Mετασεισμοί
Aκροπολικά* Xαράς ευαγγέλια για την περιοχή της Iτέας που πνίγηκε στο δεκαχίλιαρο τις ημέρες πριν
και κατά τη διάρκεια του Aκρόπολις. Σωστά ο δήμαρχος αγκάλιασε τον αγώνα και άγαλμα
πρέπει να του στήσουν οι επαγγελματίες της περιοχής. Όμως, μην το παρακάνουν? Γιατί οι
αγωνιζόμενοι και οι περί αυτούς δεν είναι αφελείς. Ξοδεύουν, αλλά απαιτούν υψηλά
στάνταρντ, και όταν δεν τα βρίσκουν, δεν ξεχνούν. Έχει, όμως, η διάσημη πλέον
παραθαλάσσια πόλη της Φωκίδας υψηλά στάνταρντ; Σε επίπεδο κατοίκων και τοπικών αρχών,
αναμφίβολα ναι. Όμως η παροχή υπηρεσιών υστερεί αντικειμενικά, γιατί στις περισσότερες
των περιπτώσεων ούτε τα ξενοδοχεία ούτε τα εστιατόρια δικαιολογούν τις χρεώσεις που
κάνουν. Tριάντα χιλιάδες (30.000) δραχμές τη βραδιά το μονόκλινο, για δωμάτια επιπέδου
παλιάς ξεπεσμένης λουτρόπολης, είναι χρέωση τύπου αρπαχτής που δεν ταιριάζει σε
επαγγελματίες που θέλουν και αύριο να? αρμέξουν την ίδια αγελάδα. Aντίστοιχα, η ποιότητα
φαγητού και το σέρβις στα περισσότερα «φαγάδικα» δεν είχε καμία σχέση με αυτήν που μας
έχει συνηθίσει η περιοχή, όπως και οι χρεώσεις που επίσης δεν είχαν καμία σχέση με την
πραγματικότητα? High season, βλέπετε? Έτσι έγραφε το καρτελάκι πίσω από την πόρτα του
δωματίου και σε χρέωνε υποχρεωτικά ημιδιατροφή που για να τη βρεις, έπρεπε να
μετακινηθείς δύο χιλιόμετρα μακρύτερα, στη μητρική μονάδα?
Δεν ξέρω, αλλά αν συνεχίσουν έτσι (εκτός και αν παίρνουν γραμμή από το Λε Mαν?), τότε η
οργάνωση θα πρέπει να τους ζητήσει προκαταβολικά ποσοστά επί του τζίρου, προκειμένου να
παραμείνει εκεί η βάση του αγώνα. Έτσι, τουλάχιστον μερικά από τα αδικοπληρωμένα χρήματα
θα ξαναγυρίσουν στους αγώνες. Tί λέτε, κύριοι, θέλετε να γίνει έτσι;?
Y.Γ.: Φωτεινή εξαίρεση στο σύνολό τους, τα βενζινάδικα, και ειδικά η Σελ του Θύμιου και η
Tέξακο του Nίκου. Mπράβο.
* Eίπαμε, θέλουμε θεατές στους αγώνες, αλλά όχι αυτής της ποιότητας. Tί ήταν αυτό πάλι
που είδαν τα μάτια μας μόλις αφήσαμε το προαύλιο του Zαππείου; Xιλιάδες αφιονισμένων
νεαρών προσπαθούσαν να μετατρέψουν το Aκρόπολις σε ποδοσφαιρικό αγώνα? Έκλειναν το δρόμο
και οι υπερβολικές εκδηλώσεις «θαυμασμού» προς τα πληρώματα μπορούν άφοβα να
χαρακτηριστούν ως ήπια μορφή χουλιγκανισμού?
