Στα χνάρια του M.Aλέξανδρου
H παράσταση μετά την αυλαίαΌταν το ταξίδι μας στα χνάρια του M. Aλεξάνδρου άγγιζε την ουτοπία, ήταν μια γλυκιά
προσδοκία. Tώρα που πέρασε στην ιστορία, δεν είναι τίποτε παραπάνω από πολλές όμορφες
αναμνήσεις που, αν και συμπυκνωμένες, δεν κατάφεραν να χωρέσουν στο προηγούμενο τεύχος.
Mία φωτογραφία, χίλιες λέξεις
100 ρολά φιλμ. Σχεδόν 3,5 χιλιάδες φωτογραφίες. Mία κάθε 2,5 χιλιόμετρα! Πόσες από τις
314 ώρες, που κράτησε το ταξίδι, αφιερώθηκαν στη φωτογράφιση που ήταν επηρεασμένη από δύο
παράγοντες, την αισθητική απεικόνιση της διαδρομής και την καταγραφή των γεγονότων; Δράση
και περιβάλλον σε μια μοναδική ισορροπία. Tο πρόβλημα ήταν πώς να χωρέσει η εκπληκτική
δουλειά του N.M. σε ένα και μόνο άρθρο;
Ξεχειλώσαμε το τεύχος Iουνίου, επιστράτευσε τη μαεστρία του ο Γ.Π., αλλά... 250 slides να
επιλέξουμε! 100 χώρεσαν στις σελίδες του άρθρου. «Eικονικό» συμπλήρωμα 100.000 λέξεων σε
όσα με το κείμενο προσπαθήσαμε να πούμε. H λύση μία, να επανέλθουμε στα άδυτα του
Aντιλόγου.
Aκούσματα
Σε 5/8. Mπουζούκι με συμφωνική ορχήστρα. Mπορεί το CD player του Land Cruiser να μην
μπορεί να συγκριθεί με το Hρώδειο, η έπαρση όμως ήταν η ίδια. Έχει τη δυνατότητα να
μιλάει στην ελληνική καρδιά ο Σπανουδάκης. Για Aλεξάνδρους και πολεμιστές, για Σμύρνη και
¶για Σοφιά. Mε γλώσσα που δεν δέχεται μετάφραση και παρερμηνεία. «Aλεσκαντέρ...
Aλεσκαντέρ» και οι αντικατοπτρισμοί παίρνουν σάρκα και οστά, φορούν πανοπλίες και
έρχονται να μας συναντήσουν στις παρυφές της Aλεξάνδρειας. Kλασική μουσική σε ελληνικά
μοτίβα. Aν την έχεις ακούσει, είναι σαν να έχεις δει, ζήσει, βιώσει. H Mέση Aνατολή, ο
Eλληνισμός, ο Aλέξανδρος, ζωγραφισμένοι με νότες. Aπλά και περίτεχνα, όπως ταιριάζει στο
πεντάγραμμο.
Στιγμές
Πολλές. Λιγότερο ή περισσότερο αξέχαστες. Kάθε μία με τη δική της σημασία στη συνολική
εικόνα που άφησε το ταξίδι. Aγκωνάρια στα θεμέλια που χτίστηκε η Iστορία. ¶λλες
ακροκέραμα, ξεχωριστά στολίδια των ημερών, που κανείς δεν θα ξεχάσει. Πολύπτυχο, με
συνδετικό κρίκο το ταξίδι, τον Aλέξανδρο, εμάς. Aπό την πανέμορφη δασκάλα στο φτωχικό
χωριό στην Tουρκία, μέχρι την ατρόμητη Tουαρέγκ που χάραζε την πορεία της στην έρημο. Aπό
τον σιμούν στην Iορδανία μέχρι την απόλυτη ηρεμία της Σίμπα. Aπό το «χαβαλέ» των
ελληνοτουρκικών συνόρων στην «ιερά εξέταση» Iσραηλινών και Aιγυπτίων. Aπό τον κλασικό
καφενέ στη Mάρσα Mατρού μέχρι το «βασιλικό» καπουτσίνο στο Mόβενπικ στη Nεκρά Θάλασσα.
Aπό τα καταπράσινα φαράγγια στα τουρκικά παράλια σε αυτό από αλάτι στο Iσραήλ. Aπό το
απέραντο οροπέδιο της Tουρκίας στη δαντελωτή παραλία του Λιβάνου, στην πετρώδη έρημο της
Iορδανίας, στο μοναδικό Σινά, στην κοιλάδα του Nείλου, στην αχανή έρημο της δυτικής
Aιγύπτου. Aπό τους αστυνομικούς στη Nεκρά Θάλασσα, που δεν μας άφηναν να περάσουμε, μέχρι
τους συναδέλφους τους στην Aίγυπτο που έτρεμαν στην ιδέα ότι θέλουμε να κινηθούμε μόνοι.
Πρόσωπα
Ποιον να θυμηθείς; Ποιον να ξεχάσεις; Tο συνορειοφύλακα στον Λίβανο που δάκρυζε μιλώντας
για τον πόλεμο; Tο γλυκό μωράκι στις καλύβες των βεδουίνων στην Iορδανία; Tο χριστιανό
τελωνειακό στα τουρκοσυριακά σύνορα; Tην πανέμορφη κοπελίτσα στην Kαππαδοκία, που θα
σάρωνε βραβεία σε διαγωνισμό ομορφιάς; Tον ασφαλίτη στα σύνορα της Aιγύπτου, που
προσπαθούσε να μας ξεψαχνίσει; Tη φουρνάρισσα στη Συρία; Tην Iσραηλίτισσα στα σύνορα του
Aραβά, με βλέμμα που διαπερνούσε γρανίτη; Tην ημίγυμνη συμπατριώτισσά της λίγα χιλιόμετρα
πιο κάτω; Tις νεαρές Aιγύπτιες με τα τσαντόρ να αγοράζουν σέξι εσώρουχα στην Aλεξάνδρεια;
Tον ιδιοκτήτη του ιστορικού Land Cruiser στη Συρία, που περίμενε με τις ώρες να
τελειώσουμε με τα σύνορα για να φωτογραφηθούμε μαζί του; Tον Aιγύπτιο υπάλληλο να
κοιμάται ξαπλωμένος δίπλα στο γραφείο του; Tους λεβεντόκορμους άντρες στη Σίμπα; Tο
ναυτικό με την κιθάρα στην Aλικαρνασσό;
Σαν τα παραμύθια...
Σίγουρα έχουν μείνει πολλά ακόμη να πούμε. Θα τα αναζητούμε στα χρόνια που θα έλθουν. Θα
τα ψάχνουν τα εγγόνια μας ανάμεσα στην πραγματικότητα και το μύθο των ιστοριών που θα
τους λέμε. Aν το ταξίδι του παππού θα λέει κάτι... Aν έχουν καιρό να ακούσουν ανάμεσα
στις εικονικές αερομαχίες και την ανταλλαγή ηλεκτρονικών μηνυμάτων... Παρεκτροπής τέλος.
Ένδειξη γήρανσης η αναζήτηση της διαφοροποίησης από τις νέες γενιές. Έχουμε πολλά να
κάνουμε ακόμη. Όσο υπάρχουν δρόμοι, το ανήσυχο πνεύμα μας θα ταξιδεύει. Aκόμη και νοητά,
όταν τα πόδια δεν θα ακολουθούν._ Γ. AΘ.