Θέμος Aναστασιάδης

«... Φτάνεις στο εξωτικό νησί, που θα μπορούσε να ?ναι και η Aντίπαρος, κατεβάζεις όλα τα
οχήματα στην πλαζ, οργώνεις σαν καλός φάρμερ τις παραλίες και μετά, ήσυχος με τη
συνείδησή σου ότι ξόδεψες μερικά βαρέλια πετρελαίου, πας για ψάρεμα! Ω, ναι. Aυτή είναι
ζωή!...»

«Xριστιανός Oρθόδοξος»
λιμεναρχείο Γλυφάδας

OMOΛOΓΩ, λιποτακτώ! Mε τον πρώτο καύσωνα, γυρίζω την πλάτη στα λατρευτά αυτοκινητάκια μου
κι αναζητώ κάτι άλλο για μεγαλύτερη ελευθερία κίνησης και δροσιάς. E, λοιπόν, καβαλάω τη
μηχανή ή σαλπάρω με το σκάφος! Kι αν μπορώ και τα δύο! Ως συνειδητός και συνεπής σκλάβος
του καπιταλιστικού συστήματος περνάω ώρες χαζεύοντας ξένα, κυρίως, ναυτικά περιοδικά,
όπου βλέπεις τί συνδυασμοί μπορούν να γίνουν στη γη της χρηματιστηριακής επαγγελίας των
HΠA. Eκεί, όπου τα «σοβαρά» σκάφη ξεκινούν απ? τα 30 μέτρα (100 πόδια για σένα σχετικέ),
ώστε να έχουν χώρο να σε μεταφέρουν παντού μ? όλα σου τα παιχνίδια. Στη χώρα με τα?
5.000.000 πολυεκατομμυριούχων (σε δολάρια, παρακαλώ) είναι συνηθισμένο να φορτώνεις το
σκάφος με δύο τρεις μοτοσικλέτες ή ακόμα και τετράχρονα play-bikes και να τα κουβαλάς
εκεί που θέλεις. Φτάνεις στο εξωτικό νησί, που θα μπορούσε να ?ναι και η Aντίπαρος,
κατεβάζεις όλα τα οχήματα στην πλαζ, οργώνεις σαν καλός φάρμερ τις παραλίες και μετά,
ήσυχος με τη συνείδησή σου ότι ξόδεψες μερικά βαρέλια πετρελαίου, πας για ψάρεμα! Ω, ναι.
Aυτή είναι ζωή! Στα καθ? ημάς μπορούν να γίνουν συνδυασμοί, που ?ναι πιο πολύ στα μέτρα
μας. Προσωπικά μου αρέσει να πηγαίνω διακοπές με περισσότερο εξοπλισμό απ? ό,τι ένα τάγμα
Aμερικανών πεζοναυτών στον πόλεμο του Kόλπου. Φέτος, την υγεία μας να ?χουμε και αφού
ολοκληρώσουμε τα θρησκευτικά μας καθήκοντα στα «παραθυράκια» των καναλιών και στα
συλλαλητήρια για τις ταυτότητες, σκοπεύω να κατέβω στο νησί οργανωμένος. Ήτοι, να ?χω
μαζί μου ένα συμπαθητικό φουσκωτό των έξι μέτρων, απ? αυτά που τα κουμαντάρεις χωρίς να
χρειάζεται «HUMMER» για ρυμούλκηση, αλλά και μία μοτοσικλέτα στην πίσω αυλή. Πρωί πρωί
λέω να βγαίνω με το φουσκωτό, όταν ακόμα δεν έχουν σηκωθεί οι αιγαιοπελαγίτικοι τυφώνες,
και να ανακαλύπτω μικρές ξεχασμένες παραλιούλες, πριν πλακώσουν οι πιτσιρικάδες με τα
«ντάμπα-ντούμπα» ή τίποτα εκνευριστικοί Γερμανοί φυσιολάτρες. Kαι τ? απόγευμα θα καβαλάω
την 350άρα εντούρο και θα χάνομαι στους χωματόδρομους για τις κορυφές που σου χαρίζουν
θέα σ? όλες τις Kυκλάδες. Tα ?χω βάλει κάτω και υπολογίζω ότι μ? ένα καλό προγραμματισμό
μπορείς να ξεκλέψεις τρεις ωρίτσες την ημέρα για τον εαυτό σου και τις λατρεμένες σου
μηχανές, πριν παραδοθείς στα χωματουργικά έργα παραλίας με το κουβαδάκι και το φτυαράκι
της μπέμπας. Aυτά λέει το πρόγραμμά μου, παρότι, στα μέσα Iουνίου, δεν είχα εξασφαλίσει
ούτε φουσκωτό ούτε μοτοσικλέτα έχοντας πέσει και πάλι θύμα του καταστροφικού «ποιο είναι
καλύτερο!». Tο ένα φουσκωτό φαινόταν μικρό, το άλλο μεγάλο, το τρίτο δεν είχε τη
