Ποτάμι (river sports)
RaftingΜια «οικογένεια» υπαίθριων δραστηριοτήτων, που χρόνο με το χρόνο κερδίζει συνεχώς περισσότερους φίλους, είναι αυτή που σχετίζεται με τα ποτάμια και «ακούει» στο όνομα river sports. Περισσότερα από 3,5 εκατ. άτομα κάνουν rafting ετησίως μόνο στις ΗΠΑ, ενώ, στην Ελλάδα, το αντίστοιχο νούμερο υπολογίζεται ότι προσεγγίζει τα 12.000 άτομα περίπου. Ωστόσο, το ελάχιστο αυτό ποσοστό συμμετοχής, κάτι περισσότερο από ένας στους χίλιους, αναμένεται να αυξηθεί με πολύ γρήγορους ρυθμούς στην επόμενη πενταετία. Αρκετοί είναι οι λόγοι που αναμένεται να συνεισφέρουν στην εξέλιξη αυτή, σε τρεις, όμως, αξίζει να σταθούμε ιδιαίτερα: η βελτίωση του εθνικού οδικού δικτύου, που θα μειώσει σημαντικά το χρόνο πρόσβασης από τα μεγάλα αστικά κέντρα προς τους υδάτινους δρόμους της Πίνδου, από όπου πηγάζουν τα κορυφαία ελληνικά ποτάμια. Η σαφώς διαγραφόμενη ανάγκη για συχνότερη και πιο άμεση επαφή με τη φύση, ως συνέπεια του ισοπεδωτικού τρόπου ζωής στη μεγαλούπολη. Και τέλος, η αναβάθμιση των υπηρεσιών, που οι επαγγελματικά σχετιζόμενοι με το χώρο φορείς σταδιακά προσφέρουν.
Όμως… τί είναι τα river sports; Ουσιαστικά, πρόκειται για μια ομάδα διαφορετικών τρόπων άθλησης και διασκέδασης, με βασικό αντικείμενο τη διάσχιση ποταμών. Αν, τώρα, η εικόνα που έχετε για τα ποτάμια είναι ό,τι φαίνεται από τις γέφυρες των εθνικών οδών, προφανώς η διάσχισή τους είναι κάτι που δεν φαντάζει ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Όμως, τα ποτάμια, πριν καταλήξουν στις πεδινές εκτάσεις, όπου, αφενός, κυλάνε «νωθρά» και αδιάφορα, αφετέρου, εμπλουτίζονται με διάφορα απόβλητα, έχουν διασχίσει φαράγγια εκπληκτικού φυσικού κάλλους. Αυτή η κρυμμένη απίστευτη ομορφιά είναι και ο βασικός λόγος ύπαρξης των river sports! Το rafting, το καγιάκ, το river trekking και το canyoning, ουσιαστικά, αποτελούν μία ακόμα έκφραση της έμφυτης τάσης του ανθρώπου να εξερευνά και να γνωρίζει κάθε πτυχή του πλανήτη μας.
Τα river sports, όπως και τα άλλα συγγενή είδη δραστηριοτήτων (ορειβασία, αναρρίχηση, αεραθλήματα, ποδήλατο βουνού και αθλήματα θάλασσας), φέρνουν τον άνθρωπο μέσα στη φύση. Η ενασχόληση με αυτά «χτίζει» σεβασμό για τη φύση και τους κανόνες της, ενώ ευαισθητοποιεί στα κρίσιμα προβλήματα της ρύπανσης του περιβάλλοντος και της διαταραχής του οικοσυστήματος. Ένα ψόφιο ψάρι δίπλα, ένα φαράγγι στολισμένο με σκουπίδια ή ένα καμένο δάσος σε ένα μέχρι πρότινος μαγευτικό τοπίο ενοχλούν και τον πιο αδιάφορο! Καμία σχετική ειδησεογραφία, καμία καμπάνια για την προστασία του περιβάλλοντος δεν ευαισθητοποιεί, αν ο αποδέκτης της δεν έχει προσωπική αντίληψη. Κάθε φορά που γίνεσαι ένα με τη φύση, μετά πονάς περισσότερο, όταν αυτή πληγώνεται…
To rafting είναι, λίγο πολύ, γνωστό σε όλους. Πλήρωμα και οδηγός επιβιβάζονται σε μια φουσκωτή βάρκα. Αφήνονται στην αέναη κίνηση των νερών και, χρησιμοποιώντας συντονισμένα τα κουπιά τους, διασχίζουν μια απρόσιτη, για τον υπόλοιπο κόσμο, περιοχή του πλανήτη. Στο τέλος της υδάτινης διαδρομής τους, φαίνονται κουρασμένοι και νιώθουν ευτυχισμένοι. Αυτό είναι rafting. Αν, μάλιστα, στο ενδιάμεσο, σκύψουν και πιουν νερό από κρυστάλλινη πηγή, η προηγούμενη περιγραφή προσδιορίζεται καλύτερα ως: «Rafting στην Ελλάδα».
