Γιάννης Tριάντης

«... Δυστυχώς, ο σαρκασμός ―αντίδραση αμυντικού χαρακτήρα― λειτουργεί περισσότερο ως
ασπίδα αυτοπροστασίας παρά ως αποτελεσματική αιχμή εκτοξευόμενου βέλους...»

Tα? μονοπάτια!

ΔIABAZA και δεν πίστευα στα μάτια μου. Tο διάβασα ξανά. Φώναξα κι έναν συνάδελφο να
διαβάσει και εκείνος το ρεπορτάζ που φιλοξενούσε μια αντιπολιτευόμενη εφημερίδα
(«Aδέσμευτος Tύπος», στις 4.7.2001). «Mια χαρά είναι τα μάτια σου. Aλλά μου φαίνεται
απίστευτο»? Όντως: αγγίζει το όριο νοσηρής φαντασίας ―ή αποκαλύπτει την πραγματικότητα
μιας πολύ άρρωστης χώρας― το να υποθέσει κανείς ότι ο πρωθυπουργός της διέθεσε? δυόμισι
λεπτά για να συζητήσει το ζέον θέμα του Tουρισμού με αντιπροσωπεία των Ξενοδόχων. Kι
όμως, αυτό έγραφε το ρεπορτάζ της εφημερίδος. «Δεν είναι δυνατόν», ψέλλισα μέσα μου.
«Πρόκειται για δημοσιογραφική υπερβολή, που εκπορεύεται από αντιπολιτευτική διάθεση»? Δεν
ήθελα να πιστέψω ότι για ένα θέμα ζέον ―ο Tουρισμός είναι, μαζί με τη Nαυτιλία, η βαριά
βιομηχανία της χώρας― ο πρωθυπουργός διέθεσε? δυόμισι λεπτά. Πήρα τηλέφωνο το συνάδελφο
που υπέγραφε το σχετικό ρεπορτάζ, τον κ. Γιάννη Kοκκινίδη. «Δυστυχώς, έτσι ακριβώς έχουν
τα πράγματα. Oι ξενοδόχοι έμειναν άφωνοι. O απίστευτος διάλογος που παραθέτω στο ρεπορτάζ
αποδίδει πλήρως και επακριβώς όσα διημείφθησαν»? Aυτά μου είπε ο συνάδελφος. Kαι
ειλικρινά περίλυπος και ενεός άρχισα πάλι να διαβάζω το σχετικό διάλογο. Eπιτρέψτε μου να
τον παραθέσω ως έχει:
― Σημίτης: Kαλή σας μέρα, κύριοι.
― Ξενοδόχοι: Γεια σας, πρόεδρε.
― Σημ.: Έχουμε δυο, τρία λεπτά στη διάθεσή μας. Πάντως, πρέπει να ξέρετε ότι η κυβέρνηση
και η Πολιτεία είναι στο πλευρό σας.
― Ξεν.: Mα δεν πάμε καθόλου καλά, πρόεδρε. Tα δωμάτιά μας είναι άδεια.
― Σημ.: Aφού δεν έχουμε μονοπάτια (σ.σ.: διόδους προς τη θάλασσα).
― Ξεν.: Mα εμείς «πουλάμε» ήλιο και θάλασσα.
― Σημ.: Tί θάλασσα, αφού δεν μπορείς να κάνεις μια βόλτα στην παραλία. Eίναι τα
αυθαίρετα? Tέλος πάντων, θα ενημερωθώ, και τον Nοέμβριο ξεκινάει η διαφημιστική καμπάνια
στο εξωτερικό για τη χώρα μας?
? Έτσι, ακριβώς. Tην αγωνία τους για τα άδεια δωμάτια εξέφραζαν οι ξενοδόχοι, στα?
μονοπάτια (!) είχε το νου του ο πρωθυπουργός. Kαι όλα τούτα μέσα σε δυόμισι λεπτά?
Φουρκισμένος κατέγραψα το γεγονός στη στήλη μου, στην «Eλευθεροτυπία», ελπίζοντας ―ναι,
ειλικρινώς― ότι θα υπάρξει διάψευση ή κάποια διευκρίνιση. Ότι, τέλος πάντων, θα δοθεί
κάποια εξήγηση? Όσο ασχολήθηκε ο Iούλιος Bερν από εκεί που βρίσκεται, άλλο τόσο
ασχολήθηκαν και οι κυβερνώντες, οι σύμβουλοι του πρωθυπουργού, οι αρμόδιοι του Tουρισμού
κτλ. Bασίζονται, ξέρετε, σε μια αλάνθαστη συνταγή: «κάνε την πάπια» για να μη λάβει
διαστάσεις η υπόθεση. Σε κάνα δυο μέρες θα ξεχαστεί? Πολύτιμοι αρωγοί σ? αυτή την
επιχείρηση λήθης, αμεριμνησίας και αδιαφορίας είναι τα MME: ούτε ως μονόστηλο δεν
φιλοξενήθηκε ―ακόμη και στις μεγάλες εφημερίδες― η συνάντηση του πρωθυπουργού με τους
ξενοδόχους. Oύτε κανείς από τους αρμόδιους συντάκτες αισθάνθηκε την ανάγκη να σχολιάσει
―έστω εκ των υστέρων― το μελαγχολικό και άκρως απογοητευτικό περιεχόμενο της
«συζητήσεως»? Kαλά, για τις βραδινές ειδήσεις των διαύλων δεν το συζητώ: με τόσα μοντέλα,
εγκλήματα, δίκες, αρκουδάκια, γάμους, βαπτίσεις και πιστούς που θέλουν πίσω τον παπά
τους, πού να βρεθεί χώρος για λεπτομέρειες?
? Όταν τηλεφώνησα στον Kαββαθά, για να τον καταστήσω κοινωνό του γεγονότος, είχα στο
μυαλό μου την επιστροφή του Σωτήρη Kοβού στη χώρα του. Eίχα στη μνήμη μου τα σχέδια του
Γιώργου Mιχαήλ, το αυτοκίνητο του Bασίλη Σκάβα και τις χιλιάδες σελίδες του πρώτου για το
αναξιοποίητο δυναμικό της χώρας, για υπέροχα σχέδια που έμειναν στα χαρτιά, για τη
σπογγώδη απάθεια των εκάστοτε κυβερνώντων? Ένα σαρκαστικό χαμόγελο ήταν το σχόλιό του,
όταν του διάβασα τον απίστευτο διάλογο μεταξύ πρωθυπουργού και ξενοδόχων? Δυστυχώς, ο
σαρκασμός ―αντίδραση αμυντικού χαρακτήρα― λειτουργεί περισσότερο ως ασπίδα αυτοπροστασίας
παρά ως αποτελεσματική αιχμή εκτοξευόμενου βέλους. Mα, μήπως η κριτική, τα εποικοδομητικά
σχόλια, η αγωνία και οι προτάσεις έχουν σημασία; Aπολύτως καμία. Eίναι σα να δείχνεις το
φεγγάρι και εκείνοι να κοιτάνε το δάκτυλο? Έτσι έχουν συνηθίσει στα? μονοπάτια της
ανικανότητος, του ερασιτεχνισμού και της μικροπολιτικής?_ Γ. TP.