Βουνό- Ορειβασία
Κάποτε οι άνθρωποι ζούσαν στις πεδιάδες και στους λόφους, και τα βουνά ήταν οι κατοικίες των θεών ή των δαιμόνων. Σήμερα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι στρέφονται στα βουνά, σ' αυτούς τους σιωπηλούς όγκους, αναζητώντας μια τελευταία ευκαιρία επαφής με τη φύση και την περιπέτεια. Πραγματικά, τα βουνά είναι ίσως οι τελευταίοι εναπομείναντες χώροι, όπου η ανθρώπινη επέμβαση είναι από περιορισμένη έως ελάχιστη και όπου ο άνθρωπος της πόλης μπορεί να προσεγγίσει το μυστηριακό μεγαλείο της φύσης.Αν θέλαμε να αποδώσουμε τον ορισμό της έννοιας «ορειβασία», θα λέγαμε πως είναι η δραστηριότητα που στοχεύει στην εξερεύνηση των βουνών και την «κατάκτηση» των κορφών τους. Αν και η λέξη «κατάκτηση» (που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από τους ορειβάτες, στα παλιότερα χρόνια) δεν αρμόζει στη σημερινή, ευγενική σχέση του ορειβάτη με το βουνό. Ο ορειβάτης ανακάλυψε πως το βουνό τού προσφέρει κάτι πολύ πιο σημαντικό από το στιγμιαίο γεγονός του «πατήματος», της «κατάκτησης» της κορφής.
Μια σειρά από εξαιρετικά εξελιγμένες δραστηριότητες, επιμέρους μορφές της ορειβασίας, προσφέρουν στον καθένα τη δυνατότητα να πλησιάσει το μαγικό χώρο του βουνού με το δικό του τρόπο. Ορισμένες απ' αυτές τις δραστηριότητες έχουν εξελιχτεί τόσο, ώστε έχουν αναχθεί σε σχεδόν αυτόνομα αθλήματα:
Αθλήματα, όπως η αναρρίχηση βράχου, η διάσχιση φαραγγιών, η αναρρίχηση πάγου (παγοκαταρρακτών), ο αλπινισμός (πολύ δύσκολη ορειβασία) από βαθμολογημένες διαδρομές στις αιχμηρές κορφές των Άλπεων, ο ιμαλαϊσμός (αναβάσεις σε κορφές γύρω στα 8.000 μ., αντιμετωπίζοντας έλλειψη οξυγόνου), το ορειβατικό σκι (ανεβαίνουμε και κατεβαίνουμε το παρθένο χιόνι των βουνών σε περιοχές μακριά από χιονοδρομικά κέντρα) και, φυσικά, το απλό περπάτημα στα βουνά, η ορεινή πεζοπορία.
Οι περισσότεροι επισκέπτες των βουνών, στη χώρα μας, ασχολούνται κυρίως με την ορεινή πεζοπορία: αναβάσεις σε ξέχιονα βουνά από τα μονοπάτια και, πιο σπάνια, μερικές απλές χειμερινές αναβάσεις. Οι ορειβατικοί σύλλογοι διοργανώνουν, κάθε σαββατοκύριακο, αναβάσεις, και για να συμμετέχετε, δεν χρειάζεται καν να είστε μέλος.
Όμως, κάποιος που του αρέσει το βουνό απ' όλες τις απόψεις, κάποιος που θέλει να ονομάζεται ολοκληρωμένος ορειβάτης, πρέπει να διαθέτει πολυσύνθετες γνώσεις και ικανότητες. Στις μέρες μας, η ορειβασία έχει εξελιχτεί σε επιστήμη. Ένας ολοκληρωμένος ορειβάτης πρέπει να είναι εφοδιασμένος με έναν ιδανικό συνδυασμό γνώσεων, εξοπλισμού και ψυχικών και αθλητικών ικανοτήτων. Θα πρέπει να είναι καλός ορεινός πεζοπόρος, καλός αναρριχητής βράχου, χιονιού και πάγου, και καλός χιονοδρόμος, ώστε να κινείται άνετα και γρήγορα στο βουνό. Προπάντων, ο ορειβάτης θα πρέπει να είναι άριστος γνώστης του βουνού, να ενεργεί πάντα με φρόνηση και ψυχραιμία: Όπως έλεγε και ο κορυφαίος Ρέινολντ Μέσνερ: «η ορειβασία είναι η τέχνη της επιβίωσης εν κινδύνω».
