Chrysler
Jeep(ing) περιπέτειες!Off Road περιπέτεια σε «ακροπολικές» διαδρομές στον Παρνασσό, και όχι μόνο? Kάπως έτσι
εξελίχθηκε το τελευταίο μέρος του διαγωνισμού που διοργάνωσαν οι 4TPOXOI σε συνεργασία με
την Chrysler Ελλάς.
ΣTO πρώτο μέρος του διαγωνισμού Take Action, ογδόντα αναγνώστες κληρώθηκαν να
συμμετάσχουν σε έναν προκριματικό στην πίστα της Chrysler στη Βουλιαγμένης. Εκεί
παρακολούθησαν ένα μικρό σεμινάριο σχετικά με την τετρακίνηση και την off road οδήγηση
και στη συνέχεια δοκίμασαν τις ικανότητές τους με ένα Jeep Cherokee 3.7. Οι δέκα
καλύτεροι από αυτούς επιλέχθηκαν να συμμετάσχουν σε ένα περιπετειώδες τριήμερο στην
Αράχοβα. Εκεί είχαν την ευκαιρία να δοκιμάσουν τις ικανότητες του νέου Cherokee 3.7 τόσο
σε πραγματικές διαδρομές όσο και στο ειδικά διαμορφωμένο jeep camp. Η εκκίνηση της
διαδρομής δόθηκε το πρωί του Σαββάτου, και το κομβόι των αυτοκινήτων ξεκίνησε με
κατεύθυνση προς το χιονοδρομικό κέντρο.
Η διαδρομή
Όταν βάζει κάποιος μπροστά του ένα χάρτη, για να χαράξει μια διαδρομή, η απειρία των
δυνατοτήτων τον θολώνει, ιδιαίτερα όταν οι ικανότητες του αυτοκινήτου δεν αποτελούν
περιοριστικό παράγοντα. Η πρώτη δουλειά που πρέπει να γίνει είναι ο προσδιορισμός των
προτεραιοτήτων. Στη δική μας περίπτωση, οι άξονες στους οποίους επιλέξαμε να κινηθούμε
ήταν δύο. Ο πρώτος αναφερόταν στη φυσική ομορφιά της περιοχής. Off Road σημαίνει,
καταρχήν, ανάγκη για επαφή με τη φύση, και αυτό έπρεπε να το σεβαστούμε. Ο δεύτερος
άξονας ήταν η οδηγική απόλαυση, όπως αυτή επιτυγχάνεται μέσα από την οδήγηση σε μεγάλη
ποικιλία συνθηκών. Σε μια περιοχή όπως ο Παρνασσός, ο συνδυασμός των δύο παραπάνω αξόνων
δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολος! Σε ό,τι αφορά το πρακτικό κομμάτι, η πρώτη διαδρομή που
είχαμε να επιλέξουμε δεν έπρεπε να υπερβαίνει σε διάρκεια τις τέσσερις ώρες, ενώ η
δεύτερη έπρεπε να είναι πιο σύντομη, της τάξης των δύο ωρών. Ο υπολογισμός της διάρκειας
μιας διαδρομής off road πρέπει πάντα να γίνεται σε σχέση με τον πιο αργό οδηγό,
λαμβάνοντας ταυτόχρονα υπόψη ότι υπάρχει περίπτωση να προκύψουν κάποια προβλήματα. Η μέση
ταχύτητα, όπως αποδείχτηκε στην πράξη, δεν ξεπέρασε τα 20 χλμ./ώρα. Τέλος, μια πρακτική
παράμετρος ήταν ότι ανάμεσα στις δύο διαδρομές έπρεπε να βρεθούμε στον Έλατο, για μια
μικρή ανάπαυλα σε συνδυασμό με κάποιες γαστρονομικές απολαύσεις. Την προηγούμενη μέρα
ελέγξαμε για άλλη μια φορά τη διαδρομή. Υπήρχε μια ανησυχία για δύο σημεία. Καταρχήν, την
«ειδική» του Έλατου, στην αναγνωριστική μας επίσκεψη πέντε μέρες νωρίτερα, δεν μπορέσαμε
να την περάσουμε λόγω του χιονιού. Σε ό,τι αφορά τη μεγάλη διαδρομή, υπήρχαν κάποια
σημεία όπου οι κατολισθήσεις θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πρόβλημα. Λαμβάνοντας υπόψη
μας ότι έβρεχε για μέρες, θέλαμε να βεβαιωθούμε ότι θα μπορούσαμε να περάσουμε.