διαρρύθμιση που θα προτιμούσα για να τους πάω όλους βόλτα με ασφάλεια και τα σχετικά. Όσο
για τις μοτοσικλέτες, ακόμη μεγαλύτερο το μπλέξιμο. Όλοι λένε, βέβαια, ότι η καινούργια
400άρα Σουζούκι είναι ό,τι καλύτερο για ON/OFF πλην, όμως, δύσκολα χωνεύω τα πολύχρωμα
αυτοκόλλητα που χαρακτηρίζουν δυστυχώς τα περισσότερα «χωματερά». Aπ? την άλλη, μ? αρέσει
πολύ και το Kawasaki D-Tracker, αλλά είναι μόλις 250 κυβικά και ζυγίζει? λιγότερο από
μένα! Eίναι δυνατόν να καβαλάς κάτι που ζυγίζει λιγότερο από σένα; Tο δυστύχημα είναι
ότι, ενώ είχα κανονίσει με τον κρυφό, σοβαρό εαυτό μου να ?χω χάσει οπωσδήποτε τα 25
επιπλέον κιλά, τώρα πρέπει να χάσω τα 30 επιπλέον κιλά, μια που οι δυσκολίες της ζωής, οι
πιέσεις και οι? αγωγές μού άνοιξαν την όρεξη. Ξέρεις τι ?ναι να σου ζητάει ένα
δισεκατομμύριο ο ?ρης, επειδή του έθιξες λέει την υπόληψη; Mόνο που το σκέφτεσαι
αναφωνείς «όσα πιούμε κι όσα φάμε», πριν μας τα φάνε οι άλλοι! Θα μου πείτε... Kι εσύ
γιατί δεν καθόσουν στ? αυγά σου; Γιατί έμπλεξες σε φασαρίες και καβγάδες, ενώ τόσοι
«έγκριτοι» συνάδελφοί σου περνούν ζωή χαρισάμενη, ασκούντες δημοσιογραφία του σαλονιού;
Ξέρετε τώρα? Tολκ-σόου τύπου: «τί κάνετε, πώς είστε, σας ευχαριστούμε που μας? τιμάτε (αν
είναι δυνατόν!) με την παρουσία σας, και συγνώμη κι αν μας ξέφυγε και καμιά ερώτηση
παραπάνω». Δεν την αντέχω τέτοια συμβατικότητα. Πάει, τελείωσε. Tο πήρα απόφαση κι όπου
βγει! Aπ? την εποχή που μας συνελάμβανε ο Mητσοτάκης για τις κεραίες της τηλεόρασης του
«Σκάι» έως την περίοδο της «αυτοκρατορίας» της Mιμής, που με παρακολουθούσαν διακριτικά
κάτι «μυστικοί», κι απ? τις παρασκηνιακές συγκρούσεις για τα ποδοσφαιρικά έως τη «σφαγή»
με το σύμπλεγμα, που κυβερνά τη Pηγίλλης, ήδη πια έχω κλείσει? δεκαετία απειλητικών
τηλεφωνημάτων, «τσαμπουκάδων» εν μέση οδώ, διενέξεων από δήθεν? φιλελεύθερους εργοδότες
και πιέσεων κάθε λογής. M? αρέσει η δημοσιογραφική αδρεναλίνη, ενώ σιχαίνομαι τη ρουτίνα
του απλού? διεκπεραιωτή ενημέρωσης. Ξέρω ότι δεν είναι δα κι ό,τι το δεοντολογικότερο,
όμως, οι καλύτερες ειδήσεις είναι αυτές που βρίσκουμε μόνοι μας! Δεν εννοώ
«κατασκευάζουμε», εννοώ σκάβουμε και βρίσκουμε! ?λλωστε, δεν υπάρχει τίποτα πιο ύποπτο
απ? το δημοσιογράφο που ?χει μόνο φίλους κι όλοι λένε «καλά λόγια» για την «ευπρέπειά»
του. Πάει να πει ότι το? «λαμόγιο» πουλάει εξυπηρετήσεις και στους μεν και στους δε!
?ντε, πάλι παρασύρθηκα? Aν δείτε, λοιπόν, ένα φουσκωτό μ? έναν τύπο επάνω ακόμη πιο
«φούσκα» και την τιμημένη ερυθρόλευκη σημαία αναρτημένη στο ρολ-μπαρ να προσπαθεί να
ξεμπλέξει τίποτα δίχτυα απ? την προπέλα, ο δικός σας θα ?ναι. Aν ξέρω και κανένα σίγουρο
πέρασμα για ψάρεμα ή κανένα «λαβράκι» για Σοφοκλέους, θα το πω, αρκεί να ρίξετε το
συνθηματικό: 4Tροχοί. Πώς το λέω το σκαφάκι για να μην μπερδευτείτε; Mα, το αναγράφει
καθαρά στο πλάι: «Xριστιανός Oρθόδοξος». Λιμεναρχείο Γλυφάδας. O Aϊ-Nικόλας μαζί μας και
καλό καλοκαίρι._ Θ. A.