Pέα Bιτάλη

"...Η μοίρα της ανθρωπότητας... Ανέκαθεν. ?νδρες που δυσκολεύονται να εκσπερματώσουν
εύκολα μπορούν να ολοκληρώσουν έναν πόλεμο..."

Bιός που δεν αξιώθηκε μια γερή βαλίτσα

ΠETAΞE λίγα σκόρπια πράγματα. Πώς να χωρέσεις το βιός σου σε μια ξεχαρβαλωμένη,
σκονισμένη βαλίτσα; Λένε ότι είσαι πραγματικά ελεύθερος, όταν μπορείς να φύγεις από το
σπίτι σε μισή ώρα με ένα μπαούλο. Μαλακίες χορτασμένων. Μόνο λεύτερη δεν αισθανόταν τούτη
τη στιγμή. Ήταν φοβισμένη, εξαγριωμένη, πονεμένη. Τρύπια η καρδιά όπως ο πάτος της
βαλίτσας και ανοιχτή η πληγή όπως η ρημάδα η κλειδωνιά. Να προσπαθεί να την κλείσει και
αυτή να πετάγεται. ?ρχισε να περπατάει με δυσκολία. Τεράστια η κοιλιά της. Πότε να
φουσκώνει δεξιά, πότε αριστερά. Πυξίδα της συμφοράς. Συνοδοιπόρος μέσα της. Έρμος
συνοδοιπόρος. Βάστα καρδούλα μου, βάστα. Μα πώς φτάσαμε ώς εδώ και πώς μας
φτάσανε...Τανάλιες τα χέρια, να μπουν βαθιά να σε ξεριζώσουν. Μάζεψα φιλιά και χάδια,
φλογερές ματιές και στεναγμούς. Χρέος και Διέξοδο και σε φώλιασα στα σωθικά μου. Μέτραγα
τις μέρες, χαμογέλαγα και συ μεγάλωνες. Κι όλο ένιωθα τα σινιάλα σου. Φάρος που
αναβόσβηνες. Φάρος που φώτιζες το σκοτάδι. Και τώρα... Τι να σε κάνω. Όλο το βράδυ στο
καταφύγιο, τώρα σ? αυτή τη θλιβερή πομπή. Βιός που δεν αξιώθηκε ούτε μια γερή βαλίτσα.
Μεγάλη Πέμπτη σήμερα για τους Καθολικούς. Εμείς δεν είμαστε Καθολικοί. Κύλησε ο σταυρός
από την πλάτη, πήγε στην κοιλιά. Μεγάλη Παρασκευή αύριο για τους Καθολικούς. Εμείς δεν
είμαστε Καθολικοί. Συγχώρα με. Μ? ακούς, άραγε, Θεέ μου. Πώς μπόρεσα να πω ότι θα το
ξεριζώσω. Βάστα καρδούλα μου, βάστα. Εγώ θα προσμένω την Ανάσταση. Μόνο που δεν ξέρω ποια
είναι η Ανάσταση.
Κατέβηκε από το αεροπλάνο. Είχε δίπλα του το σκυλάκι. Συνοδοιπόρος υπάκουος. Ήταν σαν
σταρ του σινεμά. Γοητευτικός, ψεύτικος, λουστραρισμένος. Το γκαζόν (για όλα φταίει το
γκαζόν), το αεροπλάνο, ο σκύλος με το αλαζονικό περπάτημα. Είπε ότι είναι υποχρεωμένοι να
προχωρήσουν στην επόμενη φάση. Εξέφρασε τον πόνο του για τους Aμερικανούς στρατιώτες και
έφυγε. Η μοίρα της ανθρωπότητας... Ανέκαθεν. ?νδρες που δυσκολεύονται να εκσπερματώσουν
εύκολα μπορούν να ολοκληρώσουν έναν πόλεμο. Ο ήλιος έδυσε. Η μέση της θαρρείς και θ'
