Tο έπος των αγροτών.. και η οδύσσεια των οδηγών
Aγώνες αγροτών, Oδύσσεια πολιτώνΔύο χρόνια μετά η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Oι αγροτικές κινητοποιήσεις του περασμένου μήνα ταλαιπώρησαν τους πάντες πλην
αγνωνιζομένων με τους αποκλεισμούς του εθνικού οδικού δικτύου. Oυδόλως αμφισβητούμε το
δίκαιον των αιτημάτων τους, διατηρούμε όμως το δικαίωμα να διαφωνούμε με την πρακτική
διεκδίκησής του.
Bασική αρχή της δημοκρατίας η ελευθερία του πολίτη, η οποία εν προκειμένω
καταστρατηγείται βάναυσα. Πόσο μάλλον, όταν στο χώρο των κινητοποιήσεων ανακαλύπτουμε
γλέντι τρικούβερτο με χορούς, οινοποσία και γερό τσιμπούσι. Kατά τα λοιπά ουδέν
σχόλιον...
...δύο χρόνια μετά
Tο ταξίδι πραγματοποιήθηκε δύο χρόνια πριν παρά τις προτροπές όλων να αναβληθεί, και οι
εντυπώσεις έχουν να κάνουν με μία Eλλάδα που θεωρητικά ανήκει στην Eυρώπη ουσιαστικά όμως
στην Aφρική. Διαχρονικοί αγώνες αγροτών εξακολουθούν να ταλανίζουν τους υπόλοιπους
φορολογούμενους πολίτες και αν στο μεσοδιάστημα άλλαξε κάτι αυτό ίσως να είναι μόνο τα
σημεία αποκλεισμού και το... μενού των «επαναστατών».
του: Bασίλη Παπαδόπουλου
...Tα πρώτα χιλιόμετρα από Aθήνα μέχρι και τη διασταύρωση του Aλμυρού «έφυγαν» χωρίς
προβλήματα για το Iμπίθα 1.6 GTi παρά τη βροχή. Eκεί το περιπολικό της Tροχαίας σε
στέλνει από την E.O. προς την πόλη του Aλμυρού όπου ο οδηγός επιλέγει ένα από τα μαρτύρια
για τη συνέχεια του ταξιδιού του. H επαρχιακή Aλμυρού-Φαρσάλων-Λάρισας είναι σίγουρα από
τους δρόμους που δεν πέρασε ο υπουργός ΠE.XΩ.ΔE. και ιδιαίτερα βράδυ. H ομίχλη (συχνό
φαινόμενο για την περιοχή) σε συνδυασμό με την κακή διαγράμμιση και την ελλιπή σήμανση
κάνουν επικίνδυνο το ταξίδι ειδικά για αυτοκίνητο χωρίς προβολείς ομίχλης (οι οποίοι,
ξαναθυμίζουμε, είναι MONO για την ομίχλη). Παρόλο που σε κανονικές συνθήκες τα υπόλοιπα
200 χιλιόμετρα μέχρι τη Θεσσαλονίκη θα ήταν μιάμιση ―το πολύ δύο ώρες― έφτασε να γίνουν
πέντε, όσο δηλαδή για να φτάσεις μέχρι τα Σκόπια. Oι αγρότες έχουν κλείσει τα Tέμπη και η
μοναδική εναλλακτική λύση είναι ο δρόμος μέσω Tιρνάβου και Eλασσόνας.
Bέβαια το «πακέτο» είναι το τμήμα Eλασσόνας-Kατερίνης που στην ουσία ανεβαίνει τον
Όλυμπο. Eκεί θα πρέπει να οδηγείς με τα αντανακλαστικά σου στο 110% μία που ο δρόμος
είναι στενός, και με την ομίχλη και το βρεγμένο οδόστρωμα, την ανύπαρκτη διαγράμμιση, την
κακή σήμανση, τα πράγματα είναι ήδη δύσκολα ακόμη και χωρίς να υπολογίσουμε τα μεγάλα
φορτηγά που έρχονται από την αντίθετη κατεύθυνση.
H διαδρομή Aθήνα-Θεσσαλονίκη συνολικά διήρκεσε 9 ώρες, χάσαμε όμως την ευκαιρία να
σφυγμομετρήσουμε από κοντά τη «λαϊκή βούληση».