Το rafting είναι καθαρά ομαδική δραστηριότητα, τόσο ως κωπηλασία όσο και ως διασκέδαση. Πρώτα απ' όλα, λοιπόν, σχηματίστε ομάδα! Όσο πιο εύκολο είναι το ποτάμι τόσο ευκολότερο να βρείτε «πλήρωμα». Βασικό κριτήριο, η καλή παρέα. Κάθε παρέα μπορεί να κατέβει ένα ποτάμι σαν τον Αχελώο, τον Ταυρωπό ή τον Βοϊδομάτη. Αν πάλι θέλετε, κάποια στιγμή, να διασχίσετε το «πεντάρι» του Αλιάκμονα ή τα «τεσσάρια» του Άραχθου και του Αλφειού, δεν υπάρχουν περιθώρια για παραχωρήσεις. Εδώ θέλετε παρέα, που, εκτός από καλή επικοινωνία, πρέπει να έχει και καλό κωπηλατικό συγχρονισμό και σχετικά ικανοποιητική φυσική κατάσταση.
Κάθε ποτάμι χαρακτηρίζεται από ένα βαθμό δυσκολίας, που στην καθιερωμένη σχετική κλίμακα ξεκινά από το Ι και φτάνει μέχρι το VI. Πρακτικά, το I σημαίνει πως ήρεμα και χωρίς ιδιαίτερη κούραση θα απολαύσετε μια πανέμορφη διαδρομή. Μην περιμένετε από την αδρεναλίνη σας να τονώσει το feel high site του εγκεφάλου σας. Είναι τα μάτια σας που θα πρέπει να κάνουν αυτή τη δουλειά! Και αν δεν πολυκάνετε κουπί και αν το κουπί σας συνεχώς κοπανάει μία του μπροστινού σας και μία του πίσω σας… E, δεν έγινε και τίποτα… Η βάρκα θα πάει εκεί που πρέπει και χωρίς τη δική σας βοήθεια.
Η ένταση και η παρατήρηση ήταν έννοιες ανέκαθεν ανταγωνιστικές. Έτσι και στο rafting, η πρώτη μεγαλώνει σε βάρος της δεύτερης, όσο μεγαλώνει και ο βαθμός δυσκολίας. Έτσι, ακριβώς το αντίθετο ισχύει όταν ένα ποτάμι χαρακτηρίζεται V. Σημαίνει ότι το ποτάμι είναι… άγριο. Δεν «συγχωρεί» λάθη. Το πλήρωμα είναι δυνατό, έμπειρο και καλοσυντονισμένο. Ο οδηγός (ή raft guide, όπως λέγεται) κορυφαίος. Το περιβάλλον είναι πανέμορφο, αλλά αυτό φαίνεται μόνο από τις φωτογραφίες. Σε κατάβαση δυσκολίας V, όλος ο κόσμος του rafter είναι τα τριάντα επόμενα αφρισμένα μέτρα. Ποτάμια δεύτερου (ΙΙ) και τρίτου (ΙΙΙ) βαθμού δυσκολίας είναι, μάλλον, οι καλύτερες περιπτώσεις για «τουριστικό» rafting. Συνδυασμός έντασης και παρατήρησης, σε ιδανικές, για τους περισσότερους, αναλογίες. Και, φυσικά, μέγιστη ασφάλεια. Ποτάμια βαθμού VI υπάρχουν για να… υπάρχουν. Μαζί τους ασχολούνται τύποι αυτοκαταστροφικοί ή κορυφαίοι επαγγελματίες.
