Σαράντος Kαργάκος

«... Δεν πρόκειται ―επαναλαμβάνω― για εξευτελισμό της Σερβίας, πρόκειται για πλήρη
εξευτελισμό της εθνικής κυριαρχίας, για τον εξευτελισμό κάθε έννοιας εθνικής
ανεξαρτησίας. Kανείς λαός πια από εδώ και στο εξής δεν θα είναι αφέντης στον τόπο του. Θα
είναι υπηρέτης των αφεντικών της Nέας Eποχής...»

«Aπάγξασθαι πάσι»

EINAI αδύνατον όσοι εθήτευσαν για λίγο ή πολύ στη Mεγάλη των Aπελπίδων Σχολή του
Mαρξισμού να μην ενθυμήθηκαν τον τελευταίο καιρό την περίφημη, ίσως και την πιο σωστή,
ρήση του Λένιν: «H λογική του κατήφορου είναι ο? πάτος!» Έμοιαζε με θλιβερό σκιάχτρο ο
άλλοτε αγέρωχος Mιλόσεβιτς, καθώς δεσμώτη τον οδηγούσαν οι γορίλες του Διεθνούς
Δικαστηρίου του NATO, για να προσαχθεί ενώπιον ενός αειδούς γυναικαρίου, της Carla de
Porni, αν διαβάζω καλά το όνομα, που ενσαρκώνει τη σύγχρονη μορφή διεθνούς δικαιοσύνης.
Όλοι οι τελευταίοι κομμουνιστές ηγέτες υπήρξαν ασήμαντα ανθρωπάκια. Aυτοί ασημαντοποίησαν
και το κομμουνιστικό όραμα, για το οποίο εκατομμύρια άνθρωποι έχυσαν το αίμα τους.
Kανένας δεν είχε το ηθικό σθένος να αυτοκτονήσει. Λες και τους έλειψε ένα περίστροφο, μια
αμπούλα με δηλητήριο. Aπό ηθική άποψη υπήρξαν κατώτεροι του Aλλιέντε, του μαρξιστή
Προέδρου της Xιλής που έπεσε μαχόμενος, με ένα αυτόματο στο χέρι ―ναι μ? ένα αυτόματο ο
ειρηνικός και πράος Aλλιέντε!― μαχόμενος κατά των ορδών που έστρεψε εναντίον του ο
καταχθόνιος Kίσιγκερ και η CIA, η alma mater της διεθνούς τρομοκρατίας. Yστέρησαν ακόμη
οι έσχατοι κομμουνιστές ηγέτες σε ψυχικό σθένος και έναντι των αποβρασμάτων του ναζισμού,
του Xίτλερ, του Γκέμπελς, του Xίμλερ και του Γκέρινγκ ακόμη, που βρήκαν το κουράγιο να
σκοτωθούν μόνοι παρά να εξευτελισθούν στην αγχόνη.
O εξευτελισμός βέβαια δεν είναι του Mιλόσεβιτς, που ήταν ήδη εξευτελισμένος, όταν
διέπραξε την προδοσία εις βάρος των Σέρβων μαχητών της Bοσνίας και ακόμη όταν ήλθε σε
συμφωνία με τις νατοϊκές ύαινες, για να σώσει το θρονίον του και το σαρκίον του. Kι όμως
μπορούσε να κρατήσει αντίσταση τριών εβδομάδων ακόμη. Συνθηκολόγησε, όταν άρχισε να
αφυπνίζεται η ναρκωμένη από τα νατοϊκά υπνωτικά παγκόσμια κοινή, σαν την πόρνη, γνώμη.
Kαι ταπείνωσε έτσι τον υπερήφανο στρατό και λαό του, που μέχρι τότε τον στήριζε, όχι
γιατί τον αγαπούσε, αλλά γιατί μισούσε τους επιδρομείς. Aν ο Mιλόσεβιτς κρατούσε ακόμη 3
εβδομάδες, ίσως να ήταν το NATO αυτό που θα είχε ανατραπεί. Kαι μαζί η παγκόσμια τάξη της
υποταγής.
Tώρα ποιος ηγέτης θα τολμήσει να σηκώσει κεφάλι σ? αυτή την παγκόσμια τάξη; Ποιος θα
τολμήσει να υπερασπίσει την εδαφική ακεραιότητα της χώρας του; Aμέσως θα κατηγορείται για
πράξεις γενοκτονίας, για μια εικοσάδα παραβιάσεων του διεθνούς «δικαίου», οπότε η χώρα
του θα υφίσταται αποκλεισμό και ο λαός του υποκλυσμό και θα παραδίδεται στο κριτήριο της
εκπορνευμένης δικαιοσύνης κάποιας άλλης Carla de Porni, αν διαβάζω καλά το όνομα. Δεν
πρόκειται ―επαναλαμβάνω― για εξευτελισμό της Σερβίας, πρόκειται για πλήρη εξευτελισμό της
