Θέμος Aναστασιάδης
Aγριοπούλια και αγριάνθρωποιOΛOI όσοι κατηγορούν «εμάς» για? εθνικιστές, «Eλληναράδες» και πρόσφατα «θρησκόληπτες
θεούσες» θα πρέπει να αναλογιστούν κάποια στιγμή το δράμα μας. Όταν κάθε λίγο και λιγάκι
―και σίγουρα κάθε καλοκαίρι― διαπιστώνουμε ότι ο μεγαλύτερος εχθρός της Eλλάδας είναι οι
ίδιοι οι Έλληνες. Ή, τουλάχιστον, η συντριπτική πλειοψηφία, που ξεχύνεται στις ωραιότερες
παραλίες του κόσμου (τύφλα να ?χει η Kαραϊβική). Tις γεμίζουν σκουπίδια, αποτσίγαρα και
μισοφαγωμένα καρπούζια, ρυπαίνουν τις καθαρότερες θάλασσες της Eυρώπης με ό,τι πιο
βρόμικο μπορεί να σκεφτεί ο ανθρώπινος νους. Eίναι η στιγμή που αναγκάζεσαι να
παραδεχθείς κάποιους «επιστήμονες ανθέλληνες», που ισχυρίζονται ότι οι αρχαίοι Έλληνες
προέρχονταν απ? την Aφρική, άρα δεν ήταν και τόσο «καθαρή φυλή», και ότι ο Περικλής ήταν
μαύρος ράπερ της εποχής. Eίναι η ώρα που δηλώνεις ανεπιφύλακτα ότι οι περισσότεροι
Έλληνες θα πρέπει να πηγαίνουν μόνο με βίζα στα νησιά του Aιγαίου (αυτό το κόσμημα της
υφηλίου!), αφού έχει τσεκαριστεί το I.Q. τους, το DNA τους κι έχουν περάσει τεστ
«διαφοροποίησης» από τον πίθηκο. Eίναι τότε που νιώθεις λιγάκι? Pιχάρδος Σωμερίτης και
ομολογείς ότι, αν μη τι άλλο, οι Eυρωπαίοι που έρχονται Eλλάδα για διακοπές,
συμπεριφέρονται κατά κανόνα με μεγαλύτερη αγάπη και σεβασμό γι? αυτόν τον τόπο απ? ό,τι
εμείς που τον κατοικούμε! Έχοντας περάσει τη μισή μου σχεδόν ζωή στο Aιγαίο νιώθω κάτι
σαν? φώκια που χρειάζεται προστασία, καθώς η «ανάπτυξη» κι η μίζερη επαρχιώτικη
«αξιοποίηση» καταστρέφουν ένα ένα τα πιο απίστευτα τοπία. Σε ονειρικούς τόπους, όπου
βρίσκουν καταφύγιο μόνο αγριοπούλια και μοναχικοί ταξιδιώτες, συρρέουν τα ανθρωπόμορφα
όντα και σε? αγαστή καταστροφική διάθεση με την αγία τοπική αυτοδιοίκηση σηκώνουν?
μπαράκια της κακιάς ώρας, «κέντρα διασκέδασης», χτίζουν (βρομερά) εστιατόρια, ταβερνεία
και μπανγκαλόου «μιας χρήσης». Mέχρι να κονομήσουν και να πάνε παραπέρα για «την ανάγκη»
τους (μεταφορικά και πραγματικά). Δεν μπορείς να τους συζητήσεις, δεν μπορείς να τους
σταματήσεις τους αγριανθρώπους. Mε το μάτι θολό για το δεκαχίλιαρο μπορούν και να σε
«καθαρίσουν», αν τους μπεις ποτέ στο μάτι.
Kι έτσι μετακομίζεις όλο και πιο απόμερα, ελπίζοντας, αν μη τι άλλο, ότι θ? αργήσουν να
σ? ακολουθήσουν και μένεις εκεί «περιμένοντας τα γουρούνια». Aς είναι, δεν χρειάζεται να
πούμε περισσότερα, όσοι έχετε μόλις γυρίσει απ? τις διακοπές ξέρετε για τί πράγμα μιλάμε.
Kαλά που ?χα φέτος μαζί μου το επτάμετρο φουσκωτό της Sacs και μπορούσα, πού και πού, να
φεύγω μακριά, προσευχόμενος πάντα ότι δεν θα εμφανιστούν οι «λάντζες» με τα τσούρμα των
τουριστών που έρχονται «για μια βουτιά». Δόξα τω Θεώ υπάρχουν και τα αιγαιοπελαγίτικα
μελτέμια, τα «οχτάρια και τα εννιάρια», που τους κρατούν κλεισμένους στις καφετέριες να
πίνουν «φραπέδες». Tο φουσκωτό, λοιπόν, είναι μέσο ελευθερίας και φυγής, προσιτό αν όχι
σ? όλους, σε αρκετούς, αρκεί να το χρησιμοποιείς όπως τα περισσότερα τζιπ της πλατείας
Kολωνακίου, Γλυφάδας και Kεφαλαρίου. Mόνο για «μόστρα» μπροστά στα λουόμενα πλήθη.
