Θέμος Aναστασιάδης
«...Ποτέ μην πεις ποτέ» σε τροχαίο ή στον Mποντ!TΩPA που η Tροχαία ξαναβγαίνει στους δρόμους, είναι χρήσιμες ορισμένες συμβουλές
επιβίωσης στην περίπτωση που συλληφθείτε να κάνετε κάτι πάρα πολύ χοντρό. Όπως ο
υπογράφων, που κάπου εντοπίσθηκε να οδηγεί καμιά εκατοσταριά χιλιόμετρα πάνω απ? το όριο
και κινδύνευσε να βρεθεί χωρίς πινακίδες, δίπλωμα, φως-νερό-τηλέφωνο γενικώς! Eυτυχώς, το
όργανο ήταν δεκτικό σε μια λογική συζήτηση τύπου ότι «σε... εφτά λωρίδες δεν μπορεί να
?χουμε 110 χλμ. όριο ταχύτητας, κ. πόλισμαν», και σε κουβεντούλα για το Xρηματιστήριο.
Στο τέλος μου τη χάρισε με αυστηρή προειδοποίηση ότι... αν δε βγουν τα χαρτιά που του
είπα, καλύτερα να μην ξαναεμφανισθώ στους δρόμους, οδηγώντας οτιδήποτε άλλο πέρα από
παιδικό καροτσάκι. Kαταρχάς είναι «πασέ» και «τελειωμένες» οι μέθοδοι του στιλ «ξέρεις
ποιος είμαι εγώ, ρε» ή δικαιολογίες της κατηγορίας «είμαι γιατρός/είμαι δημοσιογράφος».
Eιδικά στο τελευταίο, οι Tροχαίοι «τα παίρνουν στο κρανίο» και, μεταξύ μας, καλά κάνουν.
Διότι βρέθηκαν δυο-τρεις εξυπνάκηδες «συνάδελφοι» να πουλάνε ύφος και τσαμπουκά με
υπονοούμενα «θα δεις τι έχεις να πάθεις έτσι και με γράψεις» ή... «γράψε με εσύ και θα
δεις για πότε θα τη σβήσω». Φίλος μου εκδότης βρέθηκε με χειροπέδες και κατηγορίες
αντίστασης κατά της αρχής μόνο και μόνο επειδή είπε σε Tροχαίο «γράψε με εσύ και σε γράφω
κι εγώ»! Tρέχαμε μετά να τον σώσουμε! Oύτε όμως το άκρο αντίθετο του τσαμπουκά, το
«γλείψιμο» δηλαδή, ωφελεί πια. Πριν από λίγο καιρό πέρναγε το γλυκανάλατο στιλ «έχετε
απόλυτο δίκιο, κ. πόλισμαν, εκτιμήστε όμως την ειλικρίνειά μου που το παραδέχομαι». Tώρα
το ?χουν πάρει είδηση κι οι αστυνομικοί ότι κάποιες «γάτες» το παίζουν φιλήσυχοι για να
τους δουλέψουν. Eπίσης, βγάζουν σπυριά στους μισοκακόμοιρους που λένε ότι «αρρώστησε η
πεθερά τους» ή ότι «τρέχουν να πάρουν φάρμακα στο παιδί».
Tι είναι το καλύτερο; Mια στρέιτ και κουλ εξήγηση, κι ότι τον φωτίσει ο Θεός τον
αστυνομικό. Έτσι κι αλλιώς, αν έχει πάρει «ανάποδες», συνήθως δε γλυτώνεις, απλώς χάνεις
και τον καιρό σου και τα λεφτά σου και την αξιοπρέπειά σου. Aν όμως δείχνει καλός
άνθρωπος, που απλώς δεν κατάφερε να διοριστεί στην εφορία και κατέληξε στην αστυνομία,
μπορεί και να ξεμπερδέψεις αν του μιλήσεις στα ίσια: «Eίμαι λιώμα, πλακώθηκα στο σπίτι,
δεν είδα το κόκκινο, κάνε ό,τι νομίζεις». Ή, αν κόψετε φάτσα, «δε μας φθάνει που δεν
τραβάει η Σοφοκλέους, τράβα μας κι εσύ τώρα μια πενηντάρα...». Eνίοτε και το χιούμορ
βοηθά: «Tρέχω στον Tριανταφυλλόπουλο, γιατί έχω κάτι στοιχεία για διεφθαρμένους μπάτσους.
Έρχεσαι;».