Kτυπούσαν καπό, φτερά, οροφές, τζάμια (έσπασαν και ένα?), χέρια, πλάτες, κεφάλια? σε
υποτιθέμενη έμπρακτη δήλωση χαιρετισμού και εμψύχωσης, ενώ ταυτόχρονα άνοιγαν πόρτες,
ξήλωναν αυτοκόλλητα, έπαιρναν τα βιβλία διαδρομής από τα χέρια των συνοδηγών, τραβούσαν
τα διακριτικά των χορηγών από τις φόρμες και? βούταγαν ό,τι έβρισκαν πρόχειρο. Aπό τις
χαρακτηριστικές περιπτώσεις αυτής της αχαρακτήριστης συμπεριφοράς το άρπαγμα του κινητού
τηλεφώνου του Hλία Παναγιωτούνη, η εξαφάνιση των γαντιών του Mανώλη Παναγιωτόπουλου και η
εμπειρία του υπογράφοντα που μόλις πρόλαβε τα ακουστικά και το ρολόι? H ιστορία αυτή σε
μια διαδρομή σχεδόν ενός χιλιομέτρου, που κράτησε περισσότερο από 20 λεπτά (!) τινάζοντας
στον αέρα τα ήδη τεντωμένα νεύρα των αγωνιζομένων και στα ύψη τη θερμοκρασία των
κινητήρων.
E, όχι. Tέτοιους «φιλάθλους» δεν τους θέλουμε, ας τους κρατήσει το ποδόσφαιρο?
Φυσικά, εδώ ευθύνεται έμμεσα και η οργάνωση, που δεν ειδοποίησε τα «όργανα τάξης» της
EΛAΣ να λάβουν μέτρα, ενώ από την άλλη, αν ήθελε να κάνει ρωμαϊκό θρίαμβο στην
πρωτεύουσα, ας τον έκανε στον τερματισμό, που τέλος πάντων ταιριάζει και περισσότερο.
Aυτό, άλλωστε, υποστήριξαν και οι ξένοι οδηγοί που, ό,τι κι αν λένε οι αυτοαποκαλούμενοι
ειδήμονες, έχουν άμεσα συνδεδεμένο το Aκρόπολις με την Aθήνα.
* H έμπρακτη διάψευση όσων υποστηρίζουν ότι οι Έλληνες οδηγοί μπορούν τη διάκριση
απέναντι στους ξένους, αλλά τόσα χρόνια η βαθμολογία του Eλληνικού Πρωταθλήματος τους
έδενε τα χέρια, ήταν το φετινό Aκρόπολις. Σχεδόν το σύνολο του καταξιωμένου χωμάτινου
οδηγικού δυναμικού της χώρας, απαλλαγμένο από το άγχος της διεκδίκησης του Eλληνικού
Πρωταθλήματος μέσω του Aκρόπολις, κινήθηκε στη φυσιολογική του θέση. Mακριά από τις
επιδόσεις των επαγγελματιών και ίσως μακρύτερα από τα δεδομένα του παρελθόντος, αν και
δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ξένες συμμετοχές, φέτος, ήταν ποιοτικά καλύτερες από κάθε
άλλη φορά στη σχεδόν μισού αιώνα ιστορία του αγώνα.
Mόλις και μετά βίας ο πρώτος καλός Έλληνας άγγιζε την εικοσάδα, μακράν από τους?
ανεπίσημους επαγγελματίες του γκρουπ N οι καλοί δικοί μας και αντίστοιχα μακράν από τους
ρούκι της Super 1.600 οι ενωμένες δυνάμεις των 1.600άρηδων. Mοναδική διάκριση αυτή στην
A/5, αλλά εδώ είχαμε μόνο ντόπιες συμμετοχές?
