¶νθρωποι!

Κι όμως, είναι κανονικοί άνθρωποι σαν όλους τους άλλους, με συναισθήματα και αδυναμίες
που σπάνια ξεφεύγουν από το αυστηρό προσωπείο του παγκόσμιου πρωταθλητή. Οι στιγμές που
παρακολουθήσαμε στη συνέντευξη Τύπου, μετά το Γκραν Πρι της Μόντσα, ήταν πραγματικά
μοναδικές. Μέσα σε ένα λεπτό διαλύθηκε οριστικά ο μύθος του ψυχρού και αντιπαθητικού
Γερμανού, όταν ο Μίκαελ Σουμάχερ (με αφορμή την ισοφάριση των νικών του ¶ιρτον Σένα, όπως
αποκάλυψε ο ίδιος μετά από μερικές μέρες) ξέσπασε σε κλάματα μπροστά στις κάμερες.
Αντίστοιχου μεγέθους έκπληξη, όμως, μπορεί να χαρακτηριστεί και η αντίδραση του Μίκα
Χάκινεν, ο οποίος, εμφανώς αμήχανος και συγκινημένος από τη στιγμή αδυναμίας του μεγάλου
του αντιπάλου, αρνήθηκε να μιλήσει και ζήτησε ένα διάλειμμα λίγων λεπτών, απλώνοντας το
χέρι του πάνω στους ώμους του Σουμάχερ, με μια αδεξιότητα που πρόδιδε ειλικρίνεια. Να,
λοιπόν, που ούτε κι αυτός δεν είναι ο ψυχρός και αμίλητος Φινλανδός, όπως τον παρουσιάζει
μεγάλη μερίδα του Τύπου, αλλά και όπως θα υπέθετε κανείς από τις σύντομες και κοφτές
απαντήσεις που δίνει στις συνεντεύξεις του. Οι δύο κορυφαίοι πιλότοι του κόσμου, μέσα σε
ένα λεπτό μόνο, κέρδισαν πολλές μονάδες δημοτικότητας, δείχνοντας και προς τα έξω την
ανθρώπινη και ευάλωτη πλευρά του χαρακτήρα τους.
Πάντως, το βέβαιο είναι ότι η ψυχολογική πίεση, στην οποία, αναπόφευκτα, υπόκεινται όλοι
όσοι στοχεύουν στην κορυφή της F1, είναι πολύ μεγαλύτερη απ' όσο φαντάζεται ο μέσος
θεατής, που τους «θυμάται» μια φορά κάθε δύο εβδομάδες. Ας θυμηθούμε τη δήλωση του
Χάκινεν, στην αρχή της φετινής χρονιάς, όταν σε ερώτηση για την περσινή απάντησε: «H
περσινή χρονιά ήταν πολύ δύσκολη, σχεδόν δεν κοιμόμουν τα βράδια από το άγχος». Αυτή η
ψυχολογική φόρτιση είναι, πολλές φορές, πιο σημαντική και από τη σωματική, και, απ' ό,τι
φαίνεται, αυτή ήταν και η αιτία της ελαφράς πτώσης της απόδοσης του Χάκινεν, στο πρώτο
μέρος της φετινής χρονιάς. Αυτή η πίεση, άλλωστε, ήταν και η πραγματική αιτία που
προκάλεσε το ξέσπασμα του Σουμάχερ. Η μνήμη του Σένα ήταν η αφορμή, υπό κανονικές
συνθήκες, όμως, δεν θα ήταν αρκετή να προκαλέσει μια τόσο έντονη αντίδραση, και μάλιστα
σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση. Στην πραγματικότητα, αυτό που είδαμε ήταν το απότομο
«ξεφόρτωμα» ολόκληρης της πίεσης και του άγχους των τελευταίων αγώνων.
«Μήπως τους πιέζουμε πολύ;» έσπευσαν να αναρωτηθούν ανήσυχοι, την επόμενη κιόλας ημέρα,
αρκετοί δημοσιογράφοι από διάφορα μέσα της Ευρώπης. Κανείς δεν έχει ξεχάσει το εξώφυλλο
και το κύριο θέμα του βρετανικού Autosport, τον Απρίλιο του 1994, όταν δίπλα στη
φωτογραφία του ¶ιρτον Σένα είχε τον τίτλο «Θα σπάσει άραγε;», κάνοντας λογοπαίγνιο με το
σλόγκαν μιας γνωστής σειράς διαφημίσεων ρολογιών, στην οποία συμμετείχε και ο Σένα. Τα
αποτελέσματα με την Ουίλιαμς, στους πρώτους αγώνες του '94, ήταν απογοητευτικά, και ο
Σένα, προσπαθώντας να οδηγήσει πάνω από τα όριά του, είχε ήδη κάνει δύο λάθη στους δύο
τελευταίους αγώνες. Ο μοιραίος αγώνας της Ίμολα ήταν μόλις μία εβδομάδα μακριά_ Κ. Λ.

Μία εβδομάδα πριν από την Ίμολα, το βρετανικό περιοδικό Autosport προέβλεπε, αλλά, έμμεσα
δυστυχώς, συμμετείχε και στην εξέλιξη. Τέτοιου είδους δημοσιεύματα διαμορφώνουν το κλίμα
της κοινής γνώμης και ενισχύουν ακόμα περισσότερο την ψυχολογική πίεση που αισθάνονται οι
κορυφαίοι οδηγοί.