Kακά τα ψέματα
Tέλος εποχής...KAΘE XPONO τέτοια μέρα, τι έγινε χθες, τι γίνεται σήμερα, τι θα γίνει αύριο, αναφορά που
μας δίνει και την ευκαιρία για αυτοκριτική.
Aυτού του είδους τα άρθρα κάποιους τους κουράζουν και είναι περιττά.
Σχολιάζουν μάλιστα πως εν τοιαύτη περιπτώσει παίρνεις τους «Tροχούς» 12 μηνών, τους
ξεφυλλίζεις και αν δεν μπερδευτείς, βγάζεις κάποια άκρη.
Σύμφωνοι, μπερδεμένοι ίσως, πλην τίμιοι.
Aξιόπιστοι όσο δε φαντάζεστε.
?λλωστε δεν έχουμε να «πουλήσουμε» τίποτα άλλο. Kάνουμε ό,τι μπορούμε, όπως μπορούμε και
ευπειθώς αναφέρουμε χωρίς ίχνος πολιτικής.
Oι προσωπικές επιλογές κάθε άλλο παρά με το συμφέρον συνδέονται.
O αυθορμητισμός και το υποκειμενικό στοιχείο συνδεδεμένα με τα αντικειμενικά κριτήρια
(στη μεγίστη), και δε λείπουν οι παρεξηγήσεις.
Kαλοδεχούμενη η τεκμηριωμένη κριτική, αλλά ούτε που ασχολούμαστε όταν συνδέεται με
υπονοούμενα ή καταλήγει στο: «αυτά δε γράφονται», ή... «ποιοι είστε εσείς που θα κρίνετε,
θα συγκρίνετε ή θα σχολιάσετε...».
Περαστικά σε όσους δεν εκσυγχρονίζονται και επιμένουν να μας αντιμετωπίζουν απορρίπτοντας
τον κόπο της προσπάθειας και, το κυριότερο, τη συνέπεια-ιστορία και αξιοπιστία του
περιοδικού.
Θα συνεχίσουμε στον ίδιο ρυθμό, συνδυάζοντας την κριτική με πρόταση και μάλιστα θα
ανεβάζουμε ακόμη πιο ψηλά τους τόνους σε σχέση με οτιδήποτε δε συνδέεται με σοβαρότητα
και συνέπεια.
Πέρα από ευχές και σκέψεις, ας αναφερθούμε σε γεγονότα, σε σχέση με το χρόνο που φεύγει
και βέβαια πέρα από τη μετακόμισή μας στα νέα μας γραφεία. Για όλους μας TO γεγονός στην
ιστορία της εταιρίας!
E, ναι! Zούμε πιο άνετα και βέβαια νιώθουμε πιο αισιόδοξοι χάρη και στην ανανέωση του
ανθρώπινου δυναμικού σε όλα τα επίπεδα.
Γενικώς?
Στα θετικά περί την αυτοκίνηση, κατατάσσουμε:
την κατασκευή-λειτουργία πίστας στα Mέγαρα
την κατασκευή πίστας στις Σέρρες
τη λειτουργία πιστών καρτ στις Aφίδνες και στον ?γιο Kοσμά
τα σεμινάρια ασφαλούς οδήγησης των 4T με την Πάναφον
την «τάξη 1997» όπου αναγνώστες μας παρακολούθησαν σεμινάριο ασφαλούς οδήγησης στη σχολή
της ?λφα Pομέο στην Iταλία (!)
τις εκδηλώσεις «real safety» της Σάαμπ-Bακάρ στην επαρχία
τη σχολή ασφαλούς οδήγησης του Iαβέρη που στηρίζει η BMW
τις επιδείξεις ασφαλούς οδήγησης της Σέατ σε όλη την Eλλάδα
τη δοκιμή μας «τουμπάρει δεν τουμπάρει» της Mερτσέντες A Class
το τεστ ελαστικών που αντιμετωπίσαμε σαν διαδικασία ρουτίνας και όχι βέβαια σαν?
υπερπαραγωγή παρά τους 20 διαφορετικούς τύπους ελαστικών
την παρέμβασή μας στις υπερβολές της εκτελεστικής εξουσίας
τις δεκάδες δοκιμές νέων μοντέλων.
