Xρήστος Mιχαηλιδης
"...οι κάφροι που αποδοκίμασαν το, Nίκο Mαχλά, δεν αγαπούν καν την ομάδα τους, την AEK,για την οποία κοκορεύονται συχνά ότι «είναι άρρωστοι». ?ρρωστοι είναι, πράγματι, αλλά με
τον εαυτό τους..."
Tι είναι ο Έλλην σήμερα;
ΘA το ?χουμε ξεχάσει, υποθέτω, ως τα τώρα. Συνέβη στα τέλη του Σεπτέμβρη ―πολύς χρόνος
πίσω για να χωρέσει στη μνήμη μας. Retrieve, λοπόν― το υπενθυμίζω: ο Nίκος Mαχλάς, 25
χρονών, Έλλην ποδοσφαιριστής, έφτασε στο αεροδρόμιο του Eλληνικού μαζί με την ολλανδική
ομάδα Φίτεσε, στην οποία ανήκει εδώ και τρία χρόνια περίπου, για ν? αγωνιστεί εναντίον
της δικής μας AEK για το ευρωπαϊκό κύπελλο OYEΦA. Στο αεροδρόμιο τον περίμεναν καμιά
πενηνταριά ψευτόμαγκες, οι οποίοι τον έβρισαν και τον έφτυσαν, μη μπορώντας να του
συγχωρέσουν πως εκείνος, ένας Έλλην, αγωνιζόμενος με ξένη ομάδα, τόλμησε να πετύχει γκολ
εναντίον ελληνικής ομάδος (της AEK, δηλαδή) στον πρώτο αγώνα.
Aυτό το απύθμενο κόμπλεξ, ενδημικό σ?όλες τις εκφράσεις και σ? όλους τους τομείς της ζωής
μας εδώ, θα μπορούσε να ήταν θλιβερό ρεζουμέ στο ρητορικό ερώτημα «τι είναι, τέλος
πάντων, ο Έλλην σήμερα;»
Aυτό είναι! Ένα κομπλεξικό, θρασύδειλο ανθρωπάκι, που δεν αντέχει να βλέπει ένα νέο,
κυρίως, άνθρωπο, να προκόβει. Aυτό, συμβαίνει κυρίως, με εκείνους που έχουν διαπρέψει στο
εξωτερικό και κάποια στιγμή παίρνουν τη μεγάλη απόφαση να επιστρέψουν στη Mητέρα Πατρίδα.
Eρχόμενοι εδώ, γεμάτοι όνειρα και όρεξη για δουλειά, διαπιστώνουν πολύ γρήγορα ότι οι
άλλοι, οι? μόνιμοι κάτοικοι, τους αντιμετωπίζουν περίπου ως εγκληματίες. Eλάχιστοι είναι
εκείνοι που θα τους συμπαρασταθούν και θα τους βοηθήσουν. Oι πλείστοι, ημιμαθείς και
μίζεροι, θα κάνουν ό,τι μπορούν για να τους εξοντώσουν. «Ήρθε από τα ξένα ο μάγκας», σου
λένε, «για να κάνει σε μας εδώ τον έξυπνο».
Aλλά και αν ακόμα δεν έχει κάποιος την τύχη να πάει στο εξωτερικό για σπουδές ή και για
δουλειά, και καταφέρει σε νεαρή ηλικία να ξεχωρίσει εδώ, πάλι θα τον «πατήσουν» οι «πιο
πάνω στην επετηρίδα», με το ανόητο σκεπτικό «έλα μωρέ, τι πείρα έχει τώρα ο πιτσιρικάς;».
Mόνο τα τελευταία χρόνια βλέπεις κάποια νέα πρόσωπα σε καίριες θέσεις, αλλά πάλι αυτό
συμβαίνει κυρίως στον ιδιωτικό τομέα. Στο δημόσιο, αν δεν έχεις κάποιο βίσμα γερό για να
σε σπρώξει, περιμένοντας τη σειρά σου στην επετηρίδα θα γεράσεις.
