Θέμος Aναστασιάδης

«... Mοτοσικλέτα Gucci; Mα έβγαλε ο Gucci και μοτοσικλέτες, ρώτησε νεαρά ύπαρξη που ορθώς
γνωρίζει τη λέξη αυτή μόνο απ? τα τσαντάκια, τα ρολόγια και τα αρώματα! Λατρεμένη
αθωότης!...»

Aγάπη μου, ο Gucci έφτιαξε και μηχανές

THN αγαπούσα, το παραδέχομαι, ήταν το δεύτερο εγώ μου, όμως τώρα πια δεν την ανέχομαι
ούτε γι? αστείο στο πλευρό μου? M? αυτούς τους λυρικούς στίχους του σύγχρονου εθνικού
ποιητή θα περιέγραφα τη σχέση μου με μια απ? τις πιο περίεργες μοτοσικλέτες όλων των
εποχών: Moto Gucci 850 Le Man, σε οποιαδήποτε έκδοση θέλετε, κατά προτίμηση την I και την
II. Tην εποχή που μεσουρανούσαν, ήμουν πολύ μικρός οικονομικά για να ?χω μία, ενώ όταν
έφθασα στο σημείο να μπορώ να την αποκτήσω, ήταν στο στάδιο της απόσυρσης. ¶λλοι θαύμαζαν
τις 900άρες Kawasaki, άλλοι λάτρευαν ως θεές τις 750άρες Honda, οι σκληροπυρηνικοί
ιταλόφιλοι της εποχής διχάζονταν μεταξύ της Laverda που ?χε ο κολλητός μου ο Tάκης και
της Ducati, ενώ οι ώριμοι πήγαιναν για BMW 90R, εκείνες τις πορτοκαλόμαυρες. Eμένα όμως
μου άρεσε η κοντή, ύπουλη, κατακόκκινη «Le Man», παρότι δεν αξιώθηκα να την οδηγήσω παρά
μόνο μία, δύο φορές, κι αυτή δανεική. Έκτοτε πέρασε ένα τέταρτο του αιώνα, έως ότου στη
φετινή έκθεση μοτοσικλέτας είδα την? εγγονή της! Nαι, σαν κατευθείαν απόγονος της πρώτης
«Le Man» μου φάνηκε η V11 sport τής σχετικά αναγεννημένης Moto Gucci, και μάλιστα στην
ειδική έκδοση Mandelo Rosso. Mίνι φέρινγκ που δεν κάνει τίποτα για τον αέρα, εκπληκτική
κοκκινοπορτοκαλιά βαφή, ανθρακονήματα παντού, η πιο όμορφη Gucci που ?χει κατασκευαστεί
ποτέ, σύμφωνα με το εγγλέζικο «Bike». Tην απολάμβανα δίπλα με το μάτι, γιατί ήταν ήδη
δική μου! H πολύ δραστήρια νέα αντιπροσωπεία, που ?χει και την Aprilia, βρήκε δύο τρεις
απ? τις 300 V11 Rosso που κατασκευάστηκαν, και ήμουν ήδη περήφανος κάτοχος της μιας εξ
αυτών!
«Πώς καταφέρνεις πάντα και αγοράζεις τις πιο άχρηστες μοτοσικλέτες;» μούγκρισε ο Tάκης,
που γνωρίζει το βρόμικο παρελθόν μου. Περιλαμβάνει ό,τι πιο κουφό κυκλοφόρησε ποτέ, από
πολυκύλινδρα Benelli έως «αστυνομικές» BMW, μοντέρνες υποτίθεται Boneville που έκαιγαν
μία? μίζα σε κάθε 100 χλμ., και ό,τι άλλο αφύσικο έχει βγάλει η παγκόσμια βιομηχανία.
Kάνα δύο φορές μόνο παρασύρθηκα και πήρα κάτι γιαπωνέζικα, αλλά γρήγορα τα πούλησα
απογοητευμένος. «Nαι, αλλά δεν είναι όμορφο;» αντέτεινα «Ό,τι πρέπει για το σαλόνι!».
Kαθόλου κακή ιδέα, εδώ που τα λέμε. Προς το παρόν το V11 έχει κάνει? 300 περίπου
χιλιόμετρα απ? το γραφείο σε κάποιο καφέ, και μετά πάλι πίσω, ενώ έχει γίνει αντικείμενο
θαυμασμού, περιέργειας και? συγκατάβασης απ? όλους τους περαστικούς, ιδίως τους
δίτροχους. Σταματάνε, κοιτάνε, ψάχνονται να δουν τί είναι και, όταν βλέπουν το «μαγικό
αητό της καρδιάς μου», κάνουν το σταυρό τους, βάζουν πρώτη και φεύγουν.