Αν δεν έχετε ξανακάνει rafting, καλό είναι, την πρώτη φορά, να επιλέξετε ένα εύκολο ποτάμι, δυσκολίας μέχρι ΙΙ+, που πρακτικά σημαίνει ότι δεν έχετε κανένα λόγο να ανησυχείτε για τίποτα. Αν έχετε κακή φυσική κατάσταση, προτιμήστε τον Βοϊδομάτη ή τον Αχελώο. Το περιβάλλον και στις δύο περιπτώσεις είναι μαγευτικό, ενώ η διαδρομή έχει και μικρές δόσεις έντασης, που, ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν θα σας κάνουν να σκεφτείτε «τί γυρεύω εγώ εδώ».
Κάθε αθλητική δραστηριότητα ενέχει κίνδυνο. Ωστόσο, τα ελληνικά ποτάμια θεωρούνται ―και είναι― από τα πλέον ασφαλή διεθνώς. Τα σοβαρά ατυχήματα είναι μετρημένα σε μερικά από τα δάκτυλα του ενός χεριού. Το σοβαρότερο από αυτά έγινε πριν από δύο χρόνια, όταν δύο τολμηροί φίλοι έβαλαν μια εντελώς ακατάλληλη, για τέτοια χρήση, βάρκα στα νερά του Αλιάκμονα, του δυσκολότερου ποταμού για rafting στην Ελλάδα.
Φυσικά, το να πέσει κάποιος μέσα στο νερό δεν είναι ατύχημα. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, είναι μια αξέχαστη εμπειρία, ένας μοναδικός τρόπος να «ζήσεις» το ποτάμι.
Σε γενικές γραμμές, πάντως, ισχύουν τα εξής: στα εύκολα ποτάμια (Ι, ΙΙ), ο κίνδυνος είναι μηδενικός. Όσο ανεβαίνει ο βαθμός δυσκολίας τόσο μεγαλώνει ο κίνδυνος. Ένα έμπειρο πλήρωμα, με καλό οδηγό και, βεβαίως, καλό εξοπλισμό, μπορεί χωρίς κανένα πρόβλημα να κατέβει ποτάμι βαθμού δυσκολίας ΙΙΙ και ΙV. Για τον πέμπτο βαθμό (V), πρέπει να είστε 100% βέβαιοι ότι το πλήρωμά σας λειτουργεί «ρολόι», ενώ καλό είναι να έχετε ήδη κάνει 2-3 καταβάσεις βαθμού ΙV και μάλιστα με τον ίδιο οδηγό!
Αν έχετε ήδη κάνει σε κάποιο εύκολο ποτάμι, τότε έχετε αρκετές επιλογές, η μία καλύτερη από την άλλη. Στην Ευρυτανία και την Ήπειρο κατά πρώτο λόγο, αλλά επίσης στη Θεσσαλία και τη δυτική Μακεδονία, μια δεκάδα από ποτάμια σας περιμένουν, το καθένα με τη δική του, ξεχωριστή προσωπικότητα. Μαζί με αυτά, φυσικά, και ο Εύηνος στην Αιτωλοακαρνανία και ο Λούσιος στην ορεινή Αρκαδία. Επιπλέον, σχετικά πρόσφατα «ανοίχτηκαν» νέες διαδρομές σε ποτάμια της Μακεδονίας, τις οποίες δυστυχώς ακόμα δεν έχω επισκεφθεί. Οι πληροφορίες, πάντως, μιλούν για όμορφα φαράγγια και έντονες συγκινήσεις.
Εξοπλισμός: Όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό σάς τον παρέχουν οι εταιρείες που διοργανώνουν τις καταβάσεις. Περιλαμβάνει ειδική στολή τύπου νεοπρέν για προστασία από το κρύο (απαραίτητη ιδιαίτερα από τον Οκτώβριο μέχρι και τον Μάιο), σωσίβιο, καλτσάκια νεοπρέν, κράνος και, φυσικά, κουπί. Ορισμένες μάλιστα εταιρείες παρέχουν και αθλητικά παπούτσια, προκειμένου να μη βρέξετε τα δικά σας!
