Volvo V40 T4 2.0
Αναβάθμιση εκ των έσω?Αλλαγές σε ανάρτηση και κινητήρα μεταμορφώνουν το χαρακτήρα της σειράς 40 της Volvo,
προσδίδοντας στο αυτοκίνητο τα χαρακτηριστικά που του έλειπαν: άνεση, σταθερότητα και
επιβλητικότητα στην κίνηση. Στο δεύτερο κύκλο της ζωής του, το 40άρι γίνεται ένα
πραγματικά καλό αυτοκίνητο?
Η πρώτη επαφή στη Σουηδία, πρόσφατα, με τα ανανεωμένα V40 και S40 της Volvo, έδωσε
ενδείξεις για το ότι πολλά είχαν αλλάξει κάτω από το διακριτικά διαφοροποιημένο αμάξωμα.
Δεν είναι εύκολο, όμως, να κρίνεις πόσο αποτελεσματικές είναι οι αλλαγές, όταν κάτω από
τα ελαστικά σου βρίσκεται η εκπληκτική, σε πρόσφυση και ομαλότητα, σουηδική άσφαλτος.
Πόσο μάλλον τη στιγμή που οι αναμνήσεις από τη προηγούμενη γενιά παραμένουν νωπές:
ασάφεια και αναπηδήσεις από την εμπρός ανάρτηση, χτυπήματα από την πίσω, περίεργα φρένα
και συνολική αίσθηση στο δρόμο, ιδίως στις δυνατές, υπερτροφοδοτούμενες εκδόσεις.
Τελικά, όμως, φαίνεται ότι κάποιες φορές αρκούν μικρές, αλλά σημαντικές αλλαγές για να
βελτιωθεί το προϊόν. Ένδειξη ότι οι Σουηδοί βιάστηκαν να παρουσιάσουν το 40άρι; 'Η ότι η
Ολλανδο-ιαπωνική συνεργασία, αποτέλεσμα της οποίας ήταν και το Mιτσουμπίσι Kαρίσμα, δεν
ήταν και τόσο πετυχημένη στην ευρωπαϊκή της έκδοση; 'Ο,τι κι αν συνέβη, είναι καθαρό ότι
οι Σουηδοί πήραν τα μηνύματα και στρώθηκαν στη δουλειά για να ξεπεράσουν, όσο είναι
δυνατόν, τα προβλήματα εφηβείας του αυτοκινήτου.
?μεσα αισθητή αλλαγή, στην έκδοση Τ4 που είχαμε στα χέρια μας, η θεαματική βελτίωση της
εμπρόσθιας ανάρτησης. Με αυξημένο το μετατρόχιο (κατά 12 χιλιοστά) και το κάστερ, δείχνει
πλέον ικανή να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις των 200 ίππων του κινητήρα. Τα σπιναρίσματα,
βέβαια, δεν λείπουν, αλλά η διατήρηση της επιθυμητής τροχιάς σε «φουλ πάουερ» καταστάσεις
δεν είναι δύσκολη, χωρίς μάλιστα μάχη με το τιμόνι. Τιμόνι, που δεν διεκδικεί πρωτεία
στην αίσθηση, δεν θα ταίριαζε με τίποτε σε ένα σπορτίφ αυτοκίνητο, αλλά ταριάζει απόλυτα
με τον ταξιδιάρικο χαρακτήρα του V40.
Εκεί ακριβώς είναι που η βελτίωση είναι φανερή: στη σταθερότητα. Μπορεί τα ελάχιστα
χιλιοστά που μεγάλωσε το μεταξόνιο να μη φαντάζουν σημαντικά, έχουν εξαφανίσει όμως την
όποια νευρικότητα στις αντιδράσεις, προσφέροντας σταθερότητα που αναζητάς ακόμη και σε
μεγαλύτερα αυτοκίνητα. Και, πάνω από όλα, μεγαλοπρέπεια κίνησης, που εξαφανίζει τις
όποιες ανασφάλειες, ακόμη και όταν το ταχύμετρο είναι βυθισμένο εκεί πάνω από τα 200. Και
σαν δώρο, ακόμη και όταν το παρακάνεις παρασυρμένος από την όλη αίσθηση, τα φρένα
δείχνουν πλέον ικανά να αποσβέσουν μέσα σε έλαχιστα μέτρα τα παραπάνω χιλιόμετρα.
