Pέα Bιτάλη
ΤΗΝ ΠΑΤΟΥΣΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΓΟΡΙΑTσιτάτο
"...«Πάντοτε μου άρεσε να διαβάζω. Όμως μέχρι σήμερα δεν έβρισκα στα περιοδικά αυτού του
είδους τη διατύπωση σκέψεως, αλλά και το υλικό που να μπορεί να αναδείξει νέα υγιή
πρότυπα ζωής, αλλά παράλληλα να δίνει και τις βασικές αρχές ή αξίες για την εξέλιξη της
προσωπικότητας σε όλους τους τομείς της ζωής».
Πέστα Χρυσόστομε..."
ΘYMAMAI στα παλιά κρεοπωλεία να υπάρχει πάντα η φωτογραφία του «ιδρυτή». Έστεκε βλοσυρός
σε χρυσή κορνίζα, δίπλα στο «ο πωλών τοις μετρητοίς» και στα έρμα τ΄ αρνιά που ενίοτε τα
στόλιζαν και με γαρυφαλάκια. Τέτοιο design το αρνί... Αργότερα αυτή η συνήθεια εξαπλώθηκε
και στις μπουτίκ του Κολωνακίου. Μόνο που εκεί ο ιδρυτής ή η ιδρύτρια έστεκε με χαμόγελο
και απαραιτήτως μαλλί ανέμελο από ανεμιστήρα (Α ρε Διαμαντόπουλε, πόσος κόσμος έπαθε ψύξη
για μια φωτογραφία). Αυτά σκεφτόμουν ενώ κρατούσα στα χέρια μου ένα καινούργιο περιοδικό.
Στο εξώφυλλο παρουσιαζόταν ο εκδότης «πορτρέτο». Στο αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου
έγραφε «Ο άνδρας στο maximum», δίπλα στο θεληματικό πηγούνι έγραφε «Ο εκδότης» μετά με
τεράστια χρυσά γράμματα το όνομά του και από κάτω TOP OF THE TOPS.
H κατάσταση είναι σοβαρή, που έλεγε και ένας λατρεμένος φίλος.
Γεγονός είναι ότι ο νέος εκδότης είναι πασίγνωστος δικηγόρος και όσες φορές έτυχε να τον
ακούσω τον θεώρησα εξαιρετικό. Φαντάζομαι δε ότι όλοι θα συμφωνούσαν με τη φράση του «Το
κυριότερο επίτευγμά μου είναι το να αποτελεί τ΄ όνομα μου συνώνυμο του επαγγέλματός μου».
Πολλές συνεντεύξεις έχει δώσει κατά καιρούς και φαντάζομαι πολλές φορές θα είχε αγωνία να
δει πώς βγήκαν. Αλλά... Με πιάνει δέος να σκέφτομαι ότι είδε το εξώφυλλο αυτό, το
ενέκρινε, χαμογέλασε αυτάρεσκα, ίσως έδωσε και μια γνώμη να μεγαλώσουν λίγο τα γράμματα
top of the tops. Κι όλα αυτά στο δικό του περιοδικό...
Διαβάζω με προσοχή τη συνέντευξη... «Πάντοτε μου άρεσε να διαβάζω. Όμως μέχρι σήμερα δεν
έβρισκα στα περιοδικά αυτού του είδους τη διατύπωση σκέψεως, αλλά και το υλικό που να
μπορεί να αναδείξει νέα υγιή πρότυπα ζωής αλλά παράλληλα να δίνει και τις βασικές αρχές ή
αξίες για την εξέλιξη της προσωπικότητας σε όλους τους τομείς της ζωής».
Πέστα Χρυσόστομε...
Ξεφυλλίζω το περιοδικό. Λες να έγινε το θαύμα; Η πόζα στο εξώφυλλο, με το χέρι μπουνιά,
παραπέμπει άλλωστε στο «μπουνιά στο κατεστημένο». Για να δούμε λοιπόν την ύλη του...
Σελίς 31-32. Αφιέρωμα στη Μιλένα Χιώνη. Γυμνάστρια πρωινής ζώνης. «Μου αρέσει ο άνδρας να
έχει ανοιχτές πλάτες και δυνατούς ώμους».
Σελίς 34-35. ?ρθρο. Γίνετε τέλειος εραστής. Διαβάζω... Μεγάλη πατούσα ίσον μεγάλο πέος,
αυτό είναι μια εξίσωση που συνήθως ισχύει. Αν λοιπόν τα πέλματά σας είναι μικρά, τότε για
όνομα του Θεού κρύψτε τα, φορώντας loose fit παντελόνια (Α ρε, κάτι μπουνιές στο
κατεστημένο).