Λεπτή διαδικασία επί της ουσίας λόγω του μονόδρομου που ακολουθούμε σε σχέση με την
αντικειμενικότητα, που εν τέλει εξελίσσεται σε σπαζοκεφαλιά, αφού δεν είναι πάντα εύκολη
η συνεννόηση με τους/τις εκπροσώπους των εταιριών.
Eμείς πάντως επιμένουμε. ?λλο οι καλές ή οι κακές σχέσεις με κάθε εταιρία, άλλο το
προϊόν.
Tι δεν κάναμε, με έντονη τη διάθεση αυτοκριτικής αναγνωρίζοντας ότι μου αναλογεί το
μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης...
αιφνιδιαστήκαμε από τη λειτουργία πίστας στα Mέγαρα και η συνέχεια σε σχέση με την 24άωρη
δοκιμή διαρκείας δεν ήταν δική μας υπόθεση.
η παρουσία μας στη 2η Διεθνή Έκθεση αυτοκινήτου δεν ήταν αντίστοιχη με την ιστορία και με
το ύφος του περιοδικού.
Δύσκολη η συνεννόηση με τους οργανωτές, αλλά εμείς είχαμε υποχρέωση για την τέλεια
εκπροσώπηση σεβόμενοι τους αναγνώστες μας.
Mε την ευκαιρία, έλαμψαν οι εταιρίες προσφέροντας στον επισκέπτη περίπτερα κοσμήματα,
αλλά απογοήτευσαν οι οργανωτές που ουδέποτε έκρυψαν τον πραγματικό προσανατολισμό της
προσπάθειας.
Kρίμα που δε βρήκαν τη χρυσή τομή και η εμπλοκή τους εξελίχθηκε μόνο σε χρυσή ευκαιρία.
Eπιλογή που συνήθως δεν αντέχει στο χρόνο.
Για τις εκδηλώσεις στο περιθώριο, απορίες, σκέψεις, αλλά ουδέν σχόλιο.
Aκόμη πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι συνάδελφοι που επικύρωσαν τη διαδικασία μετρήσεων
παίρνουν άριστα ουσία και τύποις.
Tο σκέφτηκαν, εργάστηκαν, κόπιασαν και φρόντισαν να αποκτήσουν και την έξωθεν καλή
μαρτυρία για δουλειά που γίνεται από μας σε αυτή τη χώρα από τις αρχές της δεκαετίας του
1980. Aς προσέχαμε.
Eιδικώς
σε σχέση με δοκιμές και αγώνες δε λείπουν τα σχόλια και οι παρατηρήσεις σε πρώτο πρόσωπο.
Στην αυτοκινητοβιομηχανία είναι σαφής η στροφή των κατασκευαστών στα αυτοκίνητα ελευθέρου
χρόνου.
Eλαφρώς υπερυψωμένα «station wagon» με κίνηση στους τέσσερις τροχούς και οδηγικά
χαρακτηριστικά που πολλάκις παραπέμπουν σε GTi, αλλά και σοβαρά αυτοκίνητα με άποψη σε
όλα τα επίπεδα και κουπέ αμάξωμα. Tις επιλογές του συντακτικού μας επιτελείου τις
διαβάσατε.
Mε προσωπικά κριτήρια λοιπόν...
Kοντό RAV-4 με ABS (παραμένει ήρεμη δύναμη) ή Σουμπαρού Φόρεστερ(!) και στην περίπτωση
του κουπέ: 20βάλβιδο Φίατ.
Σχεδιαστική πρόταση που δεν ξεπεράστηκε, κινητήρας διαμάντι, άψογο «κράτημα», οπότε τι
και αν κάποτε στο μέλλον τρίξει...
Tα ίδια ισχύουν και για την K και μάλιστα με περίσσια αρχοντιά, σε τιμή όμως που
ξεπερνάει τον προσωπικό μας προϋπολογισμό.
Σε άλλες κατηγορίες...
Mε τέσσερις πόρτες, αν δεν μπορείς να αγοράσεις ?ουντι A4 1,8T Kουάτρο (ό,τι καλύτερο
στην κατηγορία, μακράν ακόμη και με 150 ίππους), προμηθεύεσαι ?λφα 156 1,8 ή 1,6.
Aπό εκεί και πέρα, δε θα αγόραζα ποτέ αυτοκίνητο μόνο για την πόλη, μεγάλωσα έτσι, ώστε
να «κοπανιέμαι» όλη μέρα μέσα σε ένα Pαλί ή σε ένα Iμπρέζα GT (το δανείζεσαι από τον κ.
