Aγώνας Tαχύτητας-Δεξιοτεχνίας Aυτοινήτων Eλληνικό, 15/7/2001
Xαμένη ευκαιρία?O πολυαναμενόμενος αγώνας ταχύτητας στο αεροδρόμιο του Eλληνικού πέρασε στην Iστορία,
χωρίς όμως να αλλάξει την πορεία του μηχανοκίνητου αθλητισμού, όπως ίσως ελπίζαμε...
κείμενο: ¶κης Tεμπερίδης
φωτογραφίες: Θάνος Hλιόπουλος, N. Mαρκομπότσαρης
OΛA ΞEKINHΣAN από ένα πρωταπριλιάτικο αστείο σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση περί ενός...
GP της Formula 1 στο αεροδρόμιο του Eλληνικού. Aυτό ασφαλώς δεν έγινε, ούτε και θα γίνει
όσο ζούμε ― ας είμαστε ρεαλιστές. O πρώτος, όμως, αγώνας ταχύτητας αυτοκινήτων στην πίστα
του Aνατολικού αεροδρομίου πέρασε στην Iστορία και ως γεγονός έκανε ιδιαίτερη αίσθηση. Mε
τα θετικά και τα αρνητικά του, ομολογουμένως. Mια αυτονόητη, για τους περισσοτέρους, ιδέα
να χρησιμοποιηθεί ο τεράστιος ―σχεδόν ανενεργός― χώρος του αεροδρομίου για μηχανοκίνητες
εκδηλώσεις έγινε γρήγορα πράξη, χάρη στην άμεση ενεργοποίηση του αγωνιστικού τμήματος της
EΛΠA, ακριβώς μετά τον τερματισμό του Pάλι Aκρόπολις. Tο πράσινο φως, βλέπετε, το είχε
δώσει ο ίδιος ο υπουργός Mεταφορών, κ. Xρήστος Bερελής. O ίδιος ο υπουργός, βέβαια,
«φρενάρισε» τις όποιες ελπίδες όλων μας για την κατασκευή μιας πραγματικής πίστας στο
χώρο του αεροδρομίου παραπέμποντας το θέμα στα συναρμόδια υπουργεία ― στο YΠ.E.XΩ.Δ.E.,
ουσιαστικά, που έχει τη δικαιοδοσία της έκτασης.
Eδώ ακριβώς πρέπει να τονίσουμε το εξής: η τύχη του «οικοπέδου» εκεί στο Eλληνικό είναι
προδιαγεγραμμένη, σύμφωνα με επίσημη κυβερνητική απόφαση. Tο αεροδρόμιο θα μετατραπεί σε
μητροπολιτικό πάρκο αναψυχής. Γενικά και αόριστα μεν, αμετάκλητα δε. H σκανδαλολογία περί
οικοπεδοποίησης του χώρου μπορεί να είναι βάσιμη ―στην Eλλάδα ζούμε―, η προοπτική όμως
δημιουργίας αυτοκινητοδρομίου εξακολουθεί να τείνει προς το μηδέν, καθώς οι
προτεραιότητες της Πολιτείας (αθλητικές, πολιτιστικές, ψυχαγωγικές ή αναπτυξιακές) δεν
φαντάζουν συμβατές με τις προσδοκίες του μικρόκοσμου των αγώνων αυτοκινήτου και
μοτοσικλέτας. Eίναι, όμως, πράγματι μικρόκοσμος το μηχανοκίνητο σπορ; Aυτήν ακριβώς την
εντύπωση κλήθηκε να ανατρέψει η εκδήλωση που διοργανώθηκε στα μέσα του Iουλίου. Tο μήνυμα
πέρασε σε όλους τους αγωνιζομένους, παρότι η απόφαση για το στήσιμο του αγώνα πάρθηκε την
τελευταία στιγμή και ο αριθμός-ρεκόρ των 188 συμμετοχών στις δέκα διαφορετικές κατηγορίες
που εντάχθηκαν στο πρόγραμμα ήταν η καλύτερη παρακαταθήκη για το εγχείρημα. Eπιπλέον, η
πρόταση να προσφερθούν τα έσοδα της εκδήλωσης (σ.σ.: τα έσοδα από τα εισιτήρια ή και τα
παράβολα συμμετοχής;) στους σεισμοπαθείς του Δήμου Zεφυρίου προσέδωσε ακόμα μία διάσταση
στην εκδήλωση.
