Θέμος Aναστασιάδης

«...τίποτα δεν είναι ικανό να μεταλλάξει τη μοναδική ικανότητα της Eλλάδας να κάνει το
αδύνατο-δυνατό για να βγάλει μόνη της τα μάτια της...»

Για ένα λαχανί Zάσταβα

EXΩ ΣYΛΛABEI τον εαυτό μου να ξεκλέβει τις πιο περίεργες ώρες για να γράφει για τους «4
Tροχούς». Kάποια ξημερώματα, κάποια «ξεκάρφωτα» μεσημέρια, όπου κανονικά θα ?πρεπε να
κάνω άλλα πράγματα ή κάποια «Σάββατα-βράδυ», οπότε θεωρητικά θα ?πρεπε να ψάχνω παρκαδόρο
για να βολέψω τ? αμάξι, προκειμένου να έχω την τιμή να πληρώσω 30.000 το κεφάλι (άντε το
ενάμισι κεφάλι) σε κάποιο σούπερ «ιν» εστιατόριο. Για δες μέρα που διάλεξα, όμως, ενώ οι
ανθρωπιστικοί βομβαρδισμοί της πολιτισμένης Eυρώπης συνεχίζονταν, να γράψω για το ένα και
μοναδικό Zάσταβα που εμμέσως πλην σαφώς είχα κάποτε. Για την ακρίβεια, πριν από περίπου
20 χρόνια, ο συγχωρεμένος πατέρας μου είχε φέρει σπίτι ένα ολοκαίνουριο λαχανί (ή
πορτοκαλί;) πεντάπορτο «101» για «δεύτερο αυτοκίνητο». Ήταν μια ακόμη εποχή παροξυσμού
του ελληνικού δημοσίου με μονά-ζυγά και τα συναφή, και οι Έλληνες έμπαιναν στη λογική του
«β? I.X.», ενώ τώρα βέβαια έχουμε φθάσει στο τρίτο ή στο τέταρτο. Θυμάμαι είχε κάνει κάτι
βόλτες το ταπεινό πλην αξιοπρεπέστατο ξαδελφάκι του Φίατ 128 από? ανάγκη γιατί ο πατέρας
δεν μου έδινε τη θηριωδών κυβικών τότε «518» του. Aλλά ήταν οι καιροί, που δεν
αποχωριζόμουν με τίποτα τα κλιπ-ον της «Mπενέλι» μου, οπότε το γιουγκοσλαβικό
αυτοκινητάκι έμεινε (οικογενειακώς) στα αζήτητα. Kάπως όπως ο σέρβικος λαός. Kι όταν
πουλήθηκε όλοι ξεφυσήσαμε με ανακούφιση, που βγήκαμε απ? την? δύσκολη θέση να το
ανεχόμαστε. Kάπως σαν τους βομβαρδισμούς βράδυ Aνάστασης. ?ντε να χωνέψεις μετά.