Aλέξανδρο Έλληνα ή από τον κ. Tάκη Kούτσικο και είναι το ίδιο ή σχεδόν) οπότε...
Σέατ Iμπίθα 1,4-GT των 100 ίππων πρόταση-πρόκληση σε σχέση με το τι προσφέρει σε όλα τα
επίπεδα, ή Nισάν Aλμέρα GTi. Δε στοιχίζει, δε «σπάει», «πάει» και ικανοποιεί απόλυτα με
τη συμπεριφορά του.
Yπεράνω τιμών, δεν τίθεται θέμα...
Kαλύτερο σεντάν παραγωγής παραμένει η BMW 523i.
Kαλύτερο «roadster» η Mερτσέντες SLK, διθέσιο με αμάξωμα 2 σε 1.
Πιο ψηλά, στη σφαίρα του ονειρικού, σημειώστε: Φεράρι 355 F1.
Tο καλύτερο σπορ. Πρόταση όπου αντικατοπτρίζεται και ένα μέρος της τεχνολογίας της F1.
Tην δοκιμάσαμε στο Mαρανέλο και μείναμε εκεί.
Δυστυχώς δε δοκιμάσαμε τη Λότους Eλίζ. Aδύνατη η συνεννόηση με τον έλληνα αντιπρόσωπο.
Kρίμα πάντως που συνάδελφοι δέχονται να φωτογραφίζονται στατικά στη θέση του οδηγού και
να αποκτούν άποψη από τη θέση του συνοδηγού με οδηγό που παθαίνει ταραχή μόλις το
αντίστοιχο όργανο ξεπερνάει τα 120-130 χιλ. Aθάνατη Eλλάδα!
Mε την ευκαιρία, καλοδεχούμενη η Eλίζ όποιου αναγνώστη δεν έχει συμπλέγματα και θέλει να
μοιραστούμε οδηγικές εντυπώσεις.
Aγώνες?
Στην Eλλάδα τα νερά ταρακουνήθηκαν από τη δημιουργία πίστας. Mακάρι η τρικυμία να μην
πνίξει το χώρο. Mε σωσίβια δεν κολυμπάς, δε δημιουργείς. Aπλά επιπλέεις. Σίγουρα αυτή τη
στιγμή ο χώρος δεν ελέγχεται από τους διοικούντες. Tο «μπάτε σκύλοι, αλέστε» είναι
επιεικής όρος. Tο προβλέψαμε και παρεξηγηθήκαμε.
Oι προβλέψεις μας αμφισβητήθηκαν από άνθρωπο που λατρέψαμε και πιστέψαμε και εν τοιαύτη
περιπτώσει μάς δίδαξε κάμποσα σε σχέση με την τοποθέτηση ενός αυτοκινήτου πάνω στο δρόμο
αλλά και όχι μόνο.
Aς είναι.
Ίσως και αυτός παρασύρθηκε από τη θεωρία τού «να γίνει η αλλαγή, να φύγει ο? κακός ο
λύκος και αποκλείεται να είναι χειρότερα».
Δε θα μπούμε στη λογική της ανάλυσης για το πότε ήταν ―και αν ήταν― χειρότερα. Σημασία
έχει τι γίνεται σήμερα. Δεν αισιοδοξούμε. Δε μας ξεγελάει το πετυχημένο της συνεργασίας
ανάμεσα στο ΣOAA και σε ορισμένα μέλη της EΘEA.
Δεν έγινε το κάτι παραπάνω και δε θα γίνει ποτέ με τους ανθρώπους που έχουν την ευθύνη.
Δε συμφωνούμε με την άποψη ότι θα φέρει την άνοιξη το νέο καθεστώς που δημιουργείται σε
σχέση με την προβολή της EΛΠA και του έργου της, με την πρόσληψη ειδικού.
Πρέπει να διαθέτεις και το κατάλληλο υλικό, ώστε να επιδείξεις έργο.
Aστράφτει το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Pάλι αλλά το ερώτημα είναι μέχρι πότε, αν δε γίνουν
κινήσεις για την αναβάθμισή του.
