Nίκος Mάργαρης

«? Σας συνιστώ, λοιπόν, μία ιδιαίτερα πρωτότυπη διαδρομή. Η οποία άνετα μπορεί να γίνει
μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο με στόχο την επίσκεψη τριών υγροβιοτόπων της Δ.Ε.Η. Αναφέρομαι
στο φράγμα του Πουρναρίου, στον ?ραχθο κοντά στην ?ρτα, και στις τεχνητές λίμνες Στράτου
και Καστρακίου κοντά στο Αγρίνιο?»

Στα φράγματα της Δ.Ε.Η.

ΣHMERA θα σας προτείνω ένα ταξίδι, το οποίο έχει κίνηση και αξιοθέατα, άγνωστα στους
πoλλούς. Και όχι μόνο αυτό, αλλά περιοχές, μερικές από τις οποίες θα ήταν δυνατό να
χαρακτηριστούν ειδυλλιακές. Παρόλο που η τρέχουσα άποψη γι? αυτές τις θεωρεί περίπου για
πέταμα. Αναφέρομαι στα φράγματα της ΔΕΗ. Τα οποία, παρόλο που έχουν δημιουργήσει νέα
«ανθρωπογενή» τοπία, μερικά από τα οποία εξαίσιας ομορφιάς, κάποιοι προσπαθούν να
επιβάλουν την άποψη ότι συνιστούν? βλάβη στο περιβάλλον! Σας συνιστώ, λοιπόν, μια
ιδιαίτερα πρωτότυπη διαδρομή. Η οποία άνετα μπορεί να γίνει μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο με
στόχο την επίσκεψη τριών υγροβιοτόπων της Δ.Ε.Η. Αναφέρομαι στο φράγμα του Πουρναρίου,
στον ?ραχθο κοντά στην ?ρτα, και στις τεχνητές λίμνες Στράτου και Καστρακίου κοντά στο
Αγρίνιο. Τα δύο τελευταία είναι κατά μήκος του Αχελώου. Λαμβάνω, βεβαίως, υπόψη ότι το
περιοδικό, που κρατάτε στα χέρια, δεν το αγοράζουν μόνο οι κάτοικοι της Αθήνας και της
Θεσσαλονίκης. Γι? αυτό και θα προτείνω η αρχή του ταξιδιού να γίνει είτε από την πλευρά
της ?ρτας είτε από την πλευρά του Καρπενησίου. Όσοι, όμως, είστε κάτοικοι της Θεσσαλίας,
μπορείτε να πάτε από Τρίκαλα και να δείτε το Πουρνάρι, προτού φτάσετε στην ?ρτα. Όπως
κατεβαίνετε από το Βουλγαρέλι, θα πρέπει οπωσδήποτε να κάνετε έναν κύκλο γύρω από την
τεχνητή λίμνη για να πάτε στο χωριό Κάτω Καλεντίνη. Είναι ένα ωραιότατο παραλίμνιο χωριό
με αξεπέραστη θέα προς όλες τις κατευθύνσεις. Κατεβαίνοντας θα εντυπωσιαστείτε από τον
αριθμό των πουλιών, με κυρίαρχα ―αυτά ξέρω εγώ!― τα κοτσύφια. Φαίνεται ότι ο απέραντος
«κουμαρεώνας» της πλαγιάς τα ταΐζει καλά. Στη συνέχεια, θα πάτε προς τη γέφυρα Μελάτων.
Όπως θα πλησιάζετε να προσέχετε δεξιά, γιατί μερικά χιλιόμετρα πριν από τη γέφυρα θα
διαπιστώσετε ότι βρεθήκατε σε ένα ειδυλλιακό τοπίο με τρεις ή τέσσερις (εξαρτάται από τις
βροχές των προηγούμενων ημερών) καταρράκτες. Ο συνοδός μου στο ταξίδι μόλις τους είδε
αναφώνησε ενθουσιασμένος: «Μου θυμίζει τοπίο από το ?Πέρα από την Αφρική?». Από την ?ρτα
συνεχίζουμε προς Αμφιλοχία, από παλιά «πέρασμα», από το οποίο είχε προκύψει και το
παλαιότερό της όνομα: Κραβασαρά. Το οποίο προέρχεται από το συνδυασμό δύο λέξεων: Καραβάν
και Σεράι. Δηλαδή τα ξενοδοχεία, όπου έμεναν τα καραβάνια. Παρόλο που, συνήθως, στα