άνοιγε. Κατά διαστήματα άγγιζε την κοιλιά της. Πάνε μέρες που δεν κουνιότανε πολύ.
Λούφαζε. Πώς ήρθαν έτσι τα πράγματα σκεφτόταν και ξανασκεφτόταν. Τα συναισθήματά της
πύραυλοι. Να χυμάνε στην καρδιά, να τη διαλύουν. Και η μοναξιά. Απέραντη η μοναξιά,
απέραντη η δυστυχία, όλα απέραντα. Πού σε φέρνω καρδούλα μου, πού σε παραδίδω; Ορμητικό
νερό πλημμύρισε τα σκέλια της. Σαν λάβα, σαν ποτάμι. Σαν ζεστό, σαν κρύο, σαν όλα μαζί.
Πόνος, αφάνταστος πόνος. Να έρχεται, να φεύγει. Γιατί βιάζεσαι καρδούλα μου... ?νοιξε τα
πόδια, ανακάθισε. Ιδρώτας στο πρόσωπο. Πόνος και σφίξιμο. Αναπνοή και ζόρι. Αχ, πόσα
χρόνια εκπαιδευόταν και ακόμα ανέτοιμη. Αναπνοή και ζόρι. Να ?ταν να σε κράταγα. Γιατί
φεύγεις καρδούλα μου. Ούρλιαξε. Γιατί, γιατί... Παιδί που αξιώθηκε μόνο το γιατί. Ούτε
κατάλαβε πώς βρέθηκε στο νοσοκομείο. Δίπλα ένας στρατιώτης τραυματισμένος, πιο δίπλα μια
γριά χωρίς δόντια. Μια δημοσιογράφος χαμογέλαγε πάνω από το κεφάλι της. Ήταν το πρώτο
χαμόγελο που είδε εδώ και μέρες. Έσφιξε το μωρό στην αγκαλιά της. Είχε σταματήσει το
κλάμα και κοιμόταν. Σκληραγωγημένο παιδί. Κορίτσι.
Πλησίασε το μικρόφωνο στα χείλη.
-Τι όνομα θα δώσετε;
Ανακάθησε. Πονούσε ακόμα. Το μωρό κούνησε τα χειλάκια.
Ήταν μια μάνα δεκαοχτώ χρονών. Έκλεισε τα μάτια. Θυμήθηκε μια ιταλική ταινία. Μια
πανέμορφη κοπέλα έτρεχε σε έναν κήπο με καταπράσινο γκαζόν, φορώντας ένα άσπρο φόρεμα για
να συναντήσει... Το θυμόταν όλο απ΄ την αρχή μέχρι το τέλος. Μέχρι και το όνομα της
πρωταγωνίστριας. Ναι, ναι μέχρι κι αυτό το θυμόταν. Sonora. SONORA. Aχ, πώς η ψυχή
φτερoυγίζει στο όνειρο. Από πού αντλεί δύναμη κι ελπίδα... SONORA. H δημοσιογράφος έφυγε.
Έμεινε μόνη. Η γριά άρχισε το κλάμα. Ο στρατιώτης βόγκαγε. Το μωρό ξύπνησε. Έβαλε όλη της
τη δύναμη να σηκωθεί. Τα πόδια ακούμπησαν στη βαλίτσα. Συνοδοιπόρος. Και τώρα Sonora
μου...Τανάλιες τα χέρια μου να σε προφυλάξω καρδιά μου..._P.B.

Υ.Γ. 1. Έψαξα σε ιταλικό λεξικό να βρω την έννοια της λέξης Sonora. Eίναι καταχωρημένο
σαν voce sonora, δυνατή φωνή - καθαρή. Ίσως ήταν η πιο δυνατή φωνή που άκουσα αυτές τις
μέρες. Να ζήσεις Sonora.
Y.Γ. 2. Το κείμενο αυτό θα τυπωθεί τον Μάιο, που είναι η γιορτή της μητέρας . Μανούλα μου
ή Ελισάβετ, όπως σε λέω τώρα τελευταία, χρόνια πολλά (και με βαλίτσα Louis Vuitton).