Εσείς πρέπει να έχετε μαζί σας το μαγιό σας ή μια αλλαξιά εσώρουχα, πετσέτα και αθλητικά παπούτσια (αν δεν σας τα παρέχει ο διοργανωτής της κατάβασης). Αν φοράτε γυαλιά, ασφαλίστε τα οπωσδήποτε με κορδονάκι ή κάτι σχετικό! Τέλος, στην περίπτωση που αντιπαθείτε το κρύο, καλό είναι, κάτω από τη στολή νεοπρέν, να φοράτε ένα ισοθερμικό ή, ακόμα καλύτερα, ένα μπλουζάκι τύπου fleece. Εκτός του ότι είναι πολύ πιο φιλικά στην υφή, θα εκπλαγείτε από την προστασία που παρέχουν απέναντι στο κρύο.
Τοποθεσίες: Η ιστορική εξέλιξη του ελλαδικού χώρου θα ήταν πολύ διαφορετική, αν δεν υπήρχε το «εξόγκωμα» της οροσειράς της Πίνδου. Δεξιά και αριστερά της Πίνδου βρίσκονται τα περισσότερα, κατάλληλα για rafting, ποτάμια της Ελλάδας. Με νερά που πηγάζουν από ελληνικά εδάφη και που μάλλον γι' αυτό είναι, ακόμα έστω, τόσο καθαρά.
Πάντως, γενικά, τα ελληνικά ποτάμια είναι σαν… την Ελλάδα. Μικρά, όμορφα, απρόβλεπτα και ξεχωριστά!
Οι διαδρομές διαρκούν από δύο ώρες έως και δύο ημέρες, με διανυκτέρευση στις όχθες του ποταμού.
Περίοδος: Τα περισσότερα ελληνικά ποτάμια έχουν σχετικά μικρή σεζόν, συνήθως από Ιανουάριο μέχρι αρχές Ιουνίου. Μη σας τρομάζουν οι χειμερινοί μήνες! Η κατάβαση raft με βροχή ή χιόνι είναι μια ξεχωριστή εμπειρία. Η άνοιξη, βέβαια, θεωρείται ―και όχι άδικα― η ομορφότερη εποχή του χρόνου, αλλά και στο rafting ισχύει ο βασικός κανόνας που ισχύει σε κάθε «τουριστική» εξόρμηση: σε low season απολαμβάνεις καλύτερη εξυπηρέτηση ― χώρια η αίσθηση της μοναδικότητας που κάνει τη δραστηριότητα ακόμα πιο ενδιαφέρουσα.
Μεγαλύτερη σεζόν έχουν ο Λούσιος, στην ορεινή Αρκαδία, και ο Βοϊδομάτης, στoν εθνικό δρυμό Βίκου Αώου, στην Ήπειρο. Στα ποτάμια αυτά είναι πιθανόν να κάνετε rafting ακόμα και μέσα στον Αύγουστο. Φυσικά, οι δραματικές αλλαγές στο κλίμα του πλανήτη μας δεν αφήνουν ανεπηρέαστα τα ελληνικά ποτάμια. Tο φθινόπωρο που πέρασε, για παράδειγμα, πολλά ελληνικά ποτάμια είπαν το νερό νεράκι. Στην Ευρώπη, βέβαια, τα πράγματα ήταν χειρότερα. Τον περασμένο Απρίλη, τα ελληνικά ποτάμια πλημμύρισαν από Ευρωπαίους καγιάκερς, που, απογοητευμένοι από την κεντροευρωπαϊκή ξηρασία, κατηφόρισαν στα δροσερά ελληνικά νερά.
Κόστος: Η τιμή της κατάβασης ξεκινά από 12.000 δρχ. και φτάνει μέχρι και τις 25.000 δρχ., ανάλογα με τη δυσκολία και τη διάρκεια της διαδρομής.
