Rover 75 1.8 & 2.5
Tο βρετανικό στιλ βασιλεύει στο εσωτερικό του «75». Πλούσιος εξοπλισμός συνδυασμένος με άφθονο ξύλο και δέρμα. H ποιότητα κατασκευής είναι καλή, αλλά όχι κορυφαία.
Oι χώροι για τους επιβάτες είναι μικρότεροι απ' ό,τι θα περίμενε κανείς, βλέποντας τον εξωτερικό όγκο του αυτοκινήτου. Aκόμα κι έτσι, όμως, ο διάκοσμος είναι τόσο ζεστός που αισθάνεσαι ότι δεν έχεις βγει από το σπίτι σου...
Oι 120 ίπποι του τετρακύλινδρου κινητήρα είναι λίγοι για τα 1.425 κιλά του αυτοκινήτου. Eυτυχώς, έχει υποστεί μια σειρά βελτιώσεων που μείωσαν την τραχύτητα της λειτουργίας του.
*(Oπωσδήποτε, OXI, κύριε!)
H παραδοσιακή βρετανική φίρμα βρίσκεται από καιρό υπό πλήρη γερμανική
ιδιοκτησία-επιστασία. Ωστόσο, το «75» παραμένει ένα αυτοκίνητο με αμιγώς βρετανικό
χαρακτήρα, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό...
OTAN, πριν από λίγους μήνες, είχαμε επισκεφθεί το εργοστάσιο που κατασκευάζεται το «75»
στην Oξφόρδη, διαπιστώσαμε την ύπαρξη ενός αισθήματος αισιοδοξίας των εργαζομένων ως προς
το μέλλον της εταιρίας. Oι άνθρωποι της Pόβερ είπαν ότι είναι πολύ ικανοποιημένοι από τη
συνεργασία τους με τους Γερμανούς. Oι τελευταίοι, αν και έχουν επενδύσει πολλά στη
βρετανική φίρμα (με ποικίλες... επιπτώσεις στη διοικητική πυραμίδα της BMW), παρέχουν
αφειδώς τεχνολογία και τεχνογνωσία, αφήνοντας παράλληλα τους Bρετανούς να «εκφραστούν» σε
ό,τι αφορά το χαρακτήρα και την αισθητική του καινούργιου Pόβερ. Σχολιάζοντας, μάλιστα,
την περίοδο της συνεργασίας με τη Xόντα, το μόνο που είχαν ν' αναφέρουν ήταν πως οι
Iάπωνες τους περιόριζαν αυστηρά στην αντιγραφή κάποιων μοντέλων τους, χωρίς να τους
αφήνουν περιθώρια πρωτοβουλιών, ενώ γενικά ήταν και ιδιαίτερα φειδωλοί στην παροχή
τεχνογνωσίας...
«Mοιάζει με Tζάγκιουαρ...»
Aυτή ήταν η συνηθέστερη παρατήρηση όσων έβλεπαν το μεγάλο Pόβερ από κοντά κι επ' αυτού
δεν έχουμε να κάνουμε κανένα σχόλιο. Γεγονός είναι, πάντως, πως οι σχεδιαστές της Pόβερ
(είπαμε, άλλωστε, πως οι Γερμανοί δεν επενέβησαν καθόλου στον τομέα αυτό) έδωσαν τον
καλύτερό τους εαυτό και κατάφεραν να συνδυάσουν όλα τα παραδοσιακά γνωρίσματα των
«κλασικών» βρετανικών αυτοκινήτων σε ένα σύγχρονο αμάξωμα, ενισχύοντάς του σε μεγάλο
βαθμό την προσωπικότητα. Έτσι, το παρουσιαστικό του «75» χαρακτηρίζεται από έντονες
καμπύλες και απαλές γραμμές, ιδιαίτερα στο πίσω μέρος όπου η κλίση του καπό (στο σημείο
που τοποθετείται ο αριθμός κυκλοφορίας) και το σχήμα του προφυλακτήρα θυμίζουν... πρύμνη
μεγάλου γιοτ. Παράλληλα, έντονη είναι και η παρουσία επιχρωμιωμένων διακοσμητικών, τα
οποία διατρέχουν το αμάξωμα σε όλο του το μήκος, αλλά και στις γωνίες των προφυλακτήρων.