H καμπάνια των Mπόμπων
Eίκοσι χρόνια μετά, τα τίμια «101» και τα ζημιάρικα «Γιούγκο» δεν κυκλοφορούν καν στην
Eλλάδα, αφού όλοι θεωρούν αξιοπρεπέστερα τα διάφορα κορεάτικα «τουτού», ενώ οι
βιομηχανίες της «Zάσταβα» θεωρήθηκαν? πολεμικοί στόχοι(!) και αφανίσθηκαν. Eντάξει δεν
μπορούσαμε να βοηθήσουμε τους Σέρβους στον πόλεμο, μακάρι όμως να κάνουμε κάτι όταν
τελειώσει η «?μπομπ καμπαίην» του κ. Kλίντον. Πώς μεταφράζεται αυτό; Σε καμπάνια
«Mπόμπων»; Mακάρι να ?ταν ανέκδοτο έστω και «μαύρο». Aντιθέτως θα ?ναι πολύ μαύρη η
«επόμενη μέρα» για τη Σερβία: Kαθ? ότι δεν υπάρχει τίποτα το ηρωικό σ? έναν ταπεινωμένο
λαό, που συν τοις άλλοις θα ?χει να καταπολεμήσει τη φτώχεια και την ανεργία. Ποια
συναυλία μπορεί να σε κάνει να ξεχάσεις τη μίζερη καθημερινότητα; Mακάρι να μπορούσαμε
«όλοι» (έστω κάποιοι) να παραγγείλουμε από ένα «Zάσταβα» για να τους βοηθήσουμε να
σταθούν στα πόδια τους. Kι ας το οδηγάει έστω ο Aλβανός της διπλανής μας πόρτας. (Πώς;
Δεν έχετε ακόμη Aλβανό στη διπλανή πόρτα; Kαλομελέτα κι έρχεται!).
Έξυπνα «αυτόματα»-ηλίθια όπλα
Eξακολουθώ να μην πολυχωνεύω το σχήμα της «Mercedes A class», που μου φαίνεται σαν
στραβοχυμένο «Σενίκ» κι επιμένω ότι το «σικ» αυτοκινητάκι του 4ου Pάιχ έχει γίνει πολύ
«σκληρό» για την ελληνική άσφαλτο. Eίπαμε να μην τουμπάρει, αλλά τώρα κοντεύεις να πέσεις
εσύ απ? το κάθισμα απ? τα χοροπηδήματα στα σαμαράκια. Eντούτοις, πέρα απ? την
«αφεντάδικη» ποιότητα κατασκευής με ξετρέλανε ένα υπέροχο αυτόματο κιβώτιο που παρουσίασε
τώρα το «Aστέρι» για το «A 160» της. Πέρα απ? τις συμβατικές αυτόματες σχέσεις γίνεται
και μάνιουαλ μ? ένα διαφορετικό κόλπο απ? ότι τα γνωστά «σειριακά». Πιέζοντας το μοχλό
ελαφρά αριστερά, κατεβάζεις ταχύτητα και δεξιά ανεβάζεις! Φυσικά χωρίς συμπλέκτη.
Aπλούστατο και λειτουργικότατο! Eλπίζω να ?ναι και αξιόπιστο, γιατί η εμπειρία μου από
εξελιγμένα «έξυπνα» αυτόματα δεν είναι καλή. Θα μου πεις εδώ «αστοχεί» ολόκληρο «Στελθ»,
να μη σου χαλάσει κι ένα αυτόματο κιβώτιο και δη «υπό εγγύηση»; Συμπερασματικά ναι θα
χρησιμοποιούσα το αυτόματο «A 160» κάθε μέρα για τις μετακινήσεις μου στην πόλη, έπειτα
από συνταγή του ορθοπεδικού μου. Mόνο που στα ίδια λεφτά παίρνεις? δύο αυτοκίνητα πόλης
από άλλα «μαγαζιά». Όου γιες!

Tα Mατωμένα μας Xρήματα ρεεε!
Bέβαια, αν ο κ. Σημίτης μας μοίραζε από τώρα τα 9 τρις που «πήρε»(;) απ? την Kοινότητα με
το τρίτο-τέταρτο «πακέτο», θα μπορούσαμε να πάρουμε κι ένα «A 160» στην οικογένεια για να
πηγαίνει η μπέμπα στην παιδική χαρά με στιλ. ?σε που θα «σάρωνε» και στις ευρωεκλογές, αν
έδινε με απευθείας κατάθεση σε κάθε ελληνική οικογένεια τα 3-4 εκατομμυριάκια που
θεωρητικά της αντιστοιχούν απ? τα «Mατωμένα Xρήματα» της παραιτηθείσας «Kομισιόν».
Aνήμερα του πρώτου βομβαρδισμού των Σέρβων το αποφάσισαν, ε, ας μας τα δώσουν
προκαταβολικά να τα φάμε εγκαίρως πριν βρεθούμε σε κανένα πιο δυσάρεστο δίλημμα. Nα
ανεχθούμε καμιά «μπομπ-καμπαίην» για την επίλυση και του Kυπριακού, ή να κάτσουμε στ?
αβγά μας διά να «απορροφήσομεν» το υπόλοιπο πακέτο; Λέτε βέβαια ότι τέτοια πράγματα δε
συμβαίνουν. Σωστά. Δε θα χρειαστεί δα και να βομβαρδίσουν τη Λευκωσία για να
αναγνωρίσουμε τα «ανθρώπινα δικαιώματα» των Tουρκοκυπρίων. Nά που πάλι παρασύρθηκα? Aς
πούμε κάτι διαφορετικό. Mα, πώς τους πιάσανε μέσα σε «Xάμερ»;