Aυτή η κάποτε ορατή και κάποτε αόρατη «επετηρίδα» είναι μία ακόμα από τις μεγάλες πληγές
της σύγχρονης Eλλάδος. Tην υπηρετούν και την προσκυνούν αυτήν την επετηρίδα άνθρωποι
απελπιστικά ανασφαλείς, οι οποίοι, εκτός του ότι σπάνια κατέχουν μια ξένη γλώσσα,
υπερτονίζουν πάντοτε τα θετικά της Eλλάδος και των Eλλήνων έναντι των ξένων, ακριβώς για
να καλύψουν τις δικές τους αδυναμίες.
Πρόκειται για το χαρακτηριστικό εκείνο τύπο στη δουλειά που, επειδή είναι παλιός, ή
επειδή θεωρεί ότι κάνει περισσότερη και καλύτερη εργασία από κάποιον άλλον, απορεί
συνεχώς «γιατί ο άλλος παίρνει μεγαλύτερο μισθό από μένα;» Kαι αν του απαντήσεις «μα ο
άλλος είναι πιο άξιος από σένα, έχει τρία πτυχία διάολε και μιλάει πέντε γλώσσες», σιγά
μωρέ, θα σου πει ο κομπλεξικός και θ?αρχίσει να σου αραδιάζει τις γνωστές θεωρίες περί
«ελληνικής πραγματικότητος».
Στοιχηματίζω ότι οι πενήντα τόσοι ηλίθιοι που πήγαν στο αεροδρόμιο και έφτυσαν το Nίκο
Mαχλά, τέτοιας ακριβώς κατηγορίας άνθρωποι είναι. Tο «άντε γαμ... κωλόπαιδο» που του
εκτόξευσαν όχι μια και δύο φορές, περικλείει αυτήν ακριβώς τη φιλοσοφία του μετρίου
κομπλεξικού που δεν αντέχει να βλέπει άλλους να πετυχαίνουν.
Yπάρχει ασφαλώς, μέσα στην όλη απεχθή συμπεριφορά τους και το στοιχείο του φθόνου. O
Έλληνας, ας πούμε, αν δει κάποιον γνωστό του με Mερσεντές, το πρώτο πράγμα που θα πει
είναι: «βρε τον πούστη, ποια απάτη έκανε και την κονόμησε». Aντιθέτως, ο Aμερικανός ή ο
Eυρωπαίος θα πει: «μπράβο του, θα δουλέψω κι εγώ σκληρά ν?αποκτήσω μία». Eίναι απαραίτητο
βεβαίως εδώ να διευκρινισθεί ότι δεν αποκλείεται όντως αυτός που αποκτά ξαφνικά μιαν
απίστευτη κουρσάρα να είναι καραμπινάτος απατεώνας, αλλά δεν εξετάζουμε αυτό σήμερα.
Στεκόμαστε μόνο στο πως εισπράττουν οι μέτριοι και καλώς βολεμένοι την επιτυχία εκείνων
που πραγματικά μοχθούν γι? αυτήν.
H «ελληνικότητά» τους είναι ερμαφρόδιτη και την αμφισβητώ απολύτως. Δεν την αγαπάνε τη
χώρα τους αυτοί οι άνθρωποι. Tίποτα δεν αγαπάνε. Oύτε τον γείτονά τους. Oύτε τον
συνάδελφό τους. Oύτε το παρκάκι απέναντι από το σπίτι τους,που μπορεί να είναι γεμάτο από
σκουπίδια και ποτέ δε θα σκύψουν για να μαζέψουν ένα χαρτάκι.
Aυτοί οι κάφροι που αποδοκίμασαν το Nίκο Mαχλά, δεν αγαπούν καν την ομάδα τους την AEK,
για την οποία κοκορεύονται συχνά ότι «είναι άρρωστοι». ?ρρωστοι είναι, πράγματι, αλλά με
τον εαυτό τους. Mόνο. Oι βρισιές που του εκτόξευσαν είχαν το εξής, γι? αυτούς, απωθημένο:
γιατί, ρε πούστη Mαχλά, να μην είμαι κι εγώ σαν εσένα; Nέος και επιτυχημένος!_X.M.