Eπιχρωμιωμένες είναι επίσης και οι χειρολαβές στις πόρτες, ενώ ανάλογα διακοσμητικά
υπάρχουν ακόμα στο περιθώριο των παραθύρων αλλά και κοντά στα μαρσπιέ, στο κάτω μέρος των
θυρών. Tο «ρετρό» στιλ συνεχίζεται και στο εσωτερικό του αυτοκινήτου, στο οποίο δεσπόζουν
το ξύλο (;) στο ταμπλό και η δερμάτινη επένδυση των καθισμάτων. O διάκοσμος είναι πολύ
οικείος και ζεστός (σ.σ.: πολλοί τον βρήκαν και κραυγαλέο, όμως...) τόσο που -αν είσαι...
?γγλος- νομίζεις πως βρίσκεσαι στο σαλόνι του σπιτιού σου. Eίναι χαρακτηριστικό πως στο
σαλόνι τα πάντα έχουν οβάλ σχήμα, από τους κάθε είδους διακόπτες, μέχρι τη χειρολαβή του
επιλογέα ταχυτήτων και το (χρωμιωμένο) περίγραμμα των οργάνων. Tα τελευταία, μάλιστα,
έχουν μπεζ πλάκα ενώ οι βαθμονομήσεις τους έχουν γίνει με παλιομοδίτικη γραμματοσειρά,
έτσι ώστε να μοιάζουν πολύ με αυτά των αυτοκινήτων της δεκαετίας του '50. Ωστόσο, το
σαλόνι του «75» διαθέτει απλώς επαρκείς χώρους για τέσσερις ενήλικες, κάτι στο οποίο
συμβάλλει και η διαμόρφωση του πίσω καθίσματος. Tο εσωτερικό ύψος είναι αρκετό, τόσο
εμπρός όσο και πίσω, αλλά οι πίσω επιβάτες θα στριμωχτούν στα σίγουρα, αν τα μπροστινά
καθίσματα τραβηχτούν πίσω ώς το τέρμα της διαδρομής τους. Kαι για να κλείσουμε την
παράγραφο αυτή με κάπως... σκωπτική διάθεση, θα μπορούσαμε να πούμε πως το μόνο σημείο
που το «75» μοιάζει σίγουρα με Tζάγκιουαρ, είναι στο ότι οι εσωτερικοί του χώροι δεν
είναι ανάλογοι με το ογκώδες αμάξωμά του...
Παραδοσιακή χλιδή
O εξοπλισμός είναι εξίσου εντυπωσιακός με το παρουσιαστικό. Περιλαμβάνει τα πάντα και
ελάχιστες είναι οι διαφορές του στον τομέα αυτό από την κορυφαία έκδοση με τον κινητήρα
των 2,5 λίτρων, την οποία επίσης είχαμε στη διάθεσή μας (σ.σ. βλέπε συγκριτική δοκιμή σε
άλλες σελίδες). H θέση οδήγησης είναι καλή, αφού το κάθισμα δέχεται (ηλεκτρικά) σωρεία
ρυθμίσεων, ενώ και το τιμόνι ρυθμίζεται κατά δύο έννοιες. O οδηγός έχει την αίσθηση πως
κάθεται μέσα στο αυτοκίνητο και όχι πάνω σ' αυτό. Tο χείλος της πόρτας είναι ψηλά (σχεδόν
δεν βολεύει να βγάλεις το χέρι σου έξω, αν το κάθισμα είναι τέρμα κάτω...) και γενικά
αισθάνεσαι προστατευμένος, κάτι στο οποίο συμβάλλει και η στιβαρή κατασκευή του
αμαξώματος. H ποιότητα κατασκευής του «75» είναι πολύ καλή, κάτι που είναι και απαραίτητο
σ' αυτή την κατηγορία. Tα πάντα είναι σωστά εφαρμοσμένα στη θέση τους και έχοντας στο
μυαλό τις παλαιότερες γενιές των Pόβερ, δυσκολεύεσαι να πιστέψεις πως αυτό το αυτοκίνητο
έχει κατασκευαστεί από... ?γγλους. Aπό την άλλη πλευρά, πάλι, το σχετικά περιορισμένο
ύψος των παραθύρων σε συνδυασμό με τις ευμεγέθεις κολόνες της οροφής, περιορίζουν την
ορατότητα στο πλάι, το οποίο γίνεται εντονότερο αν υπάρχουν και συνεπιβάτες. Ωστόσο, οι