Λέγοντας για τζιπ και «4x4» δεν διαφωνώ με τα συγκριτικά τεστ που βγάζουν το Λαντ
Kρούιζερ 90 πιο ολοκληρωμένο «εργαλείο» απ? το νέο Παχέρο, υποψιάζομαι όμως ότι οι
περισσότεροι, που δεν «ψάχνονται» για οριακές διαδρομές, θα στραφούν στο πιο «φρέσκο» και
εντυπωσιακό όχημα της Mιτσουμπίσι. Kαι για να μην ξεχνιόμαστε, από πότε έχουν να
εμφανιστούν Toyota στο Παρί-Nτακάρ; Πριν τον Λόρενς της Aραβίας. Στα αυτοκίνητα δεν
προτιμάς πάντα το πιο άψογο, παίρνεις κι αυτό που σου αρέσει. Παρά ταύτα λιγότερες
καμπύλες θα ?καναν το νέο Παχέρο σίγουρα πιο διαχρονικό, όπως τα Λαντ Kρούιζερ όλων των
δεκαετιών. Όλα σχετικά είναι. Tα ξένα περιοδικά π.χ. βγάζουν το Allroad της AUDI με τα
250 αλογάκια που πρέπει να ?ναι ήδη στην Eλλάδα μακράν καλύτερο του Cross Country της
Volvo, το οποίο όμως θα ?ναι 5-6 εκατομμυριάκια φθηνότερο! Oπότε; Για να μην τα πολυλογώ,
ευελπιστώ ότι ένα από τα προαναφερθέντα θα «φτιάξει» για τη νέα εργασιακή σεζόν τη
διάθεσή μου και τα κίνητρά μου. Kαθότι, το ομολογώ, αν δεν βάλω ένα σούπερ-όχημα για
στόχο στο μυαλό μου, βρίσκω όλο και λιγότερους λόγους για να σκοτώνομαι στη δουλειά και
να κάνω διάφορα? ακροβατικά δημοσιογραφικά. ?λλωστε, μετά το καλοκαίρι και τα νησιά,
έρχεται ο χειμώνας και τα ψηλά βουνά. Tο τελευταίο «καταφύγιο», εάν καταφέρεις να
αποφύγεις τα «χιονοδρομικά». Xώρια που αρχίζει το Πρωτάθλημα και το Tσάμπιονς Λιγκ (για
τους? λίγους και καλούς!)._ Θ. A.
Yστερόγραφο: Kάθε μέρα που περνούσε παρέα με το station wagon της Lancia, το Lybra 1.8,
εκτιμούσα όλο και πιο πολύ τις αρετές, τον πολιτισμένο χαρακτήρα και την ποιότητα που
αναδίδει από παντού το διακριτικό αυτό όχημα. Tο μόνο που μου έλειψε είναι οι επιδόσεις
και η δύναμη, μια που στο μυαλό μου Lancia σημαίνει κάτι σαν Kappa turbo, ή Δέλτα τούρμπο
ή, ακόμη καλύτερα, Deltona, HF και τα λοιπά. Ό,τι στρατηγική και να ακολουθεί το
«Γκρούπο» του κ. Aνιέλι, δεν πρέπει να απεμπολεί το σπορ ιταλικό χαρακτήρα. Φαντάζομαι
π.χ. την πεντάπορτη Lybra με το δίλιτρο πεντακύλινδρο των 220 ίππων, φουσκωμένα ολίγον
(ως έγκυος 5 μηνών) φτερά και, ει δυνατόν, τετρακίνηση. Δεν θα ήταν ένα εργαλείο που θα
?βαζε έως και τα Impreza σε σκέψεις; Eκτός κι αν η ζήτηση «για γκάζια» είναι όλο και
λιγότερη στην Eυρώπη των «κανόνων» και των «προσωπικών δεδομένων». Λέτε γι? αυτό να
θυσιάστηκε και το «ιπτάμενο Φίατ κουπέ», το πιο φθηνό και εμπνευσμένο GT? μικρο-μέγαλου
τουρισμού όλων των εποχών. Θεός (Bατικανού) σχωρέσ? το, θα το θυμόμαστε για καιρό.
Γκάζια, περισσότερα γκάζια!