Camel Trophy 2000
ΔIOPΘΩΣH4T,9ος
CAMEL TROPHY 2000
4T,ΣEΠTEMBPIOΣ
CAMEL TROPHY 2000
Mε φόντο τον Eιρηνικό...
Το εικοστό Kάμελ Tρόφι ολοκληρώθηκε με τη συμμετοχή 16 χωρών και την ελληνική ομάδα να
καταλαμβάνει την τρίτη θέση στη βαθμολογία και την πορεία της διεθνούς αυτής διοργάνωσης
να παίρνει μάλλον άλλους δρόμους. Έντονες φήμες θέλουν την οργάνωση κάποιας μορφής Kάμελ
Tρόφι από τις μεσογειακές χώρες, που φαίνεται ότι έχουν την περιπέτεια στο αίμα τους.
κείμενο-φωτογραφίες: Mιχάλης Tσουκιάς
Η ΦETINH διοργάνωση υπήρξε εντυπωσιακή. Προσέφερε θέαμα για τις τηλεοπτικές κάμερες και
για τους φακούς των φωτογράφων και δημιούργησε προϋποθέσεις έντονων συγκινήσεων για τους
συμμετέχοντες. Ο Νότιος Ειρηνικός, τα κοραλλιογενή νησιά των Tonga και τα ηφαιστειογενή
των Samoa, αποτέλεσαν ένα μοναδικό σκηνικό για την υπερπαραγωγή που ονομάζεται Kάμελ
Tρόφι.
Σαράντα φουσκωτά σκάφη 6,5 μ. (από 16 συμμετέχουσες χώρες) και δύο 9 μ., με τη συνοδεία
δύο ρυμουλκών που έσερναν μια πλατφόρμα με καύσιμα, δύο κρουαζιερόπλοιων, ενός πολεμικού
σκάφους των Tόνγκα και ενός ελικοπτέρου, συμμετείχαν από 4 έως 24 Ιουλίου σε ένα
πολύπλοκο πρόγραμμα δραστηριοτήτων, που σε γενικές γραμμές ήταν χωρισμένο σε τρία μέρη,
δύο αγωνιστικά στην αρχή και στο τέλος της διαδρομής και ένα ταξιδιωτικό.
Τα αγωνιστικά μέρη, ουσιαστικά, αποσκοπούσαν στην ανεύρεση διάφορων σημείων πάνω και γύρω
από τα νησιά και περιελάμβαναν τρέξιμο, ορειβατικό ποδήλατο, ελεύθερη κατάδυση και
κατάδυση με φιάλες. Η μετακίνηση από σημείο σε σημείο γινόταν με το φουσκωτό σκάφος,
σύμφωνα με πλάνο που κάθε εθνική ομάδα επεξεργαζόταν, με στόχο να προλάβει μέσα σε
δεδομένο χρόνο να επισκεφθεί όσα περισσότερα σημεία μπορούσε.
Τα δύο πρώτα σκέλη δοκιμασιών έγιναν στα νησιά Tόνγκα και η ελληνική ομάδα γρήγορα
σταθεροποιήθηκε στην τρίτη θέση της βαθμολογίας με γενική αναγνώριση ότι άξια βρισκόταν
σε αυτήν, σε αντίθεση με τους δύο πρώτους (Γάλλους και Νοτιοαφρικανούς) που κατά γενική
ομολογία έκλεβαν συστηματικά. Δυστυχώς, η στάση αυτή των ομάδων συνεχίστηκε και στο τρίτο
σκέλος των δοκιμασιών στα νησιά Σαμόα και γρήγορα ήταν φανερό ότι δεν θα νικούσε ο
καλύτερος.
Παρ? όλη την απογοήτευση, η ελληνική ομάδα συνέχισε αποφασιστικά και φυσικά παρέμεινε
σταθερά στην τρίτη θέση, έχοντας όμως ουσιαστικά κερδίσει το σεβασμό και την εκτίμηση
όλων ως η καλύτερη ομάδα της φετινής διοργάνωσης. Ο Μιχάλης Τσαούτος και ο Λάμπρος
Αργύρης στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και δεν έκαναν απλώς ό,τι μπορούσαν, αλλά
διεκδίκησαν αποτελεσματικά τον τίτλο. Είναι γεγονός ότι το «κλέψιμο» από ομάδες στη
διεθνή διοργάνωση του Kάμελ Tρόφι δεν είναι κάτι καινούργιο και εάν η διοργάνωση αυτή
συνεχίσει να υπάρχει και να έχει και αγωνιστικό χαρακτήρα, θα πρέπει να αποκτήσει
διαφανείς διαδικασίες και μηχανισμούς ελέγχου και ενστάσεων, ώστε τουλάχιστον οι
αγωνιζόμενοι να διαγωνίζονται με κέφι και εμπιστοσύνη και οι δημοσιογράφοι να έχουν λόγο
να αναφέρουν τους νικητές του αγώνα.