Η σωστή εκτίμηση των συνθηκών (καταλληλότητα του χιονιού-πάγου, καιρικές συνθήκες) και των προσωπικών μας δεξιοτήτων, εμπειριών, γνώσεων και εξοπλισμού, έχει καταλυτική σημασία για το αν θα ζήσουμε μια ευχάριστη περιπέτεια στο βουνό ή θα εμπλακούμε σ' έναν τραγικό αγώνα με τα στοιχεία της φύσης.
Εξοπλισμός: Σακίδιο 70 lt (50.000- 70.000 δρχ.), μπότες, δερμάτινες ή πλαστικές, (45.000-80.000 δρχ.), τζάκετ αδιάβροχο, διαπνέον (70.000-150.000 δρχ.), πουλόβερ fleece (25.000-40.000 δρχ.), ισοθερμικά εσώρουχα, ζεύγος, (15.000-20.000 δρχ.), μάλλινες κάλτσες (4.000 –6.000 δρχ.), γκέτες (11.000 δρχ.), γάντια (5.000-30.000 δρχ.), σκούφος (5.000 δρχ.), πιολέ (20.000-25.000 δρχ.), κραμπόν (15.000-35.000 δρχ.).
Τοποθεσίες: Σε όλα τα βουνά της πατρίδας μας, τα οποία είναι πολλά και πανέμορφα.
Περίοδος: Όλο το χρόνο.
Οργάνωση: Στη χώρα μας, υπάρχουν 77 ορειβατικοί σύλλογοι υπό την αιγίδα της Ομοσπονδίας Oρειβασίας. Ορισμένοι από αυτούς διοργανώνουν σχολές ορειβασίας ή και σχολές αναρρίχησης. Βέβαια, η ποιότητα της εκπαίδευσης δεν είναι παντού η ίδια. ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΟΡΕΙΒΑΣΙΑΣ-ΑΝΑΡΡΙΧΗΣΗΣ (Ε.Ο.Ο.Α.)
ΑΘΗΝΑ, ΑΤΤΙΚΗ
ΜΗΛΙΩΝΗ 5, Τ.Κ. 106 73
Τηλ.: 3645.904, 3636.617, fax: 3644.687
e-mail: [email protected]
Σχολές ορειβασίας (χειμερινού βουνού): Η σχολή ορειβασίας προσφέρει μια γενική γνωριμία με το βουνό, την ορειβασία και τις διάφορες παραμέτρους τους. Στόχος είναι η εκμάθηση και η εξοικείωση των εκπαιδευομένων με τις κυριότερες ορειβατικές τεχνικές, ώστε να είναι δυνατή η άνετη και η ασφαλής κίνησή τους στο δύσκολο χειμερινό βουνό.
Η σχολή παρέχει όλο τον ειδικό εξοπλισμό, όπως το πιολέ, τα κραμπόν, σχοινιά κτλ. Θα χρειαστεί, βέβαια, να αγοράσετε ορισμένα εφόδια, όπως ειδικό ρουχισμό, μπότες και σακίδιο.
Το πρόγραμμα της σχολής θα σας δώσει την ευκαιρία να έρθετε σε επαφή με ορισμένα από τα πιο όμορφα βουνά μας, βιώνοντας αξέχαστες στιγμές συντροφικότητας και αλληλεγγύης.
Η «σχολή» γίνεται μια μεγάλη παρέα, με χαρακτηριστικό τους δεσμούς φιλίας που εύκολα αναπτύσσονται μεταξύ των εκπαιδευομένων. Παράλληλα, θα αποκτήσετε τις αναγκαίες γνώσεις και εμπειρίες, ώστε, στη συνέχεια, να μπορείτε να επιβιώσετε χωρίς τη βοήθεια των εκπαιδευτών στην άγρια φύση των βουνών.
