Extreme sports
Το ένθετο που κρατάτε στα χέρια σας είναι αφιερωμένο σε ορισμένα, τα πιο δημοφιλή στη χώρα μας και την περίοδο αυτή του χρόνου, extreme sports. Ο όρος αυτός, αν και δόκιμος και διεθνής, μάλλον δεν εκφράζει απόλυτα την πραγματική διάσταση αυτών των δραστηριοτήτων. Διότι, όπως θα διαπιστώσετε στη συνέχεια, οι περισσότερες από αυτές απέχουν πολύ από το να μας οδηγήσουν στα όρια, όταν, βέβαια, ασκούνται με σύνεση και αυτοέλεγχο. Στην ουσία, αποτελούν έναν τρόπο θεματικής προσέγγισης της φύσης. Η ανάγκη για την προσέγγιση αυτή είναι εσωτερική και προέρχεται από την απομάκρυνσή μας από το κατεξοχήν φυσικό μας περιβάλλον και την απομόνωσή μας στα ανθρωπογενή και, ταυτόχρονα, απάνθρωπα αστικά κέντρα.Οι οργανωτές αυτών των δραστηριοτήτων έχουν φροντίσει να παρέχουν την περιπέτεια σε ελεγχόμενες συνθήκες, δηλαδή με ασφάλεια. Χωρίς σημαντικό κίνδυνο. Ίσως σε αυτό το σημείο να πρέπει να σταθούμε λίγο περισσότερο. Ορισμένες δραστηριότητες χαρακτηρίζονται «επικίνδυνες» ή «παράτολμες» ή «οριακές», επειδή δεν γίνεται άμεσα αντιληπτή η αιτιολογία τους. Σε κάποιες άλλες, όμως, είτε λόγω συνήθειας είτε λόγω αναγκαιότητας, ο κίνδυνος, αν και μεγαλύτερος, παραβλέπεται, ιδιαίτερα όταν εξυπηρετεί πρακτικές/βιοποριστικές ανάγκες ή εξοικονομεί χρόνο, ο οποίος, βάσει των δυτικών κοινωνικών δεδομένων, μεταφράζεται σε οικονομικό όφελος. Αντιθέτως, οι δραστηριότητες που χαρακτηρίζονται «επικίνδυνες» καταναλώνουν χρόνο, χωρίς αντάλλαγμα, και ικανοποιούν κάποιες λιγότερο απτές, τις εσωτερικές ανάγκες ενός ατόμου, οι οποίες, όμως, μέχρι σήμερα, δεν έχει βρεθεί τρόπος να αποτιμηθούν και, συνήθως, χαίρουν μικρής εκτίμησης ακόμα και από εμάς τους ίδιους.
Οι όποιοι κίνδυνοι ενέχονται σε κάθε δραστηριότητα στη φύση, συνήθως πηγάζουν «εκ των ένδον», από την έλλειψη σεβασμού προς αυτή, την υπερφίαλη προσέγγιση, την ημιμάθεια και την υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων που αυτή συνεπάγεται.
Από τη στιγμή που κάποιος έχει μια μέση φυσική κατάσταση, την κατάλληλη διάθεση και τη σωστή, δηλαδή μετρημένη, αντιμετώπιση, δεν έχει τίποτα να φοβηθεί και μπορεί ελεύθερα να δοκιμάσει ό,τι πιστεύει πως ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του. Οι επιλογές είναι πολλές, όπως, άλλωστε, και τα σκηνικά που μπορεί να επιλέξει κανείς: βουνό, ποτάμι, θάλασσα, αέρας. Και όλα υπόσχονται εξίσου δυνατές συγκινήσεις.
Αν υπάρχει κάτι που πρέπει να φοβηθεί κανείς, αυτό είναι ο εθισμός. Οι εμπειρίες που βιώνει κάποιος κοντά στη φύση είναι τόσο έντονες, που μπορούν εύκολα να αποτελέσουν έναυσμα για μία γενικότερη, καθοριστική αλλαγή στην αντιμετώπιση της ζωής.
Η επαφή με τη φύση απελευθερώνει τη σκέψη, επιτρέπει την ορθολογική εκτίμηση των αξιών, ενώ, ταυτόχρονα, προάγει την εσωτερική αναζήτηση. Οπότε, αν τελικά υπάρχει κάποιος κίνδυνος, αυτός δεν απειλεί εμάς, αλλά όσους έχουν συμφέροντα από την καταστολή της πνευματικής ανάτασης!…