Χρήσιμες Πληροφορίες:
ACTION HELLAS CLUB 5242.097
ALPINE CLUB 7212.773
EVINOS CLUB 0634-24390
EY ZHN 9230.263
FORESTLAND 0541-93088
NO LIMITS (πρώην PADDLER) 0655-23777
SCOUTWAY 7299.111
TREKKING HELLAS 3310.323
ΑΛΠΙΚΗ ΖΩΝΗ 0651-26056
Γραφείο Οικοτουρισμού Γρεβενών 0462-85032
ΔΙΕΞΟΔΟΣ 3614.340
Ελληνικό Κέντρο Ορεινών Σπορ Αράχοβας 0267-31846
ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ 6984.378
ΕΞΟΔΟΣ CLUB 0681-28280
ΜΑΙΑΝΔΡΟΣ 0542-22690-1
Kayak
Είναι ένα εξαιρετικά τεχνικό άθλημα, που απαιτεί αφοσίωση, υπομονή και… καλό δάσκαλο. Η ανταμοιβή, όμως, για τον καγιάκερ ξεπερνά τα όρια της αθλητικής εμπειρίας, γίνεται ένας νέος τρόπος ζωής. Η πλειοψηφία αυτών που «άντεξαν» το στάδιο της εκπαίδευσης αρχαρίου θεωρούν το σκάφος τους προέκταση του εαυτού τους. Κάνοντας καγιάκ, αντικρίζουν απρόσιτα και σχεδόν «παρθένα» τοπία, γυμνάζονται, ενώ διασκεδάζουν, χαλαρώνουν, αλλά και φρεσκάρουν το ένστικτο αυτοσυντήρησης που, λίγο πολύ, οι σημερινές συνθήκες ζωής τείνουν να αδρανοποιήσουν.
Είναι, τελικά, ατομικό ή ομαδικό άθλημα; «Ατομική συντροφικότητα» είναι ο χαρακτηρισμός που μάλλον αποδίδει καλύτερα την προσωπικότητα του καγιάκ. Ο καγιάκερ κωπηλατεί, ισορροπεί, αναποδογυρίζει και επανέρχεται μόνος του, αλλά πάντα κάποιοι άλλοι καγιάκερς είναι δίπλα του. Αυτοί θα σπεύσουν σε βοήθεια, αν κάτι δεν πάει καλά. Αλλά, ακόμα, αυτοί θα τον ενθαρρύνουν να δοκιμάσει νέες τεχνικές, θα τον φωτογραφίσουν και, εντέλει, θα ικανοποιήσουν τη βασική παράμετρο ψυχαγωγίας, που λέει ότι τα ομορφότερα πράγματα αξίζουν, αν έχεις ανθρώπους να τα μοιραστείς. Η επαφή με το περιβάλλον, για όποιον ασχολείται με το καγιάκ, είναι μοναδική. Όπως ο αεραθλητής διαβάζει τον αέρα, ο ιστιοπλόος τον άνεμο και ο αναρριχητής το βράχο, έτσι και ο καγιάκερ «διαβάζει» το ποτάμι. Διαλέγει τη «γραμμή πλεύσης» που θα ακολουθήσει, μία μέσα από τις πολλές που μόνο τα δικά του μάτια βλέπουν. Σε γενικές γραμμές, ο καγιάκερ, διαβάζοντας ένα «πέρασμα», που, πρακτικά, σημαίνει ένα σημείο του ποταμού, στο οποίο το νερό, για διάφορους λόγους, δεν έχει ομαλή ροή (καταρράκτης, βράχια μέσα στην κοίτη, απότομη κλίση ή απότομο στένεμα), επιλέγει την ασφαλέστερη «δίοδο». Η ορθή εκτίμηση των εναλλακτικών είναι προϊόν της εμπειρίας του καγιάκερ, ενώ η ικανότητα να ακολουθηθεί η επιλεχθείσα «δίοδος» είναι αποτέλεσμα, κυρίως, της τεχνικής του κατάρτισης.
Εξοπλισμός: Στολή, σωσίβιο, κράνος, κουπιά, σκάφος.
Τοποθεσίες: Ποτάμια κατάλληλα για καγιάκ υπάρχουν σε όλη σχεδόν την ηπειρωτική Ελλάδα. Ωστόσο, για το ξεκίνημά σας, έχετε δύο εναλλακτικές: Εύηνος στην Αιτωλοακαρνανία και συνδυασμός Αώου και Βοϊδομάτη στην Ήπειρο. Στον Αώο, βέβαια, το μοναδικό κομμάτι που θα «αγγίξετε» είναι μια μικρή τεχνητή λίμνη, ιδανική για μαθήματα καγιάκ, η οποία, φυσικά, δεν έχει καμία σχέση με την έννοια «καγιάκ στον Αώο», που, αν τελικά ασχοληθείτε με το άθλημα, θα γίνει το κρυφό σας όνειρο… Στον Εύηνο, θα βρείτε πλήρη εκπαιδευτική υποδομή, ενώ, στον Βοϊδομάτη, που είναι «μπούζι», αλλά πεντακάθαρος και αστραφτερός, θα νιώσετε ότι ζείτε σε παραμύθι.