Τα μαθήματα ξεκινούν στις αρχές Δεκέμβρη και διαρκούν 5-6 σαββατοκύριακα (όχι συνεχόμενα). Οι αναβάσεις ξεκινούν με μια εύκολη πεζοπορική ανάβαση (συνήθως στην Πάρνηθα). Στο καταφύγιο, γίνεται το πρώτο θεωρητικό μάθημα σχετικά με τον εξοπλισμό, τη διατροφή και τους κινδύνους στο βουνό. Στη συνέχεια, οι αναβάσεις γίνονται προοδευτικά όλο και πιο δύσκολες, σε βουνά όπως ο Χελμός, η Ζήρεια, η Δίρφη, τα Βαρδούσια και ο Όλυμπος.
Κατά τη διάρκεια των «πρακτικών», των αναβάσεων, το πάτημα της κορφής δεν είναι πάντα ο κύριος σκοπός. Πρωταρχικός στόχος είναι η εκμάθηση και η εξοικείωση με τις ορειβατικές τεχνικές που διευκολύνουν και κάνουν ασφαλή την κίνησή μας στο βουνό. Στις τελευταίες και πιο δύσκολες αναβάσεις (π.χ., Βαρδούσια, Όλυμπος), πραγματοποιούνται προαιρετικά και δύσκολες διαδρομές σε πάγο και χιόνι. Στο πλαίσιο της σχολής, δημιουργούνται ομάδες εκπαιδευομένων με ειδικά ενδιαφέροντα. Όπως, π.χ., η ομάδα των «αντισκηνάδων», με στόχο την άγρια χειμερινή διαβίωση, που κατασκηνώνει μακριά από τα καταφύγια, ή η ομάδα του «δύσκολου βουνού», γι' αυτούς που ενδιαφέρονται για τον αλπινισμό.
Για τη συμμετοχή στη σχολή, δεν απαιτείται καμία προηγούμενη γνώση και εμπειρία, αλλά μια σχετικά καλή φυσική κατάσταση και αγάπη για τη φύση και τον αθλητισμό.
ΑΘΗΝΑ
ALPAMAYO CLUB, τηλ.: 3627.032
Ε.Ο.Σ. ΑΧΑΡΝΩΝ, τηλ.: 2461.528
Ε.Ο.Σ. ΑΘΗΝΑΣ, τηλ.: 3212.355
Σ.Ε.Ο., τηλ.: 3634.817
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ο.Λ.Θ., τηλ.: 031-518116
ΙΩΑΝΝΙΝΑ
Ε.Ο.Σ. ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ, τηλ.: 0651-22138
ΣΠΑΡΤΗ
Ε.Ο.Σ. ΣΠΑΡΤΗΣ, τηλ.: 0731-24647
Κόστος: Το κόστος μιας σχολής κυμαίνεται μεταξύ 60.000 και 100.000 δρχ., ανάλογα με το διοργανωτή. Υπολογίστε επιπλέον 10.000-15.000 δρχ. ανά σαββατοκύριακο, για το κόστος των μετακινήσεων και της διαμονής (π.χ., καταφύγια). Πληροφορίες για τα κατά τόπους σωματεία μπορείτε να πάρετε από την Ελληνική Ομοσπονδία Ορειβασίας και Αναρρίχησης.
Χρήσιμες πληροφορίες:
Μικρό Γλωσσάριο: Πιολέ: Η ορειβατική σκαπάνη. Αποτελείται από τη σκαπάνη και το φτυαράκι, το στέλεχος ή λαβή και τη μύτη.
Κραμπόν: Αιχμηρά μεταλλικά αντικείμενα σαν σχάρες (με 12 μύτες), που τοποθετούνται κάτω από τις μπότες και βοηθούν την κίνηση σε παγωμένο χιόνι.
Λούκι: Διάδρομος χιονιού ή πάγου, που σχηματίζεται μεταξύ των βράχων της ορθοπλαγιάς.
Κρεβάς: Η βαθιά ρωγμή του παγετώνα.
