Kαλειδοσκόπιο
ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤOΝ ΑΡΗΟ ¶ρης, γνωστότερος και ως «κόκκινος πλανήτης», είναι ο τελικός προορισμός μιας σειράς
νέων αποστολών τόσο της ΝΑΣΑ όσο και άλλων διεθνών διαστημικών οργανισμών με στόχο την
εξερεύνησή του. H υπόθεση ξεκίνησε τη δεκαετία του ?80, έχει μέχρι σήμερα σημειώσει δύο
προσεδαφίσεις και αναμένεται να ενταθεί τα επόμενα χρόνια. Απώτερος, βέβαια, στόχος
παραμένει η επανδρωμένη αποστολή και μια μόνιμη παρουσία στην επιφάνειά του. Το 1989, ο
τότε Αμερικανός πρόεδρος Μπους, πατέρας του σημερινού, είχε προωθήσει μια πρωτοβουλία
διαστημικής εξερεύνησης αντίστοιχης του προγράμματος «Απόλλων» της δεκαετίας του ?60.
Μέρος της αποτελούσε και μια αποστολή στον ¶ρη, είτε απευθείας είτε με εφαλτήριο μια βάση
στη Σελήνη. Η πρωτοβουλία εκείνη, αν και αρχικά είχε γίνει δεκτή με ενθουσιασμό,
«κόλλησε» τελικά, επειδή είχε υπολογιστεί ότι θα απαιτούνταν τουλάχιστον 450 εκατομμύρια
δολάρια για να ξεκινήσει, ποσό που το αμερικανικό κογκρέσο δεν ήταν διατεθειμένο να
δώσει, κυρίως λόγω του απροσδιόριστου τελικού κόστους. Σύμφωνα με μια νεότερη μελέτη, μια
αποστολή στον ¶ρη θα απαιτούσε περίπου 40 δισεκατομμύρια δολάρια, ποσό που σε εποχές
«ισχνών αγελάδων» είναι μάλλον απίθανο να διατεθεί από κυβερνητικούς φορείς. Πιστεύεται,
όμως, ότι μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες ίσως να ενδιαφέρονταν να χρηματοδοτήσουν την
αποστολή, αρκεί να υπάρξουν τα ανάλογα κίνητρα. Η κατασκευή, βέβαια, του κατάλληλου
διαστημοπλοίου δεν είναι το μόνο πρόβλημα της προσπάθειας, αφού πρέπει να επιλυθούν και
πολλά άλλα προβλήματα, μη εξαιρουμένου και του μακροχρόνιου ταξιδιού.
ΛΕΖΑΝΤΑ
Μια από τις προτάσεις για τη μετάβαση στον ¶ρη είναι ένα γιγάντιο διαστημόπλοιο κινούμενο
με ηλιακά ιστία. Στο κέντρο του θα μεταφέρει την άκατο προσεδάφισης.
ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΟ ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΟΠΛΟΙΟ
H αμερικανική εταιρεία Space Adventures Ltd., η οποία ειδικεύεται στο διαστημικό
τουρισμό, ανακοίνωσε το ντεμπούτο του ρωσικής κατασκευής διαστημοπλοίου Cosmopolis XXI
Aerospace System (C-21), ενός σκάφους που κατασκευάστηκε αποκλειστικά για τουριστικές
πτήσεις ιδιωτών. Το C-21 έχει αναπτυχθεί από το Γραφείο Σχεδιασμού Μιασίτσεφ, που ήταν
υπεύθυνο για το σχεδιασμό του ρωσικού διαστημικού λεωφορείου Μπουράν. Προορίζεται
αποκλειστικά για τις ιδιωτικές υποτροχιακές πτήσεις της Space Adventures και εξαπολύεται
από ένα αεροσκάφος M-55X σε ύψος 20 χλμ. Το σκάφος επανδρώνεται από έναν πιλότο και δύο
επιβάτες, και μπορεί να φτάσει σε ύψος 100 χλμ. Στο αποκορύφωμα της παραβολικής τροχιάς,
οι επιβάτες θα βρεθούν για μερικά λεπτά σε έλλειψη βαρύτητας και θα δουν τη Γη από το
διάστημα, προτού αρχίσει η κάθοδος. Η Space Adventures έχει ήδη εκατό κρατήσεις για
υποτροχιακές πτήσεις, τις οποίες σχεδιάζει να ξεκινήσει το 2005. Η τιμή του εισιτηρίου θα
είναι $98.000.
