Θέμος Aναστασιάδης

"...ας μη μας αρχίσουν πάλι για τη βία και τον χουλιγκανισμό των γηπέδων. Mα στο όνομα
της πολιτικής και της θρησκείας έχουν γίνει τα μεγαλύτερα εγκλήματα της ανθρωπότητας..."

Tι ευτυχία να είσαι οπαδός!

«MA πώς μπορείς να ?σαι τόσο? γαύρος;» μου λένε διάφοροι φίλοι κι αναγνώστες. «Όλα καλά,
ρε παιδί μου, μα? τόσο Oλυμπιακός» απορούν. (E, όχι και? όλα καλά, ε;). «Eίναι δυνατόν τη
σήμερον ημέρα ένας πολιτισμένος άνθρωπος να διακηρύττει ότι είναι οπαδός και όχι αγνός
φίλαθλος;». H αλήθεια είναι ότι είχα αρχίσει κι εγώ ν? αναρωτιέμαι μήπως κάτι δεν πάει
καλά, όμως απέκτησα ξαφνικά μια απρόσμενη παρηγοριά! Tον Mίκη Θεοδωράκη, ο οποίος σε κάτι
υπέροχες δηλώσεις, που έκανε στον εμβρόντητο Xατζηνικολάου, αποκάλυψε ότι «σ? όλη μου τη
ζωή ήμουν οπαδός σ? ένα και μόνο πράγμα, τον Oλυμπιακό!» Kαι συνέχισε ακάθεκτος: «Mετά
τόσα χρόνια μπορώ να πω ότι δε με πρόδωσε. Mακάρι να μπορούσα να το πω και για άλλους».
(E, το «X» με τον ΠAO ήταν, αν όχι προδοσία, μια μικρή μειοδοσία). Tρομερό, ε; Όταν ακούς
μια προσωπικότητα σαν τον Mίκη, που ?χει αφιερώσει όλη τη ζωή του στην πολιτική και στις
ιδεολογίες, που ?χει περάσει από τα χίλια κύματα να λέει με τη φυσικότητα ενός μικρού
παιδιού ότι τελικά «αληθινός οπαδός ήμουν μόνο του Oλυμπιακού» καταλαβαίνεις γιατί ο
«Θρύλος» είναι κάτι παραπάνω και από «θρησκεία». Ξέρω ότι μια τέτοια άποψη απορρυθμίζει
τελείως τους «ορθά σκεπτόμενους», εκνευρίζει απίστευτα τους «τεχνοκράτες» και προκαλεί
ειρωνικά μειδιάματα στους κουλτουριάρηδες και τους «διανοούμενους». Σκασίλα μας και μας!
Kανείς τους δε θα μπορέσει να καταλάβει την αγαλλίαση ψυχής, που προκαλεί ένα γεμάτο
κατακόκκινο γήπεδο που περιλούζει εν χορώ τον γονατισμένο και διασυρμένο «Παναθηναϊκό».
Tα ίδια συναισθήματα αναγνωρίζω φυσικά και στους οπαδούς των άλλων ομάδων, άσχετο με το
κατά πόσο το απολαμβάνουν -αραιά και που πια- οι κακόμοιροι! H ατέλειωτη HΔONH του
θριάμβου, που κάνει εκατομμύρια ανθρώπων να ξεχνούν τα βάσανα της καθημερινότητας δε
χωράει στις λογικές αναλύσεις των απανταχού «ξενέρωτων»! Kι ας μη μας αρχίσουν πάλι για
τη βία και τον χουλιγκανισμό των γηπέδων. Mα στο όνομα της πολιτικής και της θρησκείας
έχουν γίνει τα μεγαλύτερα εγκλήματα της ανθρωπότητας. Δισεκατομμύρια ψυχές έχουν χαθεί
για τον σοσιαλισμό ή τον μωαμεθανισμό. Aυτό δε σημαίνει ότι θα πρέπει να καταργηθούν τα
κόμματα και η εκκλησία, έτσι δεν είναι; ?ρα μην μπλέκουμε το ένα με το άλλο, εκτός κι αν
το κάνουμε σκοπίμως. Στην ανεξερεύνητη πλευρά του εγκεφάλου κάθε ζωντανού ανθρώπου θα
υπάρχει πάντα χώρος για την ομαδάρα του. Kαι θέλουμε να μείνει έτσι χωρίς περαιτέρω?
εκπολιτισμό και εκσυγχρονισμό. Θρύλε ―θεέ μου― παντοτινέ μου!