Αζιμούθιο: Ένας αριθμός που βρίσκεται, αν μετρήσουμε σε μοίρες τη δεξιόστροφη γωνία μεταξύ της πορείας μας και του Βορρά του χάρτη.
Χιονοστιβάδα: Είναι μια τεράστια μάζα χιονιού, που ολισθαίνει κατά το μήκος μιας πλαγιάς. Η χιονόμπαλα που βλέπαμε στα διάφορα κόμικς.
Καραμπίνερ: Μεταλλικός κρίκος με πύλη, που χρησιμοποιείται στους χειρισμούς (ασφάλειες) με σχοινιά. Κατασκευάζεται από ελαφρύ κράμα αλουμινίου.
Παγόβιδες: Μεγάλες κούφιες εσωτερικά βίδες από ελαφρύ κράμα αλουμινίου, που τοποθετούνται σαν ασφάλειες στον πάγο.
Μπιβουάκ: Η αναγκαστική διανυκτέρευση πάνω στην ορθοπλαγιά ή σε αντίξοη περιοχή του βουνού.
Αναρρίχηση
Η αναρρίχηση, όπως προαναφέραμε, αποτελεί κλάδο της ορειβασίας. Ουσιαστικά, πρόκειται για το σκαρφάλωμα μιας απόκρημνης πλευράς ενός βουνού ή ενός βράχου. Η αναρρίχηση χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: την ελεύθερη και την τεχνητή. Στην ελεύθερη αναρρίχηση, ο αναρριχητής χρησιμοποιεί αποκλειστικά και μόνο τα πιασίματα που υπάρχουν πάνω στο βράχο. Αντίθετα, στην τεχνητή αναρρίχηση, χρησιμοποιεί βοηθητικό εξοπλισμό, όπως καρφιά, σχοινιά, καραμπινέρ, καρυδάκια, μικρές σκάλες κ.ά. Εκτός από την αναρρίχηση αναψυχής, υπάρχει και η αγωνιστική αναρρίχηση, η οποία γίνεται σε τεχνητές πίστες. Στην αρχή, οι πουριτανοί του αθλήματος είδαν το αγωνιστικό κομμάτι με κάποιο σκεπτικισμό, καθώς, όπως συμβαίνει και με τις περισσότερες outdoor δραστηριότητες, στην ουσία δεν τίθεται θέμα διάκρισης, καθώς η ικανοποίηση είναι στην προσπάθεια. Όμως, η αγωνιστική αναρρίχηση βοήθησε σημαντικά στη βελτίωση των τεχνικών.
Πάντως, η ικανοποίηση μεγιστοποιείται μέσα στη φύση, ιδιαίτερα όταν κάποιος μπορεί και αναρριχάται σε περιοχές, στις οποίες κανένας άλλος άνθρωπος, εκτός ίσως από κάποιο δορυφόρο, δεν έχει αντικρίσει. Είναι μια σπάνια εμπειρία, η οποία, όσο περνούν τα χρόνια τόσο περισσότερο θα σπανίζει.
Εξοπλισμός αναρρίχησης: Ζώνη μέσης (15.000-25.000 δρχ.), παπούτσια (15.000-35.000 δρχ.), σχοινί (40.000-55.000 δρχ.), σακούλι μαγνησίας (4.000-5.000 δρχ.), 10 σετάκια (60.000-90.000 δρχ.), καραμπίνερ ασφαλείας (5.000 δρχ.), συσκευή ασφάλισης (5.000-20.000 δρχ.), 10 καρυδάκια (30.000 δρχ.).
Τοποθεσίες: Πάρνηθα, Μετέωρα, Βαράσοβα, Κάλυμνος και, ανάλογα με το επίπεδο του αναρριχητή, όπου υπάρχουν βράχια.
Περίοδος: Όλο το χρόνο, αν και για τους αρχάριους, καλύτερα είναι το καλοκαίρι.