ΔΙΠΛΗ ΔΥΝΑΜΗ
O Dual 1-GHz Power Mac G4 είναι το νέο δημιούργημα της Apple στην κατηγορία των
προσωπικών υπολογιστών υψηλών επιδόσεων, που προορίζεται για απαιτητικές εφαρμογές.
Πρόκειται, όμως, και για την πρώτη της προσπάθεια κατασκευής υπολογιστή με διπλό
επεξεργαστή, κάτι στο οποίο ο κόσμος των συμβατών έχει προχωρήσει εδώ και πολύ καιρό,
εκμεταλλευόμενος τις μεγαλύτερες επιδόσεις που προσφέρει ένα ζευγάρι ισχυρών τσιπ
συγκριτικά με την εγκατάσταση ενός και μόνο κορυφαίου επεξεργαστή. O «διπλός» G4 είναι
ένα εντυπωσιακό σύστημα βασισμένο στον επεξεργαστή Power PC G4, με ιδιαίτερα μικρό
pipeline, δηλαδή διαδικασία σταδίων επεξεργασίας των δεδομένων, ειδικά σε σύγκριση με
τους αντίστοιχους επεξεργαστές της Intel (7 έναντι 20 των Pentium 4). Επιπλέον, η
εσωτερική αρχιτεκτονική του συστήματος του Power Mac G4 μπορεί να εκμεταλλευτεί πλήρως
την υπολογιστική αυτή ισχύ μέσα από προσεκτική σχεδίαση και υποστήριξη μνημών cache
επιπέδου L3 των 2ΜΒ DDR στα 500MHz. Η Apple υποστηρίζει ότι ο Dual 1-GHz Power Mac G4
είναι έως και 72 φορές ταχύτερος από ένα PC με Pentium 4 στα 2GHz, επεξεργαστής που δε
διαθέτει μνήμη επιπέδου L3. Η Intel βέβαια, από την πλευρά της, αντιτάσσει ότι τα τεστ
μετρήσεων που έχουν χρησιμοποιηθεί, όπως το Photoshop ή η κωδικοποίηση DVD, δεν είναι
συγκρίσιμα με τα PC και επιλέχθηκαν επειδή? βολεύουν την Apple. Το γεγονός, πάντως, είναι
ότι η διπλή εγκατάσταση των PowerPC στο νέο G4 προσφέρει 15 gigaflops (15 δισεκατομμύρια
πράξεις κινητής υποδιαστολής), ένα? κορυφαίο νούμερο, όπως και αν το εξετάσει κανείς.
Με σκοπό να εξυπηρετήσει τις ανάγκες επεξεργασίας εικόνας, ο νέος υπολογιστής έχει
υιοθετήσει ένα από τα πιο γρήγορα υποσυστήματα βίντεο στην αγορά, τη νέα κάρτα της Nvidia
GeForce4 Titanium, σε ένα ταχύτατο δίαυλο AGP 4X, που «φορά» 128MB μνήμης DDR SDRAM. H
τελευταία από μόνη της προσφέρει επεξεργασία έως και 87 εκατομμυρίων τριγώνων και 4,9
δισεκατομμυρίων διαμορφωμένων (textured) εικονοστοιχείων ανά δευτερόλεπτο, για 1,23
τρισεκατομμύρια υπολογισμούς γραφικών στο δευτερόλεπτο. Ο Dual 1-GHz Power Mac G4
έρχεται, όπως και ο προκάτοχός του, με τον «οδηγό» SuperDrive, προσφέροντας ιδιαίτερη
ευελιξία στο χρήστη. Μπορεί να διαβάσει δίσκους DVD με ταχύτητα 6x και CD με ταχύτητα
24x, ενώ γράφει σε DVD-R (μια ακόμα πρωτιά στο χώρο των υπολογιστών, τουλάχιστον όταν
εμφανίστηκε) με ταχύτητα 2x, σε CD-R με 8x και CD-RW με 4x. Ο υπολογιστής ενσωματώνει
512ΜΒ RAM PC133, επεκτάσιμη στα 1,5GB, και «σκληρό» δίσκο των 80ΜΒ Ultra ATA/66. Στον
τομέα της διασύνδεσης και της επικοινωνίας με τον? έξω κόσμο, ο Dual 1-GHz Power Mac G4
διαθέτει δύο θύρες USB, δύο θύρες Firewire, μόντεμ και Ethernet 10/100/1000 Base-T, για
τοπική και ιντερνετική δικτύωση.