«περάσματα» δεν τρως καλά, εμείς σας συνιστούμε στάση για φαγητό σε μία από τις
αναρίθμητες ψαροταβέρνες. Προσοχή, όμως, μη φάτε σε εκείνη που μόλις μπείτε μυρίζει
ψαρίλα. Εμείς και τα ρούχα μας είδαμε και πάθαμε να? ξεβρομίσουμε. Από εκεί συνεχίζουμε
για Αγρίνιο. Προτού, όμως, φτάσουμε στρίβουμε προς το χωριό Ματσούκι, πριν από τη γέφυρα
του Αχελώου. Μετά το Ματσούκι πηγαίνουμε παράλληλα προς την τεχνητή λίμνη του Στράτου. Σε
αυτήν, η υδρόβια βλάστηση ―παρόλο που το φράγμα είναι σχετικά νέο― αποκτά τυπική μορφή
υγροβιοτόπου με καλάμια, τύφες και άλλα φυτά λιμνών. Περιττό, βέβαια, να αναφέρουμε ότι η
λίμνη ήταν γεμάτη πουλιά. Βλέποντας όλα αυτά, είναι βέβαιο ότι ο Στράτος σε λίγο θα
ενσωματωθεί με τον ευρύτερο και εκπληκτικό υγροβιότοπο του Αμβρακικού. Στη συνέχεια,
αξίζει τον κόπο μια στάση εκεί που τελειώνει, όπου υπάρχουν μερικές τυπικές αγροικίες
μέσα στη βλάστηση «υγρών» περιοχών, όπως σε ιτιές. Λίγο παραπάνω είναι το δεύτερο,
ανεβαίνοντας, φράγμα του Αχελώου. Αυτό του Καστρακίου με τους τεράστιους, κίτρινους
σωλήνες να δημιουργούν εξωγήινο περιβάλλον. Δεν βλέπω, άλλωστε, το λόγο να μη μας
συγκινούν τα σύγχρονα έργα που κατασκευάζει ο άνθρωπος. Γιατί, για παράδειγμα, να
«φτιάχνομαι» από έναν παλιό νερόμυλο και να μην αισθάνομαι δέος από το σύγχρονο που έκανε
η ΔΕΗ; Ο οποίος, αντί να αλέθει σιτάρι, παράγει ηλεκτρικό ρεύμα. Γιατί, μη μου πείτε ότι
η αρχή και των δύο δεν είναι η ίδια: η κίνηση του νερού να μετατραπεί σε ενέργεια. Εδώ
αρχίζει η ανάβαση προς το χωριό Μπαμπαλιός έχοντας, από ένα σημείο και μετά, τη λίμνη
Καστρακίου. Από την οποία ―πέρα από το θέαμα, το ηλεκτρικό ρεύμα που παράγεται και το
νερό που χρησιμοποιείται σε αρδεύσεις― παίρνει νερό και το Αγρίνιο. Όσοι είναι εναντίον
των φραγμάτων στην Αθήνα, στο Αγρίνιο, στην Καρδίτσα και σε πολλές άλλες πόλεις γνωρίζουν
ότι το νερό στη βρύση τους φτάνει από φράγματα; Ας αφήσουμε, όμως, τη διαφημιστική σφήνα
για την ωφελιμότητα των φραγμάτων και ας απολαύσουμε το θέαμα, το οποίο, όσο πλησιάζουμε
προς το παραλίμνιο χωριό Μπαμπαλιός, γίνεται ―έχει και νησάκια― εκπληκτικό. Η εναλλαγή
του πράσινου των γύρω βουνών με το γαλάζιο του νερού, το οποίο διακοσμείται και από το
καφέ των καλαμώνων στις ακτές, δημιουργεί ατμόσφαιρα δέους. Συγχωρήστε μου τα υπερθετικά,
αλλά το τοπίο τα αξίζει. Χωρίς να περάσω στο μακάβριο τμήμα του χαρακτήρα μου, η μικρή
εκκλησία με το νεκροταφείο δίπλα δημιουργούν έναν πλήρη δεσμό με το νερό της λίμνης. Την
οποία, την ώρα που την απολαμβάναμε και φωτογραφίζαμε, διέσχιζε και ένα ταχύπλοο (;), που
άφηνε το γνωστό τριγωνικό κυματισμό δεξιά και αριστερά._ Ν. Μ.