Xρήστος Mιχαηλίδης

«? Γενικά, άρχισα να περνάω καλά μέσα στο αυτοκινητάκι μου. Ίσως γιατί έχω βρει σ? αυτό
ένα? ιδανικό περιβάλλον για να μπορώ ν? απομονώνομαι απ? όλους και απ? όλα?»

Tο αυτοκινητάκι μου, ο χώρος μου

ΔEN είχα ποτέ μου καλή σχέση με το «αντικείμενο», ενώ ακόμα δεν έχει λυθεί η απορία μου
γιατί επέμεινε ο Kαββαθάς να στεγαστώ εις το περιοδικόν του. (Γιατί είμαι? αναγνώστης
σου!_ K. K.) Kατέβαλα φιλότιμες προσπάθειες, από την ημέρα που άρχισα να γράφω στους 4T,
να εμπλουτίσω κάπως τις γνώσεις μου για το αυτοκίνητο (δηλαδή, το «αντικείμενο»), αλλά
εξακολουθώ να μη γνωρίζω τι είναι αυτά τα τακάκια που λένε, όπως και να μη θεωρώ αναγκαίο
να ξέρω τι εστί καρμπιρατέρ.
Eπειδή όμως η ζωή μάς έχει καθηλώσει πιο πολλές ώρες στο τιμόνι -μια διαδρομή που έκανα
παλαιότερα σε 30 λεπτά τώρα την κάνω σε 50- και έχοντας περάσει από το στάδιο «της οργής
και της γκρίνιας», είπα ν? αλλάξω ρότα και ν? αρχίσω να εξοικειώνομαι με το αυτοκινητάκι
μου. Nα το δω ως «δικό μου χώρο» και να προσπαθήσω, όσο μπορώ, να το κάνω πιο ευχάριστο
και πιο? λειτουργικό! Φρόντισα καταρχάς για την ηχητική μου απόλαυση και ενημέρωση, και
εφοδιάστηκα με ραδιοκασετόφωνο και CD player. Στη μνήμη των ραδιοσταθμών έβαλα:
1. Tο «Eν Λευκώ», για να ακούω τον Kαββαθά και κάπου κάπου να του λέω τι άκουσα, ώστε να
με διατηρήσει στο pay-roll του περιοδικού.
2. Tο «Σταθμό 101,3», γιατί εργάζομαι και εκεί και πρέπει να παινεύω και το σπίτι μου.
Aλλά, εκτός αυτού, ακούω και καλή ελληνική μουσική χωρίς τις ηλίθιες ταμπέλες του στιλ
«ποιοτικό» και «μη ποιοτικό».
3. Tο «Φλας», για ν? ακούω Pουμπάτη, Θέμο και τις ειδήσεις με τον Παπαναγιώτου.
4. Tο «EPA ΣΠOP» και το «ΣΠOP FM», γιατί τρελαίνομαι (ακόμα) με τα αθλητικά, αλλά και για
ν? ακούω και καμιά μετάδοση αγώνων, αφού είμαι συνδρομητής του Filmnet (που δε δείχνει
πια πολλούς αγώνες), αλλά αρνούμαι να πάρω άλλη συνδρομή.
5. Tο «Tρίτο Πρόγραμμα» της EPA, γιατί πάντα ανακαλύπτω εκεί κλασικά κομμάτια (ό,τι
πρέπει για τον κόμβο της Kηφισίας, στο Φάρο, στην πρωινή κίνηση) που με εκπλήττουν.
6. Tον «Galaxy», για ν? ακούω τις γλυκανάλατες εγγλέζικες μπαλάντες μου.
Στο μικρόχωρο του αυτοκινήτου μου, το κινητό μου είναι πάντα απενεργοποιημένο. Eκτός του
ότι είναι παράνομο και επικίνδυνο να το χρησιμοποιείς (ακόμα και με hands free), έχω
αποφασίσει ότι ο χρόνος που ξοδεύω πια στους δρόμους θα είναι καταδικός μου και κανενός
άλλου. O περιβάλλων χώρος μού είναι πλέον παντελώς αδιάφορος. Tα κτίρια τα τερατώδη δεν
τα κοιτάω καθόλου -είναι σαν να μην υπάρχουν. Tις γιγαντοαφίσες το ίδιο -όποιος
διαφημιστής πιστεύει ότι είμαι? target, λάθος στόχο επέλεξε.
Oι ραδιοσταθμοί που ενημερώνουν τους ακροατές τους για την κίνηση στους δρόμους δεν
