Tρύφων Σωτηρόπουλος
Ελεγχόμενο InternetΟ TITΛOΣ του άρθρου αποτελεί την πλέον οξύμωρη φράση. Το Internet να είναι ελεγχόμενο,
δηλαδή, το Διαδίκτυο που δημιουργήθηκε με τη λογική των «ανοικτών» πρωτοκόλλων και
βασισμένο στη δυνατότητά τους, οποιοσδήποτε να μπορεί να το επεκτείνει, όπως θέλει, όταν
θέλει, με τις πληροφορίες που θέλει, να υφίσταται περιορισμούς. Το «ωραίον» του
Διαδικτύου ήταν ―και παραμένει― το «virtuality», το να είμαι, όποτε θέλω, μια άλλη
προσωπικότητα, με γνωστούς σε όλα τα σημεία του πλανήτη. Γνωστούς, τους οποίους, αν
υπέκυπτα στους περιορισμούς της πραγματικής μου προσωπικότητας, δεν θα είχα ποτέ
αποκτήσει. Το να είμαι ο ίδιος μια άλλη προσωπικότητα, παρουσιαζόμενη μέσα από θέσεις που
μπορεί να διαφέρουν από τα όσα πραγματικά πιστεύω, να «βρίσκομαι» σε τόπους που στην
πραγματικότητα ποτέ δεν πήγα, να βλέπω πράγματα που στην πραγματικότητα ποτέ δεν
εμφανίστηκαν «μπροστά» μου.
Και αυτήν τη διάσταση του Internet, τη δυνατότητα του «όποιος θέλει, όποτε θέλει, ό,τι
θέλει», έρχονται οι ―πολιτικά ορθές― κυβερνήσεις του κόσμου και λένε ότι θα ψηφίσουν νόμο
―α, όλα και όλα, θα το κάνουν νόμιμα!― για να ελέγχουν τις διακινούμενες πληροφορίες. Ο
λόγος απλός: θέλουν να προστατέψουν τους καλούς πολίτες από τους λαθρεμπόρους όπλων και
ναρκωτικών, τους διακινητές πορνογραφικού περιεχομένου και άλλους «κακούς» που
χρησιμοποιούν το Internet για τους σκοπούς τους. Αυτός, άλλωστε, δεν είναι και ο
ακρογωνιαίος λίθος της «πολιτικής ορθότητας»; Το να προστατεύεις κάποιον από κάτι, προτού
αυτός θεωρήσει αυτό, από το οποίο τον προστατεύεις, δυνητικά κακό.
Οι κυβερνήσεις της Αγγλίας και των Η.Π.Α. έχουν κάνει σημαντικά βήματα προς την απόκτηση
του δικαιώματος να ελέγχουν τις διακινούμενες πληροφορίες μεταξύ χρηστών του Διαδικτύου.
Αυτός είναι ο τρόπος που αποφάσισαν ―πριν από μας, για μας― να μας προστατέψουν και να
συλλάβουν τους όποιους «κακούς». Απόλυτα φυσιολογική αντιμετώπιση που ισχύει για την
αλληλογραφία, για την τηλεφωνία και για όλες τις μορφές επικοινωνίας, έτσι δεν είναι;
Γιατί, όπως όλοι οι πολίτες αυτού του κόσμου γνωρίζουν, επειδή οι κακοποιοί υπάρχει η
περίπτωση να χρησιμοποιήσουν το τηλέφωνο και την αλληλογραφία για την διεκπεραίωση των
κακών τους σχεδίων, οι κυβερνήσεις ελέγχουν εκ των προτέρων τις τηλεφωνικές συνομιλίες
μας και διαβάζουν τα γράμματά μας.
Σε αυτήν την κατάσταση πρέπει να προσαρμοστούν και οι χρήστες του Διαδικτύου. Τί νομίζουν
δηλαδή, ότι επειδή είναι μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ανά τον κόσμο ―και υπολογίζεται
να γίνουν εκθετικά περισσότερα― θα ξεφύγουν από την «κυβερνητική προστασία»; Τις
φιλελεύθερες καταστάσεις τού να στέλνουν ό,τι θέλουν, όπως θέλουν και όποτε θέλουν, να
τις ξεχάσουν. Οι κυβερνητικές Aρχές θα αποκτήσουν ειδικές μονάδες «προστασίας», με σκοπό
να προστατεύουν τον έναν κυβερνοπολίτη από τον άλλον. Πήρες, αγαπητέ, γράμμα από κάποιον
και δεν σου άρεσε; Θα τον καταγγέλλεις και θα συλλαμβάνεται πάραυτα. Αν και κατά πάσα
πιθανότητα, θα τον συλλαμβάνουν πριν το «κακό» μήνυμα φτάσει σε σένα. Τώρα, το ότι θα
διαβάζουμε και τα τρυφερά μηνύματα που στέλνεις σε φίλη σου στην άλλη άκρη του κόσμου, ε,
τί να κάνουμε, υπάρχει και κόστος για την προστασία σου. Το ότι θα καταγράφουμε και τα
sites που επισκέπτεσαι και έτσι θα μπορούμε να σκιαγραφήσουμε την προσωπικότητά σου
καταγράφοντας ενδιαφέροντα, δαπάνες για αγορές (έτσι και καταλάβουμε ότι ξοδεύεις
περισσότερα από όσα έχεις δηλώσει, θα σε συλλαμβάνουμε και για φοροδιαφυγή), να
γνωρίζουμε τί διαβάζεις και τί απαντάς (αυτό είναι απαραίτητο για να γνωρίζουμε αν
ανήκεις στους «κακούς»)... Βέβαια, μια τέτοια κατάσταση «απόλυτης προστασίας» μπορεί και
να μην προέρχεται από τις προθέσεις των κυβερνήσεων ―οι οποίες σπάνια έχουν «δικές τους»
προθέσεις―, αλλά να είναι αποτέλεσμα πιέσεων των μεγάλων συμφερόντων της σύγχρονης
κοινωνίας, που βλέπουν να χάνουν σημαντικό μέρος της εξουσίας τους. Μέσα μαζικής
ενημέρωσης που βλέπουν τον on line, ελεύθερο ανταγωνισμό να αναπτύσσεται, διαφημιστικές
εταιρείες που βλέπουν κονδύλια να πηγαίνουν σε ένα χώρο που δεν ελέγχουν, εταιρείες που
βλέπουν τον τζίρο πωλήσεων να πηγαίνει σε «καινούργιες επιχειρήσεις», είναι σίγουρο ότι
δεν βλέπουν με καλό μάτι τη νέα κατάσταση. Και το πρώτο πράγμα που σκέφτονται είναι
«έλεγχος». Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που συνάδει με τη φιλοσοφία, τη λειτουργικότητα
και τον τρόπο λειτουργίας του Internet._ T. Σ.