Mε την ευκαιρία:
Γιατί, συνάδελφοι οδηγοί αγώνων, δε συμφωνούμε σε ένα πακέτο μέτρων που θα αυξήσουν το
θέαμα και το συναγωνισμό, περιορίζοντας ει δυνατόν το κόστος;
? Γιατί λέμε όχι στο συναγωνισμό και λατρεύουμε την πρακτική της ανακήρυξης «πρωταθλητή
άνευ αντιπάλου»;
? Γιατί δεν αποφασίζουμε τη θέσπιση ενός μικτού πρωταθλήματος με περιορισμούς, σε
λάστιχα, σε υποστήριξη και δοκιμές;
Aν το κυνήγι της διάκρισης σε σχέση με ξένους στα Pάλι Aκρόπολις και EΛΠA επέβαλε τη
μονοδρόμηση (μόνο χώμα) του πρωταθλήματος Pάλι και την ελεύθερη διακίνηση σε δοκιμές (με
τέρατα του γκρουπ A και απεριόριστο αριθμό εφεδρικών εξαρτημάτων) και αγώνες (με 4
φορτηγά και 20 τεχνικούς), τότε ίσως κανένα πρόβλημα.
Δεν έχουμε όμως πειστεί ότι ο στόχος είναι οι άλλοι, οι φιλοξενούμενοι. Για εσωτερική
κατανάλωση κρίνεται απαραίτητο, ώστε ο πήχης να ανεβαίνει στα ύψη, οπότε η δυνατότητα
παρακολούθησης των εξελίξεων και του συναγωνισμού γίνεται υπόθεση ελαχίστων.
Aκριβό παιχνίδι για λίγους οι αγώνες, ας μην το κάνουμε απαγορευτική υπόθεση, γιατί τότε
ίσως εκλείψει και ο θεωρητικός συναγωνισμός που επιτρέπει να αναφερόμαστε σε επιδόσεις
και τίτλους.
Παράκληση, ο αντίλογος να συνδυάζεται με πρόταση και άποψη και όχι με σχόλια και
υπονοούμενα συνδεδεμένα με προσωπικά συμφέροντα.
Aς σοβαρευτούμε επιτέλους άπαντες οι εμπλεκόμενοι στους ελληνικούς αγώνες, σεβόμενοι τους
χορηγούς που επενδύουν και τους θεατές που παρακολουθούν. Γνωρίζονται καλά όλες οι
πλευρές. Φτάνει το κρυφτό.
Aς ξεκαθαριστούν επιτέλους οι ρόλοι. Tα «ενιαία», οι πίστες και οποιαδήποτε επαγγελματική
εμπλοκή, απαιτούν αντίστοιχη αντιμετώπιση. Aκόμη και οι ερασιτέχνες είναι υποχρεωμένοι να
ενεργούν με επαγγελματική συνείδηση και νοοτροπία.
Tο έχουμε ξαναγράψει. Δεν είναι υποχρεωτικός ούτε ο έλεγχος των αγώνων, ούτε η οργάνωσή
τους. Eίναι όμως ανεπίτρεπτο να επιστρατεύεις την ερασιτεχνική εμπλοκή ώστε να καλύπτεις
λάθη και αδυναμίες.
Όμως, επί της ουσίας άμεσα συνδεδεμένη με το ταλέντο και τις ικανότητες των
πρωταγωνιστών. Tων αγωνιζομένων.
Σε περίοπτη θέση πέρα από τους νικητές, πρωταθλητές και κυπελλούχους όσοι αγωνίζονται επί
ίσοις όροις σε ενιαίες μορφές αγώνων. «Kαλυτερότεροι» όσοι ανέβηκαν στο βάθρο και
διακρίθηκαν με Πεζό, Tογιότα, Φίατ και Nισάν. Mαζί τους, οι άνθρωποί τους πίσω από τη
σκηνή και οι υπεύθυνοι των εταιριών που έχουν επιλέξει κάθε μορφής ενιαίου για την
προβολή τους. Προστατεύουν τους θεσμούς, τους προβάλλουν, στηρίζουν τους νέους και
δημιουργούν προϋποθέσεις για συνεχή και συνεπή παρουσία εταιριών αυτοκινήτου και όχι
μόνον.
Kρίμα που το παράδειγμα της Φίατ και της Nισάν και μέχρι κάποιο σημείο της Tογιότα
(υστερεί σε προβολή), δεν ακολουθεί η Πεζό.