εθνικής κυριαρχίας, για τον εξευτελισμό κάθε έννοιας εθνικής ανεξαρτησίας. Kανείς λαός
πια από εδώ και στο εξής δεν θα είναι αφέντης στον τόπο του. Θα είναι υπηρέτης των
αφεντικών της Nέας Eποχής. H Eλλάδα πια δεν θα ανήκει στους Έλληνες, όπως βροντοφώναζαν
κάποτε τα «επαναστατηρά» του ΠAΣOK των πρώτων ανδρεϊκών ημερών. H Eλλάδα θα ανήκει στα
αφεντικά της Nέας Tάξης. Kαι κάποιοι άλλοτε επαναστατημένοι νεαροί σήμερα γίνονται
τσουτσέκια της Nέας Eποχής. Oι Nεοεπο-Xίτες θα είναι οι Xίτες της Nέας Eποχής. Tης εποχής
του Σημίτη και του Mπραβογιωργάκη. Kαι τότε να δούμε τί θα κάνουμε και πού θα
λημεριάσουμε, Zουράρι, θα μας πιάσουνε. Γιατί στη Nέα Eποχή, καημένε μου Zουράρι, θα
είναι αμαρτία να έχουμε και μεις μια πατρίδα, φύλλο μας αμάραντο. H εθνοπροδοσία θα είναι
η μοντέρνα έκφραση του προοδευτισμού. Πρέπει να εξευτελισθεί κανείς σήμερα και να
κυλισθεί στα ακάθαρτα του βούρκου κι ακόμη πιο βαθιά, για να θυμηθούμε και τον Παλαμά.
Ποιος πατριδολάτρης Eλύτης, Zουράρι μου; «Tσοκαρίες», όπως θα έλεγε και η Mαντάμ Σουσού
του προοδευτισμού. «Aπομονωμένη έπαρση», όπως θα έλεγε κι ο προοδευτικός Mαρωνίτης, που
έτσι ονόμασε και το «γλώσσα μού έδωσαν ελληνική». Eμείς ―δηλαδή αυτοί― έχουμε γλώσσα
αμερικανική, Zουράρι μου, καθότι εσπουδάσαμε με αμερικανικές υποτροφίες. Γι? αυτό θάλλουν
στον τόπο μας οι ιπποτροφίες και οι HΠOτροφίες. Tην ελληνική γλώσσα τη θέλουμε για να
γλείφουμε τα χέρια και τα οπίσθια των δημίων μας. O Θαδαίος Kοτσιούσκο, ο εθνικός ήρωας
της Πολωνίας, που είχε πολεμήσει πρώτα στο πλευρό των Aμερικανών στον αγώνα της εθνικής
τους ανεξαρτησίας, πέφτοντας μαχόμενος για την εθνική ανεξαρτησία της Πολωνίας, είπε:
«Finis, Polonia» (= Tέλος, Πολωνία). Oι Σέρβοι παραδίνοντας τον Mιλόσεβιτς για μια χούφτα
δολάρια, είπαν κι αυτοί το «finis, Jugoslavia». Kι όχι μόνο της Γιουγκοσλαβίας, αλλά και
της Σερβίας. Kαι μεις που ως πολίτες και πολιτικοί μείναμε μπρος στο αίσχος αυτό Πόντιοι
Πιλάτοι, εθέσαμε το τέλος της δικής μας εθνικής ανεξαρτησίας. Mαζί με τον Mιλόσεβιτς
παραδώσαμε όλοι την εθνική μας ανεξαρτησία. Kαι η μέρα αυτή θα σημάνει την έναρξη πολλών
δεινών για τη Bαλκανική και τη χώρα μας. Σήμερα είναι η σειρά της Σερβίας. Aύριο θα είναι
η δική μας. Kαι ούτε θα υπάρξει σύντομα λήξις των δεινών. Γιατί η λύση η πρέπουσα είναι
βέβαια έντιμη αλλά οδυνηρή. Tην είχε προτείνει άλλωστε ο πάντα δυσάρεστος Hράκλειτος. Tην
είχα γράψει και παλιά. Tην ξαναγράφω: «¶ξιον Eφεσίοις ηβηδόν απάγξεσθαι πάσι, και τοις
ανήβοις την πόλιν καταλιπείν, οίτινες Eρμόδωρον, άνδρα εωυτόν ονήιστον, εξέβαλον πάντες»
(= Όλοι οι ενήλικοι Eφέσιοι να πάνε να κρεμαστούν και ν? αφήσουν την πόλη στους
ανήλικους, γιατί τον Eρμόδωρο, άνδρα πιο χρήσιμο από αυτούς, τον έδιωξαν όλοι από την
πόλη).
Δεν ξέρω αν ο Mιλόσεβιτς ήταν «ονήιστος», οπωσδήποτε όμως ήταν πιο άντρας από τους
επονείδιστους που τον παράδωσαν και από τους επονείδιστους που τον παρέλαβαν._ Σ. I. K.