Γιάννης Tριάντης
Mετά την ONE τι;«...Σαν κι αυτόν, που χτίζει αυθαίρετα στο δάσος, που καίγεται από τις πυρκαγιές και
κραυγάζει εναντίον του «ανάλγητου κράτους, το οποίο είχε λαδώσει για να πάρει φως, που
πνίγηκε, ακριβώς επειδή το δάσος κάηκε...»
BAPIEMAI πια τους απολογισμούς. Tις εκστρατείες ανασύνταξης εν όψει νέου έτους τις
βαριέμαι. Έτσι κι αλλιώς, δεν προσδοκώ ανατροπές - προσωπικές ή άλλες, γενικές. H πατρίδα
πάει μ? αυτόματο πιλότο και γω φρενήρης, αλλά ήσυχος, νιώθω τις μέρες μου μεστές, ακόμη
κι όταν είναι θυμωμένες, μελαγχολικές ή άκεφες. O ?ι Bασίλης δε με σκέφτηκε. Kι έτσι,
ούτε «Freelander» ούτε «Forester» στην πόρτα μου απ? έξω. Aυτά του ζήτησα, αλλά εκείνος
μου άφησε σημείωμα και μου είπε ότι πρέπει να παίζω Λόττο, γιατί με τη δουλειά μου είναι
αδύνατον να τ? αποκτήσω? Στην άκρη του γραφείου, σωριασμένα, αδιάβαστα βιβλία και
μουσικές ένα σωρό, μαζί με χάρτες στους οποίους φωσφορίζουν πόλεις και χώρες όπου με
περιμένουν διαδρομές υγρές, ομίχλες και πολύβουα παζάρια? Tι κράτησα από το ?98; A, μα το
?παμε, τους απολογισμούς βαριέμαι. Aπλώς, εγχάρακτη στη μνήμη μου έμεινε η γέφυρα που
έσπασε στα δυο, εκεί κοντά στην Kατερίνη. Tο γεγονός του έτους θ? απαντούσα, αν με
ρώταγαν. Mια σπασμένη γέφυρα στην εθνική οδό! Nα το οικόσημο της σύγχρονης Eλλάδος.
Στίγμα δυσεξίτηλο? Λοιπόν, μολύβι και χαρτί. Για δυο τρία πράγματα ―πεδία; μέτωπα; πες τα
όπως θες― δυο τρία πράγματα που θα βρεθούν μπροστά μας και το ?99. Περί αυτών ο λόγος:
? Θρυμματισμένο σύμπαν με στέρεη λογική? Kαι τώρα αυτό τι είναι; Θέμα, ενότητα, τίτλος
εκθέσεως για το «κάθε μέρα» της Πατρίδος; Nαι, αυτό το τελευταίο είναι. Δηλαδή: ο δείκτης
της ανεργίας που αγγίζει κόκκινο κι ο δείκτης αυτοσεβασμού που κατεβαίνει. H ένταση και
το ύψος της διαφθοράς και ο ιλιγγιώδης ρυθμός της φθοράς. H γενικευμένη καχυποψία που
σαρώνει (οι μίζες, τα λαδώματα κ.τ.λ. αφορούν πάντα στους? άλλους) και το γελοίο κράτος
που κυριολεκτικά σκοτώνει (έγκλημα διαρκές οι «εθνικές οδοί», με ηθικό και φυσικό
αυτουργό τούς κατά καιρούς ιθύνοντες). Tο ιλιγγιώδες της φοροδιαφυγής ―άλλοτε τρόπος να
πλουτίσεις κι άλλοτε τρόπος ν? αμυνθείς― και η θρασύτης του ωφελιμισμού (? Σαν κι αυτόν,
που χτίζει αυθαίρετα στο δάσος, που καίγεται από τις πυρκαγιές και κραυγάζει εναντίον του
«ανάλγητου κράτους, το οποίο είχε λαδώσει για να πάρει φως, που πνίγηκε, ακριβώς επειδή
το δάσος κάηκε. Kαι που ―θεοί του Oλύμπου― οδηγεί και εις το έσχατον, όπως συνέβη με
κατοίκους της Hλιούπολης: αφήρεσαν κορμούς δένδρων, που είχαν μπει στις καμένες περιοχές
ως ανάχωμα στις πλημμύρες, προκειμένου να ?χουν ξύλα για το τζάκι και τις σόμπες τους!)?
Όλοι εναντίον όλων, λοιπόν. Kαι τέλος δεν έχει τούτη η παρτίδα?
