλους τους αγώνες εκμεταλλεύτηκε περίφημα
την παραπλεύρως δύναμη, όπως την εκφράζει ο Κώστας Στεφανής, αλλά και την
πίστη των μελών της ομάδας του και της οικογένειάς του για το ακατόρθωτο.
Δούλεψε σκληρά στο περιθώριο των αγώνων και η βελτίωση σε σχέση με τις
άλλες χρονιές ήταν εντυπωσιακή. H καταξίωση και η νίκη ήρθαν ευκολότερ απ?
ό,τι αναμενόταν, παρά το συναγωνισμό, τόσο θεωρητικά, όσο και επί της
ουσίας.
Ηλίας Γκιόκας: «στην κόψη του ξυραφιού»
H πορεία του 32χρονου οδηγού στο φετινό πρωτάθλημα ασφάλτου ήταν
εντυπωσιακή. Ταχύς και αρκετές φορές «υπερταχύς» με το
Κούπερ-Κλειώ κατόρθωσε να ανατρέψει τη λογική. Συν-κυπελλούχος με τον
έμπειρο Σώτο Κοκκίνη στην F2 πιστοποίησε το ταλέντο του και τίμησε με το
παραπάνω τους χορηγούς του που τον εμπιστεύτηκαν. Με τον Κοκκίνη έδωσαν
μάχη μέχρι τον τελευταίο αγώνα και κατόρθωσαν το ακατόρθωτο να δώσουν χρώμα
στο χλομό ελληνικό πρωτάθλημα με τον υγιή ανταγωνισμό τους. Αξιοι
συγχαρητηρίων και παράδειγμα προς μίμηση.
Παντελής Τοψής: «ο επιμένων νικά»
Ουδέποτε αμφισβητήθηκε η ταχύτητα του Μακεδόνα οδηγού. Αλλοτε με Σουζούκι,
άλλοτε με Γκολφ και τα τελευταία χρόνια με Στάρλετ ήταν πάντα μέσα στη
μάχη. Δυστυχώς πάντα έλειπε αυτό το κάτι άλλο που απαιτείται ώστε να
ολοκληρώσει και να εξασφαλίσει νίκες και τίτλους. Φέτος οδήγησε σοφά,
προετοίμασε άψογα το «Σταρλετάκι» του, εμπιστεύτηκε τον ενθουσιώδη συνοδηγό
του και τους έμπειρους τεχνικούς τους και εξασφάλισαν τον τίτλο παρά την
παρουσία των Παναγιωτόπουλου, Τανούση, Ζήβα κ.λπ. Μόνο αστεία μπορούν να
χαρακτηριστούν τα σχόλια περί απουσίας Νιώρα, Αργυρίου κ.λπ.
O «κόουτς»...
Κωστής Στεφανής: «σε διπλό ρόλο»
Αλλοτε στο δεξί μπάκετ του Ντιμ και άλλοτε σαν «τιμ μάνατζερ» του τροφέο
Τσικουετσέντο, ο Κωστής υπερέβαλε εαυτόν. Αεικίνητος, προνοητικός και
προπάντων γνώστης, αλλά και λάτρης των αγώνων, πήρε μόνο καλές κριτικές για
το αποτέλεσμα της προσπάθειάς του.
Οι άνθρωποι που έχουν συναναστραφεί μαζί του τον χαρακτηρίζουν ευγενικό και
«πλακατζή», ενώ στον εργασιακό του χώρο θεωρείται «γερμανός». Τι καλύτερο
θα μπορούσε να επιλέξει κανείς για κόουτς στην πεντάδα του;