Tρύφων Σωτηρόπουλος

«... Οι ταμπέλες χάνουν την αξιοπιστία τους και οι πολίτες αποφασίζουν να κινηθούν με
βάση τα προσωπικά τους κριτήρια. Μερικές φορές αποφασίζουν και να απόσχουν ολοκληρωτικά
από τις όποιες εξελίξεις...»

Ταμπέλες

EΠIΣTPOΦH από Ιτέα ― Ράλι Ακρόπολις. Στον Καρακόλιθο, ταμπέλα σε προδιαγραφές απόλυτης
συμβατότητας με τις οδικές ταμπέλες (μπλε πλαίσιο με άσπρο περίγραμμα και κίτρινα
γράμματα) πληροφορεί: «Ταβέρνες». Ανάλογες ταμπέλες είναι διάσπαρτες σε ολόκληρο το
ελληνικό οδικό δίκτυο. Λες και το πού βρίσκονται οι διάφορες ιδιωτικές επιχειρήσεις είναι
πληροφορία που ενδιαφέρει τους οδηγούς και κατά συνέπεια το πού πρέπει να στρίψεις για το
παιδικό σταθμό «Η μικρή φράουλα» είναι φυσικό να καταδεικνύεται με μια ταμπέλα
πανομοιότυπη με αυτές του υπουργείου Συγκοινωνιών. Οδηγείς σε δρόμο δύο κατευθύνσεων και
με τεράστια νησίδα στη μέση. Σκέφτεσαι «να ένας αξιοπρεπής δρόμος για να κινηθώ με κάποια
άνεση», αλλά προτού προφτάσεις να πατήσεις γκάζι, εμφανίζεται μπροστά σου ταμπέλα:
«Σαμαράκια, Ταχύτης... 30 χλμ.». Τριάντα ολόκληρα χιλιόμετρα! Δοκιμάστε να κινηθείτε με
αυτή την ταχύτητα και θα διαπιστώσετε πως είναι η αμέσως υψηλότερη ταχύτητα της
ακινησίας! Έτσι οι ταμπέλες χάνουν την αξιοπιστία τους, κανείς δεν τις συμβουλεύεται και
αποφασίζει να κινηθεί με βάση τα προσωπικά του κριτήρια.
Ταμπέλες υπάρχουν και στην πολιτική. Σήμερα η χώρα λειτουργεί κάτω από αυτή που γράφει
«Εκσυγχρονισμός» ― ό,τι τέλος πάντων αυτό σημαίνει για τον καθένα Τα πρώτα χρόνια της
μεταπολίτευσης, η χώρα είχε αναρτημένη την ταμπέλα «ανακαίνισις ― το κατάστημα λειτουργεί
υπό νέα διεύθυνσιν» και η συντηρητική παράταξη υλοποίησε το μεγαλύτερο κύμα
«κρατικοποίησης» μεγάλων οικονομικών μονάδων. Αργότερα, μετά τα πρώτα χρόνια της
«Αλλαγής», οι «άλλες δημοκρατικές δυνάμεις» αναγκάστηκαν να κάνουν τις μεγαλύτερες
αποκρατικοποιήσεις. Την πρώτη φορά που εκλέχτηκαν αυτοί που σήμερα κομπάζουν για «την
αποτελεσματικότητα της ευρωπαϊκής τους πολιτικής», ήταν κάτω από την ταμπέλα «Έξω από το
ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ». Οι ταμπέλες χάνουν την αξιοπιστία τους και οι πολίτες αποφασίζουν να
κινηθούν με βάση τα προσωπικά τους κριτήρια. Μερικές φορές αποφασίζουν και να απόσχουν
ολοκληρωτικά από τις όποιες εξελίξεις.
Ταμπέλες υπάρχουν και στην τεχνολογία. «Pentium III/1GHz» γράφει το τελευταίο και πιο
ακριβό σύστημα σήμερα. Σε λίγους μήνες η ταμπέλα θα έχει αλλάξει και η λέξη «Itanium» θα
δηλώνει την ύπαρξη του τελευταίου, πανίσχυρου ―και φυσικά αρκετά ακριβότερου― σύγχρονου
συστήματος. Τώρα το ποιος θέλει ένα τέτοιο σύστημα και τί παραπάνω έχει αυτό να του
προσφέρει, είναι μια άλλη συζήτηση, η οποία δεν μπορεί να γίνει κάτω από ταμπέλα. Το ίδιο
θα συμβεί και με τους σκληρούς δίσκους, τα DVDs και όλα τα άλλα τεχνολογικά προϊόντα.
Αυτό που σήμερα μια ταμπέλα παρουσιάζει σαν το τελευταίο θαύμα της τεχνολογίας, αύριο
γίνεται ένα μηδαμινής σημασίας «περασμένο» προϊόν. Ο καταναλωτής μπαίνει στη διαδικασία
της συνεχούς «αναβάθμισης για την αναβάθμιση» και όλα βαίνουν καλώς ―για την αγορά― μέχρι
αυτός να σταματήσει να υποκύπτει στους πειρασμούς της ταμπέλας και να αποφασίσει να
κρίνει με βάση το προσωπικό του συμφέρον.
Γιατί οι ταμπέλες αυτό ακριβώς εξυπηρετούν: στο να υποδηλώσουν κάτι, του οποίου την
ύπαρξη ο εμπνευστής τους θέλει να γνωστοποιήσει, αδιαφορώντας αν αυτό ενδιαφέρει τους
αναγνώστες τους. Γιατί ο κάθε κατασκευαστής ταμπέλας εκεί ακριβώς στηρίζει την επιτυχία
του: στο ότι αυτός που θα τη δει, θα επικεντρωθεί σε αυτό που βλέπει χωρίς να λάβει υπόψη
του αυτό που ο ίδιος απαιτεί ή χρειάζεται._ T. Σ.