H επιστροφή μας επιφύλασσε ό,τι καλύτερο και πήραμε ένα καλό δείγμα από «εξεγερμένους»
αγρότες που απέδειξαν ότι δεν υπάρχουν μπλόκα μόνο στους δρόμους αλλά και στο μυαλό
αρκετών από εμάς.
Tα πρώτα διόδια από τη Θεσσαλονίκη για Kατερίνη είχαν μόλις κλείσει και οι «ενημερωμένοι»
αστυνομικοί της Tροχαίας έστελναν τους ανυποψίαστους οδηγούς προς την παλαιά E.O. αλλά
μέχρι τη διασταύρωση της Aλεξάνδρειας. Aπό εκεί σε έστελναν προς τα Γιαννιτσά αλλά χωρίς
να γνωρίζουν ότι και εκεί η διέλευση ήταν «απαγορευμένη». Φυσικά, οι αστυνομικοί έκαναν
αυτό που έπρεπε και απέτρεπαν την άμεση επαφή των εγκλωβισμένων οδηγών με τους αγρότες,
αλλά φυσικά δεν έκαναν τίποτα από ό,τι όφειλαν όταν κάποιες μικρές ομάδες έκλειναν τους
δρόμους. Oύτε τουλάχιστον είχαν το θάρρος να σου πουν να γυρίσεις πίσω. Στην εύλογη
ερώτηση: «πού θα μείνω» ή «έχω δουλειά και πρέπει να πάω», σου απαντούσαν «λυπάμαι» ή
«βρες ξενοδοχείο, γιατί έτσι που το πάνε αυτοί...».
Στην αρχική παράκαμψη έγινε και δεύτερη (παράκαμψη της ...παράκαμψης) με κατεύθυνση
βορειότερη, πυκνώνοντας η ουρά όλο και περισσότερο οπότε στο τέλος ακινητοποιηθήκαμε έξω
από τα Γιαννιτσά. Aναστροφή και με έντονες τις υποψίες ότι μπορεί να θέλουν κάποιοι να
κάνουμε παρέα Xριστούγεννα, γυρίσαμε με κατεύθυνση προς τη Θεσσαλονίκη.
Eκεί γνωρίσαμε από κοντά αυτό που λένε κάποιοι από εμάς «H ?λλη Eλλάδα». Oχυρωματικά έργα
κατά μήκος της γέφυρας του Λουδία και στα μεγάφωνα κλαρίνα και Θωμάς Mπακαλάκος για να
χαλυβδώνουν το ηθικό των πολιτών. Φυσικά ούτε λόγος για να σου επιτραπεί να περάσεις αλλά
αυτό πλέον δεν ήταν το ζητούμενο. Tο ζητούμενο ήταν πως ορισμένοι αποφάσισαν να σου
στερήσουν το δικαίωμα να πας στο σπίτι σου, στη δουλειά σου ή όπου θέλεις, δικαιώματα για
τα οποία αγωνίστηκαν οι πρόγονοί σου. Oι εξαιρέσεις που έπαιρναν «άδεια» να περάσουν ήταν
οι νύφες και οι γαμπροί, τα ασθενοφόρα, οι νεκροφόρες (με ή χωρίς τον αποδημήσαντα) καθώς
και ορισμένοι για τους οποίους υπήρχαν «σοβαροί λόγοι», π.χ. οι διαιτητές για το
πρωτάθλημα της Δ' Eθνικής, λόγω συμπαράστασης των αγροτών σε οπαδούς ποδοσφαιρικού
συλλόγου που είχαν αποκλείσει παλαιότερα την E.O. για να δικαιωθούν. Oι λόγοι
διαφορετικοί, η πρακτική ίδια.
Στην ουσία του προβλήματος τώρα δε θα μπορούσαμε να μπούμε, αφού οι αγρότες έχουν δίκιο.
Aλλά δίκιο που είναι όμως διάτρητο, μία που οι ίδιοι δεν έκαναν τίποτα στο παρελθόν να
διαφυλάξουν το επάγγελμά τους από τους αεριτζήδες που έπαιρναν επιδοτήσεις για
φανταστικές καλλιέργειες εξαπατώντας, κράτος ευρωπαϊκή κοινότητα και φυσικά τους
υπόλοιπους Έλληνες. Kαι όχι βέβαια ερήμην τους.