Οργάνωση: Όπως προαναφέραμε, η αναρρίχηση αποτελεί κλάδο της ορειβασίας. Οι φορείς, οι οποίοι ασχολούνται με τα δύο αθλήματα τόσο οργανωτικά όσο και εκπαιδευτικά, είναι κοινοί.
Σχολές: Η σχολή παρέχει τις αναγκαίες γνώσεις για την ασφαλή ενασχόληση με το άθλημα. Για τους συμμετέχοντες, δεν απαιτείται καμία προηγούμενη εμπειρία, παρά ένα σχετικά καλό επίπεδο φυσικής κατάστασης και αγάπη για τη φύση, την περιπέτεια και τον αθλητισμό.
Τα μαθήματα διεξάγονται φθινόπωρο και άνοιξη, σε πανέμορφες τοποθεσίες, στους βράχους της Πάρνηθας, στα Μετέωρα και στη Βαράσοβα (παραθαλάσσια βράχια απέναντι από την Πάτρα). Η διάρκεια των μαθημάτων συνήθως είναι 5 σαββατοκύριακα και, προαιρετικά, τα απογεύματα από τις 5 ενδιάμεσες Τετάρτες. Εναλλακτικά, το καλοκαίρι μπορεί κανείς να παρακολουθήσει μαθήματα αναρρίχησης που διεξάγονται σε 10 συνεχόμενες μέρες, έτσι ώστε να συνδυάζονται με διακοπές στα ωραιότερα μέρη της Ελλάδας.
Τυπικό πρόγραμμα σχολής: Επίδειξη και εξοικείωση με τα υλικά, επίδειξη αναρρίχησης, σκαρφάλωμα top rope, ραπέλ, κόμποι, αναρρίχηση σε χαμηλά βράχια (bouldering), απόκτηση τεχνικής, χρήση καρυδιών, κατασκευή ρελέ, αναρρίχηση ενός ή 2 σχοινιών, αναρρίχηση εκπαιδευτικών διαδρομών 3 σχοινιών (100 μ.), αναρρίχηση διαδρομών πολλών σχοινιών (120-300 μ. γραπτό τεστ), τεχνικές διάσωσης σχοινοσυντρόφου.
Κόστος: Το κόστος μιας σχολής κυμαίνεται μεταξύ 60-100.000 δρχ., ανάλογα με το διοργανωτή. Υπολογίστε επιπλέον 10-15.000 δρχ. ανά σαββατοκύριακο, για το κόστος των μετακινήσεων και της διαμονής (π.χ., καταφύγια). Χρήσιμες πληροφορίες: Ό,τι αναφέρθηκε και στην ορειβασία.
1. Ο Αντώνης Σκευοφύλακας στη διαδρομή «ΕΝ ΛΕΥΚΩ» (ένατος βαθμός δυσκολίας!), στη σπηλιά Νταβέλη, στην Πεντέλη. Πρόκειται για το αρχαίο λατομείο, απ' όπου εξορύχθηκαν τα μάρμαρα της Ακρόπολης. Ελεύθερη αναρρίχηση είναι η αναρρίχηση που γίνεται με φυσικές κινήσεις, όπου ο αναρριχητής εκμεταλλεύεται τα πιασίματα και τα πατήματα που του προσφέρει η ορθοπλαγιά, το φυσικό ανάγλυφο του βράχου, για την προώθησή του. Τα αναρριχητικά υλικά (καρφιά, σχοινί, καραμπίνερ κ.ά.) χρησιμοποιούνται μόνο για ασφάλεια και όχι για να τα πιάσουμε, να πατήσουμε ή να ξεκουραστούμε.
2. Σχολή αναρρίχησης και διάσωσης για τους αξιωματικούς των Ειδικών Δυνάμεων του Ελληνικού Στρατού, με υπεύθυνο εκπαιδευτή το γράφοντα (1994-'95).
3. Ο Άρης Θεοδωρόπουλος στον Τοίχο του Γύπα (VI), στα Μετέωρα.
4. Ο εκκολαπτόμενος αναρριχητής, Βασίλης Μηλιάς, στα πρώτα αναρριχητικά του βήματα στη Χιλιαδού.