Eντάξει, ομολογώ ότι δεν μπορώ να «το πάω»! So what; Kαι τί έγινε! Φταίει αυτό που δεν
μπορώ να βολέψω τα 99,999 (δέχομαι συγχαρητήρια, χοντροί τριψήφιοι!) κιλά μου στη σέλα ή
που οι αρθρώσεις πονούν, καθώς απλώνομαι σαν τον Προκρούστη για να φθάσω τα κλιπόν (πολύ
κάτω) και τα μαρσπιέ (πολύ πίσω); Όχι, βέβαια! Mε τα ιταλικά δεδομένα και την προϊστορία
των Gucci είναι μάλλον αναπαυτικό, ιδίως αν ρυθμίσει κάποιος τις αναρτήσεις (ανάποδα
πιρούνια, παρακαλώ) στο πιο μαλακό! Aλλά μόνο που το βλέπω «φτιάχνομαι»! Mε ταξιδεύει
χωρίς καν να παίρνει μπροστά, κάτι που μας βολεύει όλους, αφού γλιτώνουμε και τους
κραδασμούς. Έτσι, λοιπόν, σκέφτομαι πολύ σοβαρά να τη βάλω μέσα στο γραφείο μου. Έτσι
ώστε να μου κρατάει παρέα όλη την ημέρα και να αποφεύγω το «κακό μάτι»! Kάθε πράγμα στον
καιρό του, λένε. Mεγάλη κουβέντα! «Mοτοσικλέτα? Gucci; Mα έβγαλε ο Gucci και
μοτοσικλέτες;» ρώτησε νεαρά ύπαρξη που ορθώς γνωρίζει τη λέξη αυτή μόνο απ? τα τσαντάκια,
τα ρολόγια και τα αρώματα! Λατρεμένη αθωότης! Oρίστε λοιπόν που, αν θέλετε, μπορείτε να
λέτε ότι η μηχανή είναι του γνωστού οίκου «Gucci», κάτι που θα κάνει όλους τους μοδάτους
χαρλεάδες να κόψουν και τις φλέβες τους και τις ντίζες τους. Παρεμπιπτόντως. Zήλεψα πολύ
το διεθνές πάρτι που είχαν εκεί σε κάποια ποτάμια. Aναρωτιέμαι μόνο αν την επόμενη μέρα
έπαιρναν μπροστά τα ηλεκτρικά. Eίπα πολλά για ένα τόσο ειδικό θέμα, αλλά τελικά πόσα
είναι τα μηχανήματα που πραγματικά μιλάνε στην καρδιά σου; Mία περίεργη μοτοσικλέτα σαν
κι αυτή. Mία υπέροχη, συντηρημένη Alpina 2002 tii, με τα αγωνιστικά χρώματα της εποχής
μάλιστα. Mία Julia, ίσως, ή μία Lancia Gamma κουπέ. Διάφορα απίθανα που για τους
περισσότερους δεν σημαίνουν τίποτα. Aλλά για σένα σημαίνουν κάτι, κι αυτό αρκεί.
Tώρα, βέβαια, ο Tάκης που ακόμη ανεβοκατεβαίνει την Eυρώπη για χαβαλέ, με τουριστικές
ταχύτητες των 250 χλμ., πάνω σε GSX, Hayabusa και Blackbird, μου βάζει ΠOΛY δύσκολα «Nα
πάμε κάπου» για την τιμή των όπλων. «Δηλαδή, τι; Nα περάσουμε και τα διόδια;» Mιλάει για
Iσπανίες και Nορμανδίες σε δύο τροχούς. Tου λέω να μη φωνάζει για να μην τον ακούσει η
V11 και τρομοκρατηθεί. Πού να την τρέχουμε τώρα που γιορτάζει τα 80 της χρόνια; «Tο
μηχανάκι δεν έχει ανάγκη, εσύ κολώνεις» με αποπαίρνει. «Mήπως προτιμάς ελικόπτερο και
Eλούντα;» Δικινητήριο εννοείς και σουίτα με δική της πισίνα; Nαι? Έχει και κλειστό
πάρκινγκ για το Gucci;_ Θ. A.