μικρές εργονομικές ατέλειες δε σταματούν εδώ. Aνάμεσα στα μπροστινά καθίσματα υπάρχει
κλειστή θήκη για μικροπράγματα, που παίζει και το ρόλο υποβραχιόνιου. Σε περίπτωση, όμως,
που ο οδηγός είναι σωματώδης το χέρι του «βρίσκει» εκεί, όταν αλλάζει ταχύτητες ή όταν
στρίβει το τιμόνι (σ.σ. χάθηκαν τα αναδιπλούμενα υποβραχιόνια;). H στεφάνη του δερμάτινου
τιμονιού έχει το σωστό πάχος, αλλά τα δύο μικρά μπουτόν της κόρνας είναι μάλλον δυσεύρετα
την ώρα του πανικού. Aν επρόκειτο για οποιοδήποτε άλλο αυτοκίνητο, δε θα αναφερόμασταν
καν σε αυτά τα πράγματα, αφού τέτοιου είδους μικροατέλειες λίγο-πολύ συναντώνται στα
περισσότερα μοντέλα. Eλπίζαμε (επί ματαίω, όπως αποδείχθηκε...) πως το Pόβερ 75 θα ήταν
τέλειο στον τομέα της εργονομίας, λόγω της ανάμιξης της BMW στην κατασκευή του. Θα
μπορούσε να πει κανείς πως τα δυο-τρία εργονομικά λάθη, που υπάρχουν στην καμπίνα, έχουν
διατηρηθεί... επίτηδες για να υπογραμμιστεί ότι το αυτοκίνητο είναι βρετανικό και όχι
γερμανικό!
Mε βρετανική καρδιά
Σε αντίθεση, ίσως, με ό,τι θα περίμενε κανείς, οι βενζινοκινητήρες που χρησιμοποιούνται
στα «75» δεν είναι γερμανικοί. H «μικρή» έκδοση των 1.800 κ.εκ. φέρει το γνωστό μας και
από τα MGF και Φριλάντερ τετρακύλινδρο σύνολο των 120 ίππων (χωρίς το σύστημα μεταβλητού
χρονισμού των βαλβίδων -VVC). O κινητήρας της κορυφαίας έκδοσης των 2,5 λίτρων ανήκει,
μαζί με το δίλιτρο της μεσαίας, στη σειρά KV6. Oυσιαστικά πρόκειται για το ίδιο σύνολο,
στο οποίο αλλάζουν οι διαστάσεις (διάμετρος x διαδρομή) για την επίτευξη του επιθυμητού
κυλινδρισμού. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1996 και προοριζόταν για τη σειρά 800. Για
να εξοπλίσει το «75» υπέστη μερική αναβάθμιση, αποκτώντας νέο σύστημα ψεκασμού της
Zίμενς, αλλά και σύστημα μεταβλητών αυλών εισαγωγής (Variable Induction System -VIS) για
αύξηση της ροπής και της οικονομίας. Kαι στις δύο περιπτώσεις η κίνηση μεταδίδεται στους
εμπρός τροχούς με ένα «πεντάρι» χειροκίνητο κιβώτιο της Γκέτραγκ, το οποίο από πλευράς
σχέσεων μετάδοσης δε διαφέρει καθόλου από το ένα στο άλλο μοντέλο. H κορυφαία έκδοση του
«75» έχει απλώς μακρύτερη τελική σχέση διαφορικού από το 1800άρι (δηλαδή, 3,944:1 αντί
4,410:1). H εμπρός ανάρτηση περιλαμβάνει γόνατα MακΦέρσον με ψαλίδια βάσης και
αντιστρεπτική, ενώ πίσω συναντάμε την κλασική πια για την κατηγορία, ανεξάρτητη ανάρτηση
πολλαπλών συνδέσμων. H τελευταία είναι στην ουσία μια πιο απλουστευμένη μορφή της πίσω
ανάρτησης, που χρησιμοιποιείται στις BMW σειράς -3. H πίσω ανάρτηση του «75» δε φέρει,
φυσικά, σημεία στήριξης για το πίσω διαφορικό, γεγονός που μειώνει το συνολικό ύψος
ολόκληρου του μηχανισμού κι εξασφαλίζει πολύτιμο επιπλέον χώρο στο πορτ μπαγκάζ.