5. Βαράσοβα, Πήγασος. Ο Άρης Θεοδωρόπουλος στην πρώτη σχοινιά μιας πολύ δημοφιλούς διαδρομής. Η αναρρίχηση βράχου είναι από τους πιο δημοφιλείς τομείς της ορειβασίας. Πολλοί άνθρωποι ασχολούνται αποκλειστικά μ' αυτή, χωρίς να ενδιαφέρονται για τα βουνά και τις κορφές τους. Έχει αποκτήσει αρκετούς επιμέρους τομείς, όπως η αγωνιστική αναρρίχηση, η αθλητική αναρρίχηση (sport climbing), η αναρρίχηση μεγάλων ορθοπλαγιών (big wall), η τεχνητή αναρρίχηση, η παραδοσιακή αναρρίχηση (περιπέτειας), η μοναχική (free solo) αναρρίχηση, η μοναχική (solo) αναρρίχηση, χωρίς χρήση μέσων ασφάλειας, η αναρρίχηση πολύ χαμηλών βράχων (bouldering), η αναρρίχηση τεχνητών τοίχων ή πιστών (artificial wall).
6. Η Ασπασία Δήμιζα σκαρφαλώνοντας στους ξαπλωμένους ογκόλιθους της Χιλιαδούς.
7. Αναρρίχηση με τη σχολή στις εκπαιδευτικές διαδρομές της Βαράσοβας (Κρυονέρι Αιτωλοακαρνανίας).
8. Η διάσημη Γαλλίδα αλπινίστρια, Catherine Destivelle, σκαρφαλώνοντας στην Κάλυμνο, στη διαδρομή Αιγιαλίς.
9. Η Δανάη Αργυροπούλου στην Πέτρα Βαρυμπόμπης, το δημοφιλέστερο αναρριχητικό πεδίο της Αττικής, κύριος χώρος διεξαγωγής των σχολών.
10. Αναρρίχηση στη Βαράσοβα, διαδρομή Dalton.
11. Ο Θωμάς Μιχαηλίδης στην Κάλυμνο, στην εκπληκτική «Μεγάλη Σπηλιά». Η αποθέωση της αθλητικής αναρρίχησης πολύ υψηλής δυσκολίας. Αθλητική αναρρίχηση (sport climbing): προϋποθέτει την τοποθέτηση μόνιμων ασφαλειών πάνω στη διαδρομή, συνήθως βυσμάτων και πλακετών. Τα βύσματα είναι τοποθετημένα αρκετά πυκνά, ώστε ενδεχόμενη πτώση του επικεφαλής να είναι σχετικά μικρή. Ο αναρριχητής μπορεί άφοβα να συγκεντρωθεί στη δυσκολία και την πολυπλοκότητα των κινήσεων της διαδρομής. Γι' αυτό το λόγο οι αθλητικές διαδρομές τείνουν να είναι σχετικά δύσκολες.
12. Περπάτημα σε καλντερίμι στον Ταΰγετο. Ορεινή πεζοπορία ονομάζεται η ανάβαση σε οποιοδήποτε μέσο ή ψηλό βουνό, ή η διάσχιση και κατάβασή του από βατά και εύκολα μονοπάτια αποφεύγοντας τις δυσκολίες, χωρίς τις περισσότερες φορές να στοχεύουμε στην κατάκτηση της πιο ψηλής κορυφής. Δεν απαιτούνται ειδικές γνώσεις, τεχνικές και εξοπλισμός. Σε αντίθεση με την αναρρίχηση, τα πεζοπορικά μονοπάτια δεν βαθμολογούνται.
13. Ορεινή πεζοπορία στην Γκιώνα. Η πολυήμερη πεζοπορία σε χαμηλά ή μέσου ύψους βουνά, ή σε μεγάλα ορεινά συγκροτήματα ονομάζεται Trekking (εκ του trek, που σημαίνει μακρύ, κοπιώδες ταξίδι) και αποτελεί μία από τις έντονα αναπτυσσόμενες δραστηριότητες στο βουνό.