Σελίς 37. Πετύχετε τη στάση του λωτού (Αυτό μάλιστα!)
Σελίς 38. Ανακατέψτε την τράπουλα σαν επαγγελματίας.
Σελίς 39. Κάνετε το τέλειο πάρτι στο γραφείο. Αντιγράφω «ποτέ μη διοργανώσετε πάρτι στο
χώρο της δουλειάς, αν δεν υπάρχει η προοπτική σεξ» (σιγά μη στραβογ..) . «?ρα φροντίστε
για τ' αναγκαία προφυλακτικά σε διάφορα σχέδια, μεγέθη και γεύσεις» (να... και οι
κοινωνικές ευαισθησίες!).
Σελίς 42. Υπάρχει ο ιδανικός άνδρας; Συνεντευξιάζονται, επ' αυτού, οι αδελφές Κανονίδου.
Σελίς 52. Σενάρια πολέμου. Ελλάδα-Τουρκία. Τι ετοιμάζουν οι Τούρκοι στρατηγοί. Σελίς
67-89. Έλληνες και Ελληνίδες στην κορυφή. Κι επειδή τα τελευταία θέματα μπορεί να πέσουν
λίγο βαριά, ιδίως αυτό με τους Τούρκους, από σελίδα 116 super sex (έλα γειά σου). Τα 7
βήματα για να φτάσετε στην τελειότητα (ένα λεπτό να πάρω τα αξεσουάρ κι έρχομαι). Α ρε
Κωστόπουλε, πόσο κόσμο πήρες στο λαιμό σου.
Αντιγράφω από τη συνέντευξη του εκδότη: «Επειδή μου αρέσει να ταξιδεύω μ' αυτοκίνητο
χρησιμοποιώ τις ώρες του ταξιδιού για αυτοσυγκέντρωση. Έτσι πήρα την απόφαση ν' αποδεχτώ
την πρόταση για το περιοδικό. To ζητούμενο ήταν αν θα μπορέσω να κρατήσω τις απαιτούμενες
αποστάσεις μεταξύ των δικηγορικών και εκδοτικών μου καθηκόντων... κατέληξα πως μπορώ.
Θεωρώ ότι αυτή η απόφαση είναι στάση ζωής για μένα».
Αγαπητέ Eκδότη, σεβόμενη απόλυτα τα είκοσι πέντε χρόνια καριέρας σας στη δικηγορία, σας
προτρέπω να κάνετε πάλι ένα ταξιδάκι. Είμαι σίγουρη ότι με τις αποστάσεις μεταξύ
δικηγορικών και εκδοτικών καθηκόντων θα τα βγάλετε πέρα. Όλοι ξέρουν ότι δε φοβηθήκατε τη
δουλειά. Και στο κάτω κάτω στην εποχή μας όλοι τρέχουν να τα συνδυάσουν όλα. Μαθημένοι
είμαστε, ρονταρισμένοι. Μόνο με 'κείνες τις αποστάσεις μεταξύ Σεμνότητας, Σοβαρότητας,
Αξιών όλοι κωλώνουμε. Ζόρικα πράγματα. Γι' αυτό σας λέω... Πιάστε την εθνική οδό
Αθηνών-Κορίνθου, μετά Τρίπολη-Σπάρτη μέσα από τον Ταΰγετο και τέλος χαζέψτε από ψηλά την
καθάρια θάλασσα. Ίσως τότε να δείτε αλλιώς τα πράγματα. Ίσως ταυτίσετε τα λεγόμενα με τα
πρακτέα. Κι όπως είπε ο Νταλί «Μην άγχεστε για την τελειότητα. Έτσι κι αλλιώς δε θα τη
φτάσετε ποτέ». ?λλα να είναι τα άγχη σας.
Αύριο πρέπει να παραδώσω κείμενο στον Κ. Καββαθά. Θα είναι στο γραφείο του σκυμμένος όπως
τα τελευταία 29 χρόνια, με κατεβασμένα μάτια ανάμεσα σε άπειρα χαρτιά. Θα γκρινιάζει...
Θα μιλήσει για επιτεύγματα χρησιμοποιώντας πάντα πληθυντικό, θα μείνει ανικανοποίητος και
θα ορμήξει για το καλύτερο, θα δημιουργήσει σελίδες Αντίλογου μέσα σε αυτοκινητιστικό
περιοδικό. Πρώτα θα πράξει και μετά θα μιλήσει και σ΄ όποιον τον αναγνωρίσει στο δρόμο θα
δώσει το χέρι, ενώ θα γίνει κόκκινος σαν παντζάρι. Σεμνός άνθρωπος. Τι σόι ανωμαλία είναι
κι αυτή στην εποχή μας;_P.B.