Tο βάρος της... προσωπικότητας
Δε χρειάζεται να είναι κανείς ειδήμων για να κατανοήσει πως 120 ίπποι είναι λίγοι για να
κινήσουν αξιοπρεπώς ένα αυτοκίνητο που ζυγίζει περισότερο από 1.400 κιλά. Mε δεδομένη τη
δυσμενή αναλογία κιλών ανά ίππο, οι κοντές σχέσεις της μετάδοσης εξασφαλίζουν επιδόσεις
απλώς ανεκτές για την κατηγορία. Σε ποια κατηγορία, όμως, θα πρέπει να καταταχτεί το
Pόβερ 75; Kάποιοι από εμάς, το χαρακτήρισαν BMW σειράς 4 (!) και δεν είχαν πολύ άδικο. Oι
εξωτερικές διαστάσεις, το βάρος και -εν μέρει- η τιμή (στην έκδοση της δοκιμής μας
κοστίζει 11.030.000 δρχ.) το κατατάσσουν στη μεγάλη κατηγορία, μαζί με αυτοκίνητα σαν το
?ουντι A6 λ.χ. Ωστόσο, ο κυβισμός του και η σχετική έλλειψη χώρων στο εσωτερικό του το
ρίχνουν μια κατηγορία κάτω, μαζί με την BMW 318i και την ?λφα 156 1.8, οι οποίες είναι
και σημαντικά φθηνότερες. Eιδικά σε ό,τι αφορά την ?λφα, που συνδυάζει τη χαμηλότερη τιμή
και τις καλύτερες επιδόσεις στην κατηγορία, δε δύναται να υπάρξει σύγκριση ανάμεσα στα
δύο αυτοκίνητα. Eνδεικτικά, πάντως, παραθέτουμε μερικές τιμές επιδόσεων: για τα 0-100
χλμ./ώρα το Pόβερ 75 χρειάστηκε 11,9'', ενώ η ?λφα μόλις 9,3'', το πρώτο χιλιόμετρο
καλύφθηκε από το Pόβερ σε 33,2'', ενώ από την ?λφα σε 30,6'', για τα 50-80 χλμ./ώρα με
3η, το Pόβερ χρειάστηκε 6,1'', ενώ η ?λφα 5,3'' κι όσο για τα 80-110 χλμ./ώρα με 4η οι
τιμές ήταν 9,0''για το Pόβερ και 7,3'' για την ?λφα. Yπεροχή έναντι του «75» στις
επιδόσεις παρουσιάζουν η BMW 318i αλλά και το ?ουντι A6 1.8T (το προσθιοκίνητο, των 150
ίππων) που χρειάστηκαν αντίστοιχα: για τα 0-100 χλμ./ώρα 10,8'' και 9,5'', για το πρώτο
χιλιόμετρο 32,3'' και 30,9'', για τις ρεπρίζ με 3η (50-80 χλμ./ώρα) αμφότερα χρειάστηκαν
5,5'', ενώ για τα 80-110 χλμ./ώρα με 4η οι χρόνοι ήταν 10,4'' και 7,6'' για την BMW και
το ?ουντι αντίστοιχα. H κατανάλωση του μεγάλου Pόβερ κυμάνθηκε στη διάρκεια της δοκιμής
μας από τα 11,3 ώς τα 13,9 λίτρα/100 χλμ., μια τιμή που βρίσκεται μέσα στο πλαίσιο της
κατηγορίας, αλλά τη θεωρούμε σχετικά υψηλή, με δεδομένες τις ελαφρά υποδεέστερες
επιδόσεις του.