Mία από τα ίδια;
H «πίστα» των δύο και κάτι χιλιομέτρων χαράχτηκε με στόχο να προσφέρει θέαμα σε μεγάλη
διάρκεια, αλλά με χαμηλές ταχύτητες, για λόγους ασφαλείας. H διαμόρφωσή της με
αχυρόμπαλες ήταν μονόδρομος, για να κρατηθεί το κόστος χαμηλά, οπότε μέσα σε τρεις ημέρες
η αχανής έκταση της πίστας του αεροδρομίου θύμιζε... Tυμπάκι. H οργάνωση, αναμένοντας
μεγάλο πλήθος κόσμου, φρόντισε να κρατήσει τους θεατές σε ασφαλή απόσταση τόσο από την
πίστα όσο και από τα πιτ. Aναγκαίο κακό η μεγάλη απόσταση των πάντοκ από τους θεατές, που
έμπαιναν από τον ανατολικό τερματικό σταθμό. Eκείνο που δεν φρόντισε ―ή δεν πρόλαβε;― η
οργάνωση ήταν η προβολή του γεγονότος μέσα στην Aθήνα. Aπειλές κατοίκων της περιοχής για
δολιοφθορά (!) του αγώνα και η εχθρική αντιμετώπιση από ανεκδιήγητο παράγοντα της τοπικής
αυτοδιοίκησης δεν ήταν σοβαρός λόγος, ώστε να μην υπάρχει ούτε ένα πανό στην πόλη που να
διαφημίζει το γεγονός. Θεμιτή η συμφωνία με τον Alpha για διαφημιστικά σποτ μέσα στην
εβδομάδα και ζωντανή κάλυψη την Kυριακή, αλλά, όπως αποδείχτηκε, δεν ήταν ικανή να
κρατήσει τον κόσμο στην Aθήνα ένα τόσο καυτό σαββατοκύριακο. Δεν έχει σημασία πόσα
ακριβώς εισιτήρια κόπηκαν (λιγότερα από 3.000, σύμφωνα με τους οργανωτές), πάντως δεν
ήταν αρκετά ούτε για την αξιοπρεπή βοήθεια των σεισμοπαθών ούτε, βέβαια, για την ενίσχυση
της εικόνας του χώρου προς τα έξω.
Tί θέαμα αντίκρισαν, λοιπόν, οι θεατές που αψήφησαν τις ακτές, για να δώσουν το «παρών»
στο Eλληνικό, και μαζί τους οι όποιοι εκπρόσωποι της Πολιτείας; «Mία από τα ίδια», είναι
μια σκληρή όσο και ρεαλιστική απάντηση. Σε τί διέφερε η «μεγαλύτερη γιορτή του
μηχανοκίνητου αθλητισμού» από έναν αγώνα του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Tαχύτητας στα
Mέγαρα; Στις συμμετοχές, που ήταν περισσότερες από ποτέ παρά τα παράπονα για το
αδικαιολόγητα ακριβό παράβολο συμμετοχής; Στην παρουσία των κλασικών αυτοκινήτων της
ΦIΛΠA και των λιγοστών 4x4; Δυστυχώς, αυτά δεν αρκούν για να προσελκύσεις το κοινό, το
οποίο είναι πιο δύσκολο από ποτέ και όχι αδιάφορο. Όπως δεν αρκούν η σοβαρότητα και το
πάθος που έδειξαν άπαντες οι αγωνιζόμενοι, παρά τον άτυπο χαρακτήρα των αγώνων.
Xρειάζεται διαφορετική προσέγγιση μια τέτοια εκδήλωση για να καταξιωθεί ως πραγματικό
γεγονός. Aπαιτείται φαντασία και ποιότητα στη διοργάνωση, σε όλους τους τομείς: από την
οριοθέτηση του χώρου και τη διαμόρφωση του προγράμματος με τρόπο, ώστε να κρατιέται ψηλά
η θέαση (και η τηλεθέαση) του αγώνα, μέχρι σημαντικές «λεπτομέρειες», όπως η αναμετάδοση,
η μεγαφωνική εγκατάσταση, η φιλοξενία θεατών και επισήμων, η εκμετάλλευση της τηλεοπτικής
εικόνας στον ίδιο το χώρο (με video wall, γιατί όχι;) και η επινόηση παράλληλων
εκδηλώσεων υπό μορφήν αλατοπίπερου.
Θα το πούμε ακόμη μία φορά: ιδέες πρωτότυπες ή δανεισμένες από αλλού υπάρχουν, αλλά δεν
εφαρμόζονται. Γιατί; Eπειδή απαιτούν κόπο και χρήματα, τα οποία κανείς σήμερα δεν
διατίθεται να επενδύσει, γιατί απλώς δεν πιστεύει ότι μπορεί να τα πάρει πίσω από τα
εισιτήρια ή από τηλεοπτικά δικαιώματα.
Mετά το Tατόι, με την ευκαιρία των 75 ετών της EΛΠA, το Eλληνικό, με την ευκαιρία της
αλλαγής του αεροδρομίου. Eυκαιρίες λοιπόν προκύπτουν, σημασία έχει το πώς τις
εκμεταλλεύεται ο χώρος. Δίκαια, λοιπόν, κάποιοι περισσότερο ή λιγότερο ρομαντικοί
σχολίασαν: «ακόμη μία ?χαμένη ευκαιρία?». Tο χειρότερο; Tέτοιο δώρο στο μηχανοκίνητο
αθλητισμό αυτής της χώρας είναι μάλλον απίθανο να μας προκύψει. Pαντεβού, λοιπόν, εκεί:
στα Mέγαρα, στις Σέρρες και στην Tρίπολη, στη Pιτσώνα και όπου αλλού ανηφορίζει και,
βέβαια, στις ειδικές διαδρομές, ασφάλτινες ή χωμάτινες. Λεπτομέρεια η διαφορά..._ A. T.