14. Διάσχιση του φαραγγιού Δημοσάρη, στην Όχη της Εύβοιας. Πάντως, το βάδισμα στο βουνό δεν είναι και τόσο απλό πράγμα όσο, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται. Χρειάζεται καλή υγεία, κάποια στοιχειώδη φυσική κατάσταση και έχει και αυτό την τεχνική του.
15. Προπόνηση στην παγοαναρρίχηση, στον παγετώνα του Bossons, στο Chamonix.
16. Σκαρφαλώνοντας στον Γρανίτη των γαλλικών Άλπεων, στο συγκρότημα του Mont Blanc, στην περιοχή του καταφυγίου Envers des aiuguilles. Αλπινισμός: Ο όρος αλπινισμός πρωτοεμφανίστηκε στα τέλη του 18ου αιώνα, για να χαρακτηρίσει τις αναβάσεις στις αιχμηρές, σαν βελόνες, κορφές των Άλπεων. Σήμερα, είναι συνώνυμος με τον όρο ορειβασία, στην πιο δύσκολη και ολοκληρωμένη έκφανσή της. Για την πραγμάτωση μιας αλπινιστικής διαδρομής, απαιτούνται εξοπλισμός, ειδικές γνώσεις και δεξιότητες σε ολόκληρο το φάσμα της ορειβασίας. Αλπινιστική θεωρείται μια διαδρομή σε ψηλό βουνό (άνω των 2.000 μ.) που περικλείει μεγάλο ανάπτυγμα, δύσκολη πρόσβαση και επιστροφή, σαθρό πέτρωμα, δυσκολία στην τοποθέτηση ασφαλειών, με δυσκολία βράχου, που σκαρφαλώνεται συχνά με μπότες, μακριά από τον πολιτισμό, με υποχρεωτική μεταφορά σακιδίου διαδρομής και με υλικό για πιθανό bivouack. Επιπλέον, δεν αποκλείεται να χρειάζεται διάσχιση παγετώνα, αναρρίχηση βράχου, πάγου, χιονιού ή και μικτού πεδίου. Εάν η διαδρομή είναι μόνο βράχου, ονομάζεται αλπική αναρρίχηση βράχου ―alpine rock climb―, εάν είναι μικτή, απλά αλπική αναρρίχηση ― alpine climb.
17 και 18. Ο Άρης Θεοδωρόπουλος σε διάσχιση παγετώνα στις γαλλικές Άλπεις. Παγετώνας: Μια τεράστια μάζα αιώνιου πάγου, που συνήθως καταλαμβάνει το χώρο μιας κοιλάδας και προχωρά προς τα κάτω με ρυθμό μερικών μέτρων ετησίως.
19. Αναρρίχηση σε παγωμένο λούκι, στα Βαρδούσια. Λούκι-κολουάρ: ο ανηφορικός έως όρθιος διάδρομος σε μια ορθοπλαγιά. Συνήθως βρίσκεται ανάμεσα σε δύο πυλώνες ή ανάμεσα σε έναν πυλώνα και μία κόψη.
20. Τα Βαρδούσια είναι συνυφασμένα με τη χειμερινή-αλπινιστική αναρρίχηση. Οι χαμηλές θερμοκρασίες και, συνήθως, το σφιχτό, παγωμένο χιόνι, που μας επιφυλάσσουν οι βορεινές ορθοπλαγιές, τα καθιέρωσαν ως το κατ' εξοχήν χειμερινό πεδίο για τους Έλληνες ορειβάτες.
21. Με τη σχολή ορειβασίας έξω από το καταφύγιο της Αστράκας. Το καταφύγιο είναι η αντανάκλαση της εικόνας του ορειβάτη, που μάχεται ενάντια σ' έναν κόσμο τραχύ και όμορφο. Χώροι ελευθερίας, χώροι για ξεκούραση και χαλάρωση, πριν από την προσπάθεια και την αναζήτηση της κορυφής και της περιπέτειας.
22. Μπιβουάκ στα Βαρδούσια.
Κείμενο, φωτ.: Άρης Θεοδωρόπουλος, [email protected]
Οδηγός βουνού, προπονητής αναρρίχησης