Προσκυνήστε τον «Kυρίαρχο»!
Λέω για τους τρεις Aμερικάνους αιχμαλώτους που συνελήφθησαν απ? το σερβικό στρατό, ενώ
περιπολούσαν με αυτά τα υπέροχα «θηρία» ανώμαλου δρόμου, τα «Xάμερ»! Tο σούπερ -τζιπ(;)
που μεταξύ άλλων οδηγεί κι ο Σβαρτσενέγκερ για να πάει απ? τη βίλα του στα στούντιο του
Xόλιγουντ να κάνει τον σούπερ-κομάντο. Mα όταν οδηγείς ένα τέτοιο «κτήνος» (με ελαφρά
θωράκιση υποθέτω) πώς είναι δυνατόν να κάτσεις να σε συλλάβουν οι ξυπόλητοι Σέρβοι; Tι
διάολο; Ωτοστόπ τους κάνανε και αμέσως κατέβηκαν και τα κατέβασαν; Eμένα πάντως ούτε ένας
ταξιτζής δε στάθηκε ικανός να με ανακόψει στα στενά της Aθήνας, την εβδομάδα που οδηγούσα
το «Λαντκρούιζερ 90» της «Tογιότα». Aν με ρωτήσετε; Tο τέλειο αυτοκίνητο πόλης! Oι
«ταρίφες» τραβιούνται τρομαγμένοι, τα κάμπριο καταπίνουν τη γλώσσα τους, καθώς σε
θαυμάζουν από κοντού (εσύ αφ? υψηλού βλέπεις στα ίσια ακόμη και τους οδηγούς λεωφορείων)
και το πάρκινγκ είναι αστεία υπόθεση. Kαβαλάς οιοδήποτε πεζοδρόμιο! Πώς πάει στο χώμα;
Ένα παρτέρι της Bασιλίσσης Σοφίας, που πέρασα αναγκαστικά για να ξεφύγω από μια ακόμη
διαδήλωση (συγνώμη δήμαρχε για το παράπτωμα), δε στάθηκε ικανό να με διαφωτίσει. Λένε
όμως ότι είναι απ? τα καλύτερα «4x4» και «ON» και «OFF». Θα το προτιμούσα με λίγα κυβικά
παραπάνω, αλλά πάλι αν έχεις τα λεφτά, κύριε, πάρε το «Λαντκρούιζερ 100», που είναι το
θηρίο των θηρίων! Όλα αυτά αναθέρμαναν μέσα μου την αγάπη για τα μεγάλα κτηνώδη,
αντιοικολογικά και φιγουρατζίδικα τζιπ, που δε συγκρίνονται με τίποτα άμα θες να νιώθεις
ο κυρίαρχος των δρόμων. Aλλά πάλι υποτίθεται ότι μεγαλώσαμε, ε; Ότι δεν επιτρέπεται να
«τσαμπουκαλευόμαστε» με άλλοθι το εκτόπισμα και τα κυβικά! Έλα όμως που η ζωή είναι
σκληρή και κερδίζουν πάντα οι ανώτεροι εξοπλισμοί;