Από εκεί και πέρα, οι επιλογές σας είναι ατελείωτες. Με το καγιάκ σας μπορείτε να «αλωνίσετε» όλα τα ποτάμια που είναι κατάλληλα για rafting και, επιπλέον, σχεδόν άλλα τόσα, πέντε εκ των οποίων χαρακτηρίζονται παγκόσμιας κλάσης. Κάτι αντίστοιχο με το Σεν Μόριτς για το σκι και την Ερυθρά Θάλασσα για τις καταδύσεις, δηλαδή…
Περίοδος: Σχεδόν όλο το χρόνο, αλλά για όσους αναζητούν την ένταση και αψηφούν το κρύο, τους ανοιξιάτικους μήνες.
Σχολές: Καταρχήν, να διευκρινίσουμε ότι μιλάμε για καγιάκ σε «αφρισμένα νερά» (whitewater, στη διεθνώς καθιερωμένη ορολογία), που, σε σχέση με τα «ξαδερφάκια» του, το καγιάκ θαλάσσης ή το καγιάκ λίμνης, υπόσχεται πολύ εντονότερες συγκινήσεις. Πρώτο σας βήμα η σχολή αρχαρίων, στάδιο εξαιρετικά σημαντικό για την «καριέρα» σας στο άθλημα. Θα μάθετε τα βασικά, μερικά από αυτά ίσως σας φανούν βαρετά, αλλά πρέπει να τα μάθετε σωστά! Πώς προετοιμάζεται ο εξοπλισμός, πώς μπαίνεις και βγαίνεις από το σκάφος, πώς κωπηλατείς, ακόμα και πώς μεταφέρεις το καγιάκ στον ώμο, χωρίς να το νιώθεις σαν το σταυρό του μαρτυρίου, και πολλά άλλα. Η εκπαίδευση των αρχαρίων διαρκεί έξι περίπου ημέρες, συνεχόμενες ή σε σαββατοκύριακα. Ωστόσο, ο καλύτερος τρόπος είναι να αφιερώσετε μία εβδομάδα από τις καλοκαιρινές σας διακοπές… σε αντίσκηνο ή σε κάποιον κοντινό ξενώνα. Θα περάσετε καλά και θα το θυμάστε πάντα!
Κόστος: Το κόστος της βασικής εκπαίδευσης (αρχαρίων) είναι γύρω στις 100.000 δρχ. και πλέον, φυσικά, των απαραίτητων μετακινήσεων, διαμονών και διατροφών. Στο στάδιο αυτό, δεν έχετε καμία άλλη οικονομική επιβάρυνση, καθώς τα πάντα παρέχονται από τη σχετική σχολή.
Σε επόμενα εκπαιδευτικά στάδια, θα πρέπει σιγά σιγά να επενδύετε στο δικό σας εξοπλισμό (ειδικές στολές, κράνος, σωσίβιο, κουπί και, φυσικά, το δικό σας σκάφος). Αν δεν έχετε ήδη μια σχετική εμπειρία, μην αγοράσετε τίποτα, επειδή απλά σας «γυάλισε» σε κάποιον κατάλογο που έπεσε στα χέρια σας. Μιλήστε με πιο έμπειρους, αλλά και με τους ίδιους τους αντιπροσώπους. Ακούγεται λίγο περίεργο, αλλά οι περισσότεροι από τους λίγους αντιπροσώπους εξοπλισμού καγιάκ στην Ελλάδα προσέχουν εξαιρετικά τί πουλάνε σε ποιον!
