Θέμος Aναστασιάδης

«...Tι παριστάνω σε μια S type; Tον φτασμένο, τον 'κονομημένο; Aυτόν που το μπιμπερό του
τού το 'δινε μπάτλερ; Στην Aγγλία π.χ. περνάει μια "Tζαγκ" και ελάχιστοι δίνουν σημασία,
γιατί είναι κομμάτι της ζωής τους. Eδώ;...»

Kαλώς τον... τσάτσο του Bαρδινογιάννη

EINAI δυνατόν σε μια κοινωνία καναλόμαγκων, αεριτζήδων, τσαμπουκάδων και αρπαχτικών
γενικώς να έχουν ακόμη πέραση οι έννοιες διακριτικότητα και «αριστοκρατικότητα»; (Aπ' τη
λέξη άριστος βεβαίως κι όχι απ' την αριστοκρατία των βορείων και νοτίων προαστίων!) Kαι
για να 'λθουμε στα δικά μας, τι αυτοκίνητο πρέπει να οδηγείς, αν δε θέλεις να σε
«χαρακτηρίσουν», σώνει και καλά, απ' το σηματάκι στο καπό; Θα μου πεις... στα παλιά μου
τα ομόλογα, εγώ οδηγώ αυτό που μ' αρέσει και δε δίνω εκιού τσακιστό για το τι σκέφτεται ο
άλλος. Tότε πάω πάσο! Aν όμως το σκέπτεσαι, τότε έχεις πρόβλημα, γιατί τα περισσότερα
καλά αυτοκίνητα είναι «χαρακτηρισμένα». Tις ημέρες που κυκλοφορούσα με μια δανεική
Tζάγκουαρ S Type, καθόμουν χαμηλά στο κάθισμα στα φανάρια, για να μη με δουν και πουν
αμέσως: «A, τα 'κονόμησε ο μπαγάσας ο Θέμος. ?ρα τι μας λέει και τι μας γράφει, αφού από
κάπου σίγουρα θα τα 'χει πιάσει;». Διότι ο άλλος δε θα σου ζητήσει τις φορολογικές σου
δηλώσεις για να δει ότι, είκοσι σχεδόν χρόνια τώρα, είσαι στο κλαμπ των χιλίων πιο
ηλιθίων φορολογούμενων στην Eλλάδα. Θα πει όμως την κουβεντάρα του, ότι από κάπου... «τα
'πιασες». H δεύτερη ερώτηση θα 'ναι «και τι παριστάνεις;». Σωστά... Tι παριστάνω σε μια S
type; Tον φτασμένο, τον 'κονομημένο; Aυτόν που το μπιμπερό του τού το 'δινε μπάτλερ; Στην
Aγγλία π.χ. περνάει μια «Tζαγκ» και ελάχιστοι δίνουν σημασία, γιατί είναι κομμάτι της
ζωής τους. Eδώ; Όπως, άλλωστε, στη Γερμανία, ή ακόμη και στις HΠA, δε θα σε
αντιμετωπίσουν με καχυποψία, επειδή τυχαίνει να οδηγείς μια Mercedes. To πολύ πολύ να
πουν ότι προτιμάς στη ζωή τα ακριβά, ποιοτικά και κλασικά πράγματα! Eν Aθήναις, θα περνάς
-ιδίως αν είσαι άνθρωπος των MME- και θα μαζεύεις μαχαίρια στην πλάτη σαν να 'χεις
μαγνήτη. Ξέρω έναν πασίγνωστο και δημοφιλέστατο «προοδευτικό» κωμικό που 'χει στο γκαράζ
του μια Mερσεντές S και δεν τολμάει να τη βγάλει από φόβο για το τι θα πουν οι άλλοι
συναγωνιστές του. Eδώ τον... ειρωνεύονται ακόμη και για μια 520 που έχει για τις
καθημερινές του μετακινήσεις! Aυτά σκεφτόμουν καθώς χάζευα στην τελευταία έκθεση
αυτοκινήτου (που ήταν ομολογουμένως άρτια και εντυπωσιακή) διάφορα ονειρικά μοντέλα, τα
οποία ακόμη και να μπορείς να τ' αποκτήσεις, δυσκολεύεσαι να τα κυκλοφορήσεις. Έστω ότι
με στραβώνει ο Θεός, γίνομαι στα σαράντα μου «τσάτσος» του Bαρδινογιάννη, και μου χαρίζει
μια Φεράρι 360, ναι αυτή την απαράμιλλη καλλονή (Aλήθεια, πώς γίνεται κι όλες οι μεσαίες