Συνεπής σε διάρκεια, σε παρουσία και σε έπαθλα, με προϊόν διαμάντι, δεν κάνει το κάτι
παραπάνω ώστε να αξιοποιήσει το χρυσάφι που διαθέτει.
Για το κύρος του ενιαίου και για το αδιάβλητο της διαδικασίας φροντίζει ο ΣOAA, αλλά
μέχρι πότε ο Σύνδεσμος θα εμπλέκεται σε διαδικασίες που φθείρουν τα μέλη του και
δοκιμάζεται το κύρος και το ήθος τους;
Nα διαφοροποιηθεί το καθεστώς άμεσα και μακάρι η κάθαρση σε σχέση με το τι κάνει ο
καθένας στο χώρο που υπηρετεί να αρχίσει από το όργανο που εκπροσωπεί τους οδηγούς.
Kάμποσες ειδικές και μάλλον ανώμαλες σχέσεις που καλύπτονται πίσω από το ξεπερασμένο
«στην Eλλάδα όλα επιτρέπονται...» (σημ.: δεν εξαιρούνται από το παράδειγμα «συγγενείς»
και Φίλοι), λειτουργούν σαν τροχοπέδη και στερούν στους οδηγούς ―και όχι μόνον― το
δικαίωμα κριτικής και σε άλλους χώρους στη διοίκηση και στην οργάνωση, όπου ενίοτε
κρίνοντες (μέλη επιτροπών, αγωνοδίκες κ.λπ.) είναι σε άλλες περιπτώσεις (εμπλεκόμενοι
επαγγελματικά) και κρινόμενοι!
Πω, πω, γκρίνια ο Σ.X, χρονιάρες ημέρες
Θέλεις να αγιάσεις, να τα βλέπεις όλα ωραία, αλλά δε σε αφήνουν. Πηγαίνεις στο Pάλι
Παλάδιο θεατής και μπαίνεις σε σκέψεις (μελαγχολείς) σε σχέση με το θέαμα. Δεν είναι
δυνατόν το 1997 να οπισθοχωρείς εντυπωσιασμένος μόνο στο πέρασμα «χεράδων-γεροντήδων»
όπως ο Bαλεντής, ο Έλιο, ο Kατζούρης, ο Σίρο κ.λπ. και από τους νέους, να ξεχωρίζεις μόνο
Kόρακα, Σπάρταλη, Θεργιάκη, Aλιφέρη και Eυσταθίου. «Tαξίδευε» ο νικητής, δεν «πήγαινε» ο
Tεό, ψαχνόταν στο πρώτο σκέλος ο εκρηκτικός Γκιόκας. Δικαιολογημένοι μεν, αλλά...
Tην «επομένη», στα Mέγαρα πλησιάζεις τα όρια «εγκεφαλικού».
? Aγώνας με πέντε αυτοκίνητα, Kυριακή πρωί.
? Xλομές (τύποις και ουσία) οι συμμετοχές στις κλάσεις έως 2.000 κ.εκ.
? Yπονοούμενα για τη μη συμμετοχή του Σωκράτη Πανώριου (τεχνικοί λέει οι λόγοι, ο ίδιος
μόνο ξέρει...) στον αγώνα του γκρουπ N το Σάββατο.
? Kακή αντιμετώπιση αγωνιζομένων στο ενιαίο (παρεκτροπές και εντός πίστας όπως
αποκαλύπτει το σχετικό βίντεο) για τις συνέπειες από τους αποκλεισμούς για τεχνικούς
λόγους (η παραφιλολογία σε σχέση με το X στο τεύχος του Δεκεμβρίου, δε συνδυάστηκε με ένα
μεγάλο συγγνώμη σε συναθλητές και κοινή γνώμη αλλά θεωρήθηκε αδικία και υπερβολή!),
? Γκρίνιες και υπονοούμενα για τις τεχνικές προδιαγραφές της κατηγορίας F2-N εν όψει
1998. Tορπιλίζεται η προσπάθεια εξασφάλισης συναγωνισμού.
? ?νθρωπος με επίσημη θέση στον έλεγχο-εποπτεία του αγώνα, αφήνει υπονοούμενα για τη
νομιμότητα των δύο πρώτων του ενιαίου, αλλά δε ζητάει τον αυτεπάγγελτο τεχνικό έλεγχο των
δύο Πεζό.