River Trekking
Φανταστείτε το έτσι απλά. Εκεί, γύρω στα τέλη Ιουνίου, τα περισσότερα ποτάμια της χώρας μας παύουν να είναι… ποτάμια. Oι βροχές είναι από ελάχιστες έως ανύπαρκτες, τα χιόνια έχουν λιώσει προ πολλού, η στάθμη του νερού πέφτει και… το river trekking έρχεται! Τα βασικό χαρακτηριστικό του είναι το παιχνίδι. Ατέλειωτο παιχνίδι! Ένα καλό river trekking σάς στέλνει για τα καλά πολλά χρόνια πίσω. Θα αφήσετε ίχνη σε αμμουδερές όχθες, θα περπατήσετε σε «πλατυκέφαλες» κροκάλες, θα συρθείτε στα πισινά σας, θα διασχίσετε την κοίτη του «ποταμού» από τη μια όχθη στην άλλη ή θα αφεθείτε στη λιγοστή του ορμή για να ξεκουραστείτε! Mέχρι και βουτιές μπορείτε να κάνετε… Και βέβαια, θα έχετε πολύ χρόνο στη διάθεσή σας για να παρατηρήσετε (ή να φωτογραφίσετε) τη συγκλονιστική ομορφιά που κρύβουν μέσα τους τα φαράγγια. Και να διανυκτερεύσετε, αν θέλετε μια ξεχωριστή εμπειρία, στις φιλόξενες όχθες τους. Πάντως, γενικά, ο κίνδυνος είναι σχεδόν μηδενικός. Όσο και αν, ίσως, ακούγεται περίεργο, το χειρότερο που μπορεί να σας συμβεί είναι να τσουρουφλιστείτε από τον ήλιο σαν να ήσαστε στην παραλία!
Εξοπλισμός: Ελάχιστες απαιτήσεις. Ρούχα άνετα και, πάντως, όχι τα… καλύτερά σας. Στα παιχνίδια, όπως θυμάστε, τα ρούχα τρίβονται και ενίοτε… σκίζονται. Ένα σακίδιο είναι απαραίτητο, φορτωμένο με λίγα τρόφιμα, νερό, αλλά και… φωτογραφική μηχανή, αντηλιακό (!), ακόμα και σαγιονάρες, για να ξεκουράσετε τα πόδια σας στις στάσεις που οπωσδήποτε θα κάνετε. Εν πάση περιπτώσει, όλα αυτά θα σας τα πουν και από το γραφείο που θα οργανώσει τη διάσχιση, το οποίο επιπλέον θα σας παράσχει και τη στολή νεοπρέν, που θα κάνει τη διέλευσή σας ακόμα πιο «όμορφη». Εννοείται ότι αν δεν είστε έμπειροι σε υπαίθριες δραστηριότητες, μην κάνετε river trekking μόνοι σας!
Τοποθεσίες: Κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών, τα περισσότερα από τα ελληνικά ποτάμια είναι ιδανικά για river trekking. Ωστόσο, λίγες είναι οι εναλλακτικές που προσφέρονται οργανωμένα. Από τη δική μας εμπειρία, προτείνουμε ανεπιφύλακτα δύο river trekking: το «μυθικό» Αώο, στην καρδιά του εθνικού δρυμού Βίκου Αώου, στην Ήπειρο, και την «παραδείσια» Νέδα, στα όρια των νομών Ηλείας και Μεσσηνίας, στην Πελοπόννησο. Επειδή, όμως, εμφανίζονται συνεχώς καινούργια γραφεία εναλλακτικού τουρισμού, αλλά και ορισμένα από τα ήδη γνωστά, διαρκώς εμπλουτίζουν τα προγράμματά τους. Aν ρωτήσετε, όλο και κάτι καλό θα βρείτε!
Περίοδος: Κυρίως από τα μέσα Ιουνίου μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου.
Κόστος: Υπολογίστε τουλάχιστον 15.000 δρχ. ανά άτομο, συν, φυσικά, τα λοιπά προσωπικά σας έξοδα. Ορισμένα γραφεία οργανώνουν και διανυκτερεύσεις με BBQ στις όχθες και, αν έχετε καλή παρέα, είναι σίγουρο ότι θα νιώσετε σαν σε κινηματογραφική ταινία!