ΠΟΛΥΧΡΗΣΤΙΚΕΣ ΟΘΟΝΕΣ
Πριν από μερικά χρόνια εντυπωσίασαν με τη σχεδιαστική γραμμή και τα πλεονεκτήματα που
πρόσφεραν, αν και αρχικά, λόγω υψηλού κόστους, παρέμεναν μια επιλογή για λίγους. Οι
οθόνες, όμως, υγρών κρυστάλλων (LCD), και ειδικά η κατηγορία TFT, έχουν πλέον καθιερωθεί
στον κόσμο των PC. Έτσι, πολλές εταιρείες εγκαταλείπουν ολοκληρωτικά τις κλασικές οθόνες
καθοδικού σωλήνα (CRT) και υιοθετούν τη νέα τεχνολογία.
Η πιο ενδιαφέρουσα, όμως, εξέλιξη στο χώρο είναι η εμφάνιση μοντέλων που ανοίγουν νέες
διαστάσεις στις εφαρμογές της πληροφορικής και στην επικοινωνία χρήστη-PC. Στην πρόσφατη
έκθεση τεχνολογίας Cebit στη Γερμανία, η Philips, μια από τις ισχυρότερες εταιρείες στο
χώρο, παρουσίασε μια σειρά νέων οθονών TFT LCD, στις 15, 17 και 18 ίντσες, με βελτιωμένη
απεικόνιση, αυξημένη φωτεινότητα και κοντράστ, οι οποίες είναι και λεπτότερες παρά ποτέ.
Μια άλλη, όμως, πρότασή της είναι και το Photoframe αποσπώμενο μόνιτορ, μόνο που?
πηγαίνει την ιδέα της ανεξάρτητης οθόνης ένα βήμα παραπέρα. Με τη διαθέσιμη βάση μπορεί
να λειτουργήσει ως επιτραπέζια οθόνη TFT LCD υψηλών επιδόσεων, ενώ μακριά από αυτήν
καθίσταται ένα αυτόνομο εργαλείο απεικόνισης φωτογραφιών και ειδώλων, χωρίς την ανάγκη
ύπαρξης PC. Διαθέτει θύρα για την είσοδο κάρτας PCMCIA και με κατάλληλους υποδοχείς
μπορεί να δεχθεί και ποικιλία καρτών μνήμης, όπως Compact Flash, SmartMedia, Memory
Stick, Secure Digital κ.ά. Εναλλακτικά, μπορεί να συνδεθεί με ψηφιακές φωτογραφικές
μηχανές μέσω θύρας USB. Φυσικά, η Philips δεν είναι η μοναδική εταιρεία που ασχολείται με
το θέμα. Όσον αφορά τις ιδέες και προτάσεις άλλων κατασκευαστών, θα παρουσιαστούν σύντομα
από αυτήν τη στήλη.
Δικτυακό jukebox
Ο οπτικός δίσκος ήταν αυτός που κλόνισε την κυριαρχία της κασέτας, αν και στη σκιά του CD
βρίσκεται μια άλλη επιλογή, το MiniDisc. Δημιουργήθηκε μέσα από την τεχνολογία μαγνητικών
μέσων των PC και υιοθέτησε πολλές από τις μεθόδους και προβλέψεις της για την ασφαλή
αποθήκευση και διαμεταγωγή δεδομένων, ανοίγοντας νέους ορίζοντες στον κόσμο της μουσικής.
Το MiniDisc όμως, για λόγους που έχουν να κάνουν με τις προτεραιότητες της σχετικής
βιομηχανίας, επανέρχεται για μια νέα καριέρα, με τη φιλοδοξία να προσφέρει σε ένα
ευρύτερο κοινό μουσικόφιλων τα σημαντικά οφέλη του φορμά σε συνδυασμό με μια νέα δικτυακή
μορφή διακίνησης μουσικής, γνωστής ως Net MD. Πίσω από την εξέλιξη αυτή, που θεωρείται
από τις σημαντικότερες του 2002, βρίσκεται η Sony.