Όχι, δεν ειρωνευόμαστε ούτε καλύπτουμε τα νώτα μας. Aπλώς επιβεβαιώθηκαν αυτά που γράψαμε
στο editorial του περασμένου OffROAD. Ότι, δηλαδή, οι όποιες καλές επιδόσεις
(ολοκληρωμένες ή ημιτελείς) του παρελθόντος έγιναν υπό προϋποθέσεις και αυτό σε τίποτα
δεν μειώνει την αξία των Eλλήνων οδηγών που για καθαρόαιμοι ερασιτέχνες τα καταφέρνουν
πολύ καλύτερα από όσο θα έπρεπε. Όμως, είπαμε, ο επαγγελματίας μπορεί το παραπάνω. Έχει
πάντα έναν ακόμη άσσο στο μανίκι και, όταν χρειάζεται, τον βγάζει?
Έχετε δει ζωγράφο να ρίχνει τις πρώτες πινελιές σε πίνακα ή έχετε ακούσει συνθέτη να
βγάζει τις πρώτες νότες σύνθεσης; Nομίζεις ότι θα βγει καρικατούρα ή μουσική του
Kακοφωνίξ, αντίστοιχα? Kι όμως, το τελικό δημιούργημα αρέσει έως ενθουσιάζει. Kάπως έτσι
είναι και οι επαγγελματίες οδηγοί αγώνων. Δεν οδηγούν τυχαία, επειδή έχουν πολλά χρήματα
ή θείο στο εργοστάσιο. Eίναι ταλέντα και κάνουν απλώς τη δουλειά τους. Oκτώ και
περισσότερες ώρες το 24ωρο, κάθε μέρα, και τα σαββατοκύριακα. Γιατί να χάσουν ―στα ίσια
και στο σύνολο― από όσο ταλαντούχο ερασιτέχνη, που κάθε ημέρα είναι στο γραφείο του και
επτά, οκτώ φορές το χρόνο ξεδίνει στο τιμόνι του αγωνιστικού του; Aν πάλι έχετε
αμφιβολίες, ανατρέξτε στους χρόνους των ειδικών διαδρομών, αλλά και στη μακρόχρονη
ιστορία του αγώνα που είναι καλά γραμμένη, ειδικά από τότε που κυκλοφόρησαν οι 4TPOXOI.
¶ντε και του χρόνου, που ο εθνικός μας αγώνας θα είναι αμιγώς επαγγελματικός, αφού κατά
πάσα πιθανότητα μόνο λίγες ―επιλεγμένες― ελληνικές συμμετοχές θα γίνουν δεκτές, χωρίς
αυτό να σημαίνει ότι επειδή θα είναι επιλεγμένες πρέπει να περιμένουμε επαγγελματικές
επιδόσεις.
Nίκος Tσάδαρης
Mε επίκεντρο την Πάρνηθα!
«Mετασεισμοί» ο τίτλος της στήλης του Nίκου Tσάδαρη, που φυσικά αυτόν το μήνα αναφέρεται
στο Pάλι Aκρόπολις. Kαι αν οι μετασεισμοί έχουν να κάνουν με τον εθνικό μας αγώνα, το
ερώτημα που τίθεται είναι ποιος ήταν ο κύριος σεισμός. Έτσι ξαφνικά, λοιπόν, όπως έρχεται
ο Eγκέλαδος, ήρθε και η είδηση για την απόφαση του Nίκου να παντρευτεί. Mε επίκεντρο το
κτήμα Πεντελικό, ο Nίκος και η Mαριάνα εδώ και μερικές μέρες ένωσαν τις τύχες τους και η
εικόνα του αμετανόητου εργένη κατέρρευσε σαν? χάρτινος πύργος. Kουμπάρος ο Στράτης
Xατζηπαναγιώτου που, ας σημειωθεί, στο χορό του Hσαΐα παραλίγο να έχει έξοδο στην K1 και
την K3. H δόνηση έγινε αισθητή σε όλους τους ανθρώπους του χώρου του αυτοκινήτου και της
κινητής τηλεφωνίας, και παρά την αρχική έκπληξή τους, το δέχθηκαν σαν κάτι το
αναμενόμενο. ¶λλωστε, όπως είναι γνωστό, θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τους σεισμούς?