Τουλάχιστον, κατά την εκδήλωση, το Σάββατο, δε θα χρειαζόταν να ανησυχούμε για κατά
μέτωπο συναντήσεις με τα φορτηγά των ορυχείων!
(Tα αναλυτικά road books των διαδρομών μπορείτε να τα βρείτε στο www.4troxoi.gr/extra)
Get your motor running?
Η εκκίνηση του κομβόι δόθηκε από το ξενοδοχείο «Ανεμόλοια», όμως, το ουσιαστικό κομμάτι
της πρώτης διαδρομής ξεκινούσε με την εγκατάλειψη της ασφάλτου στο Λιβάδι και την είσοδό
μας στο χωματόδρομο προς τον Εθνικό Δρυμό. Το πρώτο κομμάτι μέχρι το Δασαρχείο
προσφερόταν για κάπως πιο γρήγορη οδήγηση. Όμως, οι οδηγοί ήταν ακόμα κάπως σφιγμένοι και
δεν εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο αυτήν τη δυνατότητα. Εντυπωσιακή, πάντως, ήταν η αλλαγή
του οδοστρώματος μέσα σε μια μόνο εβδομάδα από την πρώτη επαφή μας με το κομμάτι αυτό του
δρόμου. Το χιόνι, που σε ορισμένες περιπτώσεις τον κάλυπτε, είχε υποχωρήσει,
αποκαλύπτοντας πολύ περισσότερες ανωμαλίες στο δρόμο από αυτές που θυμόμασταν. Το όμορφο
κομμάτι της διαδρομής ξεκινούσε από το Δασαρχείο και έφτανε μέχρι το Δροσοχώρι. Εκεί έχει
κανείς την ευκαιρία να απολαύσει το ορεινό τοπίο σε όλο του το μεγαλείο. Υπάρχουν
περιοχές στις οποίες ο δρόμος έχει ανεμπόδιστη θέα μέχρι την Πελοπόννησο. Με χαμηλή
νέφωση, ο οδηγός έχει την εντύπωση ότι απολαμβάνει θεϊκά προνόμια! Λίγο πιο κάτω χάνεται
ανάμεσα στα έλατα, άλλα περήφανα και άλλα τσακισμένα από τους κεραυνούς. Τα σχισμένα
δέντρα προκαλούν τη φαντασία να αναπλάσει την εικόνα της τελευταίας τους στιγμής, κατά τη
διάρκεια ενός τρομακτικού δρόλαπα. Οι καπνοί μέσα στο ομιχλώδες τοπίο, από τις φωτιές που
άναψε ένας κτηνοτρόφος για να τρομάξει τους λύκους που απειλούν το κοπάδι του, συμβάλλουν
στη δημιουργία ενός απόκοσμου σκηνικού. Ο καθαρός, κρύος αέρας καίει τα ταλαιπωρημένα μας
πνευμόνια. Και ο ήχος από τα ρυάκια με το παγωμένο νερό και τους εποχιακούς καταρράκτες
διεγείρει την ακοή μας. Οι ευνουχισμένες από τους ρυθμούς της πόλης αισθήσεις
αναγεννιούνται μέσα στο όλβιο, βουκολικό περιβάλλον. Και τα προβλήματα, κάποια λάστιχα
κομμένα από τα γκρέμια της τελευταίας κατολίσθησης ή ένας βράχος στη μέση του δρόμου,
αντιμετωπίζονται με πολύ καλή διάθεση και ζωντάνια! Τέτοιες μικρές οχλήσεις είναι πάντα
στο πρόγραμμα και θεωρούνται μέρος της διασκέδασης. Από το Δροσοχώρι, μέσα από μια
καινούργια ακροπολική διαδρομή, άρχισε ο δρόμος της επιστροφής προς τον Έλατο, με σαφώς
γρηγορότερους ρυθμούς. Στη σύντομη στάση που ακολούθησε, οδηγοί και πληρώματα ανέκτησαν
τις δυνάμεις τους και ετοιμάστηκαν για τη δεύτερη διαδρομή της ημέρας.
Jeep βορβόρουσι ήδονται?