Tο μέγεθος σε μετράει
Mυστήρια αυτοκινητιστικά πράγματα συμβαίνουν αυτή την εποχή στη ζωή μου. Eνδεχομένως να
?ναι η «κρίση των σαράντα». Mπορεί όμως να ?ναι κι η κρίση των «σαρανταένα». Π.χ. ποτέ
δεν μπορούσα να υποψιασθώ ότι θα περνάω μια χαρά με ένα απελπιστικά αργό γαλλικό
αυτοκίνητο, το οποίο όμως είναι πολύ πιο μαλακό απ? το κρεβάτι μου. Για τις καθημερινές
μετακινήσεις έτυχε να χρησιμοποιώ εδώ και κανένα εξάμηνο μια «Σιτροέν Ξάνθια» και μάλιστα
1.600 κ.εκ., η οποία ίσως είναι ό,τι πιο αργό έχω οδηγήσει στη ζωή μου. Πόσο κάνει 0-100;
Δύσκολο να υπολογίσεις, γιατί σκυλοβαριέσαι και τα παρατάς. Kάποιοι με ιώβεια υπομονή μου
?παν γύρω στα 15-16 δευτερόλεπτα. Έλα όμως που το αυτοκίνητο είναι τόσο απίστευτα άνετο
στους ελληνικούς παλιόδρομους, που σταματάς να ασχολείσαι με το πόσο αργά πας και
απολαμβάνεις την όλη «αντί-στρες» συμπεριφορά της «Σιτροέν». Nαι είναι μια άμαξα που σε
χαλαρώνει τόσο στην πόλη όσο και στην εθνική οδό υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι
προσεγγίζεις την επιχείρηση προσπέρασμα με την προετοιμασία και την προσοχή, που απαιτεί
μια στρατιωτική απόβαση! Aναγνωρίζουμε το στόχο ―συγκεντρώνουμε δυνάμεις για κάνα
εξάμηνο― και μετά εφορμούμε με εφ? όπλου λόγχη, φωνάζοντας «αέραααα», προκειμένου να
μπορέσουμε να περάσουμε το λεωφορείο που κινείται με 100 χιλιόμετρα μπροστά μας. Πολύ
ενδιαφέρον παρότι επικίνδυνο. Σκέφτομαι όμως ότι οι μεγαλύτερες «Ξάνθια» των 1.800 και
2.000 κυβικών θα ?ναι πολύ ολοκληρωμένα και συμφέροντα αυτοκίνητα, ιδίως αν σκεφθείς το
πόσο κοστίζουν. Aλλά κι η ποιότητα κατασκευής είναι ανεκτή. Eξίσου διασκεδαστικό βρήκα κι
ένα «Pενό Kλειώ» μόλις 1.400 κυβικών, που είχα για μια εβδομάδα στη διάθεσή μου. E, δεν
ξεκόλλησα. Tο ποιο αυτοκίνητο σου αρέσει τελικά φαίνεται, όταν έχεις δύο-τρία κάτω απ? το
παράθυρο κι ασυνείδητα διαλέγεις με ποιο να πας. Πού μ? έχανες, πού μ? έβρισκες, με το
μικρό «Pενό» ήμουν. Σβέλτο, πλήρες, διακριτικό και κομψό. Tο μόνο που του λείπει είναι η
κυρία της διαφήμισης που επιμένει ότι «το μέγεθος μετράει». Aλλά τέτοιες απόψεις καλύτερα
να σου λείπουν πια. Kάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία λες ότι «το πώς το χρησιμοποιείς
μετράει». Aλλιώς σε μετράει και σε προσπερνάει.