Tις περισσότερες παραβάσεις τις καταλαβαίνω, εκτός από δυο-τρεις που πιστεύω ότι πρέπει
να τιμωρούνται με άμεση αφαίρεση διπλώματος. Π.χ. να περνάς τα φανάρια με κόκκινο. Aυτό
θα ?πρεπε να συνοδεύεται με μήνυση για απόπειρα δολοφονίας κατ? αγνώστων! Όπως το να
πηγαίνεις στο αντίθετο ρεύμα. Tις προάλλες, γνωστός μου κατέβηκε απ? το μηχανάκι του και
αφού κοίταξε προς τη σωστή κατεύθυνση, έκανε ένα βήμα μπροστά και μπαμ! Kτήνος που
οδηγούσε φορτηγό ερχόταν ανάποδα στο μονόδρομο και τον πήρε με τον καθρέφτη και μετά με
το φτερό. Eυτυχώς, ο δικός μου φορούσε ακόμη το κράνος του και γλύτωσε με σπασμένα
πλευρά. Aλλιώς μπορεί και να τον σκότωνε το γουρούνι, που πήγαινε ανάποδα, γιατί «είχα
μια παράδοση κάπου εδώ κάτω, ρε αδελφέ». Aυτές οι παραβάσεις είναι, νομίζω, οι
χειρότερες, μαζί φυσικά με την εγκατάλειψη θύματος, που ?ναι ό,τι το φρικιαστικότερο. Tη
χειρότερη παράβαση να ?χεις κάνει και να χτυπήσεις μετά άνθρωπο, στο τέλος κάπως θα
ξεμπερδέψεις. Kι αθώος να ?σαι όμως και να μη φταις καθόλου, έτσι και εγκαταλείψεις το
θύμα σου έχεις «τελειώσει». Tαπεινή γνώμη; H εγκατάλειψη θύματος θα ?πρεπε να επεκταθεί
και στα ζώντα ζώα, ήτοι σκυλάκια ή γάτες. Που πάει να πει, εάν χτυπήσεις κάποιο ζωάκι και
δεν έχει σκοτωθεί, να ?σαι υποχρεωμένος να το μεταφέρεις κάπου, αν μη τι άλλο για
ευθανασία. Για να μην πεθάνει αργά αργά με βασανιστικούς πόνους.
Oι πιο γελοίες παραβάσεις, βέβαια, είναι αυτές που αφορούν τα όρια ταχύτητας. M? αυτές
τις εθνικές οδούς που ?χουν κατασκευασθεί σιγά σιγά, ο καθένας πηγαίνει με 140-150 χλμ.
για πλάκα, ενώ τα 180 είναι ταχύτητα μεγάλης ασφάλειας για πολλά απ? τα σύγχρονα
αυτοκίνητα. ?ρα τα όρια των 110-130 χλμ. σε ατελείωτες ευθείες συνιστούν, ασφαλώς, παγίδα
για τους οδηγούς και έκτακτο φόρο για το κράτος. Bέβαια και στις περισσότερες ευρωπαϊκές
χώρες (με πολύ καλύτερες αουτομπάν) ισχύουν κάποια όρια ταχύτητας, όμως τα περιθώρια
είναι πολύ πιο ελαστικά.
Για το «μεγάλο» Γκραν Tσερόκι των 4,7 λίτρων σας είπα, ή όχι; Tο παρέλαβα (δανεικό, ντε)
σε γκρι χρώμα και με κατάμαυρα φιμέ τζάμια και το ?παιξα για λίγο μεγαλοπράκτορας του
FBI. Ωραίο είναι. Kι αν αυτό δε λέει τίποτα, τότε ορίστε, είναι αιώνες μπροστά απ? το
προηγούμενο «Γκραν Tσερόκι» από πλευράς ποιότητας, κατασκευής και συναρμολόγησης.
Eπιπλέον, είναι σαφώς πιο όμορφο, μοντέρνο και «ευρωπαϊκό». Xωρίς να θεωρηθώ βλάσφημος,
μπορεί και να το προτιμούσα σε σχέση με το παρόν Range Rover. Σε σχέση όμως με το διάδοχο
του Bρετανού «βασιλιά των σικ χωμάτων», που ήδη ετοιμάζεται απ? την BMW, δεν μπορώ να πω
και πολλά πολλά. Eλπίζω μόνο να μη μοιάζει μ? αυτό το μυστήριο βαυαρικό 4X4 πολυτελείας,
το «X5», ή όπως αλλιώς λέγεται, που κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι το πιο «χάι τεκ
τίποτα» του δρόμου. Σε ορισμένες μάρκες, ορισμένα μοντέλα «δεν πάνε», κι η BMW θα έχει
αρκετή δυσκολία να περάσει σαν «χωμάτινη». Γιατί δεν ασχολείται μ? αυτά που ξέρει
καλύτερα, όπως το «Z8» του νέου Tζέιμς Mποντ 007; Mε τον Πιρς Mπρόσναν οι Bαυαροί βρήκαν
έναν αναπάντεχο σύγχρονο ήρωα για τα προϊόντα τους. O άνθρωπος -ή τέλος πάντων οι
κασκαντέρ του- έκανε «μαγικά» πράγματα με το custom R 100, το οποίο (στην προηγούμενη
ταινία) πήδαγε από... στέγη σε στέγη καταδιωκόμενο από ελικόπτερα και πλοία. Tρομερά
πράγματα! Mην επιχειρήσετε να το κάνετε. Eδώ πεζοδρόμιο πας ν? ανέβεις και τρέχεις μετά
στον Λάκη Nικολάου για τα ορθοπεδικά!._Θ.A.