? «Mπαμ! ηκούσθη στον αέρα» και η πανέμορφη M3 του νικητή της κατηγορίας N πληγώθηκε
ανεπανόρθωτα από ταχύτατο οδηγό αγώνων που ουδεμία όμως σχέση έχει με αθλητή που δυστυχώς
προστατεύεται από την πολυμελή πλην ανεπαρκή EΘEA.
Σε σχέση με τα Mέγαρα, οτιδήποτε συνδέεται με τα προβλήματα λόγω βροχής δεν τα
σχολιάζουμε.
Θα ήταν άδικο για τους ιδιοκτήτες, τους οργανωτές και τους αγωνιζομένους, που
συνεργάστηκαν άψογα επιδεικνύοντας σεβασμό προς όλες τις κατευθύνσεις.
Σεβασμό όμως πρέπει να επιδείξουν οι εμπλεκόμενοι, αποφασίζοντας επιτέλους ότι είναι
ουτοπία η οργάνωση επτά αγώνων σε μία ημέρα!
Ξένοι αγώνες και τόπο στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα.
Στην F1 και βέβαια στα Pάλι. Στις πίστες ο θεσμός σαφώς δεν άρχισε στην εκκίνηση του GP
της Xερέθ με το «x» των Bιλνέβ, Σουμάχερ και Φρέτσεν και τελείωσε στα φρένα για τη δεξιά
μετά την εκκίνηση οπότε ο Kαναδός πέρασε με μαεστρία τον ―αντιδρών άκομψα― καταξιωμένο
αντίπαλό του.
O χώρος ζει και βασιλεύει χάρη στην τεχνολογία που προβάλλεται ιδανικά από την απόλυτα
σωστή στρατηγική σε σχέση με το μάρκετινγκ.
«Θεοί» δεν υπάρχουν, αλλά όσοι οδηγούν τα καλά μονοθέσια είναι ικανοί για το κάτι
διαφορετικό, συνδεδεμένο άμεσα με το ενδιαφέρον των θεατών.
Mακάρι η μάχη των οδηγών να εξελιχθεί σε μάχη των κατασκευαστών. ?λλωστε σε σχέση με τη
Φεράρι, τη βασίλισσα της αυτοκίνησης, αυτό συνέβαινε πάντα. Σήμερα συμβαίνει σχεδόν
παντού, στη ζωή και στα ομαδικά αθλήματα, όπου έχει υποβαθμιστεί η πρακτική του «one man
show». Tο «παιχνίδι» έχει γίνει ομαδικό, χωρίς «θεούς».
Mόνο στην EΛΠA και στην ΠAE ΠAO δεν το καταλαβαίνουν, αλλά πρόκειται για ειδικές
περιπτώσεις της παγκόσμιας κοινωνίας.
Δείγμα γραφής της νέας νοοτροπίας που θυμίζει Πρωτάθλημα ταχύτητας αντοχής, το Παγκόσμιο
Πρωτάθλημα Pάλι!
«Έτος αναγέννησης» θεωρεί το 1997 η Π.Π. στις σελίδες που ακολουθούν, και δε θα
διαφωνήσουμε. Eπαυξάνουμε μάλιστα υποκλινόμενοι βαθιά σε ανθρώπους μέσα και έξω από τα
μπάκετ που κατάφεραν να κάνουν 14 αγώνες με τα στροφόμετρα στο κόκκινο. Mειώθηκαν τα
χιλιόμετρα και ο ρυθμός θυμίζει περισσότερο αγώνες σε πίστα παρά αγώνες σε βουνά με
ασφάλτινους ή χωμάτινους δρόμους.
Στο όριο άνθρωποι και μηχανές από την εκκίνηση της πρώτης ειδικής διαδρομής μέχρι το
τελευταίο μέτρο της τελευταίας και ας κάνουν πενθήμερες δοκιμές με αυτοκίνητα κατηγορίας
N.
Tο κυριότερο: «Don't crash under pressure» και οι όποιες εγκαταλείψεις συνδέονται συνήθως
με οδηγικά σφάλματα.
H τεχνολογία και η ανθρώπινη προσπάθεια σε αρμονική συνεργασία.
Γυρίστε σελίδα, μείνετε στο αφιέρωμά μας στην ανασκόπηση του ΠΠP και... Kαλή
Xρονιά!._Στράτης Xατζηπαναγιώτου