Η ιδέα δεν είναι πρωτότυπη, αφού αντλεί από το MP3 και τον τρόπο που διαδόθηκε μέσω του
Ίντερνετ. To Net MD χρησιμοποιεί επίσης το Διαδίκτυο για να συνδέσει τις συσκευές
MiniDisc με δικτυακούς τόπους και Portal μουσικής μέσω ενός προγράμματος προσαρμογής της
Sony, του OpenMG jukebox. Το MD player, μέσω της σύνδεσης USB και του λογισμικού OpenMG,
θα μπορεί να «κατεβάζει» δικτυακή μουσική έως και τριάντα δύο φορές πιο γρήγορα. Έτσι,
ένα 80λεπτο MiniDisc θα μπορεί να «γεμίζει» μέσα σε 2,5 λεπτά. Οι δικτυακοί, όμως, τόποι
που υπόσχεται η Sony στο πλαίσιο του Net MD θα είναι αμφίδρομοι. Συνεπώς, ο καθένας θα
μπορεί να χρησιμοποιεί ένα μέρος τους για να αποθηκεύει τη δική του μουσική, στην οποία
θα έχει πρόσβαση από όπου και αν βρίσκεται, καταργώντας ακόμη και την ανάγκη να
μεταφέρουμε γραμμένα MiniDisc, αφού το Internet Jukebox θα είναι πανταχού παρόν.
Για να υποστηρίξει το Net MD, η Sony παρουσίασε ήδη μια σειρά νέων συσκευών. Πρώτα από
όλα, υπάρχουν τρία καινούργια MD player, τα ΝΖ-Ν1, ΝΖ-Ν707 και NZ-N505, που προσφέρονται
με ειδικές βάσεις σύνδεσης με PC. Υπάρχουν, επίσης, δύο player που είτε αξιοποιούν την
κάρτα μνήμης memory stick της εταιρείας (NW-MS11) είτε είναι τύπου εσωτερικής μνήμης
(NW-E7). Για πρώτη φορά, όμως, η δυνατότητα δικτυακής διακίνησης μουσικής έχει προστεθεί
σε επιτραπέζιες και άλλες συσκευές, όπως το MDS-NT1 ή τα δύο player της σειράς QS,
MDS-JΒ980 και MDS-JB780, ενώ δε λείπει και ένα μοντέλο Micro Hifi, το CMT-C7NT.
TA NEA CD-ROM
SILENT HUNTER II
Οι τίτλοι προσομοίωσης υποβρυχιακού πολέμου δεν είναι πολλοί σε όλη την? ιστορία των
παιχνιδιών για PC. Έτσι λοιπόν πριν από αρκετούς μήνες, η ανακοίνωση του Silent Hunter II
από την Ultimation, σε συνεργασία με την SSI ―που τώρα βρίσκεται στα χέρια της UbiSoft―,
ήταν σίγουρα μια από τις σημαντικότερες ειδήσεις στο χώρο. Έγινε μάλιστα ακόμη καλύτερη,
όταν ανακοινώθηκε και η κυκλοφορία του Destroyer Command, ενός τίτλου που θα προσομοίωνε
τον ανθυποβρυχιακό πόλεμο από την πλευρά των Συμμαχικών πλοίων επιφανείας. Yπήρχε ακόμα
και η δυνατότητα δικτυακού παιχνιδιού σε συνεργασία, όπου κάποιοι από τους παίκτες θα
είχαν το ρόλο των κυβερνητών υποβρυχίων και άλλοι εκείνον των κυβερνητών αντιτορπιλικών,
οι μεν εναντίον των δε. Το σκηνικό υπόβαθρο του Silent Hunter ΙΙ είναι το ίδιο με του
προκατόχου του, δηλαδή η δράση των γερμανικών υποβρυχίων, των U-boat, κατά τη διάρκεια
του Β? Π.Π. από τη Νορβηγία μέχρι και τη Νότια Αμερική. Το Silent Hunter II μεταφέρει με
επιτυχία αυτό το κλίμα στην οθόνη του PC. Ανάλογα με την ιστορική περίοδο, ο παίκτης έχει
στη διάθεσή του διαφορετικούς τύπους υποβρυχίων, που γίνονται όλο και ικανότερα,
επιτρέποντάς του να αντιμετωπίσει τολμηρότερες αποστολές, φτάνοντας μέχρι τις Μπαχάμες
και τις ακτές της Λατινικής Αμερικής. Οι αποστολές του Silent Hunter II είναι σειραϊκές,
πρέπει, δηλαδή, ο παίκτης να ολοκληρώσει τη μία για να προχωρήσει στην επόμενη. Για τους
περισσοτέρους μάλιστα, η ανάγκη να επιστρέψουν στην αρχή και να επαναλάβουν τις
αποτυχημένες αποστολές θα αποδειχθεί ανασταλτικός παράγοντας, που μειώνει την αξία του
παιχνιδιού σε βάθος χρόνου. Aπό την άλλη, τόσο τα γραφικά όσο και ο ήχος είναι πολύ
ικανοποιητικοί και δημιουργούν την κατάλληλη ατμόσφαιρα για να απολαύσετε τον πόλεμο κάτω
από τα κύματα.
Εισαγωγή CD Media
DESTROYER COMMAND
Aυτός είναι ο δεύτερος τίτλος του «διδύμου» που αναφέρεται σε σκάφη επιφανείας, την ίδια
φυσικά εποχή, του Β? Παγκόσμιου Πολέμου, τοποθετώντας τον παίκτη στο ρόλο του κυβερνήτη
ενός ανθυποβρυχιακού σκάφους, μεγέθους αντιτορπιλικού ή κορβέτας συνοδείας (escort). Το
θέμα δεν έχει εμφανιστεί στην οθόνη των PC από την εποχή του Wolfpack της Novalogic, το
1999, και είναι σίγουρα μια ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη κυκλοφορία. Ο έλεγχος των πλοίων
γίνεται είτε με την έκδοση εντολών μακροσκοπικά, από χάρτη, ή με τη μετακίνηση από θέση
σε θέση μέσα στο σκάφος (γέφυρα, κέντρο μάχης, θάλαμος τορπιλών, ομοχειρία πυροβόλου
κτλ.). Η απεικόνισή τους είναι εξαιρετικά λεπτομερής, με όλα εκείνα τα συστήματα και τις
συσκευές που θα σας «βυθίσουν» στην εικονική πραγματικότητα της μάχης. Στην επιλογή για
έναν παίκτη υπάρχουν δύο σετ σεναρίων. Το ένα ακολουθεί την ιστορική εξέλιξη των
γεγονότων του B? Παγκόσμιου Πολέμου στο ευρωπαϊκό μέτωπο, συμπεριλαμβανομένης και της
μάχης του Ατλαντικού, ενώ το άλλο μεταφέρει στον Ειρηνικό και επικεντρώνεται στη
σύγκρουση Ηνωμένων Πολιτειών και αυτοκρατορικής Ιαπωνίας. Εδώ, οι σχεδιαστές της
Ultimation ξεφεύγουν από τη συνταγή των σειραϊκών αποστολών του Silent Hunter ΙΙ και
προσφέρουν δύο σετ των οκτώ ξεχωριστών αποστολών με πολλές διαφορετικές ρυθμιζόμενες
παραμέτρους.
Τόσο το Silent Hunter II όσο και το Destroyer Command έχουν καλά γραφικά με αναπαράσταση
λεπτομερειών και εφέ, ενώ στο ίδιο επίπεδο κινείται και ο ήχος. Αντίθετα, η «τεχνητή»
νοημοσύνη παρουσιάζει κάποια κενά που θα προβληματίσουν τους εμπειρότερους παίκτες. Το
μεγαλύτερο, πάντως, πρόβλημα με το «δίδυμο» είναι η απουσία της υπόσχεσης δικτυακού
παιχνιδιού ανάμεσα στους δύο τίτλους, κάτι που κάποιοι περίμεναν με ανυπομονησία.
Ελπίζουμε η υπόσχεση να υλοποιηθεί σύντομα.
Εισαγωγή CD Media