Η ειδική του Έλατου, πέρα από τη φυσική της ομορφιά, ήταν μάλλον η πιο ενδιαφέρουσα από
οδηγική άποψη. Ο λόγος απλός: η λάσπη, που έκανε την οδήγηση ιδιαίτερα απαιτητική. Το
χιόνι είχε λιώσει στο δρόμο, ο οποίος έδινε πλέον την ευκαιρία για πολλά και
αναζωογονητικά λασπόλουτρα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που τα αυτοκίνητα, χάριν εγωισμού,
αποφάσιζαν να ακολουθήσουν αυτόνομη πορεία, ανεξάρτητη από τις βουλές του οδηγού τους.
Βέβαια, προς αποφυγή δυσάρεστων εκπλήξεων ο ¶κης Τεμπερίδης, ως άξιος πλοηγός, εξέδιδε
συνεχώς οδηγίες πλου προς άπαντες ναυτιλλομένους, οι οποίοι τελικά αποδείχτηκαν άξιοι και
πέρασαν τις κακοτοπιές χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες. Οι ικανότεροι δε δίστασαν μάλιστα να
παίξουν και λίγο με τα νερά και τις λάσπες. Οι συνοδηγοί αποζημιώθηκαν στο κομμάτι αυτό
από την ειδυλλιακή φύση, που θυμίζει περισσότερο Ελβετία παρά Ελλάδα. Το χιόνι, που στη
συγκεκριμένη πλαγιά δεν είχε ακόμα υποχωρήσει, δημιουργούσε την αίσθηση της μεταφοράς στο
χρόνο. Στα πεδινά, αρχές Απριλίου είχε μυρίσει καλοκαίρι, ενώ στις βουνοπλαγιές ο
χειμώνας ακόμα καλά κρατεί. Η ίδια αίσθηση επικρατούσε και στο ασφάλτινο μέρος της
διαδρομής κατά την επιστροφή από το τέλος της «ειδικής» στην Αράχοβα. Το τοπίο κατάλευκο
ή, μάλλον, περίπου, γιατί το χιόνι είχε χάσει πια τη χειμωνιάτικη λάμψη του, καθώς οι
βροχές άρχισαν να εναποθέτουν ένα λεπτό στρώμα χώματος με την αντίστοιχη καφέ απόχρωση?
Ύστερα από 100 περίπου χιλιόμετρα off road οδήγησης, που διανύθηκαν σε περίπου 6 ώρες, τα
πληρώματα των Jeep εκτίμησαν δεόντως την επιστροφή και τη μικρή ανάπαυλα, η οποία όμως,
όπως έδειξε το κέφι τους το ίδιο βράδυ στην ταβέρνα της κυρά Παναγιώτας, ήταν ικανή για
να τους επιτρέψει να επανακτήσουν τις δυνάμεις και το κέφι τους!
Jeep camp Αράχοβας ή, αλλιώς, στα όρια του 4x4
Υπό ελεγχόμενες συνθήκες σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Αυτή ήταν η εντύπωση που αποκόμισαν
όσοι βρέθηκαν το επόμενο πρωί στο jeep camp της Αράχοβας. Εκεί είχαν την ευκαιρία να δουν
το αυτοκίνητο που οδηγούσαν την προηγούμενη μέρα να εκτελεί ασκήσεις και φιγούρες, τις
οποίες μάλλον δεν είχαν φανταστεί ποτέ ότι θα μπορούσε! Όπως δεν είχαν φανταστεί ότι θα
τις επιχειρούσαν και οι ίδιοι... Οι μεγάλες κλίσεις, ιδιαίτερα στην κατάβαση, σίγουρα δεν
είναι για τους ολιγόψυχους. Όμως, με τη βοήθεια και την καθοδήγηση των έμπειρων οδηγών
της πίστας οι αναστολές εξαφανίστηκαν γρήγορα. Αν και η μέρα ήταν αφιερωμένη στα Cherokee
3.7, που όργωναν απτόητα την πίστα, την παράσταση έκλεψε το 2,5 λίτρων Wrangler κατά τη
διάρκεια μιας πραγματικά εντυπωσιακής επίδειξης. Όμως, αξιωματικά, τα καλά δεν κρατάνε
πολύ και σύντομα όλοι μετατραπήκαμε από σκαπανείς της περιπέτειας σε σκαπανείς, και πάλι,
της καθημερινότητας...