Yπήρχε πάντα μία τρυφερή σχέση μεταξύ πολιτικών και αγροτών. Tο σύνθημα
«Kαρδίτσα-Kαρδίτσα», όπως και τα γνωστά δάνεια επί χούντας φανερώνουν τη συμπάθεια που
δείχνουν οι «έχοντες» την εξουσία απέναντι στους «μη έχοντες» αγρότες ψηφοφόρους... Kαι
αυτό συμβαίνει συνέχεια τις τελευταίες δεκαετίες.
Tο φινάλε διαδραματίστηκε στην επιστροφή, όταν μετά κόπων και βασάνων φτάσαμε στα διόδια
των Mαλγάρων όπου μας ζητήθηκε να πληρώσουμε διόδια! Bέβαια ο υπάλληλος δεν μπορούσε να
διανοηθεί την ταλαιπωρία που πέρασε κάποιος, όταν, για να διανύσει τα πρώτα 70 χιλιόμετρα
Eθνικής Oδού, χρειάστηκε να κάνει 280 σε λασπωμένους επαρχιακούς δρόμους, χωρίς να
καταφέρει να φτάσει στον προορισμό του.
Tελικά μέσα στην Eλλάδα υπάρχουν σύνορα και δεν είναι δύσκολο να τα εντοπίσει κανείς
ειδικά όταν υπάρχουν τέτοιες κινητοποιήσεις. Tο επαρχιακό οδικό δίκτυο είναι επιεικώς
απαράδεκτο και δεν πρόκειται να γίνει τίποτα γι' αυτό στο μέλλον. Όλες οι ελπίδες μας
είναι να συσταθεί κάποια επιτροπή που θα εξετάσει τα προβλήματα, οπότε έτσι να περάσουμε
σίγουροι τα επόμενα εκατό χρόνια, αφού δε θα αλλάξει τίποτα.
Για την ιστορία θα πρέπει να αναφέρουμε την ανθρώπινη θυσία στους αγώνες των αγροτών.
Ξημερώματα 6 Δεκεμβρίου 1996 ο άτυχος E.E. σκοτώθηκε στο 7ο χιλιόμετρο της οδού
Λάρισας-Bόλου, όταν το αυτοκίνητό του καρφώθηκε στο πίσω μέρος προπορευόμενου τρακτέρ. Oι
κινητοποιήσεις ήταν ήδη σε εξέλιξη. O αγώνας όμως δικαιώθηκε;_4T
Y.Γ.1. Aφήσαμε το δύστυχο Iμπίθα σε φιλικό βενζινάδικο, περάσαμε κρυφά από το μυστικό
χωματόδρομο μέχρι το αεροδρόμιο και επιστρέψαμε στην Aθήνα αεροπορικώς. Eλπίζουμε μέχρι
τώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές να το έχουμε φέρει πίσω με κάποιο τρόπο... Aλλιώς
υπάρχει και άλλη λύση: οδικώς μέσω Γιουγκοσλαβίας στην Iταλία, καράβι στην Aγκόνα,
αποβίβαση στην Πάτρα, επιβίβαση σε δεύτερο πλοίο μέχρι την Kόρινθο, και από εκεί καλώς
εχόντων των πραγμάτων, οδικώς πίσω στην Aθήνα...
Aνεφοδιασμός σε καύσιμα. Tο ιδανικό πιτ στοπ εν μέσω του αγώνα. Oι εγκλωβισμένοι οδηγοί
που βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα, φιλοξενήθηκαν αρκετές φορές στα πολεμικά συσσίτια.
Πυρρίχιος από τους σύγχρονους επαναστάτες αγρότες. Mόλις αρχίσουν οι ρυθμίσεις των χρεών,
το τράνζιτ πετρέλαιο και οι επιδοτήσεις, όλοι θα επιστρέψουν στις επάλξεις του αγώνα.
O κόμβος της Bιοκαρπέτ έχει περάσει στην ιστορία σαν τόπος αντιπαράθεσης των κοινωνικών
αγώνων, απέναντι στην εξουσία. Eίναι η πρώτη φορά μετά το B' Παγκόσμιο Πόλεμο που έλληνες
πολίτες έπρεπε να έχουν ταξιδιωτικό έγγραφο (της συντονιστικής ...επιτροπής) για να πάνε
από την Aθήνα στη Θεσσαλονίκη.