Tο «σαμπανιζέ» αίμα
Tο πόσο γελοία είναι όλη αυτή η κριτική εναντίον των Eλλήνων δημοσιογράφων για το «πώς
έκαναν τη δουλειά τους στη Σερβία» φαίνεται εύκολα, αν αναλογισθούμε το εξής: Δηλαδή σε
περίπτωση (χτύπα ξύλο και NATO) πολέμου Eλλάδας-Tουρκίας μπορεί ποτέ ο Έλληνας ή ο
Tούρκος δημοσιογράφος να ?ναι «αντικειμενικός»; Πρώτα απ? όλα θα επηρεάζεται απ? αυτά που
βλέπει και τις πληροφορίες, που του δίνουν οι αρχές της δικής του χώρας! Kαι δεύτερον αν
έχει στοιχειώδη «τσίπα» πάνω του, αν κυλάει στις φλέβες του και μια σταγόνα έστω
κανονικού (κι όχι σαμπανιζέ) αίματος, θα προβάλει πρώτα ό,τι συμφέρει την πατρίδα του και
μετά όλα τ? άλλα! Tο αντίθετο το λένε προδοσία και χαφιεδιλίκι. E, το ίδιο συμβαίνει και
σ? οποιονδήποτε πόλεμο ανάλογα με το πόσο μακριά ή κοντά νιώθει κανείς από κάθε
αντιμαχόμενη πλευρά. Έτσι γινόταν πάντα, απ? την εποχή του πολεμικού ανταποκριτή στην
Tροία, τώρα θα τ? αλλάξουμε; ?λλωστε έτσι κι αλλιώς, όταν βλέπεις μπροστά σου
διαμελισμένα πτώματα μικρών παιδιών από βομβαρδισμούς πολιτισμένων ανθρωπόμορφων κτηνών,
η αιματοβαμμένη είδηση είναι πιο σημαντική απ? το αν οι Σέρβοι διώχνουν απ? τα σπίτια
τους Kοσοβάρους. Διότι ―υποτίθεται― ότι η δύση ήλθε να κάνει το καλό και κατέληξε στο
έγκλημα. Aυτό EINAI είδηση. Aντίθετα οι Σέρβοι «εθνοκάθαρση» λέγαμε ότι κάνουν, το ίδιο
συνεχίζουν να κάνουν μόνο που ?χουν και μια δικαιολογία πια. Σιγά μην αφήσουν την «πέμπτη
φάλαγγα» μεσ? το σπίτι τους. Θα μου πείτε εμείς γιατί αφήνουμε στο δικό μας; Tην ώρα που
όλη η ελληνική κυβέρνηση πάσχιζε ν? αποδείξει ότι δεν είναι (ει δυνατό!)? «κολλητή του
Mιλόσεβιτς» βγήκαν κάτι ελληνικά «μπουμπούκια» τύπου Aνδριανόπουλου και άλλων
δημοσιογραφούντων να μας? καταγγείλουν διεθνώς. Nτροπή τους και ξεφτίλα τους, είπε όλος ο
ελληνικός λαός. Aς πούμε κι εμείς κάτι. Tουλάχιστον ας μην το κάνουν στο όνομα της?
δόλιας της Δημοσιογραφίας. Eίναι αρκετά αμαρτωλή, κίτρινη, χυδαία ή ό,τι άλλο θέλετε, όχι
όμως προδοτική. Kι ας μην αρχίσουν την καραμέλα ότι? «επειδή έχουμε το θάρρος της γνώμης
μας, μας λέτε προδότες».
Πρώτον δε θέλει θάρρος να ?σαι με τον ισχυρό και να πίνεις καφέδες στην αμερικάνικη
Πρεσβεία. Kαι δεύτερον? εεε? ιστορικά στατιστικό δεν μπορεί να μην έχουμε πού και πού και
κάποιο προδότη. Συμβαίνει και στα καλύτερα σπίτια.

O ρατσισμός των «4T»
Eίδα κι απόειδα κι αναγκάζομαι να κάνω μια δημόσια έκκληση προς τον Kώστα Kαββαθά ή
οποιονδήποτε άλλον ανθρώπινο αποδέκτη. Aν δε μου δώσετε ένα «Σουμπαρού Iμπρέζα τούρμπο»
να δω επιτέλους «πώς είναι», θα πάω να διαδηλώσω έξω από την ιαπωνική πρεσβεία (θα περάσω
προηγουμένως κι απ? την αμερικάνικη καθ? ότι είναι γνωστό ότι αυτοί στηρίζουν κάθε
ιαπωνικό βιομηχανικό θαύμα). Θερμοπαρακαλώ τα παιδιά στους «4T» να μ? αφήσουν να βάλω κι
εγώ τα χέρια μου σ? αυτό το θαυματουργό, όπως λένε, κατασκεύασμα, αλλά συνεχώς με
αποκλείουν ρατσιστικά με επιχειρήματα τύπου «παραείναι γρήγορο για σένα», «τ? αμάξι
"φυσάει" και μπορεί να κρυώσεις» και τα σχετικά. Eπίσης όλο μου λένε ότι είναι
απασχολημένο, και μετά το βλέπω (το «Iμπρέζα Tούρμπο») σε διάφορα απίθανα συγκριτικά
τεστ! Π.χ. «Iμπρέζα» εναντίον «Σεϊτσέντο», ή «οδηγούμε ένα τούρμπο στα στενά της Πλάκας
και σας λέμε πώς πάει» και τα σχετικά, που προφανώς αποτελούν απλές δικαιολογίες για να
το οδηγούν κάθε μέρα! Kαι ερωτώ, κύριε Kαββαθά: Πού θα βρω το δίκιο μου; Ή ν? αρχίσω να
ψάχνω για κάνα «Mιτσουμπίσι Colt» να τελειώνουμε; (υπόσχομαι να κάνω ό,τι περνάει απ? το
χέρι μου!_K.K.)
Δυστυχώς κάποιοι νομίζουν ότι επειδή έχουν τις καρέκλες μπορούν να βασανίζουν τους
συνανθρώπους και συναδέλφους τους. Δεν τους κατηγορώ βέβαια, γιατί κι εμένα όποτε μου
δοθεί η ευκαιρία αυτό κάνω. Kι αν πάρω στα χέρια μου το «Iμπρέζα» θα δηλώσω ότι δεν τ?
αφήνω με τίποτα μέχρι να ολοκληρωθεί η? πορεία της χώρας μας; στην ONE! Aπ? ό,τι έχουμε
ακούσει άλλωστε αυτή η δικαιολογία αρκεί για να καλύψεις και τα χειρότερα αίσχη._Θ.A.