H ντροπή του αιώνα
Tι να λέμε τώρα; Πόσο δίκιο είχαν τόσα χρόνια τώρα οι «Tροχοί», η «Πτήση» και όποιος
άλλος έγραφε για το πού βαδίζει το «ισοζύγιο» αμυντικών δυνάμεων Eλλάδος-Tουρκίας; Kαι
θυμώντας τα να κλαις. Tόσα κι άλλα τόσα να γραφτούν τίποτα δεν είναι ικανό να μεταλλάξει
τη μοναδική ικανότητα της Eλλάδας να κάνει το αδύνατο-δυνατό για να βγάλει μόνη της τα
μάτια της. Nα δώσει ο μεγαλοδύναμος να μας έλθουν τα πράγματα καλά, γιατί αν χρειασθεί να
κληθούμε «υπέρ βωμών και εστιών», φοβάμαι ότι θα γίνει τέτοιο «πατιρντί» που θα βγουν απ?
τους τάφους τους οι πρόγονοί μας και θα μας κυνηγούν. Kι έχουμε πολλούς κι αιμοβόρους
δυστυχώς. Mε ακόντια και ασπίδες, με φουστανέλες και γιαταγάνια, με τρύπιες χλαίνες και
σκουριασμένους γκράδες και «Ένφιλντ» θα μας στρώσουν στο κυνήγι για να ξεπλύνουν την
ντροπή του νέου αιώνα. Tο ξαναλέω: μακάρι να μη χρειασθεί γιατί δεν τολμώ να φαντασθώ τι
θα δει το μάτι μας.

Λευτεριά στα σκαφάκια μας!
Yπάρχουν δύο τρία πράγματα, για τα οποία ποτέ δε γράφουν οι «Tροχοί» και ποτέ δεν
κατάλαβα το γιατί. Π.χ. γυναίκες! «Aπαγορευμένο έδαφος». Oύτε ένα σεξιστικό σχόλιο τόσα
χρόνα. ?ρα να μη χαλάσω την παράδοση αναφερόμενος στα γυμνά της νέας σταρ του μόντελινγκ
(και του «Aστερίξ) «Λετίσια Kάστα» που είδα στο γαλλικό «PHOTO». Kι ούτε θα τολμήσω την
ιερόσυλη προσομοίωση της νεαρής ιταλίδας με τις «Mπουγκάτι». Nα μου θυμίζει «Mπουγκάτι».
Ίσως γιατί λες τ? όνομά της και γεμίζει το στόμα σου. Mεταφορικά δυστυχώς. Tο άλλο είναι
τα? σκάφη. Όχι φίλε μου «σκάφη» δεν είναι μόνο οι πλαστικούρες του ενός εκατομμυρίου
δολαρίων που συνωστίζονται στις ελληνικές διαβολο-μαρίνες. Eίναι και τα πολύ πιο προσιτά
φουσκωτά, είναι και τα ιστιοπλοϊκά, είναι κάποια ξύλινα παραδοσιακά σκαριά, που αξίζει να
τα σώσουμε απ? τη λαιμητόμο της ευρωπαϊκής «απόσυρσης», είναι και κάποιες κλασικές
σιδερένιες καραβο-«γοργόνες» που μπορούν να σου χαρίσουν τόσες συγκινήσεις όσες η Λετίσια
που λέγαμε πριν. Eίναι που ?ναι διωκόμενη η ιδέα του σκάφους στην ναυτική κατά τα άλλα
Eλλάδα που δεν θα ?πρεπε να ενισχύουμε την προκατάληψη ότι είναι μόνο για «επιδειξίες»!
Διότι ακόμη και κάτι υπέροχα εικοσάμετρα ταχύπλοια που σκίζουν τα νερά με 60 κόμβους και
βάλε, καταπίνοντας σε μια ώρα όσο πετρέλαιο χρειάζεται μια πολυκατοικία για? ένα μήνα,
είναι θαύματα της ναυπηγικής τέχνης. Όσο μπορούμε να αποθεώνουμε τη νέα «Φεράρι», που
ποτέ δε θ? αποκτήσουμε, τόσο δικαιούμαστε να χαράζουμε τη δική μας νοητή γραμμή των
οριζόντων. Kι όσο υπάρχει θάλασσα, τόσο θα ξανοιγόμαστε βέβαιοι ότι δε θα βρούμε ποτέ την
Iθάκη μας? Πω-πω «ποίηση» ο δικός σας! Bόμβες που του χρειάζονται για να συνέλθει._Θ.A.