Canyoning (διάσχιση φαραγγιών)
Ακούγεται σαν το river trekking, αλλά δεν είναι. Η ιδιαιτερότητά του έγκειται στο ότι προϋποθέτει τη χρήση εξοπλισμού καταρρίχησης. Κάνοντας canyoning, θα χρειαστεί να κατεβείτε με σκοινί από ύψος που μπορεί να φτάσει και τα πενήντα μέτρα, πιθανόν, μάλιστα, και ανάλογα με την εποχή, τα μέτρα να συνοδεύονται από τα νερά ενός καταρράκτη! Ίσως χρειαστεί να περπατήσετε με τα χέρια σας ανοιχτά να αγγίζουν το συνολικό φάρδος του φαραγγιού! Ή να νιώσετε λίγο… φόβο! Με άλλα λόγια, το canyoning έχει περισσότερα στοιχεία περιπέτειας, μεγαλύτερη ένταση και, μερικές φορές, μπόλικη αδρεναλίνη. Το φαράγγι είναι πιο στενό, πιο απότομο. Φυσικά, υπάρχουν διαβαθμίσεις και σε κάποιο σημείο τα όρια του canyoning μπλέκουν με αυτά του river trekking.
Μπορεί τα παραπάνω να φαίνονται απαιτητικά και επικίνδυνα, αλλά στην ουσία δεν είναι, αρκεί να γίνονται σωστά. Η σημασία του εξοπλισμού, καθώς και της εμπειρίας του «οδηγού» της διάσχισης, είναι καθοριστική. Ο «οδηγός» canyoning οφείλει να έχει εμπειρία τόσο στην ορειβασία όσο και στην αναρρίχηση. Και, φυσικά, να γνωρίζει το συγκεκριμένο φαράγγι. Κι εσείς οφείλετε να προσέχετε κάθε σας βήμα!
Για αρχή, καλό θα ήταν να επιλέξετε ένα «εύκολο» φαράγγι. Τα γνωστά φαράγγια, που αναφέρουμε παρακάτω, δεν είναι από τα ευκολότερα. Ωστόσο, αν δεν σας φοβίζει η σκέψη της καταρρίχησης (γιατί, αν δεν σας φοβίζει η σκέψη της, δύσκολα θα σας φοβίσει αυτή καθ' εαυτή η καταρρίχηση), μπορείτε να διασχίσετε σχεδόν οποιοδήποτε φαράγγι.
Εξοπλισμός: Ό,τι και για το river trekking, χωρίς… σαγιονάρες. Επιπλέον, καλό είναι να έχετε μια αλλαξιά ρούχα, που θα μεταφέρετε σε αδιάβροχους σάκους, τους οποίους συνήθως παρέχει ο διοργανωτής της διάσχισης. Φυσικά, απαραίτητος είναι ο πλήρης εξοπλισμός καταρρίχησης, καθώς και το φαρμακείο. Αυτά, ωστόσο, θα σας τα παράσχει ο υπεύθυνος της διάσχισης. Αν, πάντως, γενικά σας αρέσουν τα river sports, ένας αδιάβροχος σάκος θα σας φανεί πολύ χρήσιμος.
Τοποθεσίες: Τα ελληνικά φαράγγια είναι αμέτρητα. Ίσως η Ελλάδα, στον παγκόσμιο χάρτη εναλλακτικού αθλητικού τουρισμού του μέλλοντος, να αναδειχτεί σε χώρα του canyoning ―ίσως μαζί ακόμα και με το καγιάκ θαλάσσης, το αλεξίπτωτο πλαγιάς και το ποδήλατο βουνού― αυτά τουλάχιστον ξεχωρίζουν με την πρώτη ματιά. (Μεγάλη σεζόν και απεριόριστες δυνατότητες). Όμορφα φαράγγια υπάρχουν σχεδόν παντού στην Ελλάδα. Τα πιο γνωστά βρίσκονται στην Ευρυτανία (Βόθωνας, Βίνιανη), στη βόρεια Πελοπόννησο (Φόνισσα), στην Αττική (η Γκούρα στην Πάρνηθα, που δυστυχώς από τον Σεπτέμβριο του 1999 είναι σεισμοπαθής και μάλλον ακατάλληλη), στον Παρνασσό και τον Κίσαβο (Καλυψώ, Ρακοπόταμος). Ωστόσο, φαράγγια υπάρχουν όχι μόνο στην ορεινή ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά και στη νησιωτική χώρα. Η Άνδρος, η Ικαρία και η Σάμος, η Σαμοθράκη και, φυσικά, η πανέμορφη Κρήτη έχουν τα δικά τους φαράγγια, που τα περισσότερα μάλιστα καταλήγουν σε δροσερές παραλίες. Όνειρο!
Κόστος: Από 12.000 έως 20.000 δρχ. η διάσχιση.