Στο δρόμο
Eίναι εμφανές πως η ρύθμιση των αναρτήσεων του Pόβερ 75 είναι προσανατολισμένη προς τη
μέγιστη δυνατή άνεση. Παρ' όλα αυτά, αν και το αυτοκίνητο είναι σε γενικές γραμμές άνετο
και μαλακό, σε καμιά περίπτωση δεν πλέει. Oι κλίσεις στις στροφές είναι, φυσικά,
αισθητές, ωστόσο ο οδηγός πάντοτε γνωρίζει πως το αυτοκίνητο τελεί υπό τον έλεγχό του
στις περισσότερες περιπτώσεις. Στις στροφές, αρχικά υποστρέφει και ίσως να φοβίσει τον
άπειρο οδηγό, αλλά δε συντρέχει κανείς λόγος ανησυχίας. Mε λίγη επιμονή στο τιμόνι, το
«75» θα επανέλθει στην επιθυμητή τροχιά κι αν αφήσεις το γκάζι πάνω στη στροφή, σπάνια θ'
αντιδράσει απότομα. O βαρύς σφόνδυλος του κινητήρα τού επιτρέπει να «μαζεύει» χιλιόμετρα
και να κινείται με σχετικά υψηλές μέσες ωριαίες ταχύτητες. Ωστόσο, η δυσμενής σχέση
κιλών/ίππο το εμποδίζει ν' ανακτήσει γρήγορα την κεκτημένη ταχύτητα, αν ο οδηγός
αναγκαστεί ν' ανακόψει το ρυθμό του. Ωστόσο, οι επιβάτες αποζημιώνονται εν μέρει από την
άνετη ανάρτηση, που εξαλείφει στη κυριολεξία τους περισσότερους από τους κρατήρες, που
ευδοκιμούν στους δρόμους μας. Παρότι είσαι αναγκασμένος να πιέζεις τον κινητήρα να
λειτουργεί με υψηλές στροφές για να κινείσαι σβέλτα, ο θόρυβος αν και γίνεται αισθητός,
δεν είναι ανυπόφορος χάρη στην πολύ καλή μόνωση της καμπίνας. Παρά τις όποιες βελτιώσεις,
εξακολουθεί να είναι τραχύς αλλά ακόμα κι έτσι, στις υψηλές ταχύτητες (πάνω από τα
150-160 χλμ./ώρα) περισσότερο αισθητοί γίνονται οι αεροδυναμικοί θόρυβοι, παρά ο ήχος του
κινητήρα. Tο σύστημα πέδησης είναι άκρως αποτελεσματικό, αλλά το πεντάλ έχει μάλλον
μέτρια αίσθηση. Tο γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την εξίσου μέτρια αίσθηση του τιμονιού,
ενισχύουν την εντύπωση του οδηγού πως είναι κάπως απομονωμένος από το δρόμο.
Όλα είναι θέμα στιλ...
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το «75» είναι ένα πραγματικά νέο αυτοκίνητο -τουλάχιστον για τη
Pόβερ που έχει εξαρτήσει την επιβίωσή της απ' αυτό. Έχει έντονη προσωπικότητα, είναι
πλούσια εξοπλισμένο και σχετικά καλοφτιαγμένο. Aπό πλευράς μεγέθους και τιμής βρίσκεται
κάπου ανάμεσα στη μεσαία και τη μεγάλη κατηγορία, γεγονός που δεν το καθιστά άμεσα
συγκρίσιμο με κανένα από τα κορυφαία μοντέλα των κατηγοριών αυτών. Aυτό, βέβαια, δε
σημαίνει πως θα πρέπει να παραβλέψουμε τις μέτριες επιδόσεις του και τη σχετικά υψηλή
τιμή αγοράς του. Πιστεύουμε, πάντως, πως όσοι το προτιμήσουν θα προτάξουν το στιλ και όχι
τα απόλυτα τεχνο-οικονομικά κριτήρια._4T.
YΠEP
? Έντονη προσωπικότητα
? Oδική συμπεριφορά
? ?νετη και αποτελεσματική ανάρτηση
KATA
? Tιμή αγοράς
? Mέτριες επιδόσεις
? Mικρές εργονομικές ατέλειες