'Οταν πλέον ξεπεραστεί το αρχικό θετικό ξάφνιασμα από το στήσιμο, θυμάσαι ότι κάτω από το
καπό υπάρχει ένας νέος 2λιτρος κινητήρας (ο οποίος τοποθετούνταν στην προηγούμενη έκδοση,
συνδυαζόμενος όμως μόνο με το αυτόματο κιβώτιο). Mε μεταβλητό χρονισμό των βαλβίδων και
διπλό τούρμπο, διαθέτει την ίδια ισχύ με τον παλιό, σε μια προσπάθεια να ραφιναριστεί η
συμπεριφορά, να μειωθούν τα όποια ξεσπάσματα και, βέβαια, να ικανοποιήσουν οι ρύποι τις
πιο αυστηρές νόρμες περί εκπομπών. Αποτέλεσμα; Αρκετά θετικό? Ροπή από χαμηλά χωρίς
ιδιαίτερα ξεσπάσματα και δύναμη ψηλά. ?φθονη δύναμη. Τόση που προκαλεί κάποιες τάσεις
υστερίας στην άσφαλτο-γυαλί του Κλεινού ?στεως. Τάσεις που εύκολα μπορεί να ξεπεράσει
οδηγός κινούμενος με? «μία πάνω», εκμεταλλευόμενος τη ροπή και την καλή κλιμάκωση του
κιβωτίου. Σε σχέση με το προηγούμενο μοντέλο, με τα 1.900 κ.εκ., η διαφορετική κλιμάκωση,
με πιο κοντές τις «μεγάλες» σχέσεις, δίνει καλύτερες επιταχύνσεις εν κινήσει, αλλά λίγο
χειρότερα νούμερα από στάση. Γενικά, η αίσθηση είναι συνολικά η ίδια, με το 2λιτρο να
δείχνει απλώς πιο πολιτισμένο.
Το V40, ακόμη και το Τ4, δεν είναι ένα σπορ αυτοκίνητο. Είναι, πάνω και πέρα από όλα, ένα
κρούζερ, ένα αυτοκίνητο μεγάλου τουρισμού, με στόχο την κάλυψη αποστάσεων, γρήγορα, με
ασφάλεια και πάνω από όλα άνεση. Κι εκεί είναι που ξεδιπλώνει τα πλεονεκτήματά του. Ο
κινητήρας κάνει κάθε προσπέρασμα ένα απλό παιχνιδάκι, ακόμη και χωρίς να καταφύγει ο
οδηγός σε κατέβασμα ταχύτητας, ενώ η συνολική αίσθηση? ευθυβολίας επιτρέπει να κινείσαι
ακόμη και κοντά στην τελική χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Και παιχνίδι; Εντάξει, αν υπάρχει
η θέληση και η κατάλληλη διαδρομή και αυτό γίνεται. Μόνο που το δεξί πόδι πρέπει να έχει
ιδιαίτερη ευαισθησία και να μη φοβάται ο χρήστης να εκμεταλλευτεί τη σωστή συμπεριφορά
στη μεταφορά βάρους και να? ρίξει το αυτοκίνητο μέσα στη στροφή. ABS και αντισπίν, με
ιδιαίτερα διακριτική παρουσία, επεμβαίνουν μόνο όταν δεν υπάρχει άλλη λύση, αφήνοντας
περιθώρια για αναζήτηση των ορίων.
Το όλο πακέτο ανανέωσης συμπληρώνουν πινελιές στην παθητική ασφάλεια, τη σημαία της Bόλβο
εδώ και πολλά χρόνια. Έτσι, πέρα από τους 4 αερόσακους και το WHIPS, το 40άρι εξοπλίζεται
πλέον με «κουρτίνα» για τα κεφάλια των επιβατών και σύστημα ISOFIX για τη στερέωση των
παιδικών καθισμάτων. Καινοτομία είναι και η υιοθέτηση εμπρόσθιων αερόσακων δύο σταδίων,
που ενεργοποιούνται ανάλογα με τη σφοδρότητα της σύγκρουσης.
Σίγουρα, οι κάτω από το δέρμα αλλαγές είναι πολύ πιο σημαντικές από τις διακριτικές
διαφοροποιήσεις στην εντός και εκτός εμφάνιση. Στόχος; Ποιος άλλος από το κλέψιμο μερίδας
της πίτας από το μεγάλο αντίπαλο που ακούει στο όνομα Audi Α4 Avant. Εκεί, όμως, τα
πράγματα δυσκολεύουν, αφού ο Γερμανός έχει να επιδείξει παράδοση και τετρακίνηση σε
ανάλογες τιμές. Σίγουρα, το Bόλβο έχει κλείσει την ψαλίδα, έχει ολοκληρωθεί ως αυτοκίνητο
και αποτελεί πλέον μια δελεαστική πρόταση. Θα αποτελούσε, όμως, μια εναλλακτική λύση μόνο
αν η τιμή (12,25 εκατομμύρια στη βασική έκδοση) ήταν πιο λογική._ 4T