Γιάννης Eυσταθιάδης

Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ
28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

«...Ο απλός λαός -στις πόλεις ή την ύπαιθρο-
είναι έτοιμος να ξαναπεί, αν χρειαστεί,
το ηρωικό ΟΧΙ...»

Εκ παραδόσεως, η μεγάλη αυτή Εθνική Εορτή εορτάζεται με λαμπρότητα, αλλά και ρίγη
πατριωτικής συγκινήσεως, απ' όλο τον ελληνισμό. Η Πολιτεία, η Στρατιωτική Ηγεσία και
σύσσωμη η Εκκλησία μετέχουν στην πανηγυρική ατμόσφαιρα της ημέρας, με επίσημους λόγους,
διαγγέλματα, δοξολογίες και μεγάλη στρατιωτική παρέλαση. Οι πολιτικοί αρχηγοί εν ομοφωνία
εκφράζουν την πολιτική βούληση να προστατευθεί η χώρα από κάθε ξένη επιβουλή. Ο υπουργός
Αμύνης τονίζει το ετοιμοπόλεμο του Στρατού -αν οι συνθήκες το απαιτήσουν-, και ο απλός
λαός -στις πόλεις ή την ύπαιθρο- είναι έτοιμος να ξαναπεί, αν χρειαστεί, το ηρωικό «ΟΧΙ»
στους ποικίλους «καγκελάριους». Η εορταστική ατμόσφαιρα είναι διάχυτη παντού, καθώς η
επέτειος αποτελεί ημέρα μνήμης, εθνικής συμφιλίωσης, έξαρσης, αλλά και εξορκισμού των
δεινών του παρελθόντος. Στο Ναό λαμβάνει χώραν ειδική δοξολογία, χοροστατούντος του
Αρχιεπισκόπου, όπου ψάλλεται το κοντάκιον, ήχου μέσου Γ΄, «Η Παρθένος σήμερον τον
Υπερούσιον δείκτη», ενώ αντιφωνεί η χορωδία «?νω σχώμεν, άνω σχώμεν?». Αγιασμοί τελούνται
και πανηγυρικοί εκφωνούνται σε όλα τα ένδοξα μέρη των μαχών και, πιο συγκεκριμένα, στην
Ε.Λ.Δ.Ε. Ρούπελ, στην Ε.Λ.Δ.Ε. Πρεμετής, στην Ε.Λ.Δ.Ε. Αγίων Σαράντα και στην Ε.Λ.Δ.Ε.
Τεπελενίου, που συμβολίζουν την αντίσταση των Ελλήνων στην ξένη επιβουλή και στους
ποικίλους τορπιλισμούς. Παράλληλα, εκπρόσωποι αντιστασιακών οργανώσεων τραγουδούν το
άσμα: «Ο Γοργοπόταμος στην Αλαμάνα στέλνει περήφανο χαιρετισμό», που εκφράζει το υψηλό
φρόνημα και τον ενθουσιασμό της συστράτευσης. Στα χωριά, σε αυτοσχέδια πανηγύρια,
παίζεται νυχθημερόν ο Εθνικός Ύμνος της ημέρας, το θρυλικό χορευτικό τραγούδι της
Θεσσαλίας «Καραγκούνα» («Γκούνα, Καραγκούνα, 'σένα πρέπουν τα σιγκούνια»). Όλη η χώρα
είναι ντυμένη στα «γαλανόλευκα» (blue chips και «εν λευκώ» εντολές), ενώ στους δρόμους ο
απλός κόσμος κουνάει με ενθουσιασμό τα «χαρτιά» και κλάδους ελαίας, κατασκευαστικούς και
τραπεζικούς. Σε διάγγελμά του, ο αρχηγός των χερσαίων συμμαχικών δυνάμεων, αρχιστράτηγος
Γκρίνσπαν, εξαίρει το φρόνημα των Ελλήνων και το ηρωικό παράδειγμά τους, μοναδικό στη
νεότερη ιστορία των λαών, και εύχεται «αμοιβαία» υποστήριξη. Το κορύφωμα της ημέρας
είναι, ασφαλώς, η μεγάλη παρέλαση που πραγματοποιείται μπροστά στους επισήμους
εκπροσώπους της πολιτείας. Προηγούνται τιμητικώς τα ειδικά οχήματα με τους αναπήρους του
εμφυλίου πολέμου, τους απόμαχους «κουλοχέρηδες», και ακολουθούν οι μάχιμες δυνάμεις.
Πρώτα το τάγμα των δυναμικών «Αλογομούρηδων», που δε διστάζουν ποτέ να μπουν στη φωτιά,
μετά οι «Διαβιβάσεις» (εντολών), το δημοφιλές Τάγμα των Ε.Λ.Δ.Ε., ακολουθούν οι
«Αλεξιπτωτιστές», μετά οι ευέλικτοι «Αεριτζήδες» (φωνάζοντας το θρυλικό «Αέρα!») και,
τέλος, όλη η «Μαρίδα», οι πεζικάριοι ντυμένοι με χακί επενδύτες. Την πομπή κλείνουν τα
«Τεθωρακισμένα»: πρώτα τα «Κλειδωμένα» και τα «Βαριά χαρτιά», και μετά το «Πυροβολικό» με
τα ένδοξα «Κανόνια» του, λίγο πιο πίσω οι βατραχάνθρωποι-καταδρομείς με τα «Φουσκωτά»
τους (τις θρυλικές «Φούσκες»), ενώ στο τέλος ακολουθούν οι σύγχρονοι πύραυλοι («Τίμιος
Τζον», «Ωραίος Μάικ» και «Μακλώ»), το καμάρι της άμυνάς μας. Καθ' όλη τη διάρκεια, ψηλά
στον ουρανό ίπτανται σε σχηματισμούς τα αποκτηθέντα αεροσκάφη αναχαιτίσεως, τα περίφημα
Plafon.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας, η στρατιωτική ηγεσία παραθέτει στους πολιτειακούς παράγοντες
δεξίωση στο Μετοχικό Ταμείο Στρατού, ενώ, κατ' έθιμον, το Εθνικό Θέατρο μετέχει στους
πανηγυρισμούς ανεβάζοντας συμβολικά μια -διαφορετική κάθε χρόνο- τραγωδία του Σοφοκλέους.
Μ' αυτόν τον τρόπο, η μικρή Ελλάς εορτάζει την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, μια ημερομηνία
που θεσπίστηκε για να υπενθυμίζει στους λαούς τη μαύρη περίοδο μεταξύ 24ης και 29ης
Οκτωβρίου 1929, κατά την οποία το Κραχ εισέβαλε απειλώντας τήν -με αγώνες κερδισμένη-
ελευθερία των συναλλαγών μας. Όπως -ορθότατα- λέγουν οι καθηγητές μας στο σχολείο, μόνο
με συνεχή επαγρύπνηση και λαϊκές κινητοποιήσεις θα διατηρήσουμε υψηλό το φρόνημα και τις
χρηματιστηριακές αξίες της φυλής· γιατί, όπως σοφά προσθέτει και ο πατέρας μου, οι λαοί
που δεν έχουν μνήμη είναι καταδικασμένοι να ξαναζήσουν τις ίδιες πικρές δοκιμασίες και να
πληρώσουν ξανά το ανάλογο τίμημα._Γ.E.

Έκθεση του μαθητού
της Β΄ Γυμνασίου
Ιωάννη Ευσταθιάδη