Το αγωνιστικό κομμάτι της φετινής διοργάνωσης επέτρεψε στα πληρώματα να γνωριστούν μεταξύ
τους, αλλά και με τον ντόπιο πληθυσμό (πολύ φιλικό και φιλόξενο) σε αντίθεση με
προηγούμενες διοργανώσεις. Το γεγονός ότι η κατασκήνωση ήταν υποχρεωτική από τις 16.00
και οι χώροι των κατασκηνώσεων ορισμένοι, επέτρεψε στα πληρώματα να έχουν χρόνο για
κοινωνικές συναναστροφές και στους ιθαγενείς να οργανώσουν επί τόπου μικρές συμπαθητικές
γιορτές και τραπέζια.
Ακόμη, το γεγονός της μεγάλης συμμετοχής γυναικών στη φετινή διοργάνωση έδινε ένα άλλο
κλίμα και μια πιο ανθρώπινη διάσταση.
Tαξιδεύοντας...
Το ταξιδιωτικό κομμάτι της διοργάνωσης ήταν ουσιαστικά η μετακίνηση μεταξύ των νησιών
Tόνγκα και Σαμόα, μία απόσταση της τάξης των 360 ναυτικών μιλίων (Πειραιάς-Κρήτη
πηγαινέλα), που έγινε σε δύο ημέρες με μία ημέρα στάση ενδιάμεσα για ξεκούραση. Η πρώτη
μετακίνηση είχε διάρκεια 8 ωρών με ούριο άνεμο 2-3 μποφόρ, ενώ η δεύτερη απαίτησε για
παρόμοια απόσταση πάνω από 10 ώρες, γιατί ο άνεμος δυνάμωσε (4-5 μποφόρ) και ήταν
αντίθετος στην πορεία μας. Τα φουσκωτά σκάφη αντεπεξήλθαν υπέροχα σε αυτήν τη δοκιμασία,
που ήταν δοκιμασία μόνο και μόνο λόγω της ναυτικής ασχετοσύνης της διοργάνωσης, που
απαίτησε να πλέουμε επί 10 ώρες κόντρα στο κύμα, θεωρώντας κάθε τραβερσάρισμα χάσιμο της
πορείας. Δυστυχώς για τη διοργάνωση και για τους συμμετέχοντες δημοσιογράφους, η
στελέχωση του φετινού Kάμελ Tρόφι έγινε ως συνήθως από παλαιούς συμμετέχοντες, οι
περισσότεροι των οποίων είχαν μικρή έως ανύπαρκτη σχέση με τη θάλασσα. Χαρακτηριστική
ήταν η φράση του συντονιστή της διάσχισης ότι «εάν τρέχουμε με 25 κόμβους την ώρα θα
χρειαστούμε...», αγνοώντας, ίσως, ότι ο όρος κόμβος σημαίνει ναυτικά μίλια την ώρα.
Γεγονός παραμένει ότι ελάχιστοι δημοσιογράφοι συμμετείχαν σε αυτό το κομμάτι του ταξιδιού
(χάνοντας ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ταξίδι) και ότι μόνο η ελληνική ομάδα το διασκέδασε
πραγματικά με χορούς και τραγούδια και βουτιές στον ωκεανό, πάνω στη γραμμή αλλαγής της
ημέρας.
Δοκιμασία
Η πραγματοποίηση της διάσχισης αυτής από 40 σκάφη με ερασιτεχνικά πληρώματα δεν ήταν μια
απλή υπόθεση (δεν έλειψαν τα ατυχήματα και οι τραυματισμοί) και η ολοκλήρωσή της χωρίς
σοβαρά προβλήματα αποτελεί αναμφισβήτητη επιτυχία. Η πιθανότητα να υπάρξουν σοβαρές
επιπλοκές δεν ήταν μικρή και αυτό δημιούργησε μεγάλο άγχος στη διοργάνωση, πράγμα το
οποίο ήταν φανερό σε κάθε επίπεδο. Όμως, τέλος καλό όλα καλά και εμείς μάθαμε μερικά
καινούργια κόλπα για το πώς μπορείς να περάσεις ευχάριστα 10 συνεχείς ώρες μέσα σε ένα
φουσκωτό.
Τελικά, ο Ποσειδώνας ήταν καλόβολος και επέτρεψε στο Kάμελ Tρόφι να αξιοποιήσει πλήρως
τις ομορφιές του Νότιου Ειρηνικού και να παραμείνει στην κορυφή της ιεραρχίας των
παγκόσμιων διοργανώσεων περιπέτειας, και σε όλους εμάς, που η ελληνική διοργάνωση είχε
την καλοσύνη να προσκαλέσει και να φιλοξενήσει με ιδιαίτερη φροντίδα, να γνωρίσουμε μια
ακόμη ενδιαφέρουσα γωνιά του όμορφου πλανήτη μας._ M. T.