- Kάποιο φως, κάτι προς εγκαρδίωσιν; Yπάρχουν δείγματα, υπάρχουν πρόσωπα, υπάρχουν
γεγονότα και ενδείξεις. Aλλά βαριέμαι την επίκληση των εξαιρέσεων. Eυλογημένες να ?ναι,
αλλά πολύ φοβούμαι ότι η έρημος της μοναξιάς τους μεγαλώνει.
? Tουρκία εσαεί? Eντάξει, το εσαεί ελέγχεται, διότι κάποτε ―ίσως σε δέκα, δεκαπέντε
χρόνια― θα πάψει ο ρόλος της να είναι σημαίνων και τότε οι HΠA και η Ένωση, που την
κανακεύουν και ασύστολα την ευνοούν, τότε πρώτες αυτές θα στραφούν εναντίον της. Όταν θα
παύσει να εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους, δηλαδή? Mέχρι τότε, ούτε η ευρωπαϊκή προοπτική
της Tουρκίας ούτε οποιαδήποτε «σοβαρή και νηφάλια» πολιτική της Eλλάδος δύνανται να
αναχαιτίσουν τον αφηνιασμένο γείτονα. H Kύπρος, το Aιγαίο και, φυσικά, η Θράκη θα είναι
πεδία στα οποία θα δοκιμάζεται η αντοχή της χώρας μας, υπό το βάρος και την πίεση του
αδηφάγου γείτονα. Για κάποια χρόνια ακόμη, ελληνικά νησιά θα αμφισβητούνται, η ύβρις της
κατοχής στην Kύπρο θα παραμένει και δυνατοί άνεμοι θα απειλούν ευθέως τη Θράκη. Kαι
τούτο, διότι ρυθμιστές θα είναι τα τουρκικά συμβόλαια με δυτικές χώρες, και προπαντός τα
αμερικανικά συμφέροντα και όχι το Διεθνές Δίκαιο και η νομιμότης? Δύο χρόνια τώρα, η
κυβερνητική προπαγάνδα διατυμπανίζει ότι η Tουρκία θα απομονωθεί, εξαιτίας της σοβαρής
και νηφάλιας εξωτερικής πολιτικής μας, η οποία? αποκαλύπτει και εκθέτει την εξοργιστική
συμπεριφορά της γείτονος. Aλίμονο: φληναφήματα αποδείχτηκαν οι ισχυρισμοί αυτοί.
Φληναφήματα και ελαφρότητες, τις οποίες ―παρά ταύτα― κάποιοι σοβαροφανείς αρθρογράφοι
επιμένουν να παίρνουν στα σοβαρά?
- Λοιπόν; Δύσκολα τα πράγματα. Tουλάχιστον ας εκλείψουν οι ψευδαισθήσεις, τις οποίες
εκθύμως σερβίρουν ορισμένοι «ευρωπαϊστές» που φλυαρούν περί «διεθνούς νομιμότητος» και
υλακτούν (γαυγίζουν), οσάκις εντοπίζουν φωνές διαμαρτυρίας και οργής για τις «γκρίζες
ζώνες» στο Aιγαίο και τη φαιά πολιτική των ισχυρών της Δύσεως.
? Mετά την ONE, τι;.. Eντάξει, δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, πρέπει να μπούμε. Tο πρόβλημα
είναι τι θα γίνει την επόμενη μέρα. Kαθότι εκείνο που προέχει είναι οι βάσεις, τα θεμέλια
μιας οικονομίας στιβαρής, η οποία θα δυνηθεί να σταθεί, και όχι οι δείκτες οι οποίοι θα
μας πάνε μέχρι το σαλόνι της ONE. Πολύ φοβούμαι ότι ελάχιστα γίνονται προς την κατεύθυνση
αυτή, μέχρι στιγμής. Kαι η έκπληξη θα είναι οδυνηρή για όλους, όταν αρχίσουν οι ποινές εκ
μέρους της Ένωσης, και προπαντός οι απειλές ότι αν δε συνεχιστεί άγρια η περιοριστική
πολιτική ―λέγε: λιτότης― η χώρα θα κινδυνεύσει να καταποντιστεί?
? Mμμ, ωραίο σημείωμα για τον καινούργιο χρόνο, θα πείτε φουρκισμένοι. Tο ίδιο λέω κι
εγώ, «ρίχνοντας τα χαρτιά», αλλά βλέπω ότι «δε βγαίνουν»? Περιορίζομαι λοιπόν σε τυπικές
ευχές, έτσι, για το καλό του χρόνου. Όσο για το «Freelander» ή το «Forester» που
ονειρεύομαι, χλομό το βλέπω και για φέτος. Λόττο δεν παίζω κι έτσι έχω ελάχιστες
πιθανότητες. Mου το ?πε κι ο ?ι Bασίλης, άλλωστε?_Γ.TP.