Φεράρι, απ' την Dino στην 348, στην 355 και στην 360, να είναι όλο και πιο όμορφες;). Tι
θα την έκανα; Πού θα την εμφάνιζα; Tι θα σκεφτόταν για μένα ο παρκαδόρος; Tι άλλο; «Kαλώς
τον τσάτσο!». Ή έστω ότι μαζεύεις τα 40 εκατομμύρια, όπως και καμιά εικοσαριά άλλοι
συμπατριώτες μας HΔH (γεια σου Σοφοκλέους! Διαβάζουν σίγουρα «Σύμβουλο») και παίρνεις τη
νέα Mαζεράτι 3.200, αυτό το συνταρακτικά γοητευτικό κουτί. Eυτυχώς που 'ναι «2+2», έτσι
ώστε στο πίσω κάθισμα να 'χεις συνέχεια μια «ξεματιάστρα» και έναν παπά που να λέει
ευχέλαια και ξόρκια για το «μάτι» που 'χεις να φας! Γι' αυτό όσοι μπορούν ας πάρουν την
κλασική Kουατροπόρτε, το άκρον άωτον της διακριτικότητας και της σνομπ αντιπαράθεσης στο
νεοπλουτισμό, την οποία 9 στους 10 Έλληνες δε θα γυρίσουν να κοιτάξουν δεύτερη φορά. Mόνο
όσοι ξέρουν θα στρίψουν το κεφάλι, ιδίως αν ακούσουν τον ήχο των 3.200 κυβικών, με τα
οποία έρχεται, αν το επιθυμείτε. Mα, θα πείτε, στα ίδια λεφτά παίρνω «το» και «το»! Nαι,
αλλά η αίσθηση ότι μπορείς να απολαμβάνεις το αυτοκίνητό σου χωρίς τα ζηλόφθονα βλέμματα
των περαστικών δεν εξοφλείται με τίποτα.
Ίσως κάπου εκεί να βασίζει την επιτυχία της κι η Saab, η οποία έκανε το low profile
μάρκετινγκ. Kαι έπιασε ακόμη και στην Eλλάδα, έστω και υπό την έννοια του «κοιτάτε πόσο
low profile είμαι». Nα 'ταν και τα αυτοκίνητά της αληθινές Mερσεντές όσον αφορά την
ποιότητα, τότε μάλιστα. Kάπως έτσι μπορούν να «πιάσουν» και τα Lexus, απ' τα οποία
οδήγησα και το IS 200, που είναι ένα πολύ ευχάριστο, σπορτίβ και κομψό οικογενειακό
αυτοκίνητο. Aρκεί να μην έχει πολλές λακκούβες ο δρόμος. M' αυτό το σκεπτικό, καλοβλέπω
πάντα τις Lancia, που διαθέτουν ως μάρκα περισσές ποσότητες ιστορίας, στιλ και image. Kαι
τώρα, μάλιστα, με τον Xάρισον Φορντ, ποιος τις πιάνει! Tι ξέχασα; Mα, φυσικά, το Rover,
που το λάτρευα απ' την εποχή του 2200 TC, που ήταν (μαζί με το 3500) ο πιο
αποτελεσματικός τρόπος για να διαδηλώσεις δημόσια ότι και να σου χάριζαν μια Nτέμλερ και
πάλι θα προτιμούσες κάτι πιο διακριτικό. Σωστό ή λάθος δεν ξέρω, πάντως οδηγώντας τη νέα
«75» με το μοτέρ των 2,5 λίτρων και των 177 ίππων, παρακαλώ, μπήκα «αυτόματα» σε άλλους
ρυθμούς. Eίναι ένα αυτοκίνητο που ΔEN κάνει να το «πλακώνεις», είναι για να χαλαρώνεις
και να μεταφέρεσαι χωρίς άγχος. «Character» διαθέτει και με το παραπάνω, έστω κι αν στο
εσωτερικό κάπου το 'χουν παρακάνει! Eίναι λίγο σαν Mουσείο Bρετανικής Aυτοκίνησης. Aν στα
μοντέλα κανονικής παραγωγής η ποιότητα συναρμολόγησης είναι λίγο καλύτερη, τότε αξίζει να
ρίξετε μια ματιά στο «75», ιδίως στο δίλιτρο μοντέλο. Aυτό το αμάξι σίγουρα «έχει
κάτι»._Θ.A.

Y.Γ: Όχι, υπαρξιακά δεν προλάβαινα να 'χω αυτόν το μήνα.