υπάρχουν στη μνήμη μου. Tο μυαλό το απασχολούν σκέψεις δικές μου και το «αφιερώνω», ως
επί το πλείστον, σε ανθρώπους. H δουλειά είναι out. Eίναι persona non grata στο
αυτοκινητάκι μου. ¶λλες φορές, πάλι, απλώς αφήνομαι στη μουσική μου και αν καμιά φορά στο
διπλανό αυτοκίνητο δω κανένα προσωπάκι κρεμασμένο, μπορεί να σκάσω κάποιο χαμόγελο ή να
κάνω αστεία γκριμάτσα. M? αρέσει να είναι καθαρό το αυτοκινητάκι μου μέσα. Έχω βάλει κι
ένα ωραίο αρωματικό από πράσινο μήλο και έτσι ξεγελιέμαι πως είμαι σ? εκείνα τα λιβάδια
που απολάμβανα φοιτητής στο Kεντ, τα οποία μύριζαν ακριβώς έτσι.
Tο κάπνισμα απαγορεύεται αυστηρώς. Tο θηκάριο που βάζεις ποτήρια δεν το έχω ανοίξει ποτέ.
Aπό τον καθρέφτη κρέμεται ένα μπουλουκάκι που μου χάρισε ο γιος μου. Ήθελα στο πίσω τζάμι
να έβαζα κι ένα από εκείνα τα σκυλάκια που κουνάνε χαζά το κεφάλι τους, αλλά δε μου το
επέτρεψε η σύζυγος. Tο θεωρεί «πολύ βλάχικο». Ένας θείος μου, παλιά, είχε και πλαστικούς
κισσούς γύρω γύρω από τα τζάμια. Mου άρεσε πολύ, θυμάμαι, αλλά ούτε που τόλμησα να το
προτείνω στη γυναίκα μου. Eίναι της άποψης ότι ένας σοβαρός δημοσιογράφος πρέπει να έχει
σοβαρό αυτοκίνητο. Γι? αυτό, αναγκάστηκα και το πήρα μαύρο. Λερώνεται πολύ εύκολα, όμως,
ιδίως τώρα με την τόση σκόνη που «κυκλοφορεί» παντού λόγω των δημόσιων έργων, και
υποχρεούμαι να το πηγαίνω για πλύσιμο τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα. Πριν από την 1η
Iανουαρίου, το πλύσιμο μέσα-έξω κόστιζε τρία χιλιάρικα. Tώρα, ο βενζινάς θέλει δέκα ευρώ
-στρογγυλοποίηση προς τα πάνω. Για να μην έχουμε, λέει, μπελάδες με τα ψιλά! Eγώ, τα ψιλά
τα έχω σε μια θήκη, σαν μπράτσο καρέκλας, όπου μ? αρέσει ν? ακουμπάω το δεξί μου χέρι. Tα
χρησιμοποιώ για διόδια στην Aττική Oδό (όπου τα δίνω με ευχαρίστηση, γιατί οι υπάλληλοι
εκεί, στα ταμεία, είναι πάντα ευγενέστατοι) και για να παίρνω μπανάνες ή τριαντάφυλλα από
κανέναν Πακιστανό ή Σριλανκέζο στα φανάρια.
Σ? εκείνους που επιδεικνύουν τα τραύματα ή την αναπηρία τους δε δίνω. Kαι σ? εκείνους που
κάνουν τους Σέρβους ή που είναι Σέρβοι, κρατάνε ένα χαρτόνι που γράφει διάφορα μελό
επάνω, με κολλημένη μια «φωτογραφία» του Xριστού ή της Παναγίας, και σε πλησιάζουν
σταυροκοπούμενοι στο τζάμι, επίσης δε δίνω σημασία.
Γενικά, άρχισα να περνάω καλά μέσα στο αυτοκινητάκι μου. Ίσως γιατί έχω βρει σ? αυτό ένα?
ιδανικό περιβάλλον για να μπορώ ν? απομονώνομαι απ? όλους και απ? όλα. Παλιά μ? εκνεύριζε
το καθετί και είχα διάφορες προμήθειες από φάρμακα μέσα στο θηκάριο όπου ακουμπώ το χέρι
μου. Tώρα έχω κάτι γαλλικές καραμέλες μέσα σε υπέροχα στρογγυλά κουτάκια, που άρχισα
μάλιστα να τα κάνω και συλλογή. H γυναίκα μου γκρινιάζει ότι της γεμίζω πάλι το